25 Apr 2014 11:42 door SuperGrover
Ik heb geen kinderen, maar ik heb hier in mijn studie veel over geleerd. Het advies is om al vanaf jonge leeftijd met je kinderen te praten over grenzen, maar niet specifiek waarschuwen voor 'enge mannen'. De slechtste preventiecampagne voor seksueel misbruik ooit was een campagne gericht op het waarschuwen voor 'de vreemde in het park/in het steegje/whatnot'. Dit werkt averechts, omdat hierdoor (zéker bij kinderen) een heel verkeerd beeld ontstaat van wat potentieel gevaarlijk is en wat niet. Vreemden zijn niet altijd gevaarlijk en bekenden zijn niet altijd te vertrouwen. Het belangrijkste is om je kinderen te vertellen dat iedereen bepaalde grenzen heeft en dat niemand daar over heen mag gaan. Niemand mag je aanraken als je dat niet wil, bekende of onbekende. Een beter advies dan 'niet met vreemden meegaan' is je kind meegeven dat ze voordat ze met iemand anders dan papa/mama (evt. opa/oma, of iemand anders die je onvoorwaardelijk vertrouwt) mee gaan, dat eerst moeten overleggen. Misbruik of andere enge dingen door volstrekt onbekenden komt namelijk relatief weinig voor, statistisch gezien is er veel meer reden om bang te zijn voor bekenden, en dan vooral kennissen.
Met kinderen praten over hun grenzen, dat niemand daar over heen mag gaan, dat kan al heel jong. Hoewel er voor jou als volwassene natuurlijk achter zit dat je je kind tegen onheil wil beschermen, hoef je dat in zo'n gesprek helemaal niet te noemen. Zo kun je ervoor zorgen dat je boodschap duidelijk over komt, zonder dat het beangstigend is. Het is ook van belang om van jongs af aan te benadrukken dat ze met alles bij je terecht kunnen, dat alles besproken en overlegd kan worden.
Concreet in jouw situatie zou ik denk ik deze situatie aangrijpen om zo'n soort gesprek aan te gaan. Niet over de details van wat die man stond te doen, maar dat soms mensen dingen doen waar jij je niet goed bij voelt, en dat je dat dan moet aangeven, dat niemand over jouw grenzen mag gaan, etc. Vervelende situaties zijn dit inderdaad.