Zeg maar Yes

Mijn man en ik slapen niet samen. Hij snurkt en ik blijf hem uit zijn slaap halen tot hij stopt met snurken. Een gebed zonder end. Wij hebben dan ook allebei een eigen slaapkamer en een eigen bed. Mensen in onze omgeving, die erachter komen dat we niet samen slapen, zeggen dat we te jong zijn om niet samen te slapen. Dat het getuigd van weinig liefde. En noem alle andere vooroordelen maar op. Maar met onze liefde en ons seksleven is niets mis. Ik hou niet minder van hem als ik niet naast hem slaap in de nacht. Natuurlijk wil ik ook lepeltje-lepeltje liggen en samen inslapen, maar dat gesnurk gaat door merg en been. En zelfs als ik oordoppen gebruik, snurkt hij er dwars doorheen. Het kussen trilt gewoon als hij zijn baan bij Staatsbosbeheer weer oppakt. Nee, samen slapen werkt niet. Dus in de nacht hebben we een eigen kamertje. (Ooit hoop ik wel dat we weer samen kunnen slapen, want het lijkt me zo'n duur geintje om apart te blijven slapen. Maar dat is puur uit financieel oogpunt)

Zijn er nog meer meiden die niet samen slapen met hun partner? Is het iets dat je geheim houdt? Juist vanwege de vooroordelen? Ik vond het vroeger een verschrikkelijk idee dat mijn stiefmoeder niet naast mijn vader wilde slapen i.v.m. zijn gesnurk, want dan moest er toch op zijn minst iets mis zijn met de liefde? Maar nu ik weet dat dat het niet is, vind ik het zo gek niet meer.

Ik heb met mijn ex jarenlang apart geslapen. Omdat hij dat wilde, omdat hij snurkte, omdat hij vond dat ik te zwaar ademde en eigenlijk vooral ook omdat de liefde van hem uit al jarenlang over was. Ik heb daar ook nooit mee te koop gelopen want ik schaamde me er best behoorlijk voor.
Mijn huidige vriend snurkt ook, maar apart slapen doen we eigenlijk zelden, als hij de nachten thuis is. Ik word er ook echt verdrietig van als hij mopperend naar de bank vertrekt als ik hem in een slechte nacht voor de zoveelste keer vraag om op zijn zij te draaien. Gelukkig gebeurt dat zelden maar áls dat gebeurt dan voelt dat als een regelrechte afwijzing.
Mijn huidige vriend werkt trouwens wel onregelmatig waardoor hij er vaak een heel ander slaap-/waakritme op nahoudt en we dus lang niet altijd tegelijk slapen, maar dat vind ik dan weer niet zo erg.

Heel begrijpelijk Fedora, dat je kiest om apart te slapen in zo'n situatie. Mijn vriend snurkt soms, maar ademt ook zo zwaar. Ik slaap al weken moeilijk en kan echt gaan huilen als ik hoor dat hij na enkele minuten inslaapt. We hebben er geen ruimte voor, maar ik zou heel graag gewoon eens een paar keer per week apart slapen.

Wat ongelofelijk rot, Flo. Ik snap dat als je dat meemaakt je tegen apart slapen bent en er ook een naar gevoel van krijgt als een ander voor jou naar de bank verhuist. Ook al is het puur uit liefde bedoelt. Gelukkig ken ik dat slechte gevoel niet, waardoor het voor mij makkelijker is om alleen te willen slapen. Mijn man vindt het apart slapen minder. Hij heeft onzekere momenten waarin hij denkt dat ik apart wil slapen omdat ik niet meer van hem houd. Maar dan proberen we het een nachtje, ligt hij binnen een paar uur weer op zijn eigen bed, om me vervolgens gelijk te geven.

Lissa, mijn man slaapt ook eerder dan mij. Het is zelfs zo dat als ik naar bed kom, hij al rustig slaapt. Ik zet mijn been nog niet in bed, hij draait zich om en begint aan zijn job. Alsof hij het erom doet.

Ja, niet normaal he! Het is gewoon niet eerlijk. Als hij nou jou de kans geeft om eerst in slaap te vallen, zou je misschien wel samen kunnen slapen. Ik natuurlijk weet niet wat zijn decibellen zijn, maar mijn vader kon er ook wat van en als hij mij eerst liet slapen in het hotel (we hebben enkele jaren geleden samen een vakantie gedaan) dan kon ik gewoon er doorheen slapen. Als ik dan midden in de nacht wakker werd, maakte ik hem ook weer wakker en mocht ik eerst in slaap vallen voordat hij weer ging slapen. Is ook nog een optie om te proberen als je echt graag samen zou willen liggen, maar ik begrijp dat jij het meer moeilijk hebt met de oordelen van anderen. Wat dat betreft; trek je daar niks van aan. Anderen kunnen zo veel zeggen over je relatie, maar jij bent de enige die écht weet hoe het zit en als jij vindt dat het goed zit dan heeft een ander zijn mening daar niets over te zeggen.

Wij slapen altijd samen, tenzij mijn vriend in het buitenland is voor werk. Ik slaap altijd veel lekkerder als hij niet naast mij ligt, ik kan daar ook echt naar uitkijken. Mensen vragen er nooit naar, maar mocht het ooit eens ter sprake komen zou ik het gewoon zeggen, ik zie dat niet als teken dat ik niet meer van hem houdt, of eigenlijk liever altijd alleen zou willen slapen. Ik slaap gewoon het beste in complete stilte, zonder gedraai en lichaamswarmte naast me

Die van mij snurkt ook, maar ik gebruik oordopjes. Ik heb eindelijk iemand gebonden waar ik het liefst de hele nacht tegen aan lig, dus apart slapen doen we niet. Wel als zijn kind de dag om half 7 begint. Dan zoek ik een leeg bed tot 8u.

Mijn vent snurkt gelukkig niet (of iig heel af en toe en dan is een flinke por genoeg) maar hij heeft wel eens per zoveel maanden verschrikkelijke hoestbuien. En omdat ie me daar mee wakker houdt, slaapt hij af en toe een weekje op z'n matras op de waskamer (bij gebrek aan een logeerkamer).

Liefde is.. elkaar nachtrust gunnen

Ik slaap net als Sugarfall ook echt lekkerder alleen.
Mijn man snurkte altijd heel hard. Daar ging ik dan heel erg op liggen. Nadat hij veel is afgevallen is dit veel minder geworden maar moet ik echt eerder gaan slapen. Als we tegelijk naar bed gaan kan ik niet inslapen. Ieder klein snurkje word ik dan weer wakker van. Mega irritant. Oordoppen werken niet.
Wij hebben een logeerbed op zolder en soms na een paar slechte nachten verhuis ik naar boven.
Dit doen wij overigens ook als onze peuter nachten lang wakker word. 1 van ons gaat dan boven liggen met de deur dicht. Het maakt T namelijk niet uit of ik of mijn man hem komt troosten. Dan kan de ander in ieder geval en nachtje doorslapen.

Als mijn vriend een feestje heeft gehad slaapt hij eigenlijk altijd op de logeerkamer. Nu ik zwanger ben slaapt hij daar ook. Ik lig veel wakker en blijf dan maar draaien. Uiteindelijk is het voor ons allebei beter als we niet bij elkaar slapen. De logeerkamer is de babykamer, dus hij komt vanzelf wel weer naast me liggen als de baby er is.

Standaard apart slapen lijkt me vreselijk. Ik snap echter wel dat mensen het doen en heb er ook geen negatief oordeel over. Wij slapen ook regelmatig apart. Ik hoop dat daar na deze week verandering in komt als we ons nieuwe bed krijgen, dan hebben we namelijk veel meer ruimte. Ik ben een slechte slaper en lig vaak lang wakker. In ons 1.40m bed is het onmogelijk elkaar niet aan te raken en als m'n vriend dan beweegt terwijl ik bijna slaap ofzo ben ik weer klaarwakker. Dan lig ik soms veel langer wakker dan noodzakelijk en ga ik ergens anders liggen.

Ik beken.
Hier ook, echt hetzelfde verhaal als jou.
Op vakantie in de caravan vind ik zwaar, ik slaap dan zo slecht en weinig.
Voor mij is het zo echt prima, voor man wat minder.
Onze relatie wordt er echt niet beter van als we beide niet aan onze nachtrust komen.
Ook als ik eerder naar bed ga, lukt het niet. Ik slaap erg licht dus wordt dan wakker als hij boven komt.
Ooit hoop ik dat er een oplossing komt dat we wel samen kunnen slapen. Maar voor nu is mijn nachtrust mij echt heilig.

.

Standaard slapen we wel samen, maar we hebben een extra bed en kamer. Daar gaan we ook net zo makkelijk liggen als er iets is. Zeker als J een hele nacht aan het spoken is sturen we elkaar soms naar boven. Dan krijgt er tenminste nog één van ons slaap en heeft die de energie om een eventuele volgende nacht op te vangen.
Afgelopen tijd was mijn vriend veel aan het hoesten, dan vertrek ik ook gewoon. Soms vertrekt hij zelf, als hij doorheeft dat hij me wakker houdt. Afgelopen tijd is er veel geslapen, denk een maand lang de helft van de tijd. Sinds we allemaal minder ziek zijn slapen we alweer een paar weken achter elkaar samen.

Bij snurken helpt het overigens een hoop als je zelf al in slaap bent. Nu met de zwangerschap ga ik vaak 1-2 uur eerder naar bed, dus ben ik vaak allang in slaap als hij naast me komt ronken.

Ik slaap ook niet altijd goed met vriend lamgs me, ook door zijn snurken (en soms zelfs zwaar ademen). Hem aantikken, of porren helpt niet, dus hij heeft geregeld een klap. Wat helaas ook niet werkt.. ik zou willen dat mijn vriend t bed uit ging als ik dat vroeg zelfs daar wordt ie niet wakker van. En ik vind t zelf ook rot. Bovendien moet ik dan bij mn oudste dochter slapen (Daar staat t stapelbed van de andere meisjes), maar die is ook vroeg wakker. Beneden durf ik niet ivm zoon en babydochter.
Toevallig ligt er nu een matras op de kamer van babydochter, daar ben ik vandeweek ook gaan liggen. Om hem op die kamer alsnog ge horen..

Nee, dat mijn vriend 1 week nachtdienst en 1 week hele late dienst heeft vind ik wat dat betreft niet erg;) hoe fijn ik t t weekend ook fijn vind om samen naar bed te gaan, zo niet erg vind ik t ook als hij toch nog even een film kijkt ;)

Mijn man snurkt helaas niet lief of zachtjes. Hij komt door drie gasbetonnen muren heen. Laatst wilde hij samen slapen en toen dacht ik dat ik gewoon mijn oordopjes in zou doen, maar toen snurkte hij dus door mijn kussen heen. Wat inhield dat mijn kussen trilde. En als ik dan zeg: Man, je snurkt. Zegt ie ook nog:"Helemaal niet!"

Het heeft ook echt met zijn gewicht te maken. De eerste twee jaar hebben we samen geslapen en snurkte hij amper tot niet. Daarna kwam hij 30kg aan (hij was heel iel) en nu is het elke nacht. Soms lukt het me om vier uur naast hem te liggen en dan word ik alsnog wakker van zijn gesnurk. En geen goede nachtrust is niet bevorderlijk voor mijn humeur.

Mijn man slaapt heel prima, en hij heeft van mij ook geen last, dus wij slapen samen. Wel hebben we sinds een aantal maanden allebei een eenpersoonsdekbed en sindsdien slaap ik echt beter. Meer zoals vroeger, erg fijn.

Oh allemaal zo herkenbaar dit. Die van mij snurkt ook zo vreselijk. Oordoppen helpen niet. Ik heb die dingen ook al zo ver in mijn oren geduwd dat het vreselijk zeer deed maar hij snurkt er dwars doorheen. Nu hebben we geen logeerplek meer maar ook daar hoorde ik hem en moest ik oordoppen in. Ik ben ook een enorme lichte slaper. En dat er nu een kleintje naast me in zijn bedje ligt maakt dat ik ook geen oordoppen meer in durf nu. En tijdens de zwangerschap kon ik ook al slecht slapen. Dus wij slapen al zowat een jaar 9 van de 10x apart. Man op de bank. Ik mag daar niet liggen van hem gelukkig. Al gaat hem eruit sturen in de nacht vaak eerst met een hoop gemopper en wat ik hierboven las voelt dat toch nog steeds als een soort van afwijzing. En inderdaad niet samen slapen wat voor huwelijk heb je dan? Maar dat is meer wat anderen zouden denken. Toch slaap ik liever samen. En eerst ging dat ook maar man is ook best wat aangekomen en snurken word er alleen maar harder van. Dat hij niet wakker word van zichzelf is me een raadsel want hoe hard hij snurk is echt niet normaal.

Lijkt me soms heerlijk, maar ik heb daar wel een dubbel gevoel bij ja. Ik vind twee aparte dekbedden al een soort van ‘stap’. Al lijkt me dat ook heel fijn. Vriend is vaak wakker in de nacht, draait, kijkt op telefoon, snurkt soms. Ik draai ook vee en moet er steeds uit voor baby, we houden elkaar dus eigenlijk altijd wel een keer wakker.

Mijn vriend snurkt ook. Maar die draagt een soort van "snurk beugel". Via bol.com gekocht voor een tientje en het helpt gelukkig.

Wat stom dat mensen om jullie heen je dan dit gevoel weten te geven. Mensen zullen dat wel niet beseffen. Ik zou het daarom juist wel benoemen en aangeven dat jullie dolgelukkig zijn samen en de enige die je een rot gevoel geeft, de commentaar gevende persoon is. Wij hadden vroeger een logeerkamer. Als mn vader dan te hard snurkte dan ging mn moeder daar liggen. Niks mis mee om een goede nachtrust te willen, voor beide partijen.

Hier slapen we maximaal 3 vd 7 nachten samen, de overige 4 werk ik. Ik blijf ook nog wel eens door een heel ander ritme op de bank plakken en slaap pas tegen 6 uur in de ochtend. Dan staat hij alweer zo'n beetje op. We vinden het wel heel fijn om samen te slapen maar als we gaan slapen liggen we beide op het uiterste randje van het matras, 1 links, 1 rechts. We vragen ons vaak genoeg af waarom ons bed 180x220 is. Lekker a-romantisch .

Het lijkt me heel vervelend als één van de twee zodanig snurkt dat je besluit apart te slapen. Kan me voorstellen dat dat best een ding is.

Toen ik nog onregelmatig werkte sliepen wij vaak apart van elkaar maar nu eigenlijk nooit meer. Ja een heel enkele keer als ik ziek ben en zodanig moet hoesten. Dan ga ik op de logeerkamer liggen en niet m'n man, omdat ik dan op zolder lekker hard kan hoesten zonder dat m'n man of kind wakker worden.

Het kan aan mij liggen, maar ik vind samen slapen een beetje overrated. Ik bedoel: je slaapt. Het zal mij een worst wezen wie waar ligt, als ik wil slapen, wil ik slapen en merk ik toch niet wie er wel of niet bij me ligt .

Ik kan sowieso niet slapen als er iemand tegen me aan ligt, dus daar hoef ik het ook niet om te doen.

Ik slaap al zolang alleen dat ik denk dat ik niet eens meer met iemand kan slapen. Met mijn ex deed ik in ieder geval nooit een oog dicht, en hij weigerde daar iets van rekening mee te houden. Hij woont 300m verderop maar wilde toch regelmatig "samen slapen" alleen hij was degene die in mijn bed heerlijk lag te slapen en ik lag wakker. En dan in de ochtend was hij verontwaardigt dat ik daar geërgerd over was.
Dus ik vind het helemaal niet raar. Lijkt me heerlijk juist, ook even gewoon een moment voor jezelf.