Een tweede..ja of nee??
Mijn hele lijf schreeuwt ja een tweede!
Mijn verstand is zo in dubio...kunnen we het wel...redden we het wel....ergens geen zin meer in die slapeloze nachten (al was dat bij onze dochter na een maand zo goed als voorbij en daarna sporadisch een periode met een nachtbrakertje) doe ik mijn dochter niet te kort?
Maar een tweede is ook zo leuk voor haar. Andere kindjes vindt ze zo leuk en nu ook (er is van alles aan de hand in mijn directe omgeving) het is voor later ook zo fijn dat ze niet alleen is, stel dat een van ons iets overkomt of ernstig ziek wordt.
En dan mijn man....ooit wilde hij er twee...maar nu...krijg gewoon geen hoogte van hem. Ik kan er ook zo lastig met hem over praten..Hij geeft als argument dat hij geen zin meer heeft om een kamertje te maken. En dat hij het soms zwaar vindt...wat dan!!?? Ze is echt een engel. Ze slaapt goed, eet goed, ontwikkelt zich goed...niks zwaars aan....in mijn ogen, zeker als ik wel eens verhalen van andere mama's hoor.
Ik weet eigenlijk niet wat ik hiermee wil. Maar soms ben ik er gewoon erg verdrietig over en ook zeur ik er teveel over bij mijn man, is ook zo. Maar ik wil gewoon duidelijkheid.
Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger ben, nooit meer een kindje draag....nooit meer snuffel aan mijn pasgeboren baby. Ik ben gewoon nog niet klaar...ik kan wel janken.
28-8-2015