Ik probeer kinderen vaak wel te laten kiezen ja, ik spreek nu vanuit een kdv. Al beperk ik hierin wel de keuzes, dus een aantal soorten broodbeleg, soorten fruit, en wat voor activiteit ze willen doen. Soms bepaal ik wel gewoon, en dat moet dan ook gewoon kunnen. Zo had ik eens een kindje dat haar shirt vies had gemaakt en we gingen een ander shirt voor haar pakken. Nu doen kinderen daar eigenlijk nooit moeilijk over, ik pak gewoon een schoon shirt, ze doen hem aan klaar. Dat kindje zei toen: nee die vind ik niet mooi, ik wil deze aan (ze had twee shirts bij). Prima, doe je die aan. Ik hoor wel vaak van ouders dat er strijd is over wat de kinderen aan willen (of vooral níet aan willen), dat lijkt me wel lastig, zeker als je in tijdsnood zit in de ochtend. Ik zou proberen deze strijd voor de zijn, door het kind wel te laten kiezen maar wel bijv. uit twee shirts, een van de twee en klaar. Maar ja, of dat zou werken is een tweede. Op het kdv geven ze vaak toch sneller toe dan thuis.

Ik laat kinderen kiezen vanaf het moment dat ze dat kunnen, bijv. als ze het kunnen aanwijzen (broodbeleg, drinken) of als ze het kunnen zeggen.

Ja, ik laat mijn dochter veel kiezen. Wel baker ik de grenzen af voor haar, zonder dat ze doorheeft dat ze iets kiest in de 'juiste richting'. In de middag bijvoorbeeld wil ze bijna altijd wel zoetigheid op brood. Wij hebben de regel dat ze de eerste boterham met hartigheid neemt en dat ze daarna zoetigheid mag. Dus dat leg ik haar dan uit en laat haar vervolgens kiezen tussen bijvoorbeeld smeerworst of smeerkaas. Vaak beperk ik de keuzes voor haar. Dit doe ik grotendeels omdat kiezen voor kinderen toch erg moeilijk blijkt te zijn. Met de vraag: "Wat wil je vandaag aan?" kunnen ze vaak niet veel. Er is zóveel om uit te kiezen. Ze denken na, reageren niet snel genoeg, ouder wordt ongeduldig, kind voelt zich in het nauw, er komt 'ruzie' etc. Met de vraag: "Wil je vandaag een rok of een broek aan? En kies je dan voor dit blauwe shirt, dit witte shirt of toch de roze?" Zo hebben ze het gevoel hun eigen keuzes te mogen maken, inspraak te hebben in wat er gebeurt terwijl jij als ouder tegelijk enigszins de grenzen afbakerd. Duidelijkheid en overzicht is op die jonge leeftijd erg belangrijk bij veel kinderen.

Ik begon er eigenlijk al mee toen N. aan tafel mee begon te eten. Door haar twee soorten worst/kaas voor haar neus te houden en haar aan te laten wijzen welke ze wilde. Of dat ze met de roze bal wilde gooien of toch met de rubber bal. Zulke kleine dingen, maar het werkte (en werkt nog steeds) erg goed in veel gevallen.

Ik doe het trouwens met ontzettend veel dingen. "Kom je zelf onder de douche vandaan of haal ik jou eruit? Poetsen we eerst de linkerkant of eerst de rechterkant? Doen we eerst de schoenen aan of eerst de jas?" Het is vaak ook een 'manier' die ik gebruik om haar mee te krijgen of om haar te doen luisteren. Op deze manier gaan we met elkaar om, geef ik haar zo enige 'vrijheid', ik geef haar 'inspraak' in wat en hoe we dingen doen, etc.

Ja hier mogen ze met veel dingen zelf kiezen. Broodbeleg, drinken, kleding ed. Ik geef ze alleen geen 20 keuzes. Maar maar een paar. Dit deed ik al heel snel. Zo leren ze zelf aan te geven wat ze wel en niet willen.
Ik kies zelf ook graag wat ik bv op brood eet. Dan dat iemand me zomaar iets geeft waar ik helemaal geen trek ik heb.

Ja hoor, dat kiezen ze zelf. Waarom zou ze daar verwend mee raken?

Ik laat haar ook heel vaak kiezen, lekker gemakkelijk, geen strijd in de ochtend/avond, volgens vriend en co maak ik haar zo verwend.

Parisienne, wist je dat de eerste boterham met hartig en daarna pas zoet eigenlijk achterhaald is? Smeerworst is sowieso troep, maar vergeleken met smeerkaas is appelstroop bijvoorbeeld ook al veel 'gezonder'. Wij als kdv zijn om die reden al van dat principe afgestapt. Sowieso hebben wij ook geen chocoladebeleg, vruchtenhagel of gestampte muisjes op tafel staan. Het zoete beleg waar kinderen bij ons uit kunnen kiezen is jam of appelstroop.

Ik sluit me helemaal bij parisienne aan, zo gaat het hier ook.

Ik laat S soms kiezen. Als ik in de winkel iets voor hem wil kopen en ik kan de kleur niet kiezen dan mag hij zelf kiezen.
Hij mag soms zijn beleg kiezen, niet altijd want hij kiest alleen pindakaas. En als ik dan wat anders geef dan is het juist drama. Hij krijgt wel een eigen smaak qua kleding, sommige blousen wil hij echt niet aan. Spencers ook niet meer. Dus als hij een blouse aankrijgt houd ik er 2 voor en daar mag hij dan uit kiezen.
Ook laat ik hem, als we thuis blijven, kiezen of hij zijn laarsjes of schoenen aan wil. Hij kiest altijd voor de laarsjes, prima.

Maar voor de rest laat ik hem niet veel kiezen, komt vast wel als hij wat ouder word.

Zolang kinderen gewoon kiezen uit de beschikbare mogelijkheden dan snap ik niet goed wat daar verwend aan is. Als ze iets kiezen wat er helemaal niet is en jij springt meteen op je fiets naar de stad om dat te gaan kopen, oké, maar anders vind ik er niks verwends aan.

Ik denk dat er ook een verschil zit tussen twee of drie mogelijkheden voorhouden, of je kind voor een volle kast zetten en daaruit laten kiezen. Ik kan me voorstellen dat het laatste wel ervoor kan zorgen dat een kind in bepaalde situaties verwend over kan komen. Als oma de keuze tussen twee koekjes geeft maar het kind ziet gevulde koeken in dezelfde kast en wil die, omdat het thuis ook uit een hele kast kan kiezen, bijvoorbeeld.

Kiezen uit teveel dingen zou ik niet doen omdat dat voor een klein kind niet overzichtelijk is, niet omdat hij of zij anders verwend over zou kunnen komen. Misschien laat oma helemaal niet kiezen, zijn gevulde koeken de enige andere koeken die ze heeft en dan zou je kind al verwend zijn omdat hij of zij gewend is uit twee dingen te kiezen. Daar zou ik echt geen rekening mee houden, met de mogelijkheid dat mijn kind heel misschien wel eens verwend over kan komen.

Ik heb op mijn stage bij de kleuters eens een meisje gehad die midden in de winter op slippers liep en een hemdje zonder mouwen aan had omdat ze zelf haar kleren had uitgekozen
Ik had toen zelf nog geen kinderen maar had me toen al bedacht dat ik dat niet op die manier zou doen. Ik zou haar twee Op drie truien o.i.d voor leggen waar ze dan uit mag kiezen. Ik doe dat nu eigenlijk nog niet met L haar dingen laten kiezen. Soms pakt ze zelf een paar schoenen of haar laarzen en die doen we dan wel aan.

Je weet niet hoe het is gegaan, misschien heeft dat kind wel zo lopen drammen en zeuren dat ze haar hemdje en slippers aan wilde en dat die moeder zoiets had van: dan moet je zelf maar de consequenties ervaren.

Ze mag vaak genoeg kiezen, maar ook vaak genoeg niet. Ik ga niet de hele dag steeds 2 opties opnoemen, soms doet ze maar gewoon wat ik zeg. Dat werkt hier prima.

Hier gaat het zoals bij Jans.

Idd, hier ook een balans.
Leren keuzes maken hoort erbij, maar een keuze van een ander accepteren ook, in dit geval van mij/man als ouder zijnde.
Ik leg wel vaak uit waarom ik iets kies.

Mijn kinderen mogen veel zelf kiezen. Wat ze op hun brood willen mogen ze zelf weten, ze kiezen altijd afwisselend. Kleren mogen ze ook zelf kiezen, bij mijn dochter zeg ik alleen of ze uit lange mouwen/korte mouwen mag kiezen of uit maillot/legging, verder ligt de keuze bij haar.
Ze kiezen welk fruit ze willen, waar ze mee willen spelen/ of ze eerst aan gaan kleden of eerst ontbijten enz.
Mijn zoon krijgt vaker de keuze uit 2 of 3 dingen dan mijn dochter, zij is al wel oud genoeg om uit meer dingen te kunnen kiezen.
En soms krijgen ze ook geen keuze omdat dat niet kan op zo'n moment.
Een kleuter op slippers en in korte mouwen in de winter naar school laten gaan zou ik ook kunnen doen, mijn dochter treuzelde vanmorgen zo dat ik haar in haar pyjama naar school had gebracht als ze niet op het laatste moment nog haar kleren toch aan had gedaan.

Ja hoor ik laat mijn zoon vaak zelf kiezen. De opties waaruit hij mag kiezen bepaal ik. Zo kan ik altijd een beetje sturen.
Ik merk ook dat zelf laten kiezen voor minder strijd zorgt.

Ja ik laat N. kiezen, ik vind het wel belangrijk dat ze leert eigen keuzes te maken. Daarbij beperken we natuurlijk wel keuzes, het makkelijker maken voor haar zeg maar.

Dundas, het eerst hartig en dan zoet broodbeleg is misschien wel achterhaald. Maar het heeft wel een functie voor het verteringsproces bijv.

Wat voor functie?

Door zoet/ suiker krijgt de maag een zetje om aan het werk te gaan, zoet zorgt voor het neutraliseren van de mond na allerlei smaken, er gaat ook een seintje na wat zoetigheid naar de hersenen waardoor het zeg maar een soort van einde maaltijd aangeeft en daardoor heb je minder trek om door te eten zeg maar. Dit is nog wat ik ervan heb meegekregen uit een lezing laatst Waren nog wat dingen, maar heb lang niet alles opgeslagen helaas.

Klinkt interessant!
Ik heb na zoetigheid juist altijd trek om meer te eten. Vanmorgen pannenkoeken op en ik blijf door eten als ik niet oppas. Dat heb ik bij een kom havermoutpap bijv niet.

Ja was het ook echt! Alleen best wel veel informatie. Oh echt, ik heb het tegenovergestelde eigenlijk. Als ik na het eten niets zoets neem, dan heb ik de hele avond hongergevoel en ga ik lopen struinen in de kasten.