Welkom op Zeg maar Yes!

Ik zocht naar oude topics maar die zijn inmiddels wel erg gedateerd (2019-2020) dus even een nieuwe. De aanleiding:

Mijn laatste kerstdiner is altijd op '3e kerstdag' met mijn vriendinnen van de middelbare school, doen we al meer dan 20 jaar. Na enkele glazen wijn ging het over goede voornemens enzo en ze wilden allemaal meer gaan bewegen. Of eigenlijk, bewegen. Een andere vriendin en ik sporten regelmatig en de rest van de dames (7 van de 9) sporten gewoon helemaal niet. Ik heb altijd gesport, ik ben vroeger gestimuleerd richting teamsport, dat is toen handbal geworden en ik speel nu nog steeds in een recreanten team. Daarnaast bootcamp ik twee keer per week (of één keer als het samenvalt met een handbalwedstrijd). Ik vond het wel opmerkelijk dat de rest allemaal helemaal niks deed. Nu hebben ze een app gemaakt om elkaar te motiveren bij hardlopen. Want dat was het makkelijkste plannen. Ik zit in de app als 'motivational fitgirl' 🤣 maar ze hebben het begin al uitgesteld naar volgend jaar. Ik ben benieuwd... maar goed, hoe zit het hier met sporten?

Ik heb vanaf mijn studenten tijd niet gesport, daarna ook een tijdje niet. Vanaf 2014 hardlopen maar ook vaak lange periodes niet. Halvewege 2022 ook weer gestopt met hardlopen en deed nauwelijks aan sport. Soms banen trekken. Zolang m'n gewicht stabiel bleef vond ik het wel prima. Maar januari 2023 is de knop om gegaan en had ik een bepaald hardloopdoel (15km lopen in juli op een speciale datum) en sinds januari loop ik om de dag hard. Zeker tot eind september heb ik dit volgehouden. Nu is het zeker wel 3x per week, alleen soms zitten er dus 2 dagen tussen. Ook tijdens vakantie e.d houd ik dit vol. Terwijl ik vroeger vakantie juist zag als een tijdje verlost zijn van de verplichting sport. Op vakantie wil ik iedere dag mn ringen (van de Apple Watch) volmaken.
Mentaal doet het heel veel goeds, dat ik het nu ook lastig vindt om te begrijpen dat mensen helemaal niet sporten.

Ik ben deze zomer begonnen in de sportschool: fitness twee keer per week. Dit bevalt heel goed. Daarvoor heb ik eigenlijk nooit gesport, wel veel wandelen en een korte poos aan hardlopen gedaan.

Ik ben vorig jaar begonnen met aquarobics. Als het lichamelijk goed gaat, dan is dit het beste wat ik kan doen eigenlijk. Maar is voor mij een keer in de week ook meer dan genoeg.

Ik sport 5/6x in de week. Ik moest vroeger sporten. Wat maakte niet uit als ik maar wat deed. Toen ging ik korfballen hahaha vonden mn ouders niets maar ik vond het heerlijk. Op m’n 24e even gestopt en gaan fitnessen tot m’n 26e. Een zomer gewakeboard en wilde weer gaan korfballen. 10 minuten nadat ik de aanmelding op de post had gedaan kwam ik er achter dat ik zwanger was. Dus toen een paar wedstrijden gespeeld en gestopt. 4 maanden na bevalling weer bij mn oude club gaan spelen. Daar toen 4 jaar weer gespeeld. In 2019 toen weer gaan fitnessen. Na corona kon ik er niet goed meer in komen en toen ben ik van sportschool gewisseld. Veel kleinschaliger en minder apparaten meer gewichten. Ik begon met lessen proberen en toen waren er 3 leuk dus maar 3x in de week dan naast het hardlopen wat ik ook nog deed. Afgelopen juni besloot ik ook maar weer serieuzer hard te gaan lopen en toen sportte ik ineens 6x in de week want ik had een doel. Ik merk inmiddels dat 4 echt het absolute minimum is en 6 optimaal.

ik heb altijd veel gesport, toen door ziekte en blessures een poos niet of alleen via fysio. Als ik dan gewoon begon was het al snel teveel te zwaar of raakte ik weer geblesseerd waardoor ik het echt moeilijk vond om vol te houden.Wat ik leuk vond was te zwaar en dingen die ik wel kon vond ik echt niet leuk. Nu heb ik sinds dit jaar een sportclubje buiten waar ik zeker 1 keer meestal 2 keer per week heen ga dat echt voor alle niveaus is. Kan dus altijd meedoen of ik nou een goede of een slechte dag heb. en eerlijk is eerlijk ik knap er zeker mentaal ook erg van op.

In januari ga ik ook nog meedoen aan een soort zumba 1 keer per week en wil ik gaan trainen voor swim for cancer. Ben echt blij dat ik de drempel weer over ben

Ik haat sporten! Behalve wintersport. Ik heb in mijn studententijd gedanst, daarna aan hardlopen gedaan en voor ik moeder werd weer gedanst. De sportschool vond ik enkel op de zondagmorgen ok.
Na de bevalling veel gewandeld en te veel doorgelopen met een flinke ontsteking. Daar heb ik nog steeds last van, waardoor ik 3 jaar lang het advies kreeg om zo min mogelijk te bewegen. Dus nee, bewegen deed ik niet. Ik vind het sowieso lastiger nu ik moeder ben. Ik heb geen oppas als ik wil gaan sporten.
Ik beweeg nu 8 weken bij de fysio en merk dat het ook wel echt slecht gesteld is met mijn spieren en conditie. Logisch ook. Het kan zijn dat ik volgend jaar nog een operatie krijg, waardoor ik er weer even uit lig en daarna langzaam aan weer moet revalideren.
Het doel is: weer lekker te kunnen wandelen met de kinderen.

Maar vooral de wanneer vind ik lastig hoor! Vriend werkt avonden, weekenden en onregelmatig. Dus ik kan eigenlijk nooit iets plannen.

Ik heb mijn hele leven gesport. Als kind vaak wel een keer of 4/5 per week. Tijdens mijn tienerjaren zo’n drie keer per week en toen ben ik ook begonnen met sportlessen geven. De jaren daarna heb ik (inclusief het lesgeven) heel veel gesport, tot wel 8 uur per week (allemaal recreatief). Ik sport nu ietsje minder, omdat ik altijd oppas moet regelen. Maar ik ben na de bevalling vrij snel weer begonnen met sporten en vind het ook echt fijn om te doen. Dat vind ik het regelen van oppas wel waard. Op dit moment sport ik 3 uur per week (op 2 avonden) en daarnaast probeer ik zeer regelmatig te wandelen.

Ik sport 5x per week. Sinds ik een kind heb doe ik dat thuis (met Pamela reif). Ik sport dus als hij slaapt. Ideaal voor mij.

Verder fiets ik elke dag. Als ik vrij ben wandel ik ook elke dag minimaal 1 uur. Als ik te weinig beweeg merk ik dat gelijk aan m’n humeur.

Ik ben sinds 5.5 jaar een fanatieke hardloper. Weer of geen weer, ik ga gewoon zolang het veilig is. Mijn doel komend jaar is het lopen van de halve marathon. Ik sport om op conditie te blijven en het werkt ook op een bepaalde manier ontspannend. Voorheen sportte ik nauwelijks of iig niet intensief, nu zou ik eindelijk niet meer zonder kunnen/willen.

Ik heb vroeger op verschillende sporten gezeten en dat waren judo, ballet en hockey. Rond de middelbare schooltijd ben ik gestopt met sporten, maar wel dagelijks 7 km fietsen van en naar school.

Sinds ik moeder ben sport ik door middel van hardlopen. Naast dat ik er fit door blijf, is dit ook echt een uitlaatklep en ontspan ik erdoor!

Als kind sportte ik eigenlijk niet, op een jaartje jazzballet na. Zwemmen deed ik wel regelmatig.

Sporten heb ik dus eigenlijk nooit van huis meegekregen. Ik fiets naar mijn werk en tijdens de lunch loop ik altijd 3 kilometer. Daarnaast doe ik alles binnen het dorp op de fiets of lopend, dus kinderen naar school brengen, boodschappen doen, het centrum in etc.
Toch had ik het gevoel dat ik niet genoeg bewoog, dit is allemaal matige beweging. Heb een tijdje gezocht, want bij een hoop dingen haak ik af. Heb bijvoorbeeld een step, maar het regent vaak of is juist te heet. Zelfde geldt voor eigenlijk alle buitendingen.
De sportschool bleek dan uiteindelijk toch hetgeen wat ik zocht. Er zijn ook sportklasjes, maar dat vind ik dan weer helemaal niks. Ik vind het juist prettig om op mijn eigen moment te gaan en dan de boel af te werken. Op een schermpje zie ik animaties of ik de oefening goed doe en welke apparaten ik nog moet doen. Ik zet een podcast op en ben lekker in mijn eigen bubbel bezig.
Ik ga onder schooltijd, 2x per week. Als ik een keer over moet slaan -wat nog best vaak voorkomt- probeer ik altijd wel een ander moment te vinden in die week. Ik merk het ook meteen dat ik wat strammer ben als ik een keer oversla.

Mij valt juist op dat veel mensen in mijn omgeving wel sporten, maar het er eigenlijk niet zoveel over hebben.

Nee ik sport niet tot amper. Zou voor m'n gezondheid wel moeten maar ik vind het erg lastig hier een hoge prioriteit van te maken. En dus vind ik dat ik er bijna geen tijd voor heb. Ik heb wel een paar keer een barre class gedaan en dat vond ik heel leuk maar nu ga ik weer werken op woensdag en dus kan het dan niet meer.
Ik zou echt meer op m'n strepen moeten staan om dan in het weekend te gaan maar dat doe ik niet.

Ik heb vroeger ballet gedaan, tennis en hockey maar ben nooit een enorme sporter geweest.

Ik sport niet. Al 10 jaar niet meer. Als kind vond ik turnen en paardrijden leuk, als volwassene yoga. Ik heb er geen tijd voor. Dan zou ik er wekelijks oppas voor moeten regelen. Als de kinderen oud genoeg zijn om ‘s avonds alleen thuis te blijven dan pak ik het weer op. Dus over een jaar of vijf. Ik vind het wel belangrijk om beweging te hebben, dus ik doe veel op de fiets, ik mest de wei uit en als de kinderen skeeleren dan stap ik stevig door. Ik heb ook geprobeerd om te skeeleren maar dat vond ik doodeng omdat ik niet kan remmen. Misschien toch weer eens proberen.

Ik heb als kind/tiener aan ballet, turnen, paardrijden, judo, tae bo, spinning, Xco en fitness gedaan (niet allemaal tegelijk). Had en heb een enorme aversie tegen teamsporten.

Tijdens m’n studie niets, later samen met mijn man weer fitness een tijdje en ook na de geboorte van de eerste kort.

Toen tien jaar niets(op wat pogingen thuis met youtubefilmpjes na) en nu sinds een paar maanden twee keer per week fitness (vooral kracht, weinig cardio want fiets al zo’n 100km per week) met een vriendin.

Ik heb vroeger gekorfbald en gevoetbald. Door blessures rond mn 18e gestopt. Toen jaren standaard bodypump en af en toe andere groepslessen. De 10 jaar daarna soms niet gesport, met personal trainer gesport of zelf afwisselende dingen in de sportschool. Niet sporten was altijd door blessures en pijntjes en tijdens mn burn out. Toen ik zwanger was mom in balance gedaan.
Afgelopen anderhalf jaar weer met personal trainer en bevalt goed. Ben qua pijntjes en blessures nog lang niet optimaal, maar op deze manier blijf ik iig consequent sporten. Nu het een stuk beter gaat lichamelijk, ga ik naast de pt zelf ook naar de sportschool zodat ik op 3x per week kom. Het doet mentaal ook zoveel voor mij. Vooral in deze donkere tijd van het jaar helpen sporten me gigantisch om nog een beetje sane te blijven.

In mijn omgeving wordt ook wel veel gesport. Ken veel vriendinnen ook door voetbal, dus dat verklaart wel wat. Heb 1 vriendin die na voetbal nooit echt meer sport. Andere in meer of mindere mate altijd nog wel. Paar vriendinnen zijn nu fanatiek met wedstrijden hardlopen/korte triathlon.

Mijn kinderen moeten ook op een sport maar ik hoop en neem aan dat ze dat net als ik vroeger niet ervaren als moeten, maar er plezier uit halen.

Het is hier volgens mij wel bekend dat ik veel en graag sport. Ik ben sporten pas een jaar of zeven geleden echt leuk gaan vinden, toen ben ik gestart met een personal trainer. Ik ben daar pas vorige maand mee gestopt. Ik heb zoveel van hem geleerd in de afgelopen zeven, ik kan het nu helemaal zelf.

Ik sport momenteel wel vijf keer in de week. Ik ga sowieso om de dag, soms iedere dag. Het komt maar weinig voor dat er twee dagen of langer tussen zit. Ik word dan ook erg onrustig. Ik sport het liefst in de sportschool, vooral krachttraining. Ik bedenk mijn eigen workouts en voer die uit. Mijn trainingen duren meestal maar een half uur tot drie kwartier. Vaak ben ik dan echt wel kapot maar er zijn ook dagen dat ik minder fanatiek ben omdat ik moe ben, ongesteld moet worden of gewoon niet zoveel zin heb. Mentaal werkt sporten voor mij heel therapeutisch en dat is denk ik ook de voornaamste reden dat ik het graag doe.

Wat ik jammer vind is dat ik het laatste jaar weinig progressie meer zie op lichamelijk vlak. Ik merk dat ik ouder begin te worden, dat ik wat meer vetopslag krijg, mijn huid wat ouder wordt. Ik vind dit echt wel lastig om mee te dealen. Daarentegen zie ik ook dat mijn lichaam er waarschijnlijk minder goed had uitgezien wanneer ik niet zoveel zou sporten.

Hardlopen doe ik ook, in wisselende frequentie en met wisselende resultaten. Soms loop ik twee of drie keer in de week, dan weer drie weken niet. Als ik moet kiezen ben ik het liefst in de sportschool maar soms is hardlopen handiger. Ik loop de ene keer met moeite vijf kilometer en de andere keer met ‘gemak’ 12 of 13.

Ik las eens ergens: ‘Mensen die hun sportmomenten plannen, sporten vaker’. Ik kan me hier helemaal in vinden. Ik plan in mijn hoofd mijn sportmomenten altijd voor ongeveer een week vooruit. Hierdoor ga ik dus ook vaak. Ik geloof er niet zo in dat mensen geen tijd weten te vinden voor sporten. Je kunt er tijd voor maken. Ik sport tegenwoordig bijvoorbeeld ook regelmatig voordat ik moet werken. Dan sta ik om 6.15 in de sportschool voor een workout of een paar km hardlopen op de loopband. Ik vind dat echt een heel fijn begin van de dag.

Dit was al het positieve wat betreft sporten voor mij. De minder positieve kant is dat het soms ook wat dwangmatig is. Ik voel heel vaak de drang om (te)veel eten en drinken te compenseren met sporten. Zoals bijvoorbeeld morgenavond O&N. Dan moet ik van mezelf nieuwjaarsdag wel sporten om dit te compenseren. Geen ramp want ik vind sporten fijn maar het zou soms ook lekker zijn om gewoon een dag niet te hoeven van mezelf op zulke momenten. Daarom kan ik me ook gewoon niet voorstellen dat er mensen zijn die niet sporten, die dat gevoel niet hebben dat ze moeten compenseren.

Lady het komt over alsof jij altijd enorm streng voor jezelf bent m.b.t. je uiterlijk. Klopt dat? Of zijn dat fases die komen en gaan?

Knap hoe jij met je onregelmatige baan zo kan plannen dat je veel sport Lady. Wat jij allemaal omschrijft zie ik heel erg terug in mijn man. Ook dat dwangmatige gevoel een beetje erin. Helaas voor mij betekent het dus dat ik daardoor vrijwel elke avond alleen thuis zit omdat hij 's avonds sport en ik daardoor ook moeilijker weg kan. En we elkaar dus amper zien 's avonds. Het zou wel kunnen hoor met oppas, maar dat is voor mij dus een extra drempel en één van de (niet goede maar wel eerlijke) redenen dat ik niet sport. Hoe is dat met jouw man? Plannen jullie de sport afspraken dan echt samen zodat er geen overlap is? Of sport hij niet/minder dan jij? Ik gun het m'n man heel erg maar ik moet het mezelf ook gunnen en daar struggle ik mee.

Dat is natuurlijk ook niet eerlijk Marin. Kun je niet afspreken dat jij ook minimaal 2 avonden in de week kan sporten? Als hij per se elke dag wilt sporten moet hij dan die ochtend maar extra vroeg opstaan of thuis iets doen. Of hebben jullie het daar (nog) niet over gehad?

Jawel. Maar hij heeft daar geen boodschap aan / trekt daarin z'n eigen plan / denkt alleen aan zichzelf. Daar is helaas geen goed compromis in te sluiten en dat is een heikel punt in onze relatie. Daarom ben ik wel benieuwd hoe anderen dat doen inderdaad. Maar als je om de beurt sport zie je elkaar evengoed niet 's avonds. Wel eerlijker verdeeld dan.

Ik sport 2 en soms 3 keer per week. 1x per week jazzballet en daarnaast sport ik bij de sportschool en wat ik daar doe hangt af van de dag maar meestal ga ik op maandag en dan doe ik een circuittraining en yoga erachteraan. Soms op andere dagen doe ik ook zumba of gewoon fitness.
Als kind sportte ik ook meestal 2x keer per week. Ik deed zwemmen (reddingsbrigade), aerobic en later jazzballet. Als volwassene ook nog klassiek ballet gedaan (helaas nu even geen les die ik kan volgen), bij mijn eerste zwangerschap yoga en bij mijn tweedezwangerschap en een hele tijd erna Zwangerfit/Mamafit.
Ik vind het leuk en belangrijk om te sporten en fit te zijn. Als je gewoon een vaste dag/avond pakt vind ik er ook niks ingewikkelds aan (uitzonderingen daargelaten).

Jawel. Maar hij heeft daar geen boodschap aan / trekt daarin z'n eigen plan / denkt alleen aan zichzelf. Daar is helaas geen goed compromis in te sluiten en dat is een heikel punt in onze relatie. Daarom ben ik wel benieuwd hoe anderen dat doen inderdaad. Maar als je om de beurt sport zie je elkaar evengoed niet 's avonds. Wel eerlijker verdeeld dan.

Oh dat klinkt heel naar. Vind ik oprecht heel vervelend voor je! Vooral omdat jij sowieso al heel veel doet en onderneemt met de kinderen. Hoop dat jullie een betere verdeling kunnen vinden.

Ik ben om die reden thuis gaan sporten. Mijn partner werkt ook nog eens vaak in de avond + het weekend en ik vind een oppas regelen (+ betalen) elke keer als ik wil sporten niet prettig. Dat is voor mij een te groot obstakel waardoor ik dan niet meer zou gaan.
Mijn vriend sport overigens ook thuis, we sporten ook regelmatig samen als zoon al op bed ligt.

Ja dat vat je wel goed samen.
Over een ruim half jaar gaat dochter naar school en dan kan ik op vrijdagochtend in elk geval sporten. Maar verder vind ik het moeilijk daar tijd voor te maken als ik een ander (= m'n man) daarmee belast. Op vrijdag wandel ik nu gelukkig wel vaak 10km. Maar toen ik nog niet werkte wandelende ik elke dag 5 tot 10 km. Was wel fitter toen.

Dat snap ik dat je dat lastig vindt (om een ander te belasten), maar dat moet je echt loslaten. Hij belast jou ook. En veel vaker dan andersom. Hij is net zoveel verantwoordelijk voor jullie kinderen als jij. Neem je plek in! Die verdien je.

PS hoeft overigens niet te zijn om te sporten, maar misschien wil je wel gewoon een keer een boek lezen in een koffietentje ofzo.