Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Geen tijd om te rouwen

<<

Anoniem75

Bericht 01 Mei 2014 19:44

Geen tijd om te rouwen

3 weken geleden is mijn oma overleden en ik heb het daar soms nog best moeilijk mee. Voornamelijk omdat ik het nog niet kan plaatsen. Het is nog maar kort geleden dat weet ik maar door alle drukte (2 kinderen, nog steeds bezig met het huis) kan ik er gewoon niet over nadenken op mijn manier. Ik heb nog steeds het idee dat het niet echt is maar een droom maar aan de andere kant voelt het ook zo naar. Mijn moeder is haar moeder kwijt en dat vind ik echt heel erg en ik heb zelf geen grootouders meer. Ik weet nog dat ik bij het overlijden van mijn andere oma zo'n 6 jaar geleden meer tijd had om te rouwen en dat dat heftiger voelde als nu. Maar ik kon het wel een plaatsje geven. Maar nu? Mijn hoofd is echt zo'n rommeltje en zit vol drukte en ik weet even met dit gevoel geen raad. Want is dit nou juist goed of niet en komt het er later ineens uit?

Herkenbaar voor iemand?
<<

Anoniem86

Bericht 01 Mei 2014 19:56

Re: Geen tijd om te rouwen

Kun je er wel met je man/ouders over praten? Bespreken over haar leven, hoe het nu voelt en wat voor mooie herinneringen jullie hebben? Ik denk wel dat het belangrijk is om er tijd voor te maken, desnoods in de avond als de kinderen in bed liggen, of als je man het even van je overneemt, die is ook wel eens thuis. Ga op de koffie bij je moeder, praat met haar, kijk foto's, huil, lach, geef jezelf de kans om te rouwen.
<<

Anoniem75

Bericht 01 Mei 2014 20:15

Re: Geen tijd om te rouwen

Ja dat wel maar iedere keer is het even vlug tussendoor en 's avonds als ik naar bed ga denk ik er wel aan maar door de vermoeidheid van die dag val ik echt binnen no time in slaap. Ik heb nu niet echt iemand meer nodig die mij helpt om het te verwerken zeg maar. Dan moet ik toch zelf doen maar ik kom er gewoon nu nog niet aan toe. Misschien helpt het als er een keer iemand hier in huis even bij de kindjes is zodat ik even naar de begraafplaats kan. Misschien dat ik dat dit weekend eens doe..
<<

cinn

Noob

Berichten: 122

Geregistreerd: 17 Sep 2013 19:49

Bericht 01 Mei 2014 20:23

Re: Geen tijd om te rouwen

Ik ken helaas je gevoel wel.. in november ben ik mijn eigen vader verloren. en nog geen maand later kregen wij de sleutel van ons nieuwe huis.. intussen tijd moesten wij ook inpakken/verhuizen/ klussen/werken enz.. tijd om te rouwen was er eigenlijk niet.. werd gewoon geleefd. het besef was er toen nog niet.. net wat jij zegt het idee te hebben alsof het niet echt is.. bij mij begint het nu wat rustiger te worden en dus ook het besef dat het wel degelijk zo is. Dit komt denk ik bij jou ook wanneer jij het ook rustiger krijgt. want je hebt nu geen tijd om na te denken omdat je overal nodig bent..

Sterkte voor nu maar ook zeker voor de komende tijd!
<<

Anoniem126

Bericht 01 Mei 2014 22:18

Re: Geen tijd om te rouwen

*
Laatst gewijzigd door Anoniem126 op 29 Sep 2015 19:56, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Anoniem64

Bericht 01 Mei 2014 22:48

Re: Geen tijd om te rouwen

.
Laatst gewijzigd door Anoniem64 op 23 Mei 2014 19:09, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Meneer de Uil

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6162

Geregistreerd: 01 Sep 2013 17:08

Bericht 01 Mei 2014 23:58

Re: Geen tijd om te rouwen

Wat Sterrin zegt herken ik wel..ok ik heb geen kinderen, maar nu, na ruim 3 jaar, heb ik pas 'tijd' om te beseffen dat ik het verlies van mijn moeder nog helemaal niet verwerkt heb. Ik ben al die tijd maar door gegaan om verschillende redenen. Het besef nu is extra zwaar.
Dus dat je na 3 weken her verlies van je oma nog erg moeilijk vind, lijkt me niet heel raar.
The familytree will always grow 2-12-2015 en 10-10-2018
<<

Vajen

Gebruikers-avatar

Kwebbel

Berichten: 382

Geregistreerd: 10 Okt 2013 18:00

Bericht 02 Mei 2014 16:39

Re: Geen tijd om te rouwen

Of het goed is of niet is niet te zeggen, dat is voor iedereen anders. Ik ben van mening dat als je (of eigenlijk mensen in het algemeen) geen tijd neemt om te rouwen of het te verwerken (op jouw manier) dat het er ooit een keer dubbel zo hard uit komt. Dat kan over een paar maanden, een jaar, of een paar jaar zijn. Ik zie dat zo vaak om mij heen gebeuren dat onverwerkte gebeurtenissen er later uit komen. Als ik je een advies mag geven zou dat zijn; als je er geen tijd voor hebt maak er dan tijd voor. Dat is vast makkelijker gezegd dan gedaan omdat je aangeeft dat je druk bent met andere dingen. Maar het is wel belangrijk om zoiets te verwerken en jezelf tijd te gunnen om het te verwerken. Al is het maar elke dag bijv. 5 minuutjes dat je er even bij stil staat of iets. Sterkte ermee en denk ook aan jezelf!
<<

Zwilling

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 596

Geregistreerd: 03 Sep 2013 09:49

Bericht 02 Mei 2014 17:50

Re: Geen tijd om te rouwen

Ik herken het wel een klein beetje, ik heb in mijn rouwperiode dat gevoel ook gehad. Ik moest toen steeds denken aan dat liedje van Acda en de Munnik waarin het gaat over een man die 'even wat tijd voor zichzelf' nodig had, maar tot de conclusie komt dat je jezelf niet zo gek veel hebt te vertellen.

Ik heb dus dat hele rouwen los gelaten en het genomen zoals het is, soms dacht ik er een paar uur niet aan en soms kwamen de tranen met emmers tegelijk. Soms wilde ik erover praten maar kon het niet en soms wilde ik niet over praten maar wilde mensen met mij praten.

Door het rouwen los te laten, voor mij voelde rouwen als een soort verplichting, iets wat je moet doorlopen. Met name omdat zoveel mensen het tegen je zeggen of er naar vragen, ik werd er zo onzeker van. Alsof er een goede of foute manier was van rouwen.
Uiteindelijk kon ik door het los laten van het rouwen en vertrouwen op mijn eigen beleving van het gemis van een geliefde, rouwen op mijn eigen manier.
Afbeelding
<<

M-G

Gebruikers-avatar

Lady-post-a-lot

Berichten: 1158

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:39

Bericht 03 Mei 2014 01:21

Re: Geen tijd om te rouwen

Ja herkenbaar... ik ging eigenlijk vrij "gemakkelijk" met het verlies van mij moeder om. Ik was ruim 7 maand zwanger en moest mij daarop concentreren van mijzelf, met mijn vader ging het destijds ook niet goed tevens was mijn moeder degene die alles in huis regelde (van de financiën tot de boodschappen) wat ik volledig op mij heb genomen en was er bij mijn vader COPD geconstateerd. Ik heb door gedaan en door gedaan en na een tijdje trok ik het even niet meer... ook daarna heb ik door gedaan tot op heden (mijn moeder is overleden in september 2012) en zelf denk ik dat er ooit nog een echte klap gaat komen.. Ja ik mis haar en ja ik huil weleens om het gemis maar ergens heb ik het gevoel dat dit het nog niet is... Er gaat nog een keer een klap komen dat ik het mij echt ga beseffen, ben ik bang maar op dit moment "gun" ik mijzelf daar de tijd niet voor... Ik moet nog zoveel dingen en dat moet van mijzelf eerst "af". Aan de andere kant ben ik een "doordouwer" altijd al geweest maar toch... ergens denk ik: dit kan niet alles zijn... de pijn van het gemist was te "zacht".... het moet erger aanvoelen om mijn moeder te missen, zo sterk kan ik niet zijn... Niet altijd...
Afbeelding
<<

Isolt

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2386

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:46

Bericht 03 Mei 2014 05:31

Re: Geen tijd om te rouwen

M-G schreef:Ja herkenbaar... ik ging eigenlijk vrij "gemakkelijk" met het verlies van mij moeder om. Ik was ruim 7 maand zwanger en moest mij daarop concentreren van mijzelf, met mijn vader ging het destijds ook niet goed tevens was mijn moeder degene die alles in huis regelde (van de financiën tot de boodschappen) wat ik volledig op mij heb genomen en was er bij mijn vader COPD geconstateerd. Ik heb door gedaan en door gedaan en na een tijdje trok ik het even niet meer... ook daarna heb ik door gedaan tot op heden (mijn moeder is overleden in september 2012) en zelf denk ik dat er ooit nog een echte klap gaat komen.. Ja ik mis haar en ja ik huil weleens om het gemis maar ergens heb ik het gevoel dat dit het nog niet is... Er gaat nog een keer een klap komen dat ik het mij echt ga beseffen, ben ik bang maar op dit moment "gun" ik mijzelf daar de tijd niet voor... Ik moet nog zoveel dingen en dat moet van mijzelf eerst "af". Aan de andere kant ben ik een "doordouwer" altijd al geweest maar toch... ergens denk ik: dit kan niet alles zijn... de pijn van het gemist was te "zacht".... het moet erger aanvoelen om mijn moeder te missen, zo sterk kan ik niet zijn... Niet altijd...


Dit heb ik ook heel erg. Mijn vader is nu 9 maanden overleden. Daarna zijn er ook weer heel veel dingen geweest waar ik mij op moest concentreren. Nu de bruiloft. Ik merk dat ik het op dit moment wel lastiger vind om daar met mijn hoofd bij te zijn. Ik vind het oprecht heel erg leuk. Maar ik voel het niet altijd.
10-08-2017 ♥
<<

Raaf

Gebruikers-avatar

Kwebbel

Berichten: 368

Geregistreerd: 01 Sep 2013 11:31

Bericht 04 Mei 2014 09:17

Re: Geen tijd om te rouwen

Razz, is je oma begraven of gecremeerd? Misschien kun je even de plek bezoeken of een plek bezoeken waar je oma graag kwam. Al is het maar 5 min. Even een klein moment om jezelf even terug te trekken en verdrietig te zijn.

Ik begrijp de gedachten van mijn moeder heeft geen oma meer, en geen grootouders meer hebben. Ik heb zelf nog maar 1 oma waar ik erg dol op ben. Moet erg niet aan denken haar te verliezen.
Afbeelding
<<

Zonnetje

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2452

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:49

Bericht 04 Mei 2014 11:36

Re: Geen tijd om te rouwen

Mijn opa is vorige week zaterdag gestorven en ik heb zijn foto in een lijstje gedaan en in de woonkamer op een plankje gezet waar meer kaartjes, kaarsjes en foto's staan. Ik vind het prettig om die foto regelmatig te zien en aan de mooie herinneringen met opa te denken. Ik heb ook in mijn foto-albums gebladerd om foto's van opa te bekijken. Ik merk dat ik dat heel fijn vind.
Sterkte ermee!
<<

Vanya

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3729

Geregistreerd: 01 Sep 2013 15:43

Bericht 04 Mei 2014 17:44

Re: Geen tijd om te rouwen

Razz, allereerst een dikke knuffel :hug:

Ik denk verder wel dat je moet proberen te rouwen, er de tijd voor te nemen, huilen als je er behoefte aan hebt, veel over te praten want je moet het wel verwerken en een plaatsje kunnen geven. Heel veel sterkte!
If you cannot do great things, do small things in a great way.
<<

Anoniem75

Bericht 04 Mei 2014 20:15

Re: Geen tijd om te rouwen

Raaf mijn oma is begraven en ik wil binnenkort ook echt even naar het graf. Misschien dat het dan wat 'echter' gaat lijken.

Met vlagen denk ik aan haar en ik merk sinds haar dood dat ik het ook moeilijk vind om bejaarde mensen te zien. In mijn ogen zijn ze zo kwetsbaar en staat de dood dichtbij en voel ik hun verdriet lijkt wel van het verlies van dierbaren die ze in hun leven hebben af moeten geven. Misschien wel hun levenspartner of een kind. iig zeker hun ouders en grootouders. Iets wat ik ook ga meemaken en ik merk dat ik hier in blijf hangen omdat ik hier heel erg bang voor ben (ouders verliezen en andere dierbaren om mij heen) De dood is gewoon kut en ik merk dat ik het verlies van oma echt snel een plekje moet geven want ik blijf in dit gevoel hangen. Er is voor mij in een korte periode ook veel gebeurd dat mijn hoofd soms even niet weet waar die aan moet denken (en dan ook nog eens nog steeds die #%£¥ hormonen) Ik weet wel dat ik binnenkort eens een keer een paar uurtjes tijd voor mezelf moet gaan maken. Desnoods met de auto ergens achteraf langs de weg gaan staan en eens rustig over dingen gaan nadenken. Maar het eerste wat ik ga doen mocht ik die uurtjes hebben is een bezoekje aan het graf.

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers