Zeg maar Yes

Mijn supervisor heeft me vorige week op de mond gezoend

Dundas, dat is rot. Een reorganisatie is nooit leuk en brengt veel veranderingen mee. Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet. Hopelijk kun jij je baan behouden.

Biechtje met de sollicitatieangst, wat vervelend dat je er zo tegenop ziet. Allereerst, laat je humeur en gevoel over de sollicitaties niet verpesten door de afwijzingen. Er komen zoveel brieven binnen bij vacatures tegenwoordig dat d'r kans vele malen groter is dat je er niet tussen zit dan dat je uitgenodigd wordt. Dat betekent niet dat jij een slechte kandidaat bent, maar dat er mensen tussen zitten die ze nog beter vinden, misschien zelfs overgekwalificeerd zijn. Misschien kun je eens een sollicitatiettaining volgen?

Biechtje met de zoen van de supervisor, ik kan niet echt afleiden uit het bericht wat je er zelf van vindt.
Het klinkt mij ontzettend fout in de oren, maar ervaar jij dat ook zo?

Wat vind je daar zelf van?

Ik heb iets soortgelijks gehad met mijn werkgever. En dat was ontzettend spannend en leuk op dat moment. Maar nu heb ik er alleen maar spijt van.

Dundas, wat rot! Hopelijk houd jij je baan!

Sollicitatie biechtje, misschien kun je kijken voor een sollicitatietraining. En solliciteren gaat gepaard met veel afwijzingen in de huidige markt.

Zoen biecht. Wat vind jij daar zelf van?

Ik biecht op dat ik echt helemaal gek word van al dat geroddel op mijn werk. Het lijkt wel de middelbare school af en toe. Al die groepjes collega's die elkaar wel en niet mogen. En dan van die achterbakse collega's die alles weer doorspelen naar anderen. En ik? Ik zit er maar een beetje tussen. Ik vind iedereen wel aardig en luister naar iedereen die weer over de ander roddelt. Ik merk dat ik het steeds lastiger vind, al dat geroddel. Ik praat wel beetje mee, maar pas echt op, want voor je 't weet, wordt het doorgesluisd naar een leidinggevende ofzo. Die er overigens net zo hard aan mee doen en naar het schijnt echt een soort spionnetjes hebben die alles doorsluizen. Dat is toch niet normaal?
Is dit herkenbaar voor iemand of heeft iemand tips? Me er niets van aan trekken en niet mee bemoeien is de beste tip uiteraard, maar dat is zo lastig, als je elke dag al dat gefluister om je heen hoort. Ik wil al niet eens weten wat ze over mij te roddelen hebben, vast ook wel iets! Bah. Geen leuke werksfeer zo.

Je kunt toch aangeven dat je het prima vindt als zijwielen roddelen, maar jij dara geen onderdeel van uit wilt maken omdat jij daar gewoon zit om je werk te doen, niks meer en niks minder?

Ik wil graag weten wat jullie in mijn situatie zouden doen. Ik werk op mijn werk in verschillende teams/afdelingen. Bij één team werk ik samen met 2 andere vrouwen, we hebben daardoor veel met elkaar te maken en vaak overleg. Eén van die vrouwen kan ik niet goed mee overweg en dat zit me erg dwars. Ze maakt lelijke opmerkingen, is kattig en snauwerig naar mij toen, zet me te kakken tijdens vergaderingen, snauwt me af via de mail. De andere vrouw doet dit opzich niet, maar zij kunnen goed met elkaar overweg en bij haar heb ik ook het gevoel dat ik niet meetel, er niet toe doe, dat zij toch beter met de ander overweg kan.

Ik ben daardoor al een tijdje erg ongelukkig, zit niet goed in mijn vel, heb ook last van paniekaanvallen. Maar ik probeerde dit alles te verbergen, tot een paar maanden terug er een voorval was op mijn werk (met die collega's) waarbij ik ben gebroken. Alleen mijn leidinggevende weet dit. Nu heb ik recent weer een gesprek gehad met mijn leidinggevende hierover en zij wil met de andere 2 vrouwen een gesprek aangaan, individueel en ook met mij erbij. Aangeven dat ik erg ongelukkig ben ik het team en mij mijn zegje laten doen. Nou weet ik niet of ik dit moet doen, of ze me wel gaan begrijpen en vooral bij die ene vrouw dat ze het toch niet snapt en het misschien nog wel erger wordt, ze gaan roddelen over me (als ze dat nog niet doen), etc.

Dus mijn vraag: zouden jullie dit doen? Wat kan een andere oplossing zijn? Of zouden jullie uit het team stappen (is een optie). Laat ik eerlijk zijn: zo verder gaan is absoluut geen optie, dan ga ik er echt aan onderdoor.

Hele lap tekst, iig bedankt voor het lezen & niet quoten graag!

Als er een optie is om uit het team te stappen, zou ik dat doen. Zeker als je paniekaanvallen hieraan overhoudt, denk ik dat het alleen maar veel energie vreet om die confrontatie aan te gaan. En dan is het nog maar de vraag of het 't gewenste resultaat heeft.

Ik zou inderdaad ook uit het team stappen. Zo krijg je nog een burn-out.

Even onder het biechtaccount. Ik heb een CV vraag.

Zetten jullie bij de vorige werkgevers de reden van vertrek neer in je CV?
Ik heb namelijk een aantal werkgevers gehad waar niet voldoende werk is en waardoor mijn contract niet is verlengd, maar ik ben zelf ook weggegaan bij werkgever. Met name bij de laatste vind ik het lastig, want je wilt niet negatief zijn richting een oude werkgever. Zo zit ik er aan te denken om op mijn CV te zetten bij een werkgever: Zelf vertrokken ivm geen feedback krijgen na diverse door mij genomen initiatieven. Kan dit of is dit eigenlijk al te negatief richting die werkgever?

Lastige vraag. Ik zou het denk ik niet doen, ik vind het beschuldigend en negatief overkomen (ook al is dat terecht). Ik zou eventueel tijdens een gesprek het wel willen toelichten. Zo'n ervaring is een goede basis waarom je nu wel iets wilt of niet wilt in een baan.

Ik zou dit zelf niet op mijn cv zetten. Als ze het willen weten vragen ze dit tijdens een gesprek wel denk ik. En dan inderdaad de dingen positief te verwoorden.

Nee ik zou dat ook echt niet op mijn CV zetten.

CV-Biechtje. Ik heb nergens de rede staan waarom ik maar ergens kort heb gewerkt. Meestal komt het doordat het een tijdelijk aanstelling was. Als ze het willen weten dan vragen ze het wel.

Team-probleem biechtje: Hoe vervelend het ook is om de confrontatie aan te gaan. Ik zal dat wel doen. Als is het om je verhaal kwijt te kunnen tegen hun en te weten waarom je collega zo raar doet. De optie om uit het team te stappen heb je daarna altijd nog. Waarom niet eerst kijken hoe het komt, misschien is ze wel jaloers op je en doet ze daarom zo.

Ik vermeld nooit reden van vertrek op m'n CV.

Ik vermeld wel de reden van vertrek als ik ergens relatief kort heb gewerkt. Dat zet ik er gewoon bij dat het een tijdelijke aanstelling was (klopt ook) en dus niet zozeer dat ik niet kon blijven omdat einde contract blabla. Waar je zelf bent weggegaan zeg ik niks.

Ik plaats dit ook even onder het biechtaccount.

Ik werkte al jaren met veel plezier, mijn werk was ook echt mijn hobbie. Na de komst van mijn kindje is dat totaal veranderd. Ik vind parttime werken maar niks, althans niet hier. Merk ook dat mijn collega's sinds ik parttimer ben...ook anders doen tegen mij, mij niet meer overal in betrekken. Of misschien denk ik dit alleen maar, anyway ik vind het niet meer leuk om te werken.
Nu zijn we ook verhuisd en is mijn werk wat verder rijden. Nu merk ik gewoon dat ik totaal geen zin meer heb om naar mijn werk te gaan.
Ik heb hier een vast contract, maar zoek eigenlijk veeeeel liever werk dichterbij. En wat....maakt me geeneens uit. Van verkoper t/m schoonmaken of van receptionste t/m pompbediende.

De reiskosten lopen aardig op en hou zo niet veel meer over. Ik ga nu keihard solliciteren naar een nieuwe baan, maar vind het stiekum ook doodeng. Ook omdat we pas een nieuw huis hebben en ik mij daar dan ook zorgen over maak. We redden het wel op 1 salaris maar ben zo bang dat het jaren duurt voordat ik wat nieuws heb gevonden.

Ik heb morgen een gesprek met mijn leidinggevende en 2 naaste collega's. Voornamelijk omdat we zo uiteenlopen in onze werkzaamheden. Mijn collega's vinden het moeilijk in te schatten hoe ik mijn dagen vul, en andersom loop ik me uit de naad om alle werkzaamheden op te vangen die blijven liggen omdat mijn beide collega's veel verlofuren opnemen, en structureel onbetaald verlof hebben. Er liggen nagenoeg alle dagen dat ik werk wel briefjes klaar waar werk op staat wat ik dan over moet nemen, dit gaat uiteraard ten koste van mijn eigen werkzaamheden.
Op de momenten dat ze er niet zijn is er wel vervanging, alleen kunnen deze niet alle werkzaamheden overnemen. Vaak word er zelf voor vervanging gezorgd, en weet mijn leidinggevende ook niet eens dat ze verlof opgenomen hebben. Tegenwoordig gebeurt dat minimaal 3 diensten per maand.
Ik merk dat ik als een berg tegen het gesprek op zie, voornamelijk omdat beide collega's verbaal zo veel beter zijn dan dat ik ben. Ik heb zelf het gesprek aangevraagd, en alles van af mijn kant besproken met mijn leidinggevende, en toch ben ik 'bang' dat ze me morgen onder de tafel praten.
Wie praat me moed in?

Kan me voorstellen dat je dat spannend vindt hoor! Maar je leidinggevende is dus al op de hoogte van waar jij het meeste tegenaan loopt? Het doel van het gesprek is er meer met z'n allen op een fijne manier uitkomen? Ik zou gewoon vanavond voor jezelf op een rijtje zetten wat je écht gezegd wil hebben, en je sowieso voornemen dat wat zij ook aan argumenten ophoesten, jij dit maar mooi geinitieerd hebt en hebt kunnen zeggen wat je wilde Succes!

Biechtje met het gesprek morgen: zet steekwoorden/punten op papier en hou dat bij je. Je weet nu vooraf precies wat er speelt en hoe je jezelf ''moet'' verdedigen. Het zou zonde zijn als je dat niet meer kan benoemen omdat twee collega's mondiger zijn. En daarnaast moet je denken dat het om jouw baan gaat, jouw werkplezier en toekomst. Dus zeg alles wat je wilt zeggen, daar is het gesprek voor. Laat je niet op je kop zitten, je kunt het!

Ik ben op zoek naar een nieuwe baan, en een recruiter die ik ken had mijn CV aan iemand voorgelegd die het wel interessant vond. Hij wou wel een gesprek, maar dan moest ik eerst even bellen ofzo voor er een afspraak gemaakt werd. Dus ik heb het tel.nr. gekregen, maar ik vind het stiekem een beetje eng om te bellen. Dus ik heb net gebeld, krijg ik voicemail! Straks maar weer bellen, maar ik vind het stiekem echt doodeng (echt ik voel me heel suf nu...). Toch een soort van belangst denk ik. Ik ben gewoon meeer van het face2face praten.

Gewoon nogmaals bellen idd. Het is ook spannend. Wss is je oma bellen veel minder eng dan wanneer iemand wat van je moet/jij iets van iemand wil. Succes'! Hopelijk heb je beet.

Gewoon bellen inderdaad. Je weet wat je wil en dat is een nieuwe baan. En dit biedt mogelijkheden!

Biechtje erboven; hoe is het gesprek gegaan? Ik hoop dat het een goed gesprek was, zodat jullie wat meer op elkaar in kunnen spelen en elkaar beter (gaan) begrijpen.

Niet wereldschokkend, maar ik wil het niet onder mijn eigen naam hebben staan.

Sinds een maand werk ik via een bureau bij diverse organisaties. Bij dit bureau heb ik een jaarcontract gekregen met een starterssalaris en geen auto van de zaak, terwijl ik 2500 kilometer per maand moet rijden.
Nu is het zo dat er in dit werk heel veel vraag is naar mensen met een opleiding als die van mij. Ik heb dan ook een nieuwe, zeer aantrekkelijke aanbieding gekregen. En nu zit ik dus te twijfelen wat ik moet doen. Mijn familie en vriend zeggen beiden: Direct doen.
Wat me nu dus wordt aangeboden:
2 jarig contract
Zelfde salaris maar mét auto van de zaak (gratis zolang ik hem niet privé gebruik). Wil ik privé kilometers maken, dan betaal ik € 60,00 per maand (en kan onze eigen auto in principe weg).
Werk dichter bij huis (hoewel dit niet altijd zo zijn, maar dit bureau heeft vaak meer werk in mijn provincie).

Wat zouden jullie doen?

Doen! Als het iig ook werk is wat je leuk vindt en bij een bedrijf wat je bevalt.