Welkom op Zeg maar Yes!

Herkent iemand dit? We hebben dus 2 wk vakantie gehad, dochter is 1 dag naar de bso geweest en de andere dagen waren we 24/7 samen. Ze is heel lief, maar praat echt de hele dag non stop. Ik merk dat ik intussen soms niet eens meer hoor wat ze zegt, en alleen maar een beetje ja nee en hm antwoord. Ik ben ziek, dus ik ben denk ik ook wel extra moe nu. Vriend heeft haar gisteren en vrijdag mee op sleeptouw genomen, zodat ik op de bank kon liggen.

Maar ik voel me nu dus zo enorm overprikkeld, dat ik het liefst een week lang alleen zou willen zijn nu.
We zijn net terug van vakantie, ik ben ziek en ik vermoed dat dat ook komt door overprikkeling. Van het constante doorgaan en de hele dag in dienst van een ander staan. En dan heb ik zelfs best wat tijd heerlijk in mijn eentje geskied.

Soms beangstigt het me dat ik blijkbaar zoveel moeite heb en het me zoveel energie kost om zoveel samen te zijn. Het lijkt ook steeds erger te worden. Ik krijg het ook niet opgelost met een keer een dagje of weekendje alleen weg. Ik voel me echt een zeurpiet en een beetje een slechte moeder.

Ik herken het niet want heb geen kinderen maar herken wel het feit dat ik heel graag heel erg alleen ben dus kan me goed voorstellen dat een praatgrage kleuter enorm overprikkelend kan zijn.
Ik denk dat er nog veel meer mensen dit herkennen maar dat er niet graag over gesproken wordt dus respect dat je dit typt.
Verder dus ook geen tips voor je, alleen een knuffel!

Dankjewel! Ja het blijft toch een beetje een taboe. Soms komt er een reactie: waarom begin je dan aan kinderen? Ja ehm, ik had toch geen idee hoe heftig dit zou zijn?

En ik hou zielsveel van haar, zodra ik weg ben mis ik haar al. Dat is ook weer zo tegenstrijdig.

De favo kamer van iedere moeder is de toilet toch? Soms moet je ff oplaadmomenten pakken. Ik ga dan bijvoorbeeld op de werkkamer zitten of zet m’n noise cancelling koptelefoon op. Ben ook maar een mens en ik ben lekker als ik af en toe aan mezelf denk. Nou ja eerlijk als ik heel veel aan mezelf denk. Wij hebben hier gelukkig een hele fijne balans in gevonden. J is net een week bij z’n vader geweest en is nu weer weg. Hij wilde graag naar oma. Daar verwend worden en gamen op de switch die m’n ouders als gezamenlijk cadeau gekocht hebben. Prima jongen pak je step maar.

Ja dit herken ik ook. Ik wist niet dat ik overprikkeld kon zijn voordat ik kinderen had. Mijn zoon praat ook de hele dag door en ik vind het ook rot dat ik soms alleen ja of hmm zeg maar ik kan niet de hele dag naar hem luisteren, ik heb er de kracht niet voor.

Ik lig nu trouwens ook gewoon op de bank onder een dekentje en de kinderen aan de eettafel. Nu met IPad maar ik doe ook wel eens een dutje als ze lekker spelen. Of ik lees wat. Of ik ga echt bewust naar een andere kamer. Neem die tijd voor jezelf als je het nodig hebt. Al is het een half uurtje.

Och zo herkenbaar. Ze praten, ze willen alles weten wat ik ga doen en waarom en ze maken om alles ruzie... ik ben zo blij dat ze morgen weer naar school gaan. En dan zijn ze hier wel drie keer naar de bso geweest afgelopen twee weken. Maar ik moest ook echt bijtanken en ik heb veel gewerkt op de dagen dat ze op de bso waren, dus echt tijd voor mezelf heb ik ook niet gehad. Dus ik heb een kort lontje en ben van het minste of geringste overprikkeld. Moet wel zeggen dat as we speak, mijn vriend met allebei naar het zwembad is en ik dus even rust heb. Ben wel nog steeds aan het werk, maar de stilte is zaaaaaalig.

Ook herkenbaar hier! Ik had dit vantevoren niet van mezelf verwacht omdat ik normaal echt geniet van sociale prikkels. Maar ook mij wordt het echt weleens teveel met de kinderen. Als ik moe ben is het veel erger. Ik heb het vaak tijdens het avondeten, gewoon echt even kortsluiting. Dan vraag ik of mijn man het even overneemt. Heb ook twee ontzettende mamaskindjes dus de hele dag is het mamamammamamamamma. Overdag ga ik het liefst even de was vouwen op zolder, even rust

Niet te streng zijn voor jezelf, als je ziek bent kan je al helemaal niks hebben! Dat lijkt me echt niet gek

Heel herkenbaar hoor. Ik zeg altijd dat ons gezin niet gemaakt is om zo lang samen te zijn. Na drie dagen is iedereen elkaar wel zat.

Vakanties zijn dus echt geen ontspanning voor ons.
Nu heb ik een ADHD'er als zoon en een man met autisme. Zelf ADD en dan nog een dochter die ook haar mondje wel bij zich heeft.

Ik ga bewust langer met de hond wandelen of even boodschappen halen om te ontprikkelen.
De kinderen hebben constant strijd. Die halen we bewust uit elkaar of sturen ze naar buiten indien het weer het toelaat.

Beide kinderen moeten hun energie kwijt dus er wordt genoeg ondernomen. Daarnaast is er behoefte aan structuur en sportmomenten. Die vervallen tijdens vakanties dus extra onrust.

Ik ben blij dat school weer begint morgen. Rustig werken en de kinderen hun ritme terug.

Ja ook hier herkenbaar! Ik zei gisteren nog tegen man dat ik een hokje net zo groot als het toilet wil maar dan met een fatsoenlijke stoel (en geluidsdicht en met slot!). Gewoon een ruimte voor mij alleen om even niets te horen of gestoord te worden.
Dus ja, ik zit wel eens een kwartier op de wc deksel, genieten van de rust. Sinds een half jaar ongeveer laten ze mij meestal met rust als ik op de wc zit dus daar profiteer ik van.
Zit ik nu ook 🤣

Ik vind dit echt geen taboe of iets om je voor te schamen of verdedigen. En doet niets af aan de liefde voor je kind. Iedereen heeft tijd voor zichzelf nodig. Met een kind heb je dat niet vanzelfsprekend meer. Met een beetje pech zitten ze ook heel erg in je aura. En als je zelf niet lekker bent komt dat nog harder aan. En dan geloof ik dat één kind nog een stuk overzichtelijker is dan twee. Met twee kinderen heb je helemaal altijd geluid in huis.

Ik neem die tijd voor mezelf als ik het nodig heb. Zeg tegen mijn dochter dat ik wel bij haar ben maar even niet kan luisteren naar haar verhalen. En het liefst ga ik op bed liggen terwijl mijn vriend haar vermaakt.

De favo kamer van iedere moeder is de toilet toch?

Ik zit letterlijk nu op het toilet met thee om even rustig alleen te kunnen drinken, zonder dat de kinderen me lastig vallen 🫣 ze willen anders niet in bed blijven liggen zonder mama.

Maar herken het ook. Ook van het missen trouwens. Zo tegenstrijdig, maar weet vooral dat je niet alleen bent!

Ik ben altijd al wel snel overgeprikkeld geweest maar sinds de kinderen helemaal. Ik sta gewoon altijd aan, mijn hersenen staan nooit stil. Nu ben ik een enorme multitasker en hou enorm van dingen tegelijk doen, maar als ik overbelast raak dan krijg ik ook een dikke error. Op werk moet ik ook altijd aanstaan en soms wil ik gewoon even mijn gedachtes voor me alleen en is in de avond opladen gewoon niet genoeg.
We zijn een week naar Turkije geweest waar we bij schoonouders verbleven dus dan ook op mijn best wilde zijn, plus dat de kinderen daar niet echt wisten wat te doen dus daar veel mee bezig dus mijn vakantie was nog steeds een aanslag op mijn ‘aan staan’. Man doet overigens echt megaveel en ziet het vaak sneller als mijn hoofd kortsluiting krijgt dan ikzelf. Dus vanmorgen zei hij: ik neem de kids wel even mee. Ik had uitgeslapen (tot half 9 haha) en om half 10 waren ze weg. Filmpje aan, ontbijtje voor de tv, koffie met slagroom. En dan ben ik ook wel weer opgeladen na die 2,5 uur rust. Maar vakanties vind ik ook heftig hoor, met name zoon is echt alleen stil achter een scherm en die willen we nou juist niet teveel. Soms wilde ik dat ik accountant was ofzo, qua persoonlijkheid zou dat beter passen, dan is het rustig overdag op mijn werk en zou ik denk ik de drukte thuis ook beter verdragen. Sinds mijn vroege jaren lig ik op de dagen dat het kan een half uur in rust op bed rond het middaguur, dat helpt me altijd enorm. Maar mijn man is ook veel thuis dus dat scheelt ook wel.

Dit is ook best een lastige vakantie. Kinderen konden weinig buiten uitrazen en dat hebben we wel gemerkt. We hebben nu echt een bende hooligans, veel gillen, binnenshuis rennen en overal op springen. Vandaag dan een stuk wezen fietsen en dan moest ik de jongste weer de hele tijd duwen, dus dat uitrazen werkt dan ook niet altijd.

Ik ben afgelopen weekend wel een paar keer een uurtje op mijn eigen kamer gaan zitten. Even wat hobbyen en niet de hele tijd dat gegil en gevraag.

Ik vond deze vakantie best fijn en de kinderen waren er ook aan toe. Maar 2 weken is nu genoeg. De oudste mist haar klasgenootjes ook en de jongste gaat voor het eerst op maandag naar de BSO. Verheugt ze zich erg op "want dan zijn er allemaal vriendinnen!".

Ik ben blij dat jullie dat ook allemaal hebben. Ik vind mezelf vaak ongeschikt als moeder omdat ik precies wat jullie omschrijven ook ervaar. Ik vind het vaak gewoon echt veel en een inbreuk op een ontspannen vakantiedag. Maar...!! Het wordt wel steeds beter nu ze ouder worden. Met mijn 10-jarige voelt het al veel minder inspannend dan met mijn 6-jarige.
Ik probeer soms even uit te checken door muziek op te zetten met een koptelefoon of gewoon hun een filmpje te laten kijken zodat ik zelf even niet gestoord word.

Ik herken alleen het stuk van Marsy over werk. Ik vind mijn werk erg leuk en het past ook bij me, maar ik kom elke dag totaal overprikkeld thuis. Kan dan nog maar nauwelijks praten of luisteren, wil het liefste meteen in bed gaan liggen met een deken over me heen. Vooral op kantoordagen. Dan heb ik de hele dag tussen de mensen gezeten, niet continu schakelen en ik word letterlijk overvraagd persoonlijk, per mail, app en telefoon. Continu. Daarbovenop al het gehaast naar clubjes net voor of net na het eten. Nu dus na een vakantie (met 24/7) kinderen helemaal opgeladen. Maar vrees dat het binnen een dag teniet is gedaan. Ik heb ook geen idee hoe je snel kunt ontspannen/ prikkels verwerken. Of dat nu door kinderen of door werk komt. Geen idee wat je eraan zou kunnen doen. Wat je zelf aan geeft, dat even een moment voor jezelf niet genoeg is, dat heb ik ook. Deze vakantie heeft me heel goed gedaan, maar morgen begint het weer en morgen is het effect van ontspannen/opladen weer weg.

Ik vind het vaak gewoon echt veel en een inbreuk op een ontspannen vakantiedag.

Ja dit vind ik wel echt het zwaarste. Ik kan echt best wel af en toe even ontspannen, even wat lezen bijvoorbeeld. Maar ík ben niet degene die bepaalt hoe lang dat duurt, dat wordt voor mij bepaald door de kinderen. Dat kan 1 minuut zijn, een kwartier, tien keer in een kwartier... Dat bedoel ik ook met dat ik niet wist dat ik overprikkeld kon zijn. Die prikkels zonder dat ik er invloed op heb. Dat vele zenden zonder dat ik wil ontvangen. Dat vind ik heel heftig.
En inderdaad hoeveel ik ook van m'n kinderen houd en ik de rust thuis wil. Ik raak er zelf gewoon helemaal gestrest van omdat ík er geen regie in heb wanneer ik kan ontspannen.


Fijn dat het beter wordt!

Dat is wel echt naar dat je thuis gestrest bent als je vakantie hebt. Heb je het op de werkdagen ook? Wanneer laad je dan wel op? Wanneer kun je ontspannen?

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe anderen mensen ze zich voelen. Of ze elke dag ontspannen momenten kennen/hebben. En hoeveel je nodig hebt.

Dat is wel echt naar dat je thuis gestrest bent als je vakantie hebt. Heb je het op de werkdagen ook? Wanneer laad je dan wel op? Wanneer kun je ontspannen?

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe anderen mensen ze zich voelen. Of ze elke dag ontspannen momenten kennen/hebben. En hoeveel je nodig hebt.

Eigenlijk alleen écht ontspannen als ik alleen ben. Ja op werkdagen heb ik het ook maar wel veel minder. Werken vind ik veel ontspannender en minder prikkels (ondanks een kantoortuin met telefoonlijnen) omdat het geluid is wat ik niet hoef te horen. Dat tune ik uit. De kinderen zenden naar mij. Hoe gezellig ook, ik vind het heel erg vermoeiend omdat ik niet zelf kan bepalen wanneer ik dan kan ontspannen.

Ik ontspan 's avonds, dan ben ik vrijwel altijd alleen. Dat vind ik heel fijn. En m'n man neemt bijv de kinderen vaak mee naar zijn bedrijf in het weekend. Klinkt gek maar zien ze als een heel leuk uitje. Of als ie andere leuke dingen met ze gaat doen, laatst was hij een dagje naar Amsterdam met ze en dan ga ik thuis rondscharrelen en ontspannen. Of wandelen, daar ontspan ik ook erg van. Dat probeer ik wel meer met kinderen te doen ook!

Het allerbeste ontspan ik in m'n eentje op reis. Wel geluid om me heen maar alleen m'n eigen gedachten kunnen horen. Ik kan intens genieten van in m'n eentje op een terras zitten en geroezemoes horen maar dan zelf in m'n eigen bubbel zitten zonder gestoord te worden.

Ik herken het ook en heb veel behoefte aan tijd voor mezelf, en neem die ook. Ik voel me daardoor geen slechte moeder, ik doe ook genoeg leuke dingen met m'n dochter. Maar in de vakantie gaat ze gewoon naar de bso en elke vakantie logeert ze wel twee nachtjes bij één van de opa's en oma's. Dat vindt ze ook superleuk, dus win-win. Het draait voor mij echt om de balans.

Het is zo hoe je de dag indeelt vind ik. En hoe ze hebben geslapen, hoe jij je voelt etc. Ik heb echt pauzes nodig op een dag, dat scheelt zoveel in hoe ik de dag ervaar. Als ik die niet neem dan heb ik veel sneller een kort lontje einde dag.

Als mijn dochter in bed ligt zeg ik vaak tegen zoon dat ik ook even wil rusten. Dit hebben we geoefend en sinds hij wat ouder wordt gaat dit veel beter. Ik heb een koptelefoon gekocht voor de iPad zodat ik dan niks hoor of zet hem ook weleens wat verder weg van me (hij keuken, ik woonkamer). Voor hem is die rust ook fijn. Ik luister soms een meditatie, doe even mijn ogen dicht of scroll op mijn telefoon of kijk iets wat ik leuk vindt (die laatste twee zijn mwa).

Maar kinderen kunnen zoveel prikkels geven in een korte tijd. Ze praten door elkaar heen, ze raken je aan, trekken aan je been, ze stellen 3 vragen tegelijk. Ze trekken iets uit je hand, ze bemoeien zich met vanalles. En dat dan allemaal tegelijkertijd, terwijl je net wakker bent. En ze bedoelen het niet eens vervelend, het zijn gewoon kinderen. Maar soms denk ik echt: mijn god, rustig aan jullie! Dat kan mijn brein echt niet verwerken hoor 😅.

Ik denk ook weleens om een nieuwe baan te zoeken die minder prikkels geeft. Want na een werkdag ben ik ook altijd overprikkeld en dat gaat thuis ook meteen weer door.

Dat is wel echt naar dat je thuis gestrest bent als je vakantie hebt. Heb je het op de werkdagen ook? Wanneer laad je dan wel op? Wanneer kun je ontspannen?

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe anderen mensen ze zich voelen. Of ze elke dag ontspannen momenten kennen/hebben. En hoeveel je nodig hebt.

Ik ben na een uurtje sporten weer helemaal opgeladen daarom probeer ik ma-vrij in ieder geval te sporten. Hardlopen heb ik aan een half uur genoeg en kracht is 1-1,5 uur. Dus zo laad ik op. Even niet in mn hoofd maar in mijn lijf. Onze vakantie is voor veel mensen misschien gekkig ingedeeld maar is de manier waarop wij allemaal het meest er aan hebben. Mijn vriend en ik gaan op donderdag weg. J sluit dan op maandag aan. En mijn vriend gaat de maandag er op weer werken. J en ik blijven dan tot donderdag. Zo voldoen we aan alle behoeftes. Ik wil graag wat langer, mijn vriend wat korter. We wilden samen nog een paar dagen. J vind het heerlijk om ook even volledig mama voor zich te hebben. Echt heel veel zin in.

Wat goed dat jullie weten hoe je kunt ontspannen en opladen en dat dat dan ook lukt.
Ik kan dat van maandag tot en met donderdag sowieso niet. Ik ontspan van lezen, maar ik kan alleen maar lezen als ik ontspannen ben.

Ik kan wel ontspannen met en door de kinderen als ik vrij ben. Maar na een werk- en schooldag zijn wij allemaal overprikkeld met korte lontjes. Lijkt mij fijn om te weten hoe je dan snel weer ontspant/ de dag van je af kunt laten glijden.

Ik ontspan door koken maar dat heeft niet iedereen. Alleen zijn we op werkdagen pas om half 7 thuis dus uitgebreid koken is dan niet mogelijk. Op de woensdag kook ik wel wat uitgebreider en dan kom ik tot rust. Ik wilde altijd graag een open keuken maar zie ook wel de voordelen van onze dichte keuken, dan kan ik echt even in m'n bubbel terwijl de kinderen zich vermaken in de woonkamer.

Ik vind koken ook fijn om te doen, maar op vier doordeweekse avonden hebben kinderen meteen na het avondeten sport waar ze naartoe gebracht moeten worden, dus echt mega haastwerk altijd. En de ene doordeweekse dag dat zij nergens naartoe moeten, ben ik laat thuis. Ik zou wel tot rust komen om na werk samen met kinderen te wandelen of skeeleren of om voor het haastwerk eten en naar clubjes brengen een tijdschrift of boek te lezen, maar dat is in tijd niet haalbaar.

Nee dat herken ik hoor. Ik heb dus ook amper tijd om te koken op die avonden, de kinderen hebben amper tijd om te spelen en er is geen tijd voor bad. Het is maar drie dagen in de week dus er zijn er vier rustiger. Dat houd ik mezelf maar voor. Ik ontspan als de kinderen slapen daarna wel weer. Jij nog steeds lastig begrijp ik?