17 Dec 2020 10:04 door Niekske
De vorige lockdown heeft mij denk ik gered van een burn out of overspannen raken. Ik was sinds eind november weer aan het werk na mijn zwangerschapsverlof en de jongste sliep toen nog steeds ontzettend slecht. Meerdere keren per nacht eruit... en op het werk had mijn vervanger er een beetje een zooitje van gemaakt en zat ik met een hoop achterstallig onderhoud zeg maar. Er deden zich toen ook wat situaties voor met leerlingen die zich niet aan regels hielden, maar uiteindelijk toch hun zin kregen, dus ik zat echt op het randje en mijn leidinggevende vond dat het toch echt mijn privé probleem was en dat het niks met werk te maken had (zij was degene die de leerlingen gelijk had gegeven...) hoewel ik een cruciaal beroep heb, wilde de opvang onze kinderen niet opvangen en heeft mijn vriend dat op zich genomen, zodat ik online les kon geven. Ik ben zo ontzettend tot rust gekomen toen. 's Ochtends geen gehaast, samen langzaam opstarten en ontbijten... het heeft ons echt goed gedaan.
Deze keer heb ik de opvang gemeld dat onze kinderen komen, ik heb het niet meer gevraagd, want mijn vriend heeft de ruimte (ook financieel) niet om nog zoveel vrij te zijn. En vandaag zijn ze naar de noodopvang dus, hallelujah! Ook erg fijn dat het nu wel kan.
december 2016
juli 2019