Zure Mat schreef:Dat bén je ook als je samen kinderen krijgt.

Zure Mat schreef:Ik zeg ook niet dat bird nesting nou zo ideaal is, dat is een scheiding waar kinderen bij betrokken zijn sowieso niet. Maar wel dat de manier waarop het nu vaak wordt opgelost vooral de beste oplossing is voor de ouders, niet voor de kinderen.

Zure Mat schreef:Je kan prima een liefdevolle latrelatie opbouwen met een leuke man, alleen een tweede leg wordt lastig, maar dat is denk ik sowieso beter voor alle partijen.

Zure Mat schreef:Gelukkig niet nee, de grote drama's kennen we ook allemaal wel. Nu ook weer een vervolg op een eerder gezinsdrama, moeder pleegt zelfmoord een jaar nadat vader de kinderen en zichzelf vermoord. Ze lagen in vechtscheiding.

Natuurlijk is het niet altijd zo'n enorm drama, maar er spelen zich op kleiner (en vaak onzichtbaar) niveau, wel ontzettend veel verdrietige situaties af. Alleen al dat ik hier lees, dat er niet over wordt gesproken met de kinderen, dat ze gewoon uit elkaar zijn gegaan en dat het eigenlijk prima gaat. Kinderen zijn gevoelig, die hebben echt wel door dat er spanningen zijn en dat papa ineens niet meer thuis woont. Heb je dan zo'n enorm bord voor je kop?

Zure Mat schreef:Maar een scheiding zonder kinderen is wel totaal iets anders. Dan kun je in principe gewoon zeggen 'nou doei hè' en naar de andere kant van de wereld verhuizen. Hoogstens verdeel je wat materiële spullen, een huis, een huisdier, daar houdt het wel zo'n beetje op.

Zure Mat schreef:Een kind heeft ook weinig privacy als het in twee huizen woont, zeker als in beide huizen andere gezinnen wonen waar het niet echt bijhoort. Een kind sleept ook met spullen. Een kind logeert ook steeds in een ander huis en kan zich niet thuis voelen, omdat het er immers niet fulltime woont, maar slechts een paar dagen op en af. Een kind ervaart ook irritatie als zijn schoenen in het ene huis liggen en de bijpassende jas in het anders huis. Of als zijn huiswerk nog bij vader ligt, omdat hij dit maandag heeft gemaakt, terwijl hij het dinsdag als hij bij moeder is moet inleveren.

Twee volwassen mensen hebben besloten samen een relatie te starten. Ze konden uit veel mensen in de wereld kiezen, maar ze hebben elkaar gekozen. Uiteindelijk hebben ze ervoor gekozen om een of meerdere kinderen op de wereld te zetten. Ze waren zich bij deze keuze bewust van de grote verantwoordelijkheden die ze aangingen. Is het dan niet een logisch vervolg dat wanneer zij elkaar niet meer aardig vinden, dat de consequenties ook voor het grootste deel bij hen komen te liggen en niet bij de kinderen, die noodgedwongen in de situatie terecht zijn gekomen?

AnnaK schreef:

Zure Mat schreef:Gelukkig niet nee, de grote drama's kennen we ook allemaal wel. Nu ook weer een vervolg op een eerder gezinsdrama, moeder pleegt zelfmoord een jaar nadat vader de kinderen en zichzelf vermoord. Ze lagen in vechtscheiding.

Natuurlijk is het niet altijd zo'n enorm drama, maar er spelen zich op kleiner (en vaak onzichtbaar) niveau, wel ontzettend veel verdrietige situaties af. Alleen al dat ik hier lees, dat er niet over wordt gesproken met de kinderen, dat ze gewoon uit elkaar zijn gegaan en dat het eigenlijk prima gaat. Kinderen zijn gevoelig, die hebben echt wel door dat er spanningen zijn en dat papa ineens niet meer thuis woont. Heb je dan zo'n enorm bord voor je kop?

In een perfecte wereld, zijn er alleen maar goede huwelijken, waarin kinderen gelukkig en gezond opgroeien. En dat wenst iedereen voor zijn/haar kind. Maar helaas gaat het niet altijd zo en soms is het beter om uit elkaar te gaan. Voor de ouders en voor de kinderen. En dan moet je er het beste van maken, samen. En dat lukt in veel gevallen echt wel. En natuurlijk zou het beter zijn als er alleen maar fijne, harmonieuze huwelijk zouden zijn. Maar helaas, soms lopen dingen anders. En kinderen zijn naast dat ze gevoelig zijn ook veerkrachtig en flexibel. Met veel liefde, vertrouwen en een veilige basis groeien ze ook met gescheiden ouders op tot fijne mensen. En ook een tweede leg kan een gezin verrijken. Kinderen passen zich aan en zullen in veel gevallen blij zijn met nieuwe broertjes en zusjes. Je hoeft niet altijd van een slecht scenario uit te gaan.

Zure Mat schreef:Haha, ik zie mijn exen niet meer hoor. Heb niks meer met hen, maar als je samen kiest voor een kind, dan wéét je gewoon dat je met elkaar te maken zal hebben, voor de rest van je leven. Ik vind dat als je die verantwoordelijkheid aangaat, dat je dan ook volwassen genoeg moet zijn om de best mogelijke situatie te creëren voor je kind. Ondanks dat het natuurlijk altijd rot blijft, in mijn omgeving zie ik helaas vooral ouders die er totaal anders mee omgaan en vooral aan zichzelf denken en voor zichzelf (en vaak een nieuwe relatie) kiezen.

Marni schreef:Ik zie het nu bij iemand in mijn omgeving. Hij (het kind) heeft eigenlijk niemand. Zijn moeder heeft een nieuwe relatie + kind (waarvan de man weer weg is), dus moeder is helemaal met die dochter in de weer. Vader heeft nieuwe relatie + kind.

En de 'hij' waar ik over sprak hangt een beetje tussen wal en schip. Ik vind het gewoon zo steken voor dat mannetje.