Welkom op Zeg maar Yes!

Naar aanleiding van een opmerking van fred, heeft mij dit aan het denken gezet. Ik ben hier ook al langer mee bezig aangezien ik al een tijdje overspannen ben.

Een gevoel van 'Is dit het nou'. Dat je voor je gevoel geen doel hebt in je leven?

Wat wil jij nog bereiken? Hoe werk jij er naar toe?

Het enige wat ik wil bereiken is gelukkig worden en gelukkig zijn. Want als ik dat ben, valt alles vanzelf op zijn plek.

Ik lag vanacht in bed te denken dat ik dit topic wilde openen.
Ik herken het ook maar dan van een jaar geleden ongeveer. Corona heeft een en ander veranderd op werkgebied. Ik werkte als zzper in de muziek maar dat viel stil. Daarnaast had ik een baan in een park dat ook dicht moest. Na corona had ik dus eigenlijk geen werk meer. Ik had nog 2 jeugdorkestjes en werkte misschien 12u nog in dat park. Ik ben toen gaan zoeken en bij ikea terecht gekomen. Leuke werkplek maar niet om de rest van m'n leven te slijten. En toen dacht ik ook echt, is dit het nou. Ik wilde rond die leeftijd eigenlijk wel echt m'n droombaan gevonden hebben. En helemaal niks ten nadele voor andere mensen.
Nu werk ik in de uitvaartzorg en dat vind ik echt fantastisch. Ik zie kanten van mezelf waar ik super goed op ga, onregelmatige werktijden bijvoorbeeld, de afwisseling. Alles.
Voorheen werkte ik vooral om te leven, maar nu trek ik elke dag met veel plezier de deur achter me dicht.
Verder zit ik al heel m'n leven in de fanfare, dat is naast m'n werk en thuis/familie een van de belangrijkste dingen in m'n leven. Sinds vorig jaar zit ik in het bestuur en al wat langer in de muziekcommissie. Het kost veel tijd maar omdat het me aan het hart gaat ben ik er zo ook wel mee bezig. En muziek maken vind ik natuurlijk leuk.
Conclusie is eigenlijk dat ik door het veranderen van baan heel anders in het leven ben gaan staan. Ik heb meer vertrouwen in mijzelf, heb het financieel beter. Heb het ook veel drukker waardoor ik echt goed moet plannen en de balans wel even weg was. Die is nu weer terug gelukkig.
Ik denk oprecht dat ik nu op in m'n leven precies op het punt zit waar ik een jaar geleden wilde zijn.

Mijn doel in het leven is om zoveel mogelijk lol te maken. Ik probeer dan ook elke dag de slingers op te hangen. Ook al is het maar een klein momentje.

Mijn doel in mijn leven is zorgen dat mijn kinderen opgroeien in een veilige, groene, fijne omgeving waar ze de ruimte hebben om op te groeien tot wie ze willen zijn. En ik wil ze de kansen geven om dat op hun eigen tempo en met vallen en opstaan te bereiken. Ik heb ze op de wereld gezet, ze zijn afhankelijk van hun ouders en omgeving dus daar voel ik me heel verantwoordelijk voor. En verder is mijn doel om elke dag mijn best te doen om er het beste van te maken. Privé en op mijn werk. Voor mijn kinderen, familie, vrienden en collega’s maar ook voor vreemden. Gewoon mijn best doen. Meer dan dat is het niet. Geluk zit hem voor mij in hele kleine dingen. In kijken naar spelende kinderen, de zon in mijn gezicht, het zien van dartelende lammetjes in de wei, blijdschap, een knuffel. Maar het is geen doel om geluk na te streven. Dat overvalt me. En ik heb periodes dat het meer moeite kost om mijn best te doen en periodes waarin dat makkelijker gaat. Maar het voelt altijd goed om te weten dat ik mijn best heb gedaan. Werken is voor mij geen doel, dat voelt ook als ook gewoon je best doen. Soms is het heel leuk en soms wat minder. Maar als we allemaal ons best doen dan maken we de wereld een beetje mooier.

@kira de corona heeft hier ook invloed gehad. Maar meer het besef dat er weinig belemmering voor mij was. Dus het tegenovergestelde van wat veel mensen hebben ervaren. Mijn agenda was sowieso leeg en eigenlijk is die ook leeg gebleven.

Mooi gezegd, GSTQ. ‘Il faut cultiver notre jardin’ - zo zie ik dat (ook).

Ik zei het in het andere topic ook al, en ws ook wel eerder gezegd, maar ik wil echt alles uit het leven halen. Op mijn 17e reed een kennis per ongeluk een 17 jarige vriend van ons dood. Op de begrafenis zei een vrouw voor ons: ‘hij had zoveel plannen en is alleen nog maar naar school geweest’. Daar raakte me zodanig dat ik 3 maanden later, een dag na mijn 18e verjaardag, naar Afrika vertrok. Dat wilde ik al lang, maar ik zag duizend beren op de weg. Ik zat in tweede jaar MBO, gaf alles op (en mijn ouders een hartverzakking door in een gevaarlijke township te gaan wonen) en ben pas anderhalf jaar later teruggekeerd. Voor een jaar, want toen had ik voor de lol auditie gedaan voor Sandy in de musical Grease op Mallorca. Zat ik net op het HBO, maar koos toch maar weer voor het onbekende. Kwam na een jaar terug, deed 2 jaar HBO en kwam toen mijn ex tegen: die moest terug naar Oostenrijk en ach: waarom ook niet. Dus daar 6 jaar gewoond en studie afgemaakt. En daarna kwam ik mijn man tegen en ben ik naar Oz verhuisd, hebben we nog een jaar de wereld rondgereisd en waar ik een PhD kans kreeg. En nu? Geven we weer alles op en verhuizen we terug naar Nederland voor onbepaalde tijd, om tijd met familie door te brengen. Mensen worden vaak wat zenuwachtig van ons leven, voor velen is het ontzettend onrustig. Maar hoewel dat zo lijkt, vind ik rust, reinheid en regelmaat heel erg belangrijk voor mijn kinderen. Dus alle beslissing die we maken zijn nu wel met de opvoeding verstrengeld. Maar ik denk dat het ook goed is voor de ontwikkeling. Sky is the limit, alles kan als je je maar wilt. Mijn doel is om het leven van anderen te helpen, direct of indirect. Ik vind lesgeven geweldig en mijn levenservaring inspireert de studenten (tenminste, die feedback krijg ik). Competente mensen het werkveld insturen geeft me intense voldoening. En mijn kinderen onze normen en waarden meegeven, de wereld laten zien; het goede en het minder goede. Ze zijn 25% Afrikaans, 25% Arabier en 50% Europees, ik wil ze dat graag meegeven en zelfverzekerd hun toekomst in laten gaan. En als zij liever ergens settelen dan van die nomaden als wij zijn worden, dan is dat ook goed. Of als ze praktiserend Moslim of Christen willen worden, ik vind het allemaal goed. Als het maar weloverwogen is. Ik voel me heel erg gezegend dat ik zo’n duidelijk doel heb en dat mijn man precies zo is. En we willen allebei wel 200 jaar worden, lijkt ons fantastisch zo lang te leven.

Mooi gezegd, GSTQ. ‘Il faut cultiver notre jardin’ - zo zie ik dat (ook).

Ja, Voltaire, inderdaad zo zie ik het. Was een mooier statement geweest dan mijn hele lap tekst 😊

Alles kan als je het maar echt wil, the sky is the limit is overigens gewoon echt niet waar voor heel veel mensen op de wereld.

Mag het natuurlijk nog wel jouw instelling zijn trouwens. Je bent een geluksvogel dat dat kan. Fijn dat het zo goed voelt.

Wat heeft dat met mijn kinderen te maken? Want daar heb ik het over namelijk als ik het over ‘the sky is the limit’ heb. Over ongelijkheid hoef je me niks te vertellen. Dit topic is toch een persoonlijke vraag?

Had mijn bericht meteen al aangepast omdat ik me realiseerde dat ik op jou reageerde.

Ik zie het nu Ik ben absoluut een geluksvogel, alhoewel ik er natuurlijk wel keihard voor gewerkt heb overal; het is me zeker niet aan komen waaien. Maar dat is ook precies mijn doel: dat ook aan mijn kinderen meegeven. En niet als egoïstisch doel, maar vooral ook om wat te betekenen voor een ander, op wat voor manier dan ook.

Toen ik de diagnose fibromyalgie kreeg, met daarbij de mededeling dat ik nooit zou kunnen werken, was mijn doel in het leven om het tegendeel te bewijzen. Het heeft me werkelijk bloed, zweet en heel veel tranen gekost, maar het is me gelukt. Ik ben blijer dan ooit, ik heb een geweldige werkplek waar ik mezelf af en toe echt even om moet knijpen. Nu is het mijn doel om dit zo vast te houden. Om eind van het jaar een nieuw contract te krijgen (wie weet wel vast?).

Door het plots overlijden van Jordana neem ik wel andere beslissingen in het leven. Soms ook makkelijker, omdat je gewoon niet weet of je de volgende dag nog wakker wordt. De keuze om mijn eigen bedrijf te stoppen en een baan te gaan zoeken was dan ook zeker hierdoor gekomen. Anders had ik misschien nog langer aangemodderd.
En ook andere (moeilijkere) beslissingen doe ik echt anders dan voor haar overlijden. Ik probeer ook veel meer te genieten van wat ik heb. Voorheen was ik wel eens te veel bezig met wat ik juist niet heb.

Ik vind het doel in het leven altijd zo zwaar klinken. Ik heb geen doel, want een doel vind ik iets waar je naartoe moet werken, oftewel iets wat je op dit moment niet hebt. Gewoon gelukkig zijn en het geluk van mijn gezin is voor mij het belangrijkste. En dat zijn we over het algemeen. En natuurlijk gebeuren er ook wel dingen waardoor je je minder gelukkig voelt, maar daarom vind ik het juist zo belangrijk om extra te genieten van de geluksmomenten die we wel samen mogen ervaren.

Ik heb niet een heel duidelijk doel. Wel heb ik dingen die ik belangrijk vind en hoop mijn dochter mee te kunnen geven. Ik geniet van kleine dingen, ben graag omringd door familie en vrienden en steek daar veel tijd en energie in. Iedereen is altijd welkom en de deur staat altijd open.
Ik hoop dat mijn dochter later kan terug kijken op een liefdevolle en gezellige jeugd, waarin een hoop kon, iedereen mocht komen spelen, alles bespreekbaar was en waarin duidelijk is dat ze heel heel heel geliefd is. Ik hoop haar eendeel van de wereld te kunnen laten zien (want mijn man en ik genieten heel erg van vakanties en reizen) en dat ze mag zijn wie en wat ze wil. En dat ze perfect is zoals ze is.

Voor mezelf hoop ik gewoon verder te kunnen gaan met genieten van de grote en kleine dingen in het leven, en zo gelukkig te blijven als ik nu ben.

Interessante reacties.
Momenteel weet ik het dus niet.
20 jaar geleden had ik een duidelijk doel. Een goede baan, minstens een twee kapper, geen financiële zorgen en leuke vrouw en eventueel kinderen.
De baan heb ik effe niet. Ik hop van de een in de anderen.
Huis en het financiële heb ik wel, maar eigenlijk zou mijn doel moeten zijn tevreden zijn met wat je hebt. Dat is vrij lastig en wellicht zoek ik mijn geluk/doel in het financiële en materiële ipv gemoedstoestand. Eigenlijk is een constante fijne gemoedstoestand belangrijker. Veel mensen ervaren als ze iets moois kopen een geluksmomentje, maar dat ebt dan weer weg.

Mijn doel moet denk ik worden een fijne gemoedstoestand krijgen en houden en dit dien ik te krijgen zonder hulp van materiële zaken en relaties.

Wat vertel je dat mooi Godsavethequeen.
En Fred voor jou complimenten wat betreft het stukje zelfreflectie in topic. Alleen dat al helpt je vooruit.

Ik heb ook geen doel in het leven, maar probeer voor mij zelf (en gezin) het stukje geluk en het goede gevoel na te streven. Ik was voorheen enorm van het plannen en het het nastreven van persoonlijke doelen, maar een ongeplande zwangerschap en een zorgenkind hebben mij hardhandig teruggeroepen van de maakbaarheid van heel veel dingen in het leven. Het glas is sindsdien bij mij altijd halfvol.

We genieten nu van kleine gelukjes, successen en momenten van trots, zowel van ons als van de kinderen. We hebben een dak boven ons hoofd (bewust geen mega hypotheek), beide een goede baan, we gaan veel op pad als gezin en genieten van de kleine dingen. Ik hoop dat onze kinderen mogen opgroeien tot evenwichtige volwassenen met een brede kijk op de maatschappij.

Ik moet wel eerlijk toegeven dat mijn persoonlijke ontwikkeling haast ondergeschikt is t.a.v. mijn gezin. Ik wil heel graag groeien binnen mijn werkomgeving, maar dat blijkt lastig met een gezin op plek 1. Daar worstel ik wel eens mee. Momenteel wil ik het op beide terreinen graag goed doen en daar heb ik mijzelf mee. Wel een werkpunt voor de toekomst.

Ik heb volgens mij geen heel duidelijk levensdoel; ik wil gewoon zo veel mogelijk genieten van het leven. Soms gaat dat goed en soms (zoals de laatste tijd) even wat minder. Maar komt wel weer goed. Ik plan graag leuke dingen met m'n gezin en vrienden, maak tripjes, ga regelmatig uit eten/lunchen/borrelen en probeer genoeg me-time in te plannen. Qua materiële of financiële zaken heb ik geen doelen. Ik ben gewoon blij als ik na een maand weer redelijk ben uitgekomen met m'n geld. Nee ooit zou ik nog wel een nieuw(bouw?)huis willen, maar heb daar nu geen specifieke plannen voor.

En het belangrijkste is natuurlijk wel dat m'n dochter opgroeit tot een mooie jonge vrouw en dat ze gelukkig is.

Gelukkig zijn, genieten van de kleine dingen, goed zorgen voor de natuur, anderen helpen, een positieve insteek hebben, veel tijd doorbrengen met m’n man.

Elke dag zo dicht mogelijk bij mezelf blijven in wat ik wel en niet doe en in de keuzes die ik maak voor mezelf en mijn gezin. Dus loyaal zijn naar mijn waarden en tegelijk het leven proberen te omarmen zoals het komt. En nieuwsgierig blijven naar de wereld, naar anderen, naar wat het leven nog allemaal brengt.

Ik heb jullie berichten en ik kom hier nog op terug. Vind het fijn dat jullie zo uitgebreid hebben gereageerd. Maar wij zitten hier al het hele weekend met een crisis dus ik kan kort reageren tussendoor maar niet uitgebreid. Dus ik reageer later uitgebreider, zodra ik weer wat ruimte krijg.

Succes met de crisis.

Ik besef mij zeer dat wij maar tijdelijk op de wereld zijn en we dus eigenlijk met geleende tijd leven.

Wat ik zelf zie als doel; als in wat ik graag zou bereiken met mijn tijd op deze aarde= een echt verschil maken in iemands leven. Ik vind niet dat ik dat nu doe qua werk of privé. Wellicht wel als moeder of als inspiratie, maar ik zou graag impact hebben gemaakt. Ik weet niet, ik wilde bijvoorbeeld mensen helpen als chirurg. Dat heeft echter niet zo mogen zijn. Hoe ik het nu ga bereiken weet ik niet. Misschien toch eens de politiek ingaan of later kijken naar vrijwilligerswerk. Iig ik zou graag dat mijn leven betekenis had. Of dat nu klein of groot is.

Persoonlijk doel is dat mijn kinderen gelukkig opgroeien (en ik minder slecht over mezelf denk).

een boekentip: https://www.bol.com/nl/nl/p/een-beter-l ... roductPage

Sowieso zijn de boeken van Frederike Bannink over positieve psychologie een aanrader.