Welkom op Zeg maar Yes!

Ik ben de laatste weken zo chagrijnig. Boos ook vaak. Ik wil niks aan m'n kop, dingen zijn al snel te veel wat eigenlijk onredelijk is in veel gevallen. Ik vind het echt heel rot, ik ben helemaal niet zo. Het zal deels hormonaal zijn nog, deels door slaapgebrek of vermoeidheid. Ik had gehoopt dat vakantie iets zou helpen maar eigenlijk doet dat niks. Ik snauw m'n man echt af, weet dat ik onredelijk ben. Ik probeer er wel echt op te letten, wanneer ik merk dat ik snauw, probeer ik rustig te ademen en daarna bewust met een rustige stem te zeggen. Ik heb zelf namelijk eigenlijk ook helemaal geen zin om constant chagrijnig te zijn en voel me af en toe zo boos om niks.

Herkenbaar voor iemand? Andere tips naast rustig ademhalen om het beter te maken? Juist af en toe (wanneer niemand het hoort) van me af schreeuwen? Hoe doe jij dat?

Ik herken het en heb het ook als ik onder spanning sta. Misschien helpt het om een meditatie appje te downloaden. Paar minuutjes op een dag een oefening doen kan al helpen is mijn ervaring.

Ik herken het ook, alleen dan vanaf de andere kant. Mijn man is ook al een dikke week zo. Ik word er gek van.

Herkenbaar, maar ik kan het op de hormonen gooien. En vermoeidheid. Bij vermoeidheid en spanningen of te weinig tijd alleen krijg ik het ook. Ik moet dan echt even tijd voor mezelf, alleen, nemen om op te laden. En dus genoeg slapen.

Vervelend Marin! Ik herken het wel, ik denk dat het bij mij samenhangt met m'n cyclus maar die is nog niet echt regelmatig dus weet het niet zeker.
Waar het bij mij oa door komt is dat iedere dag 'hetzelfde' is met E. Natuurlijk niet exact hetzelfde maar we hebben toch een ritme waar E het beste op draait en wat we dus volgen. Miss heb jij dat ook wel met O? Je bent vooral mama en minder Marin, of Kees in mijn geval. Ik merk iig aan mezelf dat ik dat echt nodig heb. Gewoon een dagje de vrijheid om te doen en laten wat je wilt en wanneer het jouw uitkomt en niet alles een beetje half in het ritme van je kindje.
Daarbij is het ook allemaal niet niks, die nachten en niet echt naar jezelf kunnen luisteren maar altijd door moeten gaan.

Ik heb misschien een tip. Op het moment dat je je geïrriteerd voelt of boos bent, vraag jezelf dan af: wat maakt mij op dit moment zo boos. Wat is er aan vooraf gegaan. Vervolgens proberen je boosheid te parkeren en dan te voelen wat er onder die boosheid zit. Vaak komt er dan een gevoel boven van pijn. Een erkenning die je zou willen krijgen, niet gezien worden of wat dan ook.

Vervelend Marin! Ik herken het wel, ik denk dat het bij mij samenhangt met m'n cyclus maar die is nog niet echt regelmatig dus weet het niet zeker.
Waar het bij mij oa door komt is dat iedere dag 'hetzelfde' is met E. Natuurlijk niet exact hetzelfde maar we hebben toch een ritme waar E het beste op draait en wat we dus volgen. Miss heb jij dat ook wel met O? Je bent vooral mama en minder Marin, of Kees in mijn geval. Ik merk iig aan mezelf dat ik dat echt nodig heb. Gewoon een dagje de vrijheid om te doen en laten wat je wilt en wanneer het jouw uitkomt en niet alles een beetje half in het ritme van je kindje.
Daarbij is het ook allemaal niet niks, die nachten en niet echt naar jezelf kunnen luisteren maar altijd door moeten gaan.

Ik herken dit helemaal.
Alles draait de hele dag om mijn kind en ik ben inderdaad vooral moeder nu en minder Salome.
Ik mis dit af en toe enorm en voel mij hier ook echt schuldig om. Want wat heb ik te klagen eigenlijk.
Maar hier komt het ook deels door de wisselende nachten en omdat mijn man nogal vaak zijn eigen plan trekt in de weekenden. Hij werkt erg veel en ik gun hem zijn hobbietijd ook echt wel. Maar ik kan er af en toe ook echt chaggie om zijn.

Dat herken ik ook Kees!

En goede tip Olijfje, dat ga ik ook eens proberen te doen.

Herkenbaar en zo vervelend.
Dat wat Kees zegt, daar hangt het bij mij ook vaak mee samen. Dat ik ook wel gewoon even niks wil doen...heel even geen mama zijn. En dat in combinatie met vermoeidheid. Dan ga ik mopperen. Niet echt gezellig. Ik probeer dan mezelf ervan bewust te zijn dan ik loop te mopperen en probeer het om te draaien naar het goede benoemen.
Soms moet mijn man mij er ook op wijzen dat ik mopper.

Wat Kees dus zegt. Ik denk dat dat normaal is in het leven van een jonge moeder. Ik begon zelfs te twijfelen of ik mijn man nog wel leuk genoeg vond. Slaat nergens op maar dat is wat deze verandering met zich meebrengt. Je man moet zichzelf opnieuw uitvinden, jullie relatie en jij ook jezelf. En dat wringt denk ik.

'Fijn' dat het wel herkenbaar is en duidelijk onder de (jonge) moeders dus in elk geval.
Hoewel ik niet helemaal gek word van alleen maar met kind bezig zijn eigenlijk, dat is het indirect misschien wel een beetje maar direct gezien niet. Zoals ik al zei, we zijn nu op vakantie en ik vind de fijnste momenten eerlijk gezegd 's ochtends met kop koppie en zoon de zonsopgang zien. Rust aan m'n kop en geen volwassenen om me heen. M'n zoon kan ik er dan eigenlijk prima wel bij hebben.

Ik vind mezelf ook gewoon niet leuk zo. Zo ben ik normaal niet.

Olíve, dat vind ik een hele goede tip. Ik ga het proberen. Vaak is hetgeen waarover ik mok helemaal niets te maken met het onderliggende gevoel. Denk ik. Als er dus meer achter zit. Ik ga eens wat soul searching doen.

Voor mij ook heel herkenbaar. Mijn arme omgeving ik heb het 15 jaar onderdrukt en het moet er nu allemaal uit volgens mij Maar wat Olíve al zegt zit er bij mij ook heel vaak iets anders onder.
Ik heb niet echt tips want voor mijn proces is het juist goed dat het er allemaal uitkomt en dat ik het laat zijn en vooral geen sorry zeg voor mijn gedrag, hooguit sorry zeg voor het eventueel kwetsen van iemand maar zover gaat het gelukkig meestal niet.

Maar mindfulness helpt mij wel om de rust af en toe te vinden en dan kom ik ook beter bij het gevoel wat eronder ligt en dan kan ik daarmee aan de slag.

Ik herken het en heb het ook als ik onder spanning sta. Misschien helpt het om een meditatie appje te downloaden. Paar minuutjes op een dag een oefening doen kan al helpen is mijn ervaring.

Heb je een fijn app tipje?

Ik heb het vooral bij slaapgebrek, dan kan ik echt heel weinig hebben. Vooral als het huis dan ook nog superrommelig is, ik moet door de gietregen boodschappen doen, je hebt een of ander lullig meningsverschil dat uitloopt in een ferme discussie, allemaal van die dingen waar je dan echt geen zin in hebt. Het helpt bij mij wel als ik dan een keer een goede nacht slaap.

Ik herken het en heb het ook als ik onder spanning sta. Misschien helpt het om een meditatie appje te downloaden. Paar minuutjes op een dag een oefening doen kan al helpen is mijn ervaring.

Heb je een fijn app tipje?

Heb ‘m al een tijd niet meer gebruikt maar ik had de vgz meditatie coach. M’n man gebruikte iets anders, zal hem morgen eens vragen.

Ik loop dan gewoon even weg. Even uit de situatie. Ik zeg tegen mijn man nu even niet. Daarna kunnen we het er rustig over hebben.

Ik herken het ook. Helaas.
Vervelend voor je! Voor mij helpt het altijd om te blijven relativeren.

Ook herkenbaar, maar als ik er goed over nadenk is er altijd wel een reden aan te duiden. Een combinatie bijvoorbeeld van weinig slaap, werkstress, druk, minder sociale contacten.

Heel herkenbaar Marin. Nu niet meer zo standaard, maar anderhalve week voordat ik ongesteld moet worden, begint het weer. Het is grotendeels hormonaal in combinatie met vermoeidheid dan. Vooralsnog heb ik er ook nog weinig op gevonden. Vaak zeg ik het gewoon, meteen nadat ik kortaf of pinnig heb gedaan: sorry schat, ik reageer verkeerd, laat me maar even. Verder helpt sporten ook wel, of even tien minuten alleen kunnen/mogen zijn. Even niet hoeven reageren, regelen, nadenken.

Wat vindt je man ervan? Kan-ie er wel mee overweg?

Ja hij is ook kribbiger dan normaal, we reageren beetje op elkaar af maar weten het ook beide. Dus we zeggen heel veel sorry tegen elkaar de laatste tijd. Gelukkig is er wederzijds begrip haha.
Ik vind het niet zo leuk om zo bitchy te zijn maar hopelijk gaat het gauw over. Nu je het zegt Geel, volgens mij had ik m'n menstruatie (maar heb spiraal) want ook buikpijn. Dat zal vast niet geholpen hebben.
Ik vind hormonen sowieso stom.

Vervelend Marin. Ik heb er extreem last van gehad vanwege m'n PMS en heb nooit geleerd om ermee om te gaan helaas. Daardoor is vrijgezel zijn voor mij wel echt heel fijn want ik heb niemand om iets op af te reageren dus ik ben een stuk rustiger. Hoop dat jullie snel weer wat meer ontspannen zijn.

Herkenbaar hoor Marin, ik ben na de bevalling van D. niet weer aan de pil gegaan omdat ik daar zo'n last van had (afgevlakte emoties en 0 zin in seks, plus een enorm ontregelde cyclus na het stoppen), maar nu ervaar ik maandelijks een soort achtbaan aan emoties waar ik ook niet heel blij van word. In de week van m'n eisprong ben ik enorm happy en vrolijk, slaat nergens meer op. Dan een week neutraal en daarna extreem chagrijnig en bijna emotioneel labiel te noemen, daarna ongesteld en dus lui en nergens zin in, en dan weer heel even neutraal en dan begint de riedel weer opnieuw. Die extreem chagrijnige weken zijn echt niet leuk, niet voor mijn omgeving maar ook niet voor mezelf. Ik ben me er gelukkig heel erg van bewust dus ik reageer zo min mogelijk op anderen af (behalve in de auto, dan vloek ik dus lekker op alle medeweggebruikers, zij horen dat toch niet en daar val ik niemand mee lastig), maar dat maakt wel dat ik er zelf mee blijf zitten en me dus heel boos en opgefokt voel ofzo.

Ja dat laatste ook he Elliot! Wat vervelend dat je zo'n achtbaan bent zeg.
Feline, wat lastig. Aan de ene kant fijn dat je niemand er mee last valt dan maar kropt het soms niet op dan?

Ik heb af en toe echt dat ik keihard wil gillen. Misschien moet ik dat eens doen.

Ja gewoon doen hoor, desnoods in een kussen ofzo! Ik merk dat 't echt oplucht als het er even uit is, daarom vind ik het dan ook heerlijk om in de auto even lekker op iedereen te tieren. Dan is het uit mijn systeem en niemand heeft daar last van

Toch wel fijn dat veel dames het herkennen. Soms moet ik gewoon even brullen en dan is het weer afgezakt.
Ik ben wel weer aan de pil maar heb daar hetzelfde mee als Elliot. Niet leuk voor mijn man natuurlijk.
Ik wil mijn buien ook niet op mijn man en zeker niet op T afreageren want die voelt dat direct.
Als ik niet vrolijk ben heb ik ook een jengelend kind.

Heb je enig idee waardoor het bij jou komt Marin? Ik gooi het toch vooral op minder slaap en minder eigen tijd hebben.