Zeg maar Yes

x

Liegen is nooit een goed idee, en liegen over je gezondheid al helemaal niet. Als jij gezondheidsproblemen hebt die jouw functioneren zouden kunnen belemmeren, mag een werkgever dat weten. Stel dat men jou aanneemt, in jou investeert, en na enige tijd blijk je toch niet in staat te zijn het werk uit te voeren - terwijl je al gezondheidsproblemen had toen je werd aangenomen. Dat kan natuurlijk niet.

Ben je nu trouwens weer beter, of niet?

Maar als ze nu beter is, snap ik wel dat ze geen zin heeft om het aan de grote klok te hangen. Die gezondheidsproblemen zijn er nu dan niet en het is dan toch in je nadeel, terwijl het nu misschien helemaal geen invloed meer heeft. Een postnatale depressie kan iedereen overkomen, ook die goedlachse, gezellige werkneemster die zich nooit ziekmeldt en altijd overwerkt als het moet, maar als je het al gehad hebt en meteen al binnenkomt met het verhaal dat je net uit een postnatale depressie komt, hebben mensen daar vaak toch een beeld bij en vooroordelen over. Dus ik snap wel dat ze het in elk geval niet uit zichzelf vertelt.

Ik zou het zeker wel zeggen. Ik kan mij namelijk voorstellen dat het wellicht niet heel makkelijk is om nu na 1,5 jaar weer aan het werk te gaan. Als je werkgever je achtergrond weet kan hij hier rekening mee houden in plaats van je in het diepen gooien. Uiteraard zou ik het wel in positieve manier brengen, dus uitleggen waarom ne de ziektewet in ging, dat je er hard aan hebt gewerkt om beter te worden en dat je klaar bent voor een uitdaging en overtuigt bent dat je die aankan.

Ik zou niet liegen als ze het aan je vraagt maar ik vind niet dat je haar uit jezelf een verklaring schuldig bent.
Ik ben zichtbaar 'gehandicapt' maar vertel het nooit aan de telefoon of in m'n brief want dan zou ik volgens mij nooit ergens uitgenodigd worden. Tot nu toe heb ik iedereen positief verbaasd.

Als jij weer beter bent en ervan overtuigd bent dan zou ik het niet ter sprake brengen. Als ze er naar vraagt zou ik het op een positieve manier uitleggen.

Precies, dit dus.

x

Ik ga ervan uit dat je niet aan deze baan zou beginnen als je zelf bij voorbaat al denkt het niet te kunnen. Daarmee kwets je jezelf harder dan dat je de werkgever benadeelt. Die heeft zo weer een nieuwe zoals je zelf al aangeeft. Ik snap dat het eng is om je lichaam weer te leren vertrouwen maar probeer het gewoon, die twijfels ga je bij elke nieuwe baan krijgen en het feit dat deze baan nu al zo leuk klinkt is volgens mij al een heel goed begin!

Ik doe dit even onder het biecht account omdat ik dit niet onder mijn eigen naam durf/wil zeggen.
Maar ik zit sinds half maart werkloos thuis en de eerste weken was ik heel gedreven om een baan te vinden, te solliciteren maar sinds 3 weken ben ik heel bang om te solliciteren. Ik wil heel graag werken maar ik vind het ontzettend eng! Ik zie er tegenop om mijzelf ergens te 'bewijzen', het 'kwijt' zijn van alle tijd die ik nu heb, bang dat ik een nieuwe baan niet leuk ga vinden. Aan de andere kant wil ik wel graag werken, lekker onder de mensen, weer iets om handen hebben, iets kunnen betekenen en natuurlijk het salaris aan het einde van de maand maar die drempel is zo hoog dat ik het solliciteren steeds uit stel. Hebben jullie tips? Is dit normaal bij werkzoekenden?

Dit is wel herkenbaar ja. Heb zelf lange tijd werkloos thuis gezeten en nu weer aan het werk, maar ik mis soms nog weleens de tijd om vrij in te delen...

Ik heb iets heel doms gedaan en ik weet niet goed wat ik nu moet doen.

Iemand, hij is een soort klant van me op het werk dus niet gelijkwaardig, heeft mijn telefoonnummer gevraagd en ik heb het in een opwelling gegeven. Ik weet niet waarom. Ik ben al jaren samen en heb totaal geen interesse. Het is een illegaal iemand die iemand zoekt om mee te trouwen. Nu heeft hij me al twee sms'jes gestuurd (wanneer ben je klaar met werken / ik heb je vandaag niet gezien). Hij spreekt geen Nederlands en ik spreek zijn taal gebrekkig. Ik heb totaal geen interesse en weet niet waarom ik mijn telefoonnummer voor hem heb opgeschreven. Hij heeft me ook al ten huwelijk gevraagd. Mijn collega's weten dit en weten ook dat hij mijn nummer heeft gevraagd, maar ik heb gezegd dat ik dat niet heb gegeven. Oh god kan het nog erger

Wat moet ik nu doen? Ik heb zijn sms'jes verwijderd en zijn nummer geblokkeerd en gedeblokkeerd omdat ik ineens wilde reageren. Moet ik mijn nummer nu veranderen? Oh ik voel me zo stom. Straks ziet iemand het papiertje met mijn nummer er op bij hem liggen, of vraagt hij aan een collega waarom ik niet reageer op zijn berichten. Vandaag wilde ik dus terug sturen dat ik professioneel gezien geen interesse in hem mag/kan hebben, maar omdat ik zijn berichten heb verwijderd kan ik zijn nummer niet meer terug vinden.

Ik ben zo dom...

Ik zou hem sturen dat je niet geïnteresseerd bent en al lange tijd een relatie hebt. En hem vragen om niet meer te sms'en. Gewoon heel direct, niet eromheen draaien of zo. Daarmee ontwijk je het probleem maar los je niks op.

Dat wilde ik ook doen vandaag maar het nummer kan ik nu niet meer vinden omdat ik de berichten had verwijderd en hem had geblokkeerd. Toen ik deblokkeerde had ik niet meer zijn berichten om op te reageren, dus ik kan hem nu niet bereiken. Ik wacht nu tot hij mij weer een bericht stuurt. Misschien geeft hij het wel op. Ik probeer gewoon maandag niet bij hem in de buurt te komen als ik nog niks heb kunnen reageren via sms en de rest van de week moet ik toch op een andere plaats werken waar ik hem niet tegen kom. Na volgende week zal hij wel al weg zijn en dan ben ik er van af. Alleen hopen dat hij dus niet aan iemand anders vraagt of het nummer wel klopt en waarom ik niet reageer.

Nou, zo erg is het toch niet dat je je nummer hebt gegeven? Iemand die dat hoort of ziet, zal toch niet gelijk denken dat je van plan was om met diegene in het huwelijksbootje te stappen?

Ik heb net zijn nummer via iCloud terug kunnen halen en heb getikt: Hallo. Jij bent denk ik van -locatie-? Ik wil je geen verkeerde indruk geven. Ik ben niet getrouwd, maar heb wel een vriend. Ik was overdonderd door je vraag om mijn nummer, maar ben niet geïnteresseerd. Dit was voor mij in -zijn taal- te moeilijk om uit te leggen. Het lijkt me verstandig het contact hier te stoppen.
Ik heb het nog niet verstuurd. Is dit duidelijk genoeg, of is dit te hard?
@ Twellie, het gaat om een zorgrelatie dus het is niet echt wenselijk dat ik mijn telefoonnummer aan patienten geef. Ik weet eigenlijk niet of er iets over in het regelement staat.

Weet je zeker dat je niet geïnteresseerd bent? Je hebt wel erg veel moeite gedaan om zijn nummer weer te bemachtigen. Ik zou die sms ook zeker niet sturen. Straks krijg je weer wat terug dat hij alleen vriendschap ofzo wil. Dus nergens op reageren, negeren werkt meestal het beste. En als je hem tegenkomt en hij erover begint alsnog heel duidelijk zijn.

Biechtje, geef dit in elk geval even aan bij je leidinggevende. Dat jij de vraag om je telefoonnummer hebt gekregen en dat je overdonderd was en daarom je nummer hebt gegeven. Mocht het uitkomen, ben jij in elk geval eerlijk geweest.

Ik denk dat ik nu niks terug zou sturen (gezien het tijdstip), maar misschien morgen. Niet er omheen draaien (ik denk dat jij van die locatie bent..?) want je weet heel goed wie hij is en ook geen uitgebreide uitleg. Koel en zakelijk blijven.
Beste ..., Ik was overdonderd door je vraag om mijn nummer en had dit eigenlijk niet willen geven. Ik wil het contact volledig professioneel houden, dus zal daarom het contact hierbij stoppen. Met vriendelijke groet, ...

Oke, bij een patient is dat natuurlijk anders ja. Dan helemaal eens met Lenthe.

Luisa ik ben echt zeker weten niet geinteresseerd. Ik wilde alleen zijn nummer terugvinden om het af te kappen. Ik heb toch besloten niet te reageren op zijn smsjes. Ik heb ook niks meer ontvangen. Maandag zie ik hem weer omdat ik dienst heb op de locatie waar hij ligt. Mijn collega's weten van het huwelijksaanzoek en van dat hij mijn nummer had gevraagd dus ik ga vragen of iemand anders die patient wil doen. Als er iets over een telefoonnummer gezegd wordt dan kan ik zeggen tegen collega's dat ik hem een ander nummer heb gegeven omdat ik het wel grappig vond dat hij zo wanhopig iemand anders zou gaan smsen. Dat verklaart ook waarom ik niet reageer op het nummer dat ik hem heb gegeven ALS hij al daar mee naar andere collega's toe gaat.

Ik zou jezelf niet in de nesten gaan werken door er ook nog over te liegen. Waarom zou je de waarheid verdraaien door te zeggen dat je hem een ander nummer hebt gegeven? Je maakt het alleen maar ingewikkelder. Ik zou toch echt open kaart spelen op het moment dat er naar gevraagd wordt. Je kunt gerust zeggen dat je er niet goed over na had gedacht voor je je nummer gaf en dat het achteraf niet zo'n handige zet was.

Nou idd zeg jezus je maakt er echt een groot ding van. Je zegt gewoon ja hij overviel me en ik heb het heel dom nog gegeven ook. Ga je t ook nog op hem gooien dat hij zielig is dat ie nog smst ook.

Ik vind ook dat je er een veel te groot ding van maakt.. Zou er gewoon niks meer mee doen en als iemand er toch na vraagt dat zeggen wat Ysa zegt.

Wow, dat liegen zou ik ook echt niet doen. Het siert je meer als je de waarheid vertelt dan wanneer je zo minachtend over die man zegt dat hij wanhopig is en zo.

Ik weet niet waar hij vandaan komt maar ik zou hem heel duidelijk maken dat jij geen interesse hebt in hem als liefdesrelatie. Ik liet dit in het verleden ook wel op z'n beloop maar in sommige culturen zien ze dat als een bevestiging/aanmoediging. Ik zou er verder ook gewoon eerlijk over zijn. Kan toch een keer gebeuren?

Ik wil opbiechten dat mijn werk lichamelijk me erg zwaar valt. Heb mezelf net omgeschoold naar een baan in de zorg en werk 32 uur. Ik merk dat ik het laatste tijd in mijn rug heb, en mijn pols behoorlijk pijn doet. Dit is werkgerelateerd. Zodra ikvrij ben trekt het weg. Ik probeer goed op te letten om de juiste houding aan te nemen maar de klachten blijven

Aangeven op mijn werk kan wel, maar ik werk er pas net en k ook m al uit de ziektewet omdat ik plotseling geopereerd moest worden toen ik er net een paar weken werkte. Ik wil niet weer aankomen met dit omdat ik het er super naar m ik jn zin heb en goede hoop heb dat ik kan blijven over een paar maanden. Overigens heb ik dit financieel ook gewoon echt nodig.