Bijna 4 weken geleden ben ik bevallen van onze jongste zoon. Ik heb een aantal uur flinke voorweeën gehad, tijdens die voorweeën dacht ik dat de bevalling begonnen was. Na een tijdje ging ik douchen om te kijken of het door zou zetten. Na het douchen waren de weeën compleet verdwenen. Grote teleurstelling en ik ben toen maar gaan slapen. Na een uurtje werd ik wakker van een wee. Waar ik heel chagrijnig van werd, omdat ik van die stomme oefenweeën niet meer wakker wilde liggen. Na die ene wee belande ik om 4.15 ineens in een weeënstorm en om 6.15 lag M op mijn buik. De echte bevalling heeft dus maar 2 uur geduurd.
Iedereen die ik dit vertel zegt dat het vast heerlijk moet zijn om er zo kort over te doen, maar ik heb het helemaal niet als fijn ervaren. Omdat ik er eerst nog van overtuigd was dat het weer oefenweeën waren, hebben vriend en ik eerst een uur zitten timen, waardoor we de VK veel te laat gebeld hebben. Ze kwam binnen toen ik al op 8 cm zat, en toen ze haar hand eruit haalde kreeg ik direct persdrang terwijl zij nog haar spullen uit de auto moest pakken. Daar was zo weinig tijd voor, dat ze ook mijn vriend aan het werk had gezet om kruiken te maken en handdoeken te pakken, terwijl ik in mijn eentje persweeën aan het opvangen was. Ik was compleet in paniek, kon niet meegaan in de weeën en voelde me zo eenzaam op dat moment. Dat gevoel komt ook steeds boven als ik aan de bevalling denk.
Ik voel me best wel bezwaard als ik zeg dat deze bevalling voor mij helemaal geen fijne ervaring was, omdat ik weet dat het vast beter moet zijn dan er bijvoorbeeld 24 uur over doen. Maar ik vond de bevalling van de oudste zo fijn, ontsloten in 6 uurtjes, een gevoel van controle hebben, de weeën goed op kunnen vangen, etc. En dit keer was er bij mij alleen maar paniek.

Lang verhaal geworden zo... Ik ben eigenlijk vooral benieuwd naar hoe anderen die ook zo'n snelle bevalling hebben gehad dit ervaren hebben. Vonden jullie het wel prettig? Is mijn negatieve gevoel hierover echt vreemd?