Relatie op z’n eind?
Geplaatst: 15 Feb 2021 16:39
Hoi iedereen,
Ik ben nieuw op het forum.. ik zoek even een plek om van me af te schrijven, en wellicht iemand met soort gelijke ervaringen te treffen, of tips te krijgen.
Mijn vriend en ik wonen 7 jaar samen. Het is nooit een prater geweest.. ik ben daar in tegen erg sociaal aangelegd en mag ik graag praten. Toch vond ik altijd de rust in mijn vriend, en mocht ik graag bij hem zijn.
Sinds een jaar doet mijn vriend erg afstandelijk, hij wilt niet meer naast mij slapen, en slaapt hij op de bank zelfs.. en wat voor gesprek ik ook probeer aan te knopen er komt niets meer uit als ja of nee. Door alles ben ik enorm onzeker geworden, en zat ik een paar maand niet lekker in mijn vel. Voor mijn gevoel heb ik er alles aan gedaan.. gevraagd wat er niet goed zat in onze relatie, of ik niet goed genoeg was of misschien moest veranderen.. alles zat goed volgens hem en met mij was niks mis. Toch slaapt hij apart, zegt hij vrijwel niets meer tegen mij. En als ik hem wat vraag zijn alle antwoorden nors. Ik heb hem maanden lang gesmeekt weer bij me in bed te slapen. Maar ik heb het op de een of andere manier opgegeven.
Ik weet gewoon echt niet meer wat ik er mee aanmoet.. ik ben in december erg ziek geweest, hij heeft mij nog geen een keer gevraagd hoe het ging. Als ik hem vraag of hij nog van me houdt is het antwoord: ja. Maar waarom dan de emotionele en lichamelijke afstand?
Ik zit met zo veel vragen.. en hoe ik er ook over probeer te praten, ik krijg er echt niets uit. Ik sta op het punt om bij mijn vriend weg te gaan. Echter geef ik vreselijk veel om hem, en hou ik ook van hem. Hij is iets ouder als mij en ik krijg stress van het idee, dat ik misschien hem het ontneem om ooit nog kinderen te krijgen. Dat houdt mij tegen. Alleen de manier hoe het nu gaat.. ik kan er gewoon niet bij, en ik kan het ook niet meer aan.
is hier iemand met een soortgelijk geval? Ben allang blij dat ik het even van me af heb kunnen schrijven
Liefs,
Annemiek
Ik ben nieuw op het forum.. ik zoek even een plek om van me af te schrijven, en wellicht iemand met soort gelijke ervaringen te treffen, of tips te krijgen.
Mijn vriend en ik wonen 7 jaar samen. Het is nooit een prater geweest.. ik ben daar in tegen erg sociaal aangelegd en mag ik graag praten. Toch vond ik altijd de rust in mijn vriend, en mocht ik graag bij hem zijn.
Sinds een jaar doet mijn vriend erg afstandelijk, hij wilt niet meer naast mij slapen, en slaapt hij op de bank zelfs.. en wat voor gesprek ik ook probeer aan te knopen er komt niets meer uit als ja of nee. Door alles ben ik enorm onzeker geworden, en zat ik een paar maand niet lekker in mijn vel. Voor mijn gevoel heb ik er alles aan gedaan.. gevraagd wat er niet goed zat in onze relatie, of ik niet goed genoeg was of misschien moest veranderen.. alles zat goed volgens hem en met mij was niks mis. Toch slaapt hij apart, zegt hij vrijwel niets meer tegen mij. En als ik hem wat vraag zijn alle antwoorden nors. Ik heb hem maanden lang gesmeekt weer bij me in bed te slapen. Maar ik heb het op de een of andere manier opgegeven.
Ik weet gewoon echt niet meer wat ik er mee aanmoet.. ik ben in december erg ziek geweest, hij heeft mij nog geen een keer gevraagd hoe het ging. Als ik hem vraag of hij nog van me houdt is het antwoord: ja. Maar waarom dan de emotionele en lichamelijke afstand?
Ik zit met zo veel vragen.. en hoe ik er ook over probeer te praten, ik krijg er echt niets uit. Ik sta op het punt om bij mijn vriend weg te gaan. Echter geef ik vreselijk veel om hem, en hou ik ook van hem. Hij is iets ouder als mij en ik krijg stress van het idee, dat ik misschien hem het ontneem om ooit nog kinderen te krijgen. Dat houdt mij tegen. Alleen de manier hoe het nu gaat.. ik kan er gewoon niet bij, en ik kan het ook niet meer aan.
is hier iemand met een soortgelijk geval? Ben allang blij dat ik het even van me af heb kunnen schrijven
Liefs,
Annemiek