Welkom op Zeg maar Yes!

Wat helpt jou als je je verdrietig voelt? Daar heb ik nu zelf last van en iedere vorm van afleiding helpt wel, maar dat is maar tijdelijk. Word een beetje zat van mezelf op deze manier. Natuurlijk ben ik weleens vaker verdrietig geweest, maar het enige wat langer duurde dan een dag was liefdesverdriet en dat heb ik nu niet. Ik weet me op de vierde dag niet meer echt raad met mezelf, want je kunt domweg niet 24/7 afleiding zoeken/hebben. Het is wel fijn dat ik later deze week er een paar dagen tussenuit ga. Tips/ervaringen zijn welkom hoe jullie zo'n periode doorkwamen.

Praten doe ik er hier op het internet niet inhoudelijk over, maar wel met mensen in m'n omgeving.

Even slikken en weer doorgaan denk ik. Ik voel me nooit echt lang erg verdrietig.

Er gewoon aan toegeven. Ik ga/ging dan altijd liedjes luisteren waar ik dan zo lekker sentimenteel van werd, dat voelde voor mij hele erg fijn. En uiteindelijk kwamen de tranen dan wel en kon ik weer even door.

Waarom geef je er gewoon niet aan over? Verdrietig zijn/huilen is een uiting van emoties en dat gebeurt als je "emmer vol zit". Als je je emoties dan uit, dan is je emmertje weer leeg en kun je beter door.

Huilen/verdriet uiteten is soms lastig maar wat Maple zegt. Als je bijv wel kunt huilen bij liedjes of films, dan kan het fijn zijn om dat te gebruiken om je verdrietig vorm te geven.

Afleiding zoeken is voor mij ook deels geen erkenning geven. Dat helpt denk ik altijd maar tijdelijk.

Sterkte!

Als ik echt verdrietig ben dan lok ik het huilen zelf uit door zielige films/muziek te kijken/luisteren. Als ik eenmaal uitgejankt ben, dan pas kan ik gewoon echt door. Ik denk wel dat het er hilarisch uitziet. Ik jank omdat er een liefde kapot gaat en bedenk pas dan dat ikzelf ook echt verdrietig ben en brul dan om de situatie. Ik zou me er gewoon aan toe geven, hoe rot ook.

Ik zou ook zeggen, je er aan toegeven.
Waarom wegstoppen en afleiding zoeken? Het houdt je bezig, al 4 dagen. Blijkbaar is het te groot om je er voor te verstoppen.

Het is irritant, want je voelt je ook nutteloos en er komt waarschijnlijk niet veel uit je handen. Gelukkig praat je er wel met mensen over.

Dank voor jullie reacties. Ik denk dat ik het niet duidelijk heb verwoord: ik heb er wel om gehuild, maar dat duurt bij mij niet uren. Dus vandaar dat ik ook afleiding zocht, om er niet telkens aan te denken. Ik kan wel de hele dag op de bank gaan sippen, maar dan zou ik me alleen nog maar rotter voelen.

Misschien juist een eind fietsen of wandelen. Als er iets is ga ik een rondje bos fietsen, of 2 rondjes achter elkaar als mijn hoofd niet leeg genoeg is.

Ik vind wandelen wel fijn. Goed idee. Thnx!

Het ligt er een beetje aan waar het om gaat. Soms is afleiding al voldoende. Als het iets heftigs is heb ik vaak wat meer tijd nodig en ben ik in eerste instantie even een dag (bijvoorbeeld) goed verdrietig. Om daarna afleiding te zoeken en weer de draad op te pakken.

Ik zonder mij meestal af. Ga gewoon lekker thuis zitten. Kijk tv, ga iets koken/bakken, kijk een serie of ga gewoon een dutje doen. Als ik dan wel naar buiten moet (werk, kinderen ophalen van school) dan ben ik ook niet zo aanwezig of ga op een rustig plekje staan. Ik heb dan juist geen afleiding nodig maar gewoon even rust.

Schrijven, muziek luisteren, paardrijden. In elk geval dingen in m'n eentje.

Wat naar dat je er zo in blijft zitten. Sterkte.

Dank jullie wel. Ik herken het wel dat afzonderen. Die neiging heb ik ook als ik niet lekker in m'n vel zit. Maar in dit geval denk ik niet dat het goed voor me is om me af te zonderen, dus zoek ik ook juist m'n vrienden en familie op. Lezen of schrijven vind ik ook fijn. Toch merk ik dat het gevoel blijft sluimeren. Heel irritant. Hopelijk wordt het snel minder.

Er gewoon aan toegeven. Ik ga/ging dan altijd liedjes luisteren waar ik dan zo lekker sentimenteel van werd, dat voelde voor mij hele erg fijn. En uiteindelijk kwamen de tranen dan wel en kon ik weer even door.

Dit inderdaad. En wat voor mij ook werkt(e) was op pinterest allemaal passende quotes en teksten zoeken etc. Mezelf er echt even in onderdompelen.
En verder sporten ter afleiding / hoofd leeg maken.

Winkelen. In ieder geval weg en onder de mensen voor zover dat lukt.

Soms ga ik ff flink janken..dat helpt wel meer in de zin dat het oplucht.
Verder probeer ik er met iemand over te praten.

Wandelen, muziek luisteren, grappige series kijken, met iemand bellen of afspreken en erover praten, warme thee drinken, chocola eten, in bed liggen, huilen, ademhalingsoefeningen doen en wat ook echt goed helpt bij mij is schrijven.

Sterkte met je verdriet Guattari. Ik ben ook al een paar dagen op en af verdrietig en gefrustreerd en kan jou goede tips geven maar zelf weet ik het ook even niet zo goed .

Ik heb weinig tips voor je. Ik probeer te accepteren dat het er is en zoveel mogelijk structuur in de dag te houden. Als ik het echt moe of beu ben ga ik op de bank onder een deken netflixen.

Lief zijn voor mezelf helpt mij het best. Nu ben ik gelukkig niet vaak verdrietig maar ik zat vorige week nog een dag niet lekker in m'n vel en toen heb ik gewoon heel aardg tegen mezelf gezegd dat ik niets hoefde te doen en dat luchtte best op.

Wat lief dat jullie reageren met tips. Dank! Als ik niet lekker in m'n vel zit vind ik het wel fijn om in flink tempo te wandelen en dan de kou/wind op je gezicht te voelen. Deze week wordt het lekker weer en dan is het ook lekker om buiten te zijn.

Wat naar Lot dat je je zo voelt. Gebruik dit topic gerust om je verhaal verder te doen, mocht je daar behoefte aan hebben. Ik hoop voor jou dat je je weer beter voelt binnen afzienbare tijd. Sterkte ook voor jou!

Ik kan laatste periode helemaal geen gevoel kwijt en kan ook niet huilen. Terwijl ik mij echt zo verdrietig en ellendig voel. Het enige wat bij mij helpt is muziek. Dan kunnen er wat tranen vallen als ik alleen ben.

Ik zorg er in elk geval voor dat ik niet alleen ben. Dus in bad of films kijken of wandelen, wekt bij tegenovergestelde op - voel ik me alleen nog maar rotter, want: ook nog alleen. Dus ik ga ook ergens naar winkelstraat of chagerijnen bij vriendinnen of naar de bioscoop (geluid overal en mensen om me heen).
Altijd rot je zo te voelen, maar geef je er inderdaad aan over, het is een teken dat het gewoon even niet lekker gaat en dat ik het verstandigst niet te negeren.

Betty: wat rot dat je je nu zo voelt. Dan lijk je echt heel vast te zitten. Heb je wel steun van lieve mensen in je omgeving? Heel veel sterkte gewenst! Ik hoop dat er betere tijden voor je aan zullen komen.

Ik merk ook dat ik moeite heb om m'n aandacht te houden bij een film/serie/boek. En soms ben ik wat misselijk, maar dat is onderliggende hyperventilatie. Herken ik van jaren geleden toen ik heel erg last had van hyperventileren. Moet dus ook proberen op m'n ademhaling te letten.

Ik kan niet zeggen dat ik dé manier al heb gevonden. Wel wandel ik veel met de hond. Muziek in de oren en gaan.
Ook zoek ik tegenwoordig veel afleiding in andere mensen. Waar ik eerder heel prima alleen kon zijn lijkt dat nu niet te kunnen. Ik vlieg tegen de muren omhoog als ik alleen ben en niks te doen heb. Heel irritant, want ik blijf maar dingen zoeken om te doen. En dat is erg vermoeiend.
Normaal gesproken hou ik ook erg van lezen, maar daar heb ik de concentratie niet voor.
Blijft hier per dag soms bekijken wat het beste lijkt te werken.

Er 'gewoon' doorheen gaan.