Zeg maar Yes

Daar heb ik niks meer aan toe te voegen. Wat een ellende weer! Ik zou het later uitpraten, als ikzelf enigszins wat afgekoeld ben. En dan mag ik hopelijk verwachten dat mijn man eens achter me zou staan.

Ik sluit me heel erg bij Susan aan. En dit heeft weinig te maken met vergevingsgezindheid. Dit moet jij niet willen. Een toekomst met mensen die zo tegen jou en je kind doen.

+1!

Bovendien denk ik dat het op termijn slecht voor je huwelijk als je steeds maar het onderspit delft. Je denkt waarschijnlijk dat dat is als je nú zegt wat je denkt en wat je van hem wilt, maar op een gegeven moment barst jouw bom en dan zijn jullie verder van huis.

Ik kan me trouwens in het verhaal, als ik het probeer van je schoonzus' kant te lezen, wel voorstellen dat je schoonzus kwaad werd. Wij weten niet hóe jij hebt gezegd dat je haar aanpak niet eerlijk vindt en ook niet hoe vaak zíj misschien al op haar tong heeft gebeten. Als jullie twee totaal verschillende visies hebben, lijkt me dat best waarschijnlijk. Maar goed, we lezen hier altijd één kant van het verhaal. Wat echt gewoon niet kan is hoe ze jouw zoon uitscheldt. Dat is beneden alle peil en beschaving en zou ik ook absoluut niet pikken. En zéker niet gewoon maar het boetekleed aantrekken. Ik zou zeggen dat ik het beter op een andere manier had kunnen aankaarten, maar zij verantwoordelijk is voor háár reactie en dat die echt niet kan en dat je daar excuses voor wilt.

No way, dat ik de rest van m'n leven zó op m'n tenen moest gaan lopen.

Tjezus,bij zoiets dus niet. Zou mijn kind zo niet laten uitschelden. Wie denkt ze wel niet dat ze is. Wat raar dat ze excuses maakt naar je man en niet naar jou toe. Als ze er echt spijt van heeft, moet ze deze bij jou maken, niet via je man.

Eens met Susan. En voor nu zou ik haar negeren. Lekker ergens anders gaan zitten met je kindjes en ze een eigen tas geven voor hun speelgoed waar de andere kinderen niet aan mogen komen. Jammer dan als ze dat raar vinden.

Jee, wat erg zeg dat iemand zulke termen gebruikt over je kind, waar je zoon nota bene bij is . Ben het ook helemaal eens met Susan. Sterkte met de situatie.

Ik sluit mij ook bij Susan.
Wat een narigheid zeg! Veel sterkte met deze situatie.

Ik sluit me ook bij Susan aan! Dit moet je op lange termijn echt niet willen. Wat rot dat je nu eigenlijk klem gezet wordt door zowel je schoonfamilie als door de steun van je man die ik in jou verhaal echt mis. Ook al is het vanwege werk, dit zou je niet hoeven pikken.

Geel, ik denk ook wel dat er een reden is dat ze kwaad werd, door opbouw van irritaties beide zijden, en daar val ik verder ook niet over. Ze had mij voor van alles en nog wat uit mogen maken, ik kan wel wat hebben. Maar het feit dat ze zo over mijn zoon begint maakt dat ik er eigenlijk gewoon direct klaar mee ben. Dan mag je nog zo'n explosief karakter hebben, ik vind dat je dit soort dingen gewoon niet zegt over een kind omdat je boos bent op zijn of haar ouders.

Verder staat mijn huwelijk op knappen door de hele familie situatie van het afgelopen jaar, maar daardoor heeft mijn man het nu wel voor mij opgenomen. Hij is ingegaan tegen zijn familie toen deze gisteren over mij begon, maar zodra hij dat deed begonnen ze allemaal tegen hem dat hij ondankbaar was en zijn koffers maar moest gaan pakken. Uiteindelijk heb ik het kunnen sussen, maar daarvoor heb ik dus wel weer de schuld op mij moeten nemen.
We hebben er echt heel veel ruzie over gehad de laatste tijd, omdat hij mij gewoon in de kou heeft laten staan het afgelopen jaar. En dat ziet hij ook wel in, en hij wil het voor me opnemen, maar er valt met die mensen gewoon niet te praten. Als hij het nu voor mij opneemt is dat omdat ik hem meesleep in mijn verrotte karakter. Dus ik heb hem nu ook gezegd dat hij moet gaan nadenken over hoe hij de overname verder wil gaan vormgeven. Want ik ga dat op deze manier niet trekken, ik ga niet die mensen de regie laten overnemen over mijn leven.
Zoals vanmiddag kreeg ik een preek dat ik nog geen foto's op Facebook heb gezet, want dat laat wel zien dat ik dit niet met anderen wil delen. Ik kan toch voor hun wel wat foto's op Facebook plaatsen? Gewoon zodat zij kunnen zien dat ik het leuk heb. Ik snap dat soort dingen gewoon niet, ik mag toch zelf wel bepalen wat ik deel met de buitenwereld. Halfnaakte zonvakantie foto's deel ik gewoon liever niet op social media. Nou dan toont dan maar weer hoe negatief ik in het leven sta, want wie ziet die foto's nou van mijn kinderen in zwembroek en wat kunnen ze daar nou mee?
En alles wat ik er dan nog over zeg toont maar mijn negativiteit en dus kan ik beter gewoon ja en amen zeggen. Nu heb ik mijn Facebook ook maar direct verwijderd, kunnen ze daar ook niet meer over zeiken. Ik wil dit soort dingen gewoon niet meer.

Sterkte gijs. Je zit in een moeilijke situatie.

lieve Gijs,

Het voelt, bij lezen, alsof jullie beiden gechanteerd worden, weet je dat? Als een zeer gemene manier van manipulatie.
Jullie hebben álles achtergelaten om een zaak van zijn familie over te nemen, en in plaats van dat zíj enige dankbaarheid tonen gebruiken ze die zaak als machtsmiddel en als een soort 'prijs' bij goed gedrag.

Als je heel eerlijk bent, willen jullie, wil jij, die zaak dan nog wel overnemen?
Zeker tegen de prijs die zij vragen, dat jij dus kennelijk alles aan jezelf moet veranderen of aanpassen en zelfs geen baas meer bent over zaken als je eigen Facebook?

Ik was blij te lezen dat je man het wel voor je opnam deze keer, jammer dat jij de noodzaak zag om vervolgens het boetekleed aan te trekken. Want weet je, deze zaak klapt nog een keer hoor, kleed of geen kleed, en ik vind het super dat je de positie van je man hierin probeerde te beschermen maar tegen welke prijs?

Het spijt me heel erg voor je dat je in deze situatie zit, en ik hoop dat je aan het aantal verontwaardigde en gemeende reacties ziet dat hier heel veel mensen aan 'jouw kant' staan en mijns inziens ook erg schrikken van de spagaat waarin jij je bevindt.

jeetje wat heftig voor jullie! Wel fijn dat je nu wat meer steun van je man krijgt. Heel veel sterkte!

Sorry dat ik het zeg, maar het hele idee van het voor je opnemen is toch dat hij een keer de figuurlijke kogel voor je op zou vangen en jou buiten schot zou houden? Hij heeft nu een halfslachtige poging gedaan om het voor je op te nemen, maar zodra daar tegenin werd gegaan (wat had hij dan verwacht, dat ze ja en amen zouden zeggen? Hij kent die familie toch neem ik aan wel wat langer dan vandaag?) kruipt hij weer in een hoekje en ben jij degene die de prijs ervoor betaalt. Nou nou, wat een offer van zijn kant. Hij had verdorie voet bij stuk moeten houden en helemaal niet moeten toestaan dat jij weer de schuld op je nam om zijn r**t te redden. Hoe kan hij zich dat nou laten aanleunen, zeker na alles wat jij al over je heen hebt laten gaan voor hem?

Ik kan me hier echt zó kwaad om maken, ik vind het zó erg hoe die mensen met je omgaan. En dan bedoel ik heel eerlijk gezegd inclusief je man. Want ik geloof best dat dit voor hem een lastige situatie is, maar voor jou is het nog wel honderd keer zo lastig. Echt, wat moet jij je eenzaam voelen.

En nogmaals, ik geloof er niks van dat ze hem stante pede uit dat restaurant zetten, want die hele overname zal echt ook in hun belang zijn. Die mensen klinken mij in de oren als een stel heel hard blaffende honden en je man - sorry - als een bang jongetje dat daarvoor in de houding springt.

En als ze het wel menen dat een zakelijke overname daar van afhangt dan sporen ze sowieso niet, dan zijn ze zo onprofessioneel dat je daar al niet eens mee in zee moet willen.

Wow, wat een nare opmerkingen

Ik ben niet heel vergevingsgezind. Ik ben er niet trots op, zou sommige mensen graag wat makkelijker willen vergeven. Ik probeer het wel maar als er echt iets heel heftigs gebeurd is zal dat altijd wel als een soort zuil tussen ons in blijven staan. Je kan eromheen, je kan erlangs kijken maar het staat gewoon altijd in het zicht, je kunt het wel ontwijken maar soms loop je er gewoon keihard tegenop. Gijs, in jouw situatie zou ik het niet eens willen proberen om het te vergeven. Ook niet omwille van mijn man/vriend.

Hoi Gijs.,

Ik was Milou, je weet wel wie ik ben.
Alles is al gezegd, ik vind het knap dat je het nog volhoudt daar.
Ik was allang met mijn meiden bij mijn vader gaan zitten.
Je maakt pas écht een statement als je je biezen pakt en een tijdje teruggaat naar je ouders. Maar ja je hebt natuurlijk ook een baan...
Wil je een digitale knuffel geven ook al hadden wij het vroeger aan de stok.
Xxx

Ik wil alleen zeggen dat je goed moet nadenken wat jij wilt.
Wil jij de rest van je leven zo doorgaan, ben je daar gelukkig mee?

Zo niet moet je echt aan jezelf gaan denken en beslissen wat jij wilt dat er veranderd en samen met je man dat voort zetten.
Anders stoppen jullie met het overnemen van de zaak. Dat is wel klote, maar dan ben je wel van al.het gezeik af.

Nou ik heb hier echt geen woorden voor hoor Gijs. Echt ontzettend naar hoe ze je behandelen, ik vind het echt ronduit onbeschoft en chantage inderdaad.
Ik denk dat jullie echt goed moeten gaan kijken hoe die overname vorm gaat krijgen, wat voor rol jij daarin gaat spelen, maar ook hoe jullie een zo'n normaal mogelijke band kunnen hebben met zijn familie. Helaas zal dat waarschijnlijk wel nodig zijn, gezien de zakelijke banden die ze hebben, maar ik zou heel concreet af gaan spreken dat jij daar niets mee te maken hebt en je zoveel mogelijk distantieert. Dat zij dan vinden dat je ze laat vallen of je geen interesse toont of wat voor rare kronkels ze dan ook hebben, jammer dan, maar ik zou wel echt heel goed dit echt op papier gaan zetten. Ik hoop echt heel erg voor je dat je man jou daarin kan en wil steunen, om dat samen als gezin op te lossen.

Ik open het bericht steeds opnieuw en weet gewoon niet wat te zeggen. Wat gaan deze mensen onbeschoft met jou/jullie gezin om.

Wat Marin zegt.. ik zou alles inderdaad heel goed vast laten leggen wat betreft zakelijke dingen.

Knuffel voor jou!

Ik denk dat alles al gezegd is, ik vind het echt een verschrikkelijke situatie voor jou. Ik denk dat ik hier al lang uitgestapt was.

Wat een ontzettend lastige situatie. Ik begrijp echter niet goed waarom jouw man het niet voor jullie zoon opneemt. Het gaat mijns inziens niet alleen om jouw kant van het verhaal maar ook de kant van jullie zoon. Ik vind het nogal wat als een volwassene tegen een kind zo tekeer gaat en zulke negatieve uitspraken doet.

Ik vind familievakanties altijd overrated. Ik vraag me altijd af wie daar nu uiteindelijk écht heel blij van wordt. En dan bedoel ik met name vakanties zoals nu bij Gijs waarin de hele (schoon)familie mee gaat. Wij gaan dit jaar ook twee keer op familievakantie en ik zie er nu al tegenop. De opvoeding van ons en mijn (schoon)zussen zijn heel anders en levert ook altijd gedoe op omdat ik in bepaalde dingen veel strenger ben en in andere dingen veel losser. Heb je niets aan Gijs maar ik wilde hiermee aangeven dat jouw verhaal wel heel herkenbaar is voor mij.


Veel sterkte!

Ik sluit me volledig aan bij de reactie van Susan en het lijkt me heel verstandig dat je bij man de vraag hebt neergelegd hoe hij dit verder vorm wil gaan geven. Is het een optie (financieel, woningtechnisch etc) om je terug te trekken en het bedrijf toch niet over te nemen? Dat is een hele stap, maar eerlijk gezegd klinkt het als de enige stap om je huwelijk en je gezin te redden en vraag ik me af of je die zakelijke verbintenis op deze manier überhaupt nog wel moet willen. Denk je eens in hoe jullie gezin, de zaak en het contact met de schoonfamilie er over 1, 3 of 5 jaar dan uit zal gaan zien als jullie op deze voet verder gaan....

Daarnaast zou ik echt eens goed gaan nadenken waar jouw eigen grens ligt en wat jij zelf wil. Want je geeft aan dat je man inziet dat hij je in de steek gelaten heeft het afgelopen jaar en nu wel voor je op probeert te komen, maar ik ben het er eigenlijk wel mee eens dat het als halfslachtige pogingen klinken waarbij hij zich dus uiteindelijk veel meer aantrekt van zijn familie en zakelijke verbindingen, dan van zijn eigen vrouw en kind. Waren de contacten met deze familieleden altijd al zo? Of is dit pas ontstaan na jullie verhuizing en start bedrijfsovername?

Sterkte. Het klinkt als een ongelooflijk moeilijke situatie.

Ik vind familievakanties altijd overrated. Ik vraag me altijd af wie daar nu uiteindelijk écht heel blij van wordt. En dan bedoel ik met name vakanties zoals nu bij Gijs waarin de hele (schoon)familie mee gaat. Wij gaan dit jaar ook twee keer op familievakantie en ik zie er nu al tegenop. De opvoeding van ons en mijn (schoon)zussen zijn heel anders en levert ook altijd gedoe op omdat ik in bepaalde dingen veel strenger ben en in andere dingen veel losser. Heb je niets aan Gijs maar ik wilde hiermee aangeven dat jouw verhaal wel heel herkenbaar is voor mij.


Veel sterkte![/quote]

Maar waarom ga je dan? Daar ben ik wel benieuwd naar

Als die zaak is overgenomen, ga je dan gelukkig worden Gijs?