Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 09:22

Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Oke, ik ben even een beetje boos hier. In augustus besloten mijn vriend en ik onderzoek te laten doen naar de kans dat wij een kindje met erfelijke aandoening zouden krijgen, die aan beide kanten in onze familie (meerdere keren) voorkomt. Dus ik ging naar de huisarts. Mijn eigen huisarts had vakantie en haar plaatsvervanger verwees me door naar de klinisch geneticoloog. Ik kreeg een telefoonnummer mee wat ik moest bellen. Dus dat deed ik. Een maand later had ik een afspraak, maar in het ziekenhuis was niks bekend. Na even zoeken bleek dat hij me had doorverwezen naar een gynaecoloog ipv de klinisch geneticoloog. De gynaecoloog kon ons uiteraard niet helpen, maar zei dat ik een tienvoudige dosis foliumzuur moest gaan slikken en dat ik dat zonder recept kon afhalen. Toen ik bij mijn apotheek kwam, bleek dit niet het geval. Ik moest wederom naar de huisartsassistente, die de afdeling in het ziekenhuis belde en na 10 minuten eindelijk een recept kon uitschrijven.
Uiteindelijk kregen we een brief met afspraak bij de juiste afdeling. Weer een halve dag verlof opgenomen en naar het ziekenhuis (het is 3 kwartier rijden enkele reis). Daar een gesprek gehad, en een stamboom getekend van beide families. We kregen formulieren mee die we moesten laten ondertekenen door degenen die deze afwijking hebben (of hun ouders) zodat de dokter de medische gegevens kon opvragen. De dokter gaf wel aan dat de tienvoudige dosis foliumzuur nergens voor nodig was. Dus daar stopte ik maar weer mee.
Inmiddels zijn we 4 maanden verder en hebben we nooit meer iets van het ziekenhuis gehoord. Ik heb zojuist zelf maar weer gebeld, bleek er niks bekend te zijn over een vervolgafspraak. De assistente ging een notitie maken voor de dokter, zodat we zouden worden uitgenodigd voor een gesprek. Zo vervelend dat je die afspraken niet zelf kunt maken!
Ik ben alweer een tijdje met foliumzuur gestopt, omdat we toch eerst die onderzoeken wilden afwachten en mijn vriend nog niet overtuigd is om nu te beginnen.
Ik word hier zo moe van en ook verdrietig, aangezien ik al best oud ben en ik de laatste weken opeens zo bang ben dat het bij ons heel lang gaat duren voor het lukt. En of het dan niet te laat is. Het is ook niet leuk dat de hele familie nu op de hoogte is, omdat ze moesten tekenen voor die medische gegevens. Elke keer zie ik ze kijken of ik een wijntje neem of niet. Terwijl wij niet eens weten of het er voor ons in zit. Als de kans echt te groot is, wil mijn vriend er sowieso niet aan beginnen.
Sorry voor het lange verhaal, ik weet ook niet zo goed wat ik er mee wil, maar wilde het even kwijt.
<<

Anoniem313

Bericht 09 Jan 2017 09:33

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Jemig, wat vervelend! Klinkt inderdaad alsof jullie flinke pech hebben en de vergissingen zich opstapelen. Kan me goed voorstellen dat je hiervan baalt. Wat je familie betreft: met hen zou ik het gesprek aangaan en vertellen hoe dit in elkaar steekt en hoe lastig dit is, en dat het dus wellicht ook niet gaat gebeuren. Als je steeds het idee hebt dat ze op je letten is dat echt niet fijn.
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 09:57

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Caulfield schreef:Jemig, wat vervelend! Klinkt inderdaad alsof jullie flinke pech hebben en de vergissingen zich opstapelen. Kan me goed voorstellen dat je hiervan baalt. Wat je familie betreft: met hen zou ik het gesprek aangaan en vertellen hoe dit in elkaar steekt en hoe lastig dit is, en dat het dus wellicht ook niet gaat gebeuren. Als je steeds het idee hebt dat ze op je letten is dat echt niet fijn.


Ik baal er vooral zo van, omdat het nu al bijna een half jaar geleden is dat we dit traject in stapten. Voor ons is het belangrijk, en dan maken er 3 verschillende mensen fouten, waardoor het opeens enorm wordt vertraagd.
Ik denk dat ik het vooral zelf zo zie, dat ze me in de gaten houden. Met mijn moeder heb ik het er wel over gehad, met mijn schonouders heb ik niet zo'n band dat ik het zou bespreken. Maar omdat het ook door tantes ondertekend is, ben ik bang dat het bij mijn vriend in de familie nu is rond gegaan (maar met zijn vele ooms en tantes heb ik geen contact). Ik moet er natuurlijk lak aan hebben wat anderen denken, toch blijft dat wel rondspoken.
<<

Zora

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 17337

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:24

Bericht 09 Jan 2017 10:45

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Wat ontzettend frustrerend. Ik heb hetzelfde traject als jij doorlopen en kon me er ook enorm over opwinden dat ze dan niet opschoten in het ziekenhuis, terwijl er voor jouw gevoel zoveel van af hangt. Ik zou zoveel mogelijk contact proberen op te nemen met de laatste afdeling waar je blijkbaar wel goed zat, en je verdriet en frustratie ook gewoon daar kenbaar maken. Waarom niet.

Afgezien van deze afspraken zouden jullie voor jezelf ook al wel stappen kunnen maken. Misschien willen jullie al nadenken over 'wat als'? Het kan misschien geen kwaad dat jullie niet alles ophangen aan de volgende afspraken die jullie met de geneticus zullen hebben. Ik herken dat erg: zolang je nog bezig bent, hoef je er iig niet aan te geloven dat het misschien wel níet gaat gebeuren. Maar zoals je zelf ook zegt, de tijd loopt door, en ook dat vond ik een erg vervelend gegeven.

Weten jullie of er PGD mogelijk is bij jullie afwijking? Ik ben best fan van selectief proberen te googlen :)
14 mei 2015 ♥ T- kleine held
13 februari 2018 ♥ M - klein feestje
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15870

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 09 Jan 2017 11:17

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

De communicatie zou duidelijk beter kunnen. Maar volgens mij duurt het heel lang voor een uitslag van erfelijkheidsonderzoek bekend is. Bij mijn moeder heeft dat bijna driekwart jaar geduurd en ze kreeg ook pas bericht toen de uitslag bekend was.
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 11:20

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Lady schreef:De communicatie zou duidelijk beter kunnen. Maar volgens mij duurt het heel lang voor een uitslag van erfelijkheidsonderzoek bekend is. Bij mijn moeder heeft dat bijna driekwart jaar geduurd en ze kreeg ook pas bericht toen de uitslag bekend was.


Maar zou ik dan zo lang moeten wachten met starten proberen zwanger te worden? En wat als ik al zwanger was? Zouden ze dan wel extra controles inzetten? Ik ben 36, dus nog een jaar wachten zie ik niet zitten.
Edit: in dit geval zei de assistente aan de telefoon dat er helemaal niks in het system stond, dus ik ga ervan uit dat ze het dan zijn vergeten.
<<

Anoniem313

Bericht 09 Jan 2017 11:24

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Elle123 schreef:Maar zou ik dan zo lang moeten wachten met starten proberen zwanger te worden? En wat als ik al zwanger was? Zouden ze dan wel extra controles inzetten? Ik ben 36, dus nog een jaar wachten zie ik niet zitten.


Nou ja, dat is natuurlijk je eigen verantwoordelijkheid. Je kiest zelf wanneer je start met het onderzoek. Volgens mij is er niet zozeer sprake van het al dan niet krijgen van extra controles, maar van het onderzoek dat gewoon een bepaalde tijd in beslag neemt. Dat gaat niet sneller naarmate jij ouder wordt.
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 11:25

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Zora schreef:Wat ontzettend frustrerend. Ik heb hetzelfde traject als jij doorlopen en kon me er ook enorm over opwinden dat ze dan niet opschoten in het ziekenhuis, terwijl er voor jouw gevoel zoveel van af hangt. Ik zou zoveel mogelijk contact proberen op te nemen met de laatste afdeling waar je blijkbaar wel goed zat, en je verdriet en frustratie ook gewoon daar kenbaar maken. Waarom niet.

Afgezien van deze afspraken zouden jullie voor jezelf ook al wel stappen kunnen maken. Misschien willen jullie al nadenken over 'wat als'? Het kan misschien geen kwaad dat jullie niet alles ophangen aan de volgende afspraken die jullie met de geneticus zullen hebben. Ik herken dat erg: zolang je nog bezig bent, hoef je er iig niet aan te geloven dat het misschien wel níet gaat gebeuren. Maar zoals je zelf ook zegt, de tijd loopt door, en ook dat vond ik een erg vervelend gegeven.

Weten jullie of er PGD mogelijk is bij jullie afwijking? Ik ben best fan van selectief proberen te googlen :)


Mijn vriend wil wachten met beginnen tot die uitslag er is. Hij wil dan pas bepalen of hij het aandurft. Hij vindt 1% kans op spina bifida eigenlijk al heel veel. Bij hem in de familie komt het vaker voor (zijn zusje en nichtje) en bij mij een tante (is overleden). De zoon van mijn zus heeft een sort gaatje in zijn rug, wat volgens de arts een begin van SB had kunnen zijn, maar gelukkig niet is geworden.

Wat als, daar denk ik wel veel over na. Het kan ook "gewoon" een klomvoetje of hazenlip zijn. Maar in het ergste geval kan het kindje niks. Dan vind ik een rolstoel nog te overzien hoor, maar als het ook verstandelijk beperkt is en spastisch(ander geval in de familie) dan wordt de keuze toch wel lastig. En in geval wat waterhoofd overleeft het kindje het waarschijnlijk niet eens.

Wat bedoel je met PGD? Wij hebben echt nauwelijks informatie gekregen, dat zouden we allemaal in het vervolgtraject horen.
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 11:27

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Caulfield schreef:
Elle123 schreef:Maar zou ik dan zo lang moeten wachten met starten proberen zwanger te worden? En wat als ik al zwanger was? Zouden ze dan wel extra controles inzetten? Ik ben 36, dus nog een jaar wachten zie ik niet zitten.


Nou ja, dat is natuurlijk je eigen verantwoordelijkheid. Je kiest zelf wanneer je start met het onderzoek. Volgens mij is er niet zozeer sprake van het al dan niet krijgen van extra controles, maar van het onderzoek dat gewoon een bepaalde tijd in beslag neemt. Dat gaat niet sneller naarmate jij ouder wordt.


Dat snap ik. Ik vind een half jaar alleen wel heel erg lang! De arts gaf destijds wel aan dat in het geval van zwangerschap, ik extra controles zou krijgen. Maar goed, dan heb je die keuze dus al gemaakt. Voor mij is het niet zo moeilijk, ik zou het sowieso willen proberen. Een kasn op handicap heft iedereen, wij dan wel iets meer, maar als je 2% kans op hadicap hebt, heb je nog altijd 98% kans op een gezond kind denk ik dan maar. Mijn vriend wil het alleen dus wel laten afhangen van die uitslag.
<<

Anoniem282

Bericht 09 Jan 2017 11:57

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Wat vervelend dat het zo tegen heeft gezeten tot dusver.

Ik lees 2 dingen: het ziekenhuis loopt achter de feiten aan c.q. het loopt niet soepel en jouw vriend is huiveriger om ervoor te gaan dan jij zonder uitslag.

Misschien wil je er niets van weten, maar wellicht kun je dit onderzoek laten doen in een ander ziekenhuis? Puur om het vertrouwen te hebben dat men doet wat hij moet doen. Jouw frustratie en teleurstelling is bij dit ziekenhuis (terecht) opgebouwd en het zou je meer rust kunnen geven om dit elders onder te brengen, mits je zorgverzekering dit toestaat.

Je maakt je druk over je leeftijd i.c.m. de periode dat het in beslag zal nemen om een uitslag te krijgen. Jouw vriend wil graag eerst de uitslag in handen hebben en die uitslag heb je niet vandaag op morgen. Durf je in de tussentijd ook alternatieven te overwegen? Als tijd zo'n belangrijke factor is, zou ik proberen deze zo efficiënt mogelijk te besteden aan plan B (om het maar even zo te noemen). Ieder alternatief kost ook tijd en zo krijg je misschien toch het gevoel dat er iets gebeurt i.p.v. op het wachtbankje te zitten.

Succes/sterkte! Het zal niet makkelijk voor je zijn, want je voelt een druk en dan heb je er niets aan om te weten dat overal waar mensen zijn er helaas ook fouten worden gemaakt. Zodra dit betrekking heeft op jezelf, is lijdzaam afwachten vaak heel naar en veroorzaakt piekeren en onrust.
<<

Anoniem313

Bericht 09 Jan 2017 12:05

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Elle123 schreef:
Caulfield schreef:
Elle123 schreef:Maar zou ik dan zo lang moeten wachten met starten proberen zwanger te worden? En wat als ik al zwanger was? Zouden ze dan wel extra controles inzetten? Ik ben 36, dus nog een jaar wachten zie ik niet zitten.


Nou ja, dat is natuurlijk je eigen verantwoordelijkheid. Je kiest zelf wanneer je start met het onderzoek. Volgens mij is er niet zozeer sprake van het al dan niet krijgen van extra controles, maar van het onderzoek dat gewoon een bepaalde tijd in beslag neemt. Dat gaat niet sneller naarmate jij ouder wordt.


Dat snap ik. Ik vind een half jaar alleen wel heel erg lang! De arts gaf destijds wel aan dat in het geval van zwangerschap, ik extra controles zou krijgen. Maar goed, dan heb je die keuze dus al gemaakt. Voor mij is het niet zo moeilijk, ik zou het sowieso willen proberen. Een kasn op handicap heft iedereen, wij dan wel iets meer, maar als je 2% kans op hadicap hebt, heb je nog altijd 98% kans op een gezond kind denk ik dan maar. Mijn vriend wil het alleen dus wel laten afhangen van die uitslag.


Oeh, dat lijkt me lastig zeg, als je daar allebei anders over denkt. Moeilijk hoor, om statistische informatie te laten meewegen in zo'n belangrijke beslissing waar juist emoties een rol spelen.
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 12:09

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Caulfield schreef:
Elle123 schreef:
Caulfield schreef:
Nou ja, dat is natuurlijk je eigen verantwoordelijkheid. Je kiest zelf wanneer je start met het onderzoek. Volgens mij is er niet zozeer sprake van het al dan niet krijgen van extra controles, maar van het onderzoek dat gewoon een bepaalde tijd in beslag neemt. Dat gaat niet sneller naarmate jij ouder wordt.


Dat snap ik. Ik vind een half jaar alleen wel heel erg lang! De arts gaf destijds wel aan dat in het geval van zwangerschap, ik extra controles zou krijgen. Maar goed, dan heb je die keuze dus al gemaakt. Voor mij is het niet zo moeilijk, ik zou het sowieso willen proberen. Een kasn op handicap heft iedereen, wij dan wel iets meer, maar als je 2% kans op hadicap hebt, heb je nog altijd 98% kans op een gezond kind denk ik dan maar. Mijn vriend wil het alleen dus wel laten afhangen van die uitslag.


Oeh, dat lijkt me lastig zeg, als je daar allebei anders over denkt. Moeilijk hoor, om statistische informatie te laten meewegen in zo'n belangrijke beslissing waar juist emoties een rol spelen.


Denk dat je die keuze ook pas echt kunt maken zodra het zover is. We kunnen nu wel heel hard zeggen, als het gehandicapt is breken we het af, maar wie weet hoe het dan voelt. Als het zo zou zijn als mijn vriend zijn nichtje dan zijn we het er over eens dat we het af laten breken. Die kan namelijk helemaal niks (niet lopen, niet communiceren, niet zelf eten, enz).
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 12:20

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Guattari schreef:
Misschien wil je er niets van weten, maar wellicht kun je dit onderzoek laten doen in een ander ziekenhuis? Puur om het vertrouwen te hebben dat men doet wat hij moet doen. Jouw frustratie en teleurstelling is bij dit ziekenhuis (terecht) opgebouwd en het zou je meer rust kunnen geven om dit elders onder te brengen, mits je zorgverzekering dit toestaat.

Deze polikliniek zit in Maastricht, en ook in Veldhoven. Veldhoven is voor ons het dichts bij (3 kwartier). Ik weet niet hoe het zit als je dit bij een ander ziekenhuis laat doen, maar ik zie het ook niet zitten om regelmatig naar de andere kant van het land te rijden. Een of 2 keer is prima, maar als je begeleiding/controle nodig hebt wordt dat lasting. Ik weet ook niet hoe de verzekering saar in staat, had ik nog niet eens aan gedacht eigenlijk. Dankje voor de tip, ik ga toch eens kijken waar nog meer een polikliniek genetica zit.

Je maakt je druk over je leeftijd i.c.m. de periode dat het in beslag zal nemen om een uitslag te krijgen. Jouw vriend wil graag eerst de uitslag in handen hebben en die uitslag heb je niet vandaag op morgen. Durf je in de tussentijd ook alternatieven te overwegen? Als tijd zo'n belangrijke factor is, zou ik proberen deze zo efficiënt mogelijk te besteden aan plan B (om het maar even zo te noemen). Ieder alternatief kost ook tijd en zo krijg je misschien toch het gevoel dat er iets gebeurt i.p.v. op het wachtbankje te zitten.

Mijn vriend is Eigenlijk op alle vlakken huiveriger. Hij vindt het heel eng om deze keuze voor het leven te maken. Begrijpelijk natuurlijk! Hij is dan ook een paar jaar jonger en zou op zich nog even kunnen wachten, ik helaas niet. Dus wat dat betreft speelt het leeftijdgebeuren bij mij veel sterker mee. Een alternatief hebben we dan ook niet besproken. Zelf denk ik wel aan embryoselectie, mocht het echt een te groot risico opleveren. Hij praat er helaas heel moeilijk over en geeft steeds aan dat hij geen tijd heft om erover na te denken. Ik vermoed dat hij er mee zit dat juist hij degene is die zorgt voor het verhoogd risico, aangezien de afwijking in zijn familie veel voorkomt. Ik had het idee dat hij erg schrok van het feit dat we een verhoogd risico hebben, omdat hij had verwacht dat we naar deze arts zouden gaan om mij gerust te stellen. Ik denk ook niet dat we al een traject in moeten gaan voor embryoselectie, zonder duidelijke reden (laten ze ons dan wel toe?). Adoptie is vooralsnog geen optie.

Succes/sterkte! Het zal niet makkelijk voor je zijn, want je voelt een druk en dan heb je er niets aan om te weten dat overal waar mensen zijn er helaas ook fouten worden gemaakt. Zodra dit betrekking heeft op jezelf, is lijdzaam afwachten vaak heel naar en veroorzaakt piekeren en onrust.

Dankjewel! Ik ben er zelf best regelmatig mee bezig, ik nam in januari 2016 de beslissing dat ik heel graag een kindje wilde. Sinds juni heb ik mijn vriend daar steeds meer bij betrokken, ik wilde eerst echt zeker zijn van mijn zaak. Nu zijn we een jaar verder ,maar helemaal niks opgeschoten. ik schrik er soms van hoe snel een jaar dan voorbij kan gaan. Voor ik het weet is het te laat, en ik ben oprecht doodsbang dat het ons nooit gegeven zal zijn.
<<

Anoniem282

Bericht 09 Jan 2017 12:39

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Graag gedaan. :) Hm, de opties tot dusver zijn dus niet echt aantrekkelijk: Veldhoven of 'helemaal' naar Maastricht.

Dat je vriend er moeilijk over kan praten, maakt het ook niet gemakkelijker. Er is hier geen sprake van wel/geen schuld. Het lijkt alsof hij dat zo ervaart, maar dan alleen voor zichzelf. Ik hoop dat jullie hier toch een ingang voor vinden om het makkelijker bespreekbaar te maken.

Embryoselectie heb ik eerlijk gezegd weinig tot geen verstand van, omdat ik me er nooit in heb verdiept. Adoptie daarentegen wel. Als tijd een belangrijke factor is, is adoptie bijna geen reële optie. Daar speelt tijd en vooral geduld de belangrijkste rol, plus leeftijd en dat er in veel landen alleen nog kinderen met een speciale zorgbehoefte in aanmerking komen voor adoptie naar NL. Niet in alle landen, maar voor deze procedure mag je gerust 3-4 uittrekken. Dan is het afreizen naar Maastricht nog om de hoek (bij wijze van spreken), want tegenwoordig worden kinderen bijna niet meer geëscorteerd en moeten de aspirant-adoptieouders minimaal 1x afreizen naar het land van herkomst. Vaak 2x, omdat er teveel tijd zit tussen de kennismaking en de juridische afhandeling bij de rechtbank. Dan laat ik het financiële plaatje nog buiten beschouwing, want deze heeft wel een paar nullen achter de komma. Dit zeg ik niet om je te ontmoedigen. Ik lees wat je aangeeft en schets in een notendop hoe adoptieprocedures tegenwoordig verlopen. Dat vergt veel van aspirant-adoptieouders die vaak al een heel emotioneel traject hebben doorlopen, omdat adoptie over het algemeen niet de voorkeur geniet. Begrijpelijk dat je dit vooralsnog geen optie vindt.
<<

Elle123

Bericht 09 Jan 2017 13:00

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Guattari schreef:Graag gedaan. :) Hm, de opties tot dusver zijn dus niet echt aantrekkelijk: Veldhoven of 'helemaal' naar Maastricht.

Dat je vriend er moeilijk over kan praten, maakt het ook niet gemakkelijker. Er is hier geen sprake van wel/geen schuld. Het lijkt alsof hij dat zo ervaart, maar dan alleen voor zichzelf. Ik hoop dat jullie hier toch een ingang voor vinden om het makkelijker bespreekbaar te maken.

Embryoselectie heb ik eerlijk gezegd weinig tot geen verstand van, omdat ik me er nooit in heb verdiept. Adoptie daarentegen wel. Als tijd een belangrijke factor is, is adoptie bijna geen reële optie. Daar speelt tijd en vooral geduld de belangrijkste rol, plus leeftijd en dat er in veel landen alleen nog kinderen met een speciale zorgbehoefte in aanmerking komen voor adoptie naar NL. Niet in alle landen, maar voor deze procedure mag je gerust 3-4 uittrekken. Dan is het afreizen naar Maastricht nog om de hoek (bij wijze van spreken), want tegenwoordig worden kinderen bijna niet meer geëscorteerd en moeten de aspirant-adoptieouders minimaal 1x afreizen naar het land van herkomst. Vaak 2x, omdat er teveel tijd zit tussen de kennismaking en de juridische afhandeling bij de rechtbank. Dan laat ik het financiële plaatje nog buiten beschouwing, want deze heeft wel een paar nullen achter de komma. Dit zeg ik niet om je te ontmoedigen. Ik lees wat je aangeeft en schets in een notendop hoe adoptieprocedures tegenwoordig verlopen. Dat vergt veel van aspirant-adoptieouders die vaak al een heel emotioneel traject hebben doorlopen, omdat adoptie over het algemeen niet de voorkeur geniet. Begrijpelijk dat je dit vooralsnog geen optie vindt.


Ja precies daarom is adoptie voor ons nu (nog) geen optie. Ik heb een geadopteerd nichtje, en mijn oom en tante waren de 40 ruim voorbij toen ze haar eindelijk mochten gaan halen. Dan heb je daar ook nog de geldkwestie, het schijnt behoorlijk duur te zijn om te adopteren.
<<

Anoniem282

Bericht 09 Jan 2017 13:53

Re: Gaat nou alles mis? (ziekenhuis)

Klopt, het is zo duur geworden om escorteren geen mogelijkheid meer is. De rechter wil beide ouders zien en er is nog een verplichte kennismaking met het kind vooraf. Vooral bij kinderen met een speciale zorgbehoefte gaat daar zo een paar weken verblijf overheen en dat wil je doorgaans toch graag samen doen als aspirant-ouders. Een beetje afhankelijk van het land mag je wel rekenen op 15.000-20.000 euro. De handicaps die de kinderen hebben die nu nog hoofdzakelijk in aanmerking komen vanuit bepaalde landen, zijn in NL soms operabel en soms ook niet. Dat moet je maar net willen en aankunnen. Ik kan me voorstellen dat niet iedere ouder deze optie als reële optie ziet. In de loop der jaren is er veel veranderd, omdat steeds sterker het idee is gaan leven: er worden ouders bij een kind gezocht ipv omgekeerd. :)

Terug naar Lichaam & gezondheid

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers

cron