Dit vraag ik me dus al een tijdje af. De laatste week ben ik een paar dagen opgetrokken met een vriendin van me, zij heeft overgewicht en altijd last van haar darmen. Ze zegt dat ze niet weet hoe het komt, dat ze erfelijk belast is. Maar na een paar dagen intensief met haar opgetrokken te zijn, begrijp ik het nu wel.

Ze eet vooral véél witbrood en daarop allerlei producten die niet zo bijster veel goed voor je doen, denk aan: een dikke laag margarine en dan vlokken, hagelslag, chocoladepasta, en eens een dun plakje kipfilet (van die enge perfecte rondjes en weinig smaak aan het vlees, waardoor ik het gevoel krijg dat je geen vlees zit te eten, maar een plakje smakeloze substantie). Verder allerlei koekjes tussendoor, stroopwafels, chocoladekoekjes en andere koekjes met van dat wittige spul ertussen, wat volgens mij ook zo chemisch als wat is. Dan als avondeten ook brood met soep uit blik, een andere dag aten we voor geproduceerde lasagne, dat gaat dat in het plastic de magnetron in. We zijn ook nog uit eten geweest, ik snakte naar iets van groenten, dus heb lekker asperges gegeten met een salade en een cappuccino toe. Zij koos voor brood (again!) met kruidenboter vooraf, een dikke (witte) pasta met witte pastasaus + een dessert (trio van chocolade ijs/brownie en taart).

Na de eerste dag zo met haar mee-eten had ik 's avonds buikpijn en last van mijn darmen, mijn buik was helemaal opgezet. Na twee dagen voelde ik me minder energiek worden en na de derde dag snakte ik werkelijk naar iets van écht eten, vandaar dus dat ik die asperges nam met een salade, daar knapte ik direct weer iets van op.

Nu vraag ik me af waarom mensen zo slecht eten, terwijl je toch duidelijk merkt dat je er op den duur last van krijgt. Ik merkte al na een dag verschil en na twee dagen voelde ik me futloos en was mijn buik zo opgezet dan mijn broek strak zat. Ik weet zeker dat als ik een paar maanden dit eetpatroon zou volhouden, dat ik zo 10/ 20/ 30 kilo aan zou komen en ik zou me er niet beter bij voelen.

Iemand een idee?