Welkom op Zeg maar Yes!

Toch even in een apart topic om dit meer onder de aandacht te brengen:

Ik had dit boek al maanden geleden gekocht en nu in de vakantie gelezen. Ik wil dit even onder de aandacht brengen omdat er in diverse topics soms wordt geklaagd over ouders/grootouders die niet met de tijd meegaan. Ik vond dit een erg interessant en leuk boek. Het leest gemakkelijk weg, er zit humor. Ik realiseerde me door dit boek pas hoe snel dingen in relatief korte tijd zijn veranderd.

Boek is denk ik ook aanrader als cadeau tip om weg te geven aan ouders en grootouders. Voor hun zal een en ander helemaal herkenbaar zijn: wasten je grootouders hun condooms ook uit voor hergebruik?

http://www.atlascontact.nl/boek/gouden-jaren/

'In 1952 deelde ik een stofzuiger met mijn schoonmoeder.'
'In 1961 zond de televisie 24 uur uit - per week.'
'In 1965 moesten we naar de buren om te bellen.'

Gouden jaren vertelt het verhaal van de ongekende naoorlogse groei die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd een dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Vertrouwde beroepen verdwenen, nieuwe deden hun intrede. Wie had er in de jaren vijftig al gehoord van mondhygiëniste of activiteitenbegeleider?
Gouden jaren staat vol met herkenbare anekdotes, scherpe observaties en schitterende foto's. Het laat zien hoe compleet anders ons leven er een halve eeuw geleden uitzag en dat we rijker zijn geworden dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden.

Ik kopieer een stuk uit een recensie http://postscriptum.nl/boekbesprekingen/ruud/gouden-jaren-annegreet-van-bergen.html:
Als er al een boek bestaat dat geschikt is voor de mens die geboren is voor de jaren zestig van de vorige eeuw dan is het zeker Gouden jaren, het op een smakelijke wijze geschreven boek over het dagelijkse leven dat in een halve eeuw onvoorstelbaar veranderd is.
Van Bergen verdeelt haar boek in zeven thema’s: eerste levensbehoeften, wonen, opleiding en opvoeding, communicatie en informatie, nieuws en amusement, mobiliteit, gezondheid en comfort. Deze thema’s vallen uiteen in 25 subonderwerpen en geen enkel onderwerp lijkt aan de aandacht van de schrijfster te zijn ontsnapt. Zij strooit met vergelijkbare cijfers waarmee zij situaties vergelijkt. Een voorbeeld dat over voeding gaat: in 1950 at men gemiddeld 48 gram vlees per persoon per dag. Vandaag de dag is dit meer dan verdubbeld naar 116 gram, maar daartegenover verorberde de Nederlander in de jaren ’50 181 gram groente en is dit nu 164 gram. Zij memoreert daarbij dat de andijvie over het algemeen tot snot gekookt werd dankzij het petroleumstelletje waar het urenlang op stond te smoren. En wat vroeger corpulent genoemd werd, praat men nu over obesitas, maar echt dikke mensen met overgewicht zag je toen veel minder. Zo weinig zelfs dat het CBS niet eens een registratie maakte. Dit deed zij pas vanaf 1991, 39% van de mannen 31% van de vrouwen tobden met overgewicht. In twintig jaar tijd is dit al toegenomen naar respectievelijk 54% en 43%. Vroeger kende men een karig dieet van slechts brood en aardappelen terwijl de verleiding van het nuttigen van niet echt noodzakelijk voedsel op elke straathoek plaatsvindt. Overigens bestond er al in 1885 een dieetboek dat maar liefst twintig drukken beleefde.
Omdat haar vader een liefhebber was van lekker en bijzonder eten kreeg hij van zijn werkgever ooit een ananas cadeau. Een curieuze vrucht waarmee men blij was, maar totaal niet wist hoe het te bereiden. Nu vind je in elke supermarkt en groentewinkel een behoorlijk aanbod en weet iedereen dat het gezoet moet worden.
En zo hobbelt de auteur van feit naar feit. Annegreet van Bergen weet zich uitstekend te verplaatsen in haar grootmoeder en kijkt door haar ogen naar de toekomst om vervolgens haar verbazing uit te spreken. In 1955 genoot 16% van de bevolking van een aansluiting op het telefoonnet. Dat percentage groeide gestaag naar 22% in 1960, 45% in 1979 en 83% in 1979. Nu heeft vrijwel iedereen een aansluiting, dan wel een mobiele telefoon. Vaak was er halverwege de vorige eeuw één persoon in de straat die een fraaie zwartbakelieten apparaat in huis had en dit ten dienst stelde aan de naaste buren. In mijn jeugd (RA) belde onze buurman drie keer lang zodat wij wisten dat iemand van ver weg op ons wachtte. Zo keek ik ook op de woensdagmiddag met ongeveer zeven tot tien vriendjes en vriendinnetjes bij iemand in de buurt die de rijkdom van een televisie kenden. Het middagprogramma begon steevast met de Verrekijker, nieuws voor de jeugd en natuurlijk in zwart-wit. Er werd toen 24 uur uitgezonden; niet per dag, per week!
Het wordt allemaal uitvoerig verteld, zeer leesbaar en met een vrolijke knipoog. Nog één pikant detail! In 1968 was de openbare verkoop van condooms verboden. Slechts via de NVSH (Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming) was aan condooms te komen. Op bepaalde tijden mochten alleen leden ze in een verpakking van twee of drie kopen. Het aanschaffen van condooms betekende dat men 30 cent per stuk kwijt was. De extra dunne kostte zelfs 50 cent.
Vergelijkbaar met 2014 zouden deze nu 1,80 euro per stuk moeten kosten, maar gemiddeld betaalt men nu 16 eurocent per stuk. Geen wonder dat men het condoom hergebruikte. Ze werden uitgespoeld en aan de waslijn gehangen!

Ik had het boek in de boekhandel zien liggen maar niet meegenomen. Maar ga het boek toch maar halen lijkt mij toch wel erg interessant.

Dat klinkt leuk! Ik ga hem voor mijn ouders kopen