Welkom op Zeg maar Yes!

Omdat het bijna halloween is en ik griezelverhalen heerlijk vind ben ik wel benieuwd wat het engste is wat jullie hebben meegemaakt.

Ik trap af. 5 jaar geleden lag ik heerlijk in bed te slapen toen ik wat vreemds in m’n nek voelde. Ik pakte ‘het’, maar omdat ik nog half aan het dromen was dacht ik in m’n droom dat het wat bemodderde bladeren waren . Door de verwarring van hoe dat daar kwam, werd ik wakker en realiseerde ik me dat ik echt iets vast had. Ik heb mijn man dus op dwingende toon gezegd “doe het licht aan ik heb iets in m’n hand”. Gelukkig werd hij gelijk wakker maar vlak voordat het licht aan ging voelde ik ‘het’ bewegen. Op dat moment begon ik te gillen en heb het richting het voeteneinde gesmeten. Toen het licht aan was zagen we een vleermuis door de kamer vliegen en ben ik onder de dekens gekropen van angst. Pas toen hij ging zitten zijn we gaan kijken en hebben we hem uiteindelijk weggehaald maar ook dat was nog een hele klus . Best wel bizar maar waarschijnlijk was het een jonkie die door een klein luchtnisje bij het raam naar binnen is gevallen. Omdat mijn kant van het bed tegen het raam aan stond is hij dus waarschijnlijk in m’n nek gerold.

Tuttebel wat een verhaal.

Een van de engste dingen was toen ik een jaar of 15/16 was en samen met mijn beste vriendin op de boerderij van haar oom en tante paste. Om een uur of 4/5 ‘s nachts begon de hond ineens enorm hard te blaffen. De hond blafte eigenlijk alleen als er mensen liepen. Wij zijn toen nog wel gaan kijken of we iets zagen. We hebben toen niemand gezien maar zijn er nog steeds van overtuigd dat er toen mensen geweest zijn die rond het huis liepen. Wij hebben ze niet gezien maar aan de reactie van de hond was wel te merken dat er echt mensen waren.

Oh jakkes! Wat zul je geschrokken zijn!

Minx, brrr!!

Het engste dat in mij opkomt, is dat ik nu bijna 2 jaar geleden op een stil weggetje, om kwart over 1 's nachts, met druilerig weer, iets voor me op zag doemen, terwijl ik naar huis reed in de auto. Mijn eerste gedachte was dat er een boom op de weg was gevallen. Maar een halve seconde later zag ik dat het een auto(wrak) was. In een volgende seconde dacht ik dat het overvallers waren die de weg hadden geblokkeerd. Of een grap. Een scène uit een foute film. De lichten waren gedoofd. Het was heel stil.. Ik moest keihard remmen, mijn auto leek de grond te raken en ik ben het fietspad opgeschoten. Na in zeer korte tijd 100.000 dingen gedacht te hebben, ben ik naar huis gereden (in vluchtmodus) en heb ik de hulpdiensten gebeld. Dit alles binnen 2 minuten na de vondst. We wonen vlakbij. Binnen een kwartier vloog de traumahelikopter over ons huis... Er zat namelijk een man beklemd in de auto. Hij had een deel van zijn organen eruit hangen. Ik heb indirect het leven van die man gered. Als ik een paar minuten later was geweest, was hij leeggebloed geweest. In de traumahelikopter zat toevallig een arts die was gespecialiseerd in het hart, waardoor het slachtoffer ter plekke geopereerd is. Hij heeft 1000 engeltjes op zijn schouders gehad. Het hele gebeuren, vooral mijn primaire reactie ook, heeft enorm veel impact gehad op mij. Maar ik heb er inmiddels vrede mee dat ik 'gevlucht' ben. Ik heb ondanks dat, wel mijn plicht gedaan. Ik had ook niet willen zien wat er in dat wrak te zien was, maar ik had natuurlijk wel kunnen blijven staan en mijn groot licht er op kunnen schijnen. Maar ik was héél bang. Na mij zijn er trouwens tot 5 of 6 uur in de ochtend geen voorbijgangers meer geweest. Dat is een heel naar idee... Dan had zijn vrouw hem waarschijnlijk dood gevonden.

Een ander eng iets: na het werk in de supermarkt, ik was 16, fietste ik in het donker naar huis en zat er een man midden op het kruispunt op de grond. Helemaal in elkaar gebogen, heen en weer wiegend. Het was op een afgelegen stuk, we woonden buitenaf. Ik ben er met een noodgang langsgereden, en wist niet hoe gauw ik ons huis binnen moest vluchten.

Ook heb ik een keer een oudere vrouw van de fiets zien vallen en haar pols zien breken. Dat was een open botbreuk. Ik krijg dat beeld nooit meer van mijn netvlies. Gelukkig waren er genoeg mensen om te helpen, want ik had het niet gekund..

En ik heb eens 'iets' over de zolder horen rennen. Ik was toen een jaar of 10/11. Het klonk als te groot voor een muis, rat, kat of hond. Brrr....

He gets.

Ik heb het volgens mij al weleens getypt maar wij trokken rond door Amerika en gingen van motel naar motel. Op een gegeven moment kwamen we aan bij ons nieuwe motel en had ik al meteen niet een heel fijn gevoel, oud, afgelegen. Het voelde niet pluis. Overal hingen ook briefjes met let op je spullen!! etc. En dan liepen er ook nog allemaal Cowboys rond (tattoos, hoeden en hemden, ruige types). Toen we binnen reden om te parkeren keek iedereen ons ook heel doordringend aan. Alsof wij niet een van hen waren. Bij de receptie deden ze ook heel vreemd. We twijfelen om te blijven maar ach het was maar een nachtje, vroeg naar bed en we zouden het wel overleven. Toen probeerde dus iemand midden in de nacht met zijn pasje onze kamer binnen te komen, tot 4x toe hoorde ik dat geluid. Ik was echt heeeeeeeeeeeeel bang. Ik denk nog nooit zo bang geweest. Ik bedacht ook dat ze het op ons gemunt hadden etc. Mijn hart klopte er bijna uit. Ik wilde de receptie bellen voor hulp maar dacht dat die ook in het complot zaten en mijn vriend ondernam ook geen actie. Uiteindelijk stopte het en hebben we pas weer kunnen slapen toen het weer licht was.

Al die ‘cowboys’ waren daar voor een of ander festival bleek later. Waarschijnlijk was er gewoon eentje zat en heeft zich vergist. Maar mijn hoofd maakte er toen zo’n spannend verhaal van. Ik ben nog nooit zo bang geweest.

Aaah wat een verhalen allemaal!

Ik heb een periode gehad dat ik s nachts wakker werd en dan soms iemand naast het bed zag staan. Een x bij een ex van me stond er een man me heel aandringend aan te kijken en ik lag juist aan die kant, schrok me rot. Een keer op vakantie met een vriendin. We hadden een heel groot appartement voor onszelf en 1 kamer voelde voor ons beide niet goed. Daar kwamen we dan ook niet. Stond er s nachts ineens een vrouw naast mijn bed met een schaal met fruit. Ook hier schrok ik me weer helemaal rot. Dit heb ik nu al een hele poos niet meer gehad, tijdens mijn huidige relatie nog wel een paar keer maar die maakten dan toch minder indruk.

Toen ik een jaar of 9 was hadden we een seizoensplek op een camping. Ik was met mijn vriendinnen in de vaart daar aan het zwemmen toen er een paar mannen in kano's bij kwamen. De hele tijd een beetje om ons heen en toen gingen ze allemaal vragen stellen. Ik vertelde dat ik alleen was omdat mijn moeder naar het stadje was. Na een tijdje wilden ze spelen en vroegen ze of ik een bal bij mijn caravan wilde halen. Ik ging met die man mee en toen ik al om de hoek was en hij nog niet riep hij naar zijn vrienden 'hahaha ik ben gewoon Dutroux'. Ik hoorde dat en ik herkende de naam. Ik ben toen heel hard weggerend en heb me in de caravan opgesloten. Hij kwam nog achter me aan maar omdat hij nog in die kano zat was ik sneller.

Ik was echt heel erg bang, ik durfde daarna niet meer alleen te blijven.

o jakkes wat een enge verhalen zeg.
Ik weet nog dat ik alleen in het bos aan het spelen was. Ik denk dat ik een jaar of 8 moet zijn geweest. Ik zat op een omgevallen boom en speelde dat dat een vliegtuig was. Ik ging helemaal in mijn fantasie op. Toen zag ik dat er een man naar me toe begon te lopen. Ik werd ineens heel bang en ben keihard weggerend. Het dichtstbijzijnde huis was dat van mijn pake en beppe. Ze waren niet thuis, maar de deur was los. Toen ik binnen was, zag ik diezelfde man langslopen terwijl hij in alle huizen loerde. Ik verstopte me onder de tafel en heb toen mijn ouders gebeld. Mijn moeder is me toen komen halen. Brr, wat was ik bang.

Mijn eerste serieuze relatie duurde 2 jaar. Ik heb de relatie beeindigd en helaas heeft mijn ex mij daarna nog een hele poos gestalkt. In dat kader heb ik ook heel wat enge momenten meegemaakt. 1 daarvan weet ik nog goed. Ik had al een tijd een relatie met mijn huidige vriend. Hij was het weekend bij mij. We waren naar bed gegaan toen ik opeens sigarettenrook rook. Ik had het slaapkamerraam open staan voor frisse lucht. Automatisch keek ik naar het raam en daar zag ik het silhouet van mijn ex vriend staan (ik woonde op de begane grond). Stond hij gewoon voor mijn slaapkamerraam te roken. Ik zag zijn silhouet omdat de lantaarnpaal van de straat op hem en het raam scheen. Ik was zo bang dat ik op dat moment niet in staat was tot actie. Ik bleef als verlamd in bed liggen en heb zelfs mijn vriend niet wakker gemaakt.
Er volgden helaas nog veel meer incidenten. Na een aantal aangiftes bij de politie heeft dit gelukkig geleid tot een veroordeling en belangrijker voor mij: dat het stopte.

Wat een creapy verhalen zeg. Exo, ik ben nog steeds onder de indruk van jouw verhaal en kan me je vluchtreactie heel goed voorstellen. Ik durf zelfs te beweren dat dit misschien wel de enige juiste keuze was om te maken. Achteraf kun je alles analyseren maar feit is gewoon dat jij niet wist wat er gaande was en voor hetzelfde geld was het wel een truc geweest.

Oh wat creepy Spencer! Goed dat je weg hebt kunnen komen.

En exo, die van jou is ook echt heftig. Denk dat je vluchtreactie wellicht de beste keus was. Ook omdat je mogelijk heel anders had kunnen reageren als je die man met zijn verwondingen wel had gezien. Je hebt in ieder geval goed gehandeld door de hulpdiensten te bellen.

Lot die van jou doet me ook denken aan een ander moment wat achteraf heel stom en verklaarbaar was. Tijdens onze huwelijksreis sliepen we in een soort boomhutje. Midden in de nacht werden we wakker van gekraak. Het leek op het gekraak van een plastic of chips zak. Omdat het huisje geen ramen had was ik ervan overtuigd dat er een beest in het keukentje moest zitten. Als een held op sokken naar beneden maar niets te zien en was het geluid ook weer weg. Weer in bed hoorde ik het weer. Een paar keer dus voorzichtig gekeken maar steeds niets te zien. Uiteindelijk kwam ik de volgende ochtend erachter dat de wind ervoor zorgde dat de palmbladeren van de boom naast het hutje tegen het dak aankwamen. Omdat het dak ook van palmbladeren was gemaakt zorgde dat dus voor een knisperend geluid

Er zijn schiet mij zo niet iets te binnen, maar het eerste verhaal van Tuttebel, brrr.....krijg er gewoon kippenvel van!

Poeh, wat een verhalen, zeg!

Exo, heftig om zoiets mee te maken! Ik denk inderdaad ook dat je een goede inschatting hebt gemaakt door te maken dat je wegkwam, ook al voelde dat achteraf misschien niet zo. Je was sowieso op het juiste moment daar, zonder jou zou die man niet meer geleefd hebben, dat moet ook wel een heel gek idee zijn!

tuttebel, wat eng, die vleermuis! Ook ergens wel zielig voor dat beestje, maar ik snap dat jij je kapot geschrokken bent.

Olifant, wat bizar dat je ex je zo lang gestalkt heeft, dan durf je ook niet meer normaal over straat. Gelukkig is het opgehouden en is hij veroordeeld.

Ik fietste jaren geleden (ik was 17 of 18), vanaf mijn toenmalige vriend naar huis. Die avond nam ik een weg die ik normaal nooit nam, ik dacht dat het korter was. Ik zag op de stoep een man lopen, schonk er niet echt aandacht aan. Tot hij ineens naar me toe kwam rennen, er aan de andere kant van de weg (waar ik dus fietste) een andere man opdook en mijn fiets vastpakte. De man die ik op de stoep had gezien trok me van mijn fiets en hield een wapen tegen mijn hoofd, terwijl die ander mijn tas van me af probeerde te trekken (was een schoudertas, dus die zat over mijn hoofd). Ineens lieten ze me los en renden weg, er kwam een auto aan. Ze stopten gelukkig en terwijl ik de politie belde zijn die mensen bij me gebleven totdat de politie er was. Ik ben echt nog nooit in mijn leven zo bang geweest, ik dacht serieus dat ze me dood zouden schieten. Wat ook heel beangstigend was, was het feit dat ze beiden een panty over hun hoofd hadden, waardoor het leek of ze geen gezicht hadden. Dat heb ik nog heel lang voor me gezien. Het heeft ook heel lang geduurd voor ik weer in mijn eentje over straat durfde.

Jemig Jet, wat heftig!!! Zijn ze ooit opgepakt?

Wow wat een verhalen!! Wat hebben sommigen hier enge dingen meegemaakt..



Ik heb als tiener op een cruiseschip gezeten die van Engeland naar Frankrijk aan het varen was. Toen ontstond er brand in de machinekamer. Midden in de nacht moesten we met reddingsvesten op het dek gaan staan, schoten ze vuurpijlen af en kwamen er allemaal schepen om ons heen varen. Ze brachten de reddingsboten op instaphoogte en vertelden dat vrouwen en kinderen daar in moesten en dat mannen via een touwladder naar beneden moesten. En toen werd, precies op tijd, de brand geblust. Maar ik was echt heel erg bang.
Vooral bij het idee dat mijn vader met zo’n touwladder naar beneden zou moeten..
Vervolgens zijn we allemaal op het schip gebleven en teruggesleept naar Engeland. Daar werd ik dan weer heel misselijk van. Deels ook door de lucht die nog op de boot hing. En wc’s konden niet meer doorgetrokken worden dus heel schoon werd het er ook niet op.

Oh wat een enge dingen komen er voorbij.

Ik was een jaar of elf toen ik in mijn eentje aan het fietsen was tussen de weilanden. Ik hoorde een brommer achter mij die steeds langzamer ging rijden, mij toen inhaalde en mijn weg blokkeerde. Ik stopte, draaide mijn fiets om. Hij vroeg: “Waar ga je heen?” Ik zei: “Naar huis.” Toen pakte hij mijn stuur vast en ging ik héél hard gillen. Er waren helemaal geen huizen in de omgeving waar men iets hadden kunnen horen, maar blijkbaar is hij daar toch van geschrokken want hij reed weg, wel met het dreigement mij dood te schieten als hij me ooit nog tegenkwam. Ben nog jaren bang geweest als ik een brommer achter me hoorde op de fiets.

Na een feestje in mijn studententijd fietste ik terug naar mijn kamer, flink gedronken natuurlijk. Verder Achter mij fietste ook iemand, maar daar lette ik niet zo op. Op een gegeven moment besefte ik dat ik verkeerd was gefietst en draaide ik om. Die fietser deed opeens hetzelfde toen ik er voorbij was. Toen voelde het opeens niet meer pluis en ik ging harder fietsen en die fietser ook achter mij. Toen heb ik een 80 km weg overgestoken om sneller thuis te kunnen zijn. Zonder stoplichten of fietspad. Gewoon over de weg. Super gevaarlijk, maar ik was ondertussen bang. Die fietser deed precies hetzelfde! Toen heb ik mijn moeder gebeld diep in de nacht en geroepen waar ik was en dat ik achtervolgd werd en ik moest langs een bos fietsen naar huis en dat als ik opeens niet meer aan de lijn was, ze wist waar ze de politie heen moest sturen. Ik heb me echt nog nooit zo bang gevoeld als die nacht en dacht echt dat er iets mij zou overkomen. Gelukkig bleef ik de fietser voor door heel hard te trappen en heb ik me bij mijn studentenhuis kunnen verstoppen. Ik heb toen ook echt gewacht totdat hij voorbij was gefietst. Misschien was het ook gewoon een dronken student, maar jemig wat was ik bang. Mijn moeder ook trouwens, want die woonde natuurlijk een uur rijden verderop en kon niets doen, enkel horen hoe bang ik was.

Jemig Jet, wat heftig!!! Zijn ze ooit opgepakt?

Niet dat ik weet ? dat vond ik de eerste maanden ook zo beangstigend. Ik heb natuurlijk geen gezichten gezien, dus het kon iedereen zijn. Gelukkig is dat onbehagelijke gevoel wel weggegaan, maar dat heeft wel echt een tijd gekost.

Jemig Jet, wat heftig!!! Zijn ze ooit opgepakt?

Niet dat ik weet ? dat vond ik de eerste maanden ook zo beangstigend. Ik heb natuurlijk geen gezichten gezien, dus het kon iedereen zijn. Gelukkig is dat onbehagelijke gevoel wel weggegaan, maar dat heeft wel echt een tijd gekost.

Is jouw boek hier ook deels op gebaseerd?

Oh brrr wat een nare verhalen!

Mijn voorval was zo’n vijf jaar geleden. Ik zat in de trein naar mijn werk een beetje voor me uit te staren, tot mijn blik die van een man ving die zichzelf aan het aftrekken was terwijl hij naar me keek. Het was vrij rustig in de trein en ik wist eerst niet zo goed wat ik moest doen. Bij een station deed ik alsof ik eruit moest maar liep helemaal naar voren totdat ik een conducteur tegenkwam. Toen ik met hem in gesprek was over wat ik had gezien toen zag ik dat die man me achterna was gelopen, echt drie coupé’s verder. Toen mocht ik in het hokje bij de machinist zitten, werd de politie gebeld en werden de man en ik als getuige opgewacht op het station. Na de aangifte bleek de man een bekende te zijn van de politie, die vaker dit soort geintjes had geflikt.

Gadver ik voelde me en vies en bang tegelijk, vooral omdat hij zo contact met mij zocht en me achterna liep.

Oh jakkes Teun.

Oh Teun, dat heb ik ook meegemaakt. Ook in de trein, maar dan zo’n 18-20 jaar geleden. Ik werkte nog maar net fulltime en moest altijd met de trein. Ging in mijn geval om een vrij jonge gast, ik zat eigenlijk elke week wel een keer bij hem in de coupe maar verder nooit aandacht aan besteed. Maar die ene keer keek ik dus wel, bleek hij zichzelf ook af te trekken. Ik weet eigenlijk niet eens meer wat ik ín de trein heb gedaan, of ik ergens anders ben gaan zitten of deed of ik niks zag, of de conducteur ben gaan zoeken. Ik heb die jongen zelf in elk geval niet aangesproken, dat durfde ik echt niet.
Ik weet wel dat ik buiten de conducteur wel getroffen heb en dat die eigenlijk helemaal geen raad wist met de situatie. Die gast zelf heb ik na die tijd nooit meer gezien trouwens.

Ohja en twee jaar terug is m’n moeder van m’n portemonnee gerold in de trein, toen we samen net de trein gingen. Ineens ontdekte ze dat ze haar portemonnee kwijt was en stoof ze woest op. Normaal een heel lieve en stille vrouw, ik heb haar zelden zó woest gezien. Ze wist ook precies wie ze moest hebben (hij lief achter haar aan en achteraf zei ze dat ze iets ‘gevoeld’ had). En ja hoor, die had haar portemonnee. Viel me trouwens tegen, niemand van de reizigers die ook maar iets deed om te helpen. Uiteindelijk waren we op bestemming, wij uitgestapt, die zakkenroller was inmiddels zo geschrokken van ons (ik ben maar een partij stampij gaan maken om hem af te schrikken...), die had de portemonnee al terug gegeven. Maar die stapte dus ook uit. Toen eindelijk een conductrice in de deuropening die vroeg of we hulp nodig hadden. We hadden de politie inmiddels al gebeld dus heb aangegeven dat ze wel mocht vertrekken met de trein. Zo stom want toen de trein weg was, werd alles dus wel heel grimmig en was die jongen niet meer zo timide. Schelden, tieren, weglopen, terugkomen en later toch maar in de bosjes verstoppen. M’n moeder wilde hem nog tegenhouden maar uiteindelijk hebben we hem toch maar laten gaan. Politie kwam letterlijk 3 minuten later. Nooit meer gevonden...

.

Exo, jouw verhaal over dat ongeluk kan ik mij nog wel herinneren. Weet je ook of die man er uiteindelijk nog goed vanaf is gekomen? Heb je vanuit de hulpdiensten daarover geen gesprek meer gehad nadien?

Jeetje wat een verhalen hier allemaal zeg!
Ik heb samen met een vriendin iemand zich zien aftrekken toen we naar school fietsten vroeger, maar die hebben we uitgelachen destijds.
En toen ik heel jong was hadden we een beetje een vieze overbuurman, als de bal daar in de tuin kwam moest je helemaal met hem mee naar binnen en dan kreeg je iets lekkers en dan hield hij je helemaal op met praten. Iedereen voelde zich er ongemakkelijk bij.
Jaren later hoorden we dat die man opgepakt is geworden en kinderporno etc bezat.

In m'n ouderlijk huis heb ik ook regelmatig een onbehaaglijk gevoel gehad, en een keer iemand in zo'n oma stoel die ik op m'n kamer had (geen idee waarom m'n ouders dat leuk leek voor een jong meisje) zien zitten. M'n moeder heeft regelmatig paranormale ervaringen daar in huis gehad. Vond het als kind nooit prettig alleen boven en naderhand op zolder waar m'n nieuwe slaapkamer was ?

Maar m'n engste ervaring is denk ik wel de hartstilstand van m'n vader, alles daarom heen, met m'n hysterische moeder in de ambulance niet wetende wat we in het ziekenhuis zouden horen, hoe hij erbij lag aan de beademing helemaal gezwollen etc.. Daar droom ik nog regelmatig over en heb ook een soort angst voor ambulances ontwikkeld, maar dat kan ook mede samen vallen door nu dit jaar zelf twee keer afgevoerd te zijn. Maar ik word echt misselijk als ik er een zie of hoor en haalt de ervaring met m'n vader vaak naar boven.

Oh jakkes Teun, heb je dat toen hier ook geplaatst? Wel fijn dat de politie er op af is gekomen. Ik was een paar jaar geleden met mijn kinderen, vriendin en honden aan het wandelen toen er 2 meisjes van een jaar of 10 naar ons toe kwamen, die bij het speeltuintje achter ons huis aan het spelen was. Ze vertelden dat er een man in de bosjes stond te spelen met zijn wappie (zo noemden ze het).
Ik heb toen de pitbull van vriendin los gelaten en de bosjes ingestuurd met "pak hem" en toen is hij gaan rennen en zo heb ik een duidelijke foto van hem kunnen nemen (met zijn broek op zijn enkels).
Politie gebeld en aangegeven dat ik een foto had, adres doorgegeven en ze zouden bij mij thuis komen. Nooit gekomen ?

Heeft de politie er verder nog wat mee kunnen doen?

Coco, valt jouw hond dan ook aan als je zo’n opdracht als ‘pak hem’ geeft?