05 Mrt 2021 16:23
mijn vader
Mijn vader
Sinds december staat onze wereld op zijn kop. In december ging mijn vader ineens moeilijk praten en slikken net zo als in 2010. Hij ging naar de huisarts en moest meteen naar de spoedeisende hulp ik was met hem mee. Daar moest die door de ct scan. Er was niet iets bijzonders te zien. Dus waarschijnlijk een tia. Gelukkig dachten wij nog. Hij mist namelijk de helft van zijn hersenen al. Hij moest toen 2 dagen blijven en daarna kreeg hij logopedie. Het ging een week goed toen opeens kon die moeilijker lopen veel vallen. Ook zijn linker arm liet die alles mee vallen of iets pakken lukte niet.
Weer naar de huisarts er moest een mri scan gemaakt worden. Daar kwam uit toch een kleine infarct. Meteen moest die naar de revalidatie voor meer therapie. Daar zeiden ze het lopen komt wel goed die arm weten we niet. Door corona kreeg die 1x per week alle soorten therapie. Veels te weinig natuurlijk. Hij gaat ook steeds meer achteruit moet in huis lopen met een rollator los staan lukt hem niet meer.
Op 9 februari is die met spoed opgehaald door de ambulance omdat hij stikte. Zijn longen klinken schoon en zuurstof is ook goed in het lichaam. Hij zit al meer dan een jaar met zijn longen doordat hij slecht kan slikken komt het wel eens in zijn longen terecht. Maar die zijn nu schoon vreemd omdat hij wel erg benauwd is.
Op 25 februari moet hij weer door de mri scan. Als hij net thuis is belt de arts al vanaf haar huis. Het is niet goed waarschijnlijk een hersenbloeding. Dat was te verwachten omdat hij sinds dec dubbele dosis bloedverdunners moest. Maar toch schrikken. Om precies te zien hoe en wat moet hij weer door een scan dit keer met contrast vloeistof. Dat is gister gebeurt. We grapten nog toen hij net thuis was ze heeft nog niet gebeld. Maar een uur later belt de arts al op. Het is niet goed ze moeten langskomen. Dat hebben mijn ouders vandaag gedaan. Er is geen bloeding in de hersenen maar ze hebben een lymfoom gevonden. Dinsdag moet hij door een petscan en dan zien ze waar het nog meer zit. Ze verwacht in de longen omdat hij daar al heel lang mee kwakkelt en zijn longen zijn schoon maar toch erg benauwt en zijn arm omdat die erg dik is.
Hij word donderdag opgenomen en zal die binnenkort een operatie moeten aan zijn hersenen en daarna chemo en bestraling. De verwachtingen zijn wel goed. Hij mag nu ook niet meer alleen thuis zijn en zodra hij iets versuft of misselijk word meteen 112 bellen en op de spoedeisende hulp van zijn ziekenhuis ligt een brief klaar met hoe en wat.
Dit is allemaal erg dubbel aan de ene kant mijn zwangerschap en dan zijn zorgen. Hij heeft 1 doel dat is achter de kinderwagen lopen en spelen met zijn kleinzoon in de tuin.
Dit nieuws hebben we vandaag gehoord en vanavond hebben mijn man en ik een 3d echo. Hoe bizar op 1 dag twee uitersten.
Sinds december staat onze wereld op zijn kop. In december ging mijn vader ineens moeilijk praten en slikken net zo als in 2010. Hij ging naar de huisarts en moest meteen naar de spoedeisende hulp ik was met hem mee. Daar moest die door de ct scan. Er was niet iets bijzonders te zien. Dus waarschijnlijk een tia. Gelukkig dachten wij nog. Hij mist namelijk de helft van zijn hersenen al. Hij moest toen 2 dagen blijven en daarna kreeg hij logopedie. Het ging een week goed toen opeens kon die moeilijker lopen veel vallen. Ook zijn linker arm liet die alles mee vallen of iets pakken lukte niet.
Weer naar de huisarts er moest een mri scan gemaakt worden. Daar kwam uit toch een kleine infarct. Meteen moest die naar de revalidatie voor meer therapie. Daar zeiden ze het lopen komt wel goed die arm weten we niet. Door corona kreeg die 1x per week alle soorten therapie. Veels te weinig natuurlijk. Hij gaat ook steeds meer achteruit moet in huis lopen met een rollator los staan lukt hem niet meer.
Op 9 februari is die met spoed opgehaald door de ambulance omdat hij stikte. Zijn longen klinken schoon en zuurstof is ook goed in het lichaam. Hij zit al meer dan een jaar met zijn longen doordat hij slecht kan slikken komt het wel eens in zijn longen terecht. Maar die zijn nu schoon vreemd omdat hij wel erg benauwd is.
Op 25 februari moet hij weer door de mri scan. Als hij net thuis is belt de arts al vanaf haar huis. Het is niet goed waarschijnlijk een hersenbloeding. Dat was te verwachten omdat hij sinds dec dubbele dosis bloedverdunners moest. Maar toch schrikken. Om precies te zien hoe en wat moet hij weer door een scan dit keer met contrast vloeistof. Dat is gister gebeurt. We grapten nog toen hij net thuis was ze heeft nog niet gebeld. Maar een uur later belt de arts al op. Het is niet goed ze moeten langskomen. Dat hebben mijn ouders vandaag gedaan. Er is geen bloeding in de hersenen maar ze hebben een lymfoom gevonden. Dinsdag moet hij door een petscan en dan zien ze waar het nog meer zit. Ze verwacht in de longen omdat hij daar al heel lang mee kwakkelt en zijn longen zijn schoon maar toch erg benauwt en zijn arm omdat die erg dik is.
Hij word donderdag opgenomen en zal die binnenkort een operatie moeten aan zijn hersenen en daarna chemo en bestraling. De verwachtingen zijn wel goed. Hij mag nu ook niet meer alleen thuis zijn en zodra hij iets versuft of misselijk word meteen 112 bellen en op de spoedeisende hulp van zijn ziekenhuis ligt een brief klaar met hoe en wat.
Dit is allemaal erg dubbel aan de ene kant mijn zwangerschap en dan zijn zorgen. Hij heeft 1 doel dat is achter de kinderwagen lopen en spelen met zijn kleinzoon in de tuin.
Dit nieuws hebben we vandaag gehoord en vanavond hebben mijn man en ik een 3d echo. Hoe bizar op 1 dag twee uitersten.
