Zeg maar Yes

Mijn man snurkte ook heel en heel hard. Zo hard dat je het in de woonkamer nog kon horen.
Hij is bij de kno arts geweest en die constateerde een vernauwing in de neus. Hij is toen neuspleisters gaan gebruiken.
Dat leek even te helpen. Vorig jaar kwam het snurken weer in alle hevigheid terug. Hij was dan ook echt te zwaar.
Inmiddels is hij 20 kilo afgevallen en zit ook een netjes gewicht. Hij snurkt alleen nog iets bij verkoudheid.
Geen idee of dit voor jou van toepassing is hoor.

Maar neuspleisters hielpen hier wel wat. En oordopjes voor mij.

M'n schoonvader snurkt trouwens ook ontzettend hard. Die heeft een neuskapje voor z'n apneu en nu mag hij weer gewoon in dezelfde kamer slapen als m'n schoonmoeder.

Ik heb sinds anderhalve week last van urineverlies. Ik verlies een keer of vier per dag een paar grote druppels. Het is heel duidelijk urine en geen afscheiding. Moet ik hiermee naar de dokter? Ik heb sinds een paar weken wel medicijnen voor iets waardoor ik ook meer transpireer. Kan het hier ook iets mee te maken hebben? En kan dit ook tijdelijk zijn of kom ik hier niet meer vanaf?

Ik zou zeker hiermee naar de dokter gaan, met beide vragen. Ik kan me voorstellen dat je je er ongemakkelijk bij voelt, maar zou het toch bespreekbaar maken. Wellicht is het zo te verhelpen.

Huisarts bellen en vragen of het door die medicijnen kan komen.
Die kans lijkt me best groot.

Weg

Toch de hap bellen.

Ik zou idd de hap bellen.

Bedankt!
Ga ik nu ook doen. Ik vertrouw het niet en snap niet waarom ze er zo luchtig over doen.
Ga nu naar mijn ouders

Goed.. toch maar even wat kwijt.. ik heb inmiddels een verwijzing liggen voor psychologische hulp. Nu moet ik nog een plek zoeken waar ik terecht kan. Ik werk alleen 5 dagen in de week en kan niet zomaar vrij krijgen. Ik krijg er bijna meer stress van om een afspraak te zoeken ergens dan maar niks doen...
Mijn leidinggevende gaat dit zeker niet begrijpen en is ook niet diegene bij wie ik m'n problemen kwijt wil. Ook heb ik 2 werkgevers wat het nog ingewikkelder maakt.

Pff.. ik weet het soms gewoon even niet meer..

Sommige psychologen werken ook in de avonduren. Misschien kun je de e-mailadressen van een paar praktijken in jouw omgeving zoeken en die allemaal dezelfde mail sturen met de vraag of ze dat doen?

Er zijn vaak wachtlijsten van een paar weken, dus nadat je ergens bent aangemeld, duurt het waarschijnlijk nog een tijdje voordat je het eerste gesprek hebt. Extra reden om dat aanmelden wel snel te doen.

Je kan ook je zorgverzekering bellen of ze je willen helpen zoeken/bemiddelen. Misschien neemt dat wat stress bij je weg.

Vaak zijn de kleinere praktijken inderdaad wat flexibeler qua tijden. Let wel op ivm contracten met je zorgverzekering.

Ik kon bij mijn psycholoog ook in de avonduren terecht. Kun je niet binnen nu en twee weken even een dagje vrij nemen op je werk, reden voor een vrije dag hoef je hen niet uit te leggen. Dan kun je die dag gebruiken om op je gemak alles uit te pluizen en wat psychologen af te bellen of zij ook in de avonduren werken. Dan kun je die dag alles regelen. Je kunt ook mailen, gewoon ‘s avonds na je werkdag, maar een dagje uittrekken voor het uitzoeken en direct telefonisch antwoord krijgende je vragen, en direct regelen, geeft misschien meer rust.

@ Flo: ik draai een eigen spreekuur wat betekend dat ik niet zomaar vrij kan nemen. Dan moeten alle patiënten afgebeld worden en dat vinden ze hier niet oké.

Ik moet het weekend maar eens goed gaan zoeken of er ook avondspreekuren zijn inderdaad..

Na veel onderzoeken, gesprekken en voorlichting heb ik gisteren groen licht gekregen voor een gastric bypass operatie.
De hoofdreden is dat ik heel veel last heb van mijn gewrichten wanneer ik actief ben en hierin ook al slijtage te zien is. Ik ben al vanaf mijn 15e bezig met diëten. Nu ben ik al 3 jaar stabiel met mijn gewicht, maar ik krijg er niks meer vanaf. Ik denk dat dit door de hormonen van de zwangerschap komt. En doordat ik zoveel last heb van mijn gewrichten kan ik niet veel bewegen. Ik heb allerlei gesprekken gehad en hieruit bleek dat ik de perfecte kandidaat ben voor zo een operatie. Ik ben enorm blij, want na de operatie kan ik waarschijnlijk meer gaan sporten en zal de slijtage beperkt blijven tot wat het nu is.
Toch durf ik het nog niet tegen veel mensen te vertellen. Ik ben bang dat ze er een mening over hebben en mij gelijk een stempel opplakken van 'de makkelijke weg'. Heb het gevoel dat hier veel taboe op rust. Terwijl deze beslissing natuurlijk echt niet over 1 nacht ijs is gemaakt en in goed overleg met vele deskundigen.
Ik ben benieuwd naar wat het mij gaat brengen.

En daar ben je op het forum ook bang voor? Je hebt toch gezien hoeveel positieve reactie sarah heeft gekregen?

Zit wat in, toch voelde het beter om te biechten Maar wat zal t ook. Heb net dat topic gelezen, echt zo knap. Ook fijne reacties!

Wat moedig van je om deze beslissing te nemen Sam! Go for it!

Dankjewel! Fijne reactie.

Makkelijke weg?! Ze zijn gek als ze zo reageren. Super stoer juist!

Je zal die reacties vast krijgen, maar probeer ene oor in, andere oor uit.

Stoer hoor!

Maar ik dacht laatst te lezen dat jullie misschien wel een derde kindje wilden? Niet meer? Of later dan?

Sowieso voorlopig niet. P en S moeten eerst ouder zijn mochten we dit willen overwegen.
Ik wil graag zelf ook 'gezond' zijn, dus dit gaat nu voor. Die eventuele derde zien we over een aantal jaar wel. Kans is nl aanwezig dat die er niet komt ;)

Ja logisch. Ik had in mijn hoofd dat jullie al zover waren, maar dat heb ik er dan zelf bij verzonnen denk ik.

Wanneer ben je aan de beurt?

Super dappere stap Sam!