04 Feb 2019 09:45 door Niekske
Ligt aan de situatie. Ik heb een collega die regelmatig te laat komt, in de klas altijd met haar telefoon speelt en altijd klaagt hoe druk ze het heeft en binnen onze sectie zich altijd probeert te drukken voor extra taken. Over dat laatste zeg ik wel iets als sectiegenoot, maar de rest zijn mijn zaken niet. Daar heb ik geen last van, ook al vind ik het een slecht voorbeeld.
Dus meestal zeg ik het wel direct als iets me niet aanstaat, maar ik merk dat niet alle collega's dat doen en dat stoort mij wel. Wij hebben bijvoorbeeld een directe in-/uitgang aan de personeelskamer en een paar weken voor de kerstvakantie hing daar een briefje op dat ie ivm kou dicht moest blijven. Docenten moeten nu omlopen of via de gymzalen, maar die deur zit vaak op slot of via dezelfde ingang als de leerlingen, maar dat is ontzettend druk. En omdat die deur nog nooit dicht is geweest tijdens de winter, waren genoeg docenten het er niet mee eens en maakten die deur gewoon open. Zo ontstond een soort 'kamp open' en 'kamp dicht' maar na de vakantie was de deur echt afgesloten en kon je er niet meer door. Ik was die dag toevallig de eerste die de deur probeerde open te maken en enkele collega's die daar zaten begonnen te protesteren. Toen heb ik iets gezegd dat ik het onzin vond dat die deur dicht moest en daarin niet de eerste enige was. Met mijn huidige hormonen vond ik het echt onredelijk en ben toen weggelopen. Blijkbaar heeft een van die collega's dit aan mijn leidinggevende verteld. Ik weet niet wie en dat wil ze ook niet vertellen maar ik vind het zo kinderachtig! Ik kan zelf best direct zijn en ik heb dus ook liever dan men dat tegen mij ook is, achter de rug om vind ik heel naar.
december 2016
juli 2019