Welkom op Zeg maar Yes!

Mijn man is wat ouder dan ik en daardoor heb ik schoonouders die al 80 zijn.

Sinds mijn man en ik bij elkaar zijn, hebben we een gewoonte dat zijn ouders elke week op donderdag voor ons gezin koken. We eten daar dan gezellig met zijn allen. Mijn schoonmoeder maakt er een uitgebreide maaltijd van, met vaak wel 5 pannen.

Nu was dat niet zo'n issue toen ze in de zestig was, maar inmiddels is ze natuurlijk flink op leeftijd. Bovendien heeft ze kanker. Ik merk aan haar dat het allemaal vermoeiender begint te worden, zo'n heel gezin aan tafel en al dat eten klaarmaken.

Hoe lang kunnen we deze traditie nog volhouden, vraag ik me soms af. En moeten we wachten tot zij aangeeft dat ze het niet meer aankan, of moeten we zelf de knoop doorhakken?

Maar, kan je de traditie niet ombuigen naar iets wat haalbaar is, dus dat jullie bv eten meenemen of helpen koken?

Ik zou het om gaan draaien, dat ze bij jullie komen eten? Wij koken ook met enige regelmaat voor m'n schoonouders (zijn nog wel gezond maar vinden het ook gewoon gezellig en vooral m'n schoonvader vind dat ik lekker kook). Zij nemen dan vaak wat borrelhapjes mee om zo toch wat mee te nemen.

Ik zou dat aangeven, dat jullie de tijd samen heel fijn vinden maar dat je het anders in kunt vullen samen.

De traditie veranderen inderdaad! Ze vind het vast heel gezellig om samen te eten?
Mijn oma organiseerde ook altijd vanalles voor de hele familie, ze is nu 86 dus dat gaat niet meer. Dus nu komt ze met kerstavond bij ons en ook met Pasen. Ik heb ook haar paasservies, ze vind het zo leuk dat we zo wel de traditie behouden

Ik zou ook aangeven dat het wellicht tijd is voor verandering. Ik denk dat ze dat niet zo snel zelf zullen doen (hier is ook iets dergelijks aan de orde geweest). Ik zou er een koffiemoment van maken. Kan ze als ze wil iets lekkers meenemen of maken in haar eigen huis (maar je kunt ook aangeven dat jij hiervoor kunt zorgdragen of bv de kinderen elke week iets laten maken). Desnoods haal je ze op en breng je ze terug naar huis. Ik kan me goed voorstellen dat ze dit een fijne traditie vinden en niet zo snel op willen geven.

Wat een lieve en fijne traditie. Ik zou ook kijken of je het anders kunt inrichten. Wellicht zelf gaan koken daar? Van te voren de boodschappen ook zelf doen zou denk ik ook al schelen. Dan kan je schoonmoeder mee helpen met koken waar ze kan, om zo toch nog een beetje mee te kunnen doen. Ik denk dat je deze traditie zo lang mogelijk in stand moet houden, want voor hun is het waarschijnlijk een moment waar ze erg naar uitkijken. Ik snap dat het voor jullie een belasting wordt, maar ik denk dat ze het heel erg zouden waarderen.

Jullie kunnen de vraag ook gewoon voorleggen toch?

Bedankt voor het meedenken allemaal!

Jullie kunnen de vraag ook gewoon voorleggen toch?

Dat heb ik geprobeerd, maar ze wimpelt het dan af met: "ik laat het wel weten als het niet meer gaat."

Gisteren had ze ook weer gekookt, maar toen we aan tafel gingen, bleek dat ze eigenlijk ziek was. Ze ging halverwege de maaltijd op de bank liggen.

Vandaag is de huisarts geweest en ze blijkt corona te hebben. Duimen jullie mee dat ze weer beter wordt?

Wij hadden die traditie ook maar dan in het weekend. Mijn schoonmoeder heeft ook kanker en corona gehad (tijdens de chemo) en zijn toen gestopt met iedere week. Nu doen we het nog 1x in de maand (wij koken dan mee) en 1x in de maand eten ze bij ons.
Wij hebben ervaren dat wij aan de handrem moesten trekken. Schoonmoeder deed dat niet en achteraf was ze blij dat we het gedaan hebben.
Kan je niet voorstellen voor soep met een broodje ofzo?

Ik hoop voor jullie dat ze beter wordt!

Wat een prachtige traditie en wat lief dat jij meedenkt met haar. Het is moeilijk in dit soort situaties, omdat het denk ik ook een stuk 'trots' is dat ze niet zomaar wil loslaten en waar jij niet zomaar aan voorbij wilt gaan. In mij kwam op om aan haar voor te stellen om het om-en-om te gaan doen. De ene week bij jullie (of jullie nemen eten mee) en de week erna bij hen. Dan kan ze misschien ook wennen aan het idee dat de traditie ook door kan gaan op een andere manier. Je zou ook kunnen aangeven dat je ziet dat ze het kan en dat je tegelijkertijd je steeds bezwaarder voelt en het dus fijn zou vinden om het af te wisselen. Wellicht ook meer iets voor je partner om dit gesprek te voeren.

June, je zegt het precies goed inderdaad. Het voelt een beetje als een balanceeract. Mijn man weet niet zo goed wat hij met de situatie moet, vooral omdat hij momenteel niet de energie heeft om zelf te koken voor 6 personen in plaats van dat zijn moeder het doet.

We dachten eraan om het te veranderen in een zondagslunchtraditie. Broodjes meenemen moet ons lukken 😅

Mijn oma organiseerde ook altijd vanalles voor de hele familie, ze is nu 86 dus dat gaat niet meer.

Wat speciaal dat je nog een oma hebt ❤️ Mijn ouders, oom en tante leven al niet eens meer, ik vind het me bijna moeilijk voor te stellen dat je nog een oma hebt op mijn leeftijd (ik ben 37). Is het fijn, of geeft het ook zorgen?

Och wat vervelend, die corona.

Mijn reactie leest wat bot weg zie ik nu, zo was hij niet bedoeld hoor. Ik vind het een hele mooie traditie maar ik wilde er eigenlijk mee zeggen dat je het ook niet voor ze moet invullen. Maar als ik het zo hoor dan zou ik denk ik zelf wat compromissen aandragen en die dan ook gewoon gaan uitvoeren. Het samen eten is het belangrijkst, hopelijk kun je die boodschap overbrengen én kunnen jullie dat nog heel lang doen met elkaar.