-ED- schreef:Mooi bericht, Pompoen. Ik heb expres niet gereageerd op dit topic, omdat ik hetzelfde voel voor mijn man, als wat jij voelt/voelde voor je man. Natuurlijk stoor je je wel eens ergens aan, maar tegelijkertijd begin ik de laatste jaren te voelen dat ik ook júist hou van zijn onhebbelijkheden. Misschien moet je daarvoor eerst wat langer bij elkaar zijn.

Jerry schreef:

-ED- schreef:Mooi bericht, Pompoen. Ik heb expres niet gereageerd op dit topic, omdat ik hetzelfde voel voor mijn man, als wat jij voelt/voelde voor je man. Natuurlijk stoor je je wel eens ergens aan, maar tegelijkertijd begin ik de laatste jaren te voelen dat ik ook júist hou van zijn onhebbelijkheden. Misschien moet je daarvoor eerst wat langer bij elkaar zijn.

Of je durft júist als je langer bij elkaar bent, te mopperen op elkaars 'onhebbelijkheden' omdat je weet dat je eerlijk tegen elkaar kunt zijn en kunt uitspreken wat je 'minder leuk' vindt aan elkaar, zonder dat dat negatieve gevolgen heeft voor je relatie.

-ED- schreef:

Jerry schreef:

-ED- schreef:Mooi bericht, Pompoen. Ik heb expres niet gereageerd op dit topic, omdat ik hetzelfde voel voor mijn man, als wat jij voelt/voelde voor je man. Natuurlijk stoor je je wel eens ergens aan, maar tegelijkertijd begin ik de laatste jaren te voelen dat ik ook júist hou van zijn onhebbelijkheden. Misschien moet je daarvoor eerst wat langer bij elkaar zijn.

Of je durft júist als je langer bij elkaar bent, te mopperen op elkaars 'onhebbelijkheden' omdat je weet dat je eerlijk tegen elkaar kunt zijn en kunt uitspreken wat je 'minder leuk' vindt aan elkaar, zonder dat dat negatieve gevolgen heeft voor je relatie.

Ik durf best iets te zeggen hoor, over de dingen die me tegenstaan. Dat noem ik geen mopperen, maar gewoon open en eerlijke communicatie. Alleen ik heb steeds minder de behoefte om er iets over te zeggen, omdat sommige dingen nu eenmaal zijn, zoals ze zijn. Ik heb niet de illusie dat ik mijn man kan veranderen en dat wil ik ook helemaal niet. Ieder mens heeft zo zijn onhebbelijkheden, maar zoals ik dus zei, ik ben gaan houden van alles aan hem. Dus niet alleen van zijn lieve, leuke, grappige eigenschappen, maar ook van zijn eigenaardigheden.

Jerry schreef:Smaak nummer 3: ik zeg er wat van en hij ruimt het op.

Niet omdat ik het vind, maar meer als 'tegenargument' voor wat er wordt gesteld: waarom zou ik mijn normen en waarden los moeten laten voor de zijne? Het werkt dan toch ook andersom?

Maar nou lijkt het voor mij hier ineens groter te worden dan het is, alsof onze relatie op klappen staat omdat hij z'n sokken laat slingeren

-ED- schreef:

Jerry schreef:Smaak nummer 3: ik zeg er wat van en hij ruimt het op.

Niet omdat ik het vind, maar meer als 'tegenargument' voor wat er wordt gesteld: waarom zou ik mijn normen en waarden los moeten laten voor de zijne? Het werkt dan toch ook andersom?

Maar nou lijkt het voor mij hier ineens groter te worden dan het is, alsof onze relatie op klappen staat omdat hij z'n sokken laat slingeren

Dan kun je de vraag ook omdraaien: Waarom zou hij zíjn normen en waarden los moeten laten voor de jouwe? Niet ieder mens is even netjes en voor hem is de norm een meer nonchalante omgang met het huishouden. Hij laat jou in je waarde en houdt je niet tegen wanneer je het huis opruimt, waarom laat je hem dan niet in zijn waarde wanneer hij het huishouden doet op zijn lossere manier?

Je zegt wel dat het nu groter lijkt dan het is, maar zo dominant zijn in een relatie is voor veel mannen nu juist uiteindelijk de reden om de relatie te beëindigen. Niemand heeft zin zijn leven lang op zijn tenen te moeten lopen.

-ED- schreef:Natuurlijk stoor je je wel eens ergens aan, maar tegelijkertijd begin ik de laatste jaren te voelen dat ik ook júist hou van zijn onhebbelijkheden.