Mijn moeder en schoonmoeder kunnen wel als het nodig is. Ze gaat zoeizo elke maandagmiddag naar mijn schoonmoeder toe. En onze beste vrienden staan ook klaar als het nodig is maar dan is bijna nooit nodig.

Hier is het sociaal vangnet redelijk.
Als ik echt oppas nodig hebt omdat ik moet werken past mijn moeder op. Maar vaak is dit gepland omdat ze ook nog 3 ochtenden werkt en 120km van mij vandaan woont. maar als ze kan zou ze het ook uit nood doen.
Verder kunnen we redelijk op mijn schoonzusje rekenen als die niet hoeft te werken. Dan past zij met liefde op als we een avondje uit willen of uit nood.
Mijn schoonouders wonen 20km van ons vandaan en die zouden ook kunnen uit nood. Doen dit wel eens. Schoonmoeder werkt 2 dagen en schoonvader zit in de WW.
Meestal kan 1 van deze 3 wel.

Dat is een van de redenen dat wij willen verhuizen, zodat we dichter bij m'n schoonouders en schoonzus&zwager zullen wonen. En op afstand zal m'n moeder ook altijd klaar staan, alleen is het twee uur rijden. Zelfde geldt voor m'n zus. Die zou ik zo m'n kind toevertrouwen, maar zal wel ver weg wonen.

Wij hebben al besloten dat alle mensen die nu vragen, of het niet eens tijd wordt voor kinderen, gaan bombarderen tot oppas.

Nou ja, ik weet niet of wij dat hebben. Ik heb heel dichtbij mijn beste vriendin wonen. Maar met een beetje "pech" beginnen wij gelijk aan kinderen. Mijn schoonmoeder woont dichtbij maar valt regelmatig (komt door een tia die ze ooit heeft gehad). Daar wil ik ons kind niet alleen achterlaten. Straks valt ze met ons kind. Mijn eigen moeder woont wat verder weg. Maar ik heb het daar zelf thuis niet fijn gehad. Dus daar laat ik ons kind niet alleen achter. Hier schuin tegenover woont wel een oud collega van mijn vriend. Zij is bijna 70 daar zou ik ons kind echt wel achter durven te laten. Ze heeft ook nog een pleegkind dus is wel goed bevonden voor het zorgen. Alleen haar man rookt heel veel. Dus als een echte kleine baby heb ik hem of haar daar toch nog liever niet. Hun pleegdochter zou voor een avondje wel hier kunnen oppassen. Maar zij zit niet voor niks in een pleeggezin. (ik weet wat haar probleem is)
Dan heb ik nog mijn zus een dorp verder wonen. Zij heeft wel haar eigen twee kinderen. Maar tegen die tijd zijn zij al een heel stuk groter. Zou ze vast leuk vinden. Maar vast niet altijd. Ze hebben een heel druk leven. Dus het moet maar net kunnen. Maar dat loopt tegen die tijd wel los. Wij hebben hier naast ook nog een buurmeisje. Ken haar nu nog niet goed genoeg. Maar zou zo kunnen veranderen.

Nee. Mijn ouders werken beiden, mijn broer werkt fulltime en heeft een druk sociaal leven, en de rest van de familie woont op minstens 1,5 uur rijden. Aan vriendinnen zou ik het in geval van nood kunnen vragen, maar ook zij zijn altijd wel druk met vanalles, waardoor ik dat niet zo snel zou doen.

Mijn schoonmoeder past voornamelijk op als we allebei moeten werken en als zij moet werken aan het eind van de middag is mijn schoonvader thuis. En mijn schoonzus past ook wel eens op maar niet heel regelmatig.
Mijn ouders wonen op 1.5 uur rijden hiervandaan. Ze staan tussen maart en september op een camping hier vlakbij. Dan passen ze in de vakanties en weekenden wel wat meer op.
Meer dan dat hebben we eigenlijk niet achter de hand. Ik heb een vriendin die graag zou willen oppassen maar die woont hier ook 1.5 uur rijden vandaan. De buurvrouw heeft s avonds ook wel eens op gepast. Vorige week voor het eerst met naar bed brengen erbij. Voorheen lag L dan al in bed.

Ik dacht van niet, maar nu ik ziek ben, blijkt van wel. Aan allerlei kanten wordt aangeboden om op de kids te passen.

Nee niet echt.

Nee wij hebben geen groot opvangnet. Mijn moeder woont te ver weg, mijn schoonvader werkt fulltime en mijn schoonmoeder onregelmatig in de gehandicaptenzorg.
Daarom hebben wij een gastouder en een noodgastouder nu zodat ik sowieso meestal wel oppas heb als ik moet werken. Mijn broer woont ook ver weg en mijn man's broertje hebben we haast geen contact mee dus voor geen goud dat ik S daar breng.

Ik kan ook altijd bij woezel en pinkel terecht in nood, dat is wel erg fijn!

Nou eigenlijk niet. Mijn schoonmoeder past een dag in de week op en zij werkt zelf niet en heeft geen sociaal leven. Dus in principe kan zij echt bijna altijd. Maar toch voel ik mij vaak bezwaard om extra te vragen, ook omdat zij oppast op de kinderen van schoonzus, waarvan er een autisme heeft. Maar in nood kan zoon daar altijd wel terecht.

Mijn ouders staan ook altijd voor ons klaar, ik voel mij nooit bezwaard om hen eens extra te vragen in het weekend. Maar mijn vader werkt fulltime en mijn moeder werkt drie dagen. In noodgevallen kan zij haar dagen wel ruilen als het zou moeten, maar ik kan niet zomaar 's ochtends opbellen of zoon daar terecht kan, bovendien wonen zij 30 minuten rijden hiervandaan.

Vriendinnen zouden ook oppassen als het zou moeten, maar zal ik niet snel vragen omdat dat voor zoon niet heel vertrouwd is en zij ook kinderen hebben en niet hier direct in de buurt wonen.

Ik ben weleens zelf ziek geweest op mijn vrije dag en dan merk ik toch wel dat er niemand in de omgeving zomaar even kan oppassen, of dat ik zoon even 2 uurtjes weg kan brengen.

Sinds kort gaat zoon wel naar de kinderopvang en wij nemen daar flexibel af. Nu zoon daar goed gewend is en er met plezier naartoe gaat, zou dat een volgende keer ook een optie zijn om hem daar weg te brengen.

Dus in uiterste nood zal ons vangnet echt voldoende zijn. Maar ik zal sommige mensen echt niet snel vragen, gewoon omdat ik mij bezwaard voel of omdat zoon daar niet vertrouwd is.

Mijn zoon ook niet toen hij voor het eerst ging slapen bij mijn ouders en daar sliep hij de hele nacht.

Wij hebben een groot vangnet achter ons en er word regelmatig gebruik van gemaakt.

Ons vangnet is niet zo groot. Mijn vader woont vlakbij en in noodgevallen wil hij best oppassen, maar van april tot oktober zit hij op de camping. Als er echt nood is komt hij wel maar even een uurtje oppassen wordt lastiger. Mijn schoonouders wonen niet om de hoek, ook voor hun geldt in noodgevallen staan ze er, maar even een uurtje wordt moeilijker. De zussen van mijn man wonen allemaal verder weg. Onze vrienden hebben allemaal banen en kinderen, dus dat moet net uitkomen.

Mijn ouders zijn niet echt 'betrouwbaar', ik kan ze nu vragen om over drie weken een uur op te passen en een dag van te voren kan het dan opeens niet meer. Die vraag ik dus liever niet.

Mijn schoonouders slaapt hij heel soms op zaterdag, hij slaapt daar echt heel goed. Rest van de week kan het niet want dan zijn ze of aan het werk of mijn nichtje is er al. Mocht er echter iets zijn (spoed naar de dokter of zoals laatst oma heel ziek) dan willen ze wel oppassen en alles.

Mijn schoonzus woont niet meer zo in de buurt maar wil wel oppassen als ze tijd heeft.

De ex-man van schoonzus woont hier tegenover en daar hebben we goed contact mee. Hij past vaak op, ook wel een spontaan. R is ook echt super gek op hem.

En het grootste vangnet is onze kinderopvang, die heb ik regelmatig een dag van te voren gebeld en als er plek is mag R daar heen.


Oh en ik heb ook nog een collega waar R wel eens heen gaat in nood.

Alles bij elkaar een groot vangnet, maar dit is wel bijna allemaal overdag. 's Avonds iets extra's doen met z'n tweeën gebeurd bijna nooit.

Dat lijkt mij erg moeilijk en zwaar lejow.

Hier wonen beide opa's en oma's erg dichtbij en hoewel ze allebei weer andere kwaliteiten hebben, weet ik dat ze dag en nacht klaar zullen staan. (ook als ik bij wijze van spreken even naar de kapper wil) En dat vind ik een hele fijne gedachte.
Helaas heb ik niet veel vriendinnen, maar degene die ik wel heb, vertrouw ik zonder twijfel. Jammer genoeg wonen ze wat verder weg.
Ook de schoonbroers en -zussen zouden willen/kunnen helpen, maar ik vertrouw die niet allemaal even goed.
Ik merk trouwens met felicitaties voor de zwangerschap en het krijgen van babyspullen dat we echt veel warme, lieve mensen om ons heen hebben. Dit hebben we ook een soort van vernoemd in het geboortekaartje.

Wij hebben een behoorlijk goed vangnet. Vooral mijn schoonouders (schoonmoeder) kunnen makkelijk oppassen. Mijn moeder past maar heel af en toe op omdat ze best veel werkt. Mijn zusje zou eventueel ook nog kunnen maar dat doe ik niet zo snel. En we hebben schatten van buren en die willen ook met liefde oppassen. Ze zijn helemaal gek op onze kinderen.

nee wij helaas ook niet.
Dit omdat wij (en straks helemaal) verder wonen dan familie. Mijn moeder heb ik wel altijd in nood, die zou zo onze kant op komen rijden.
Mijn zusje woont straks wel dichterbij en die heb ik als back-up als mijn man op uitzending/oefening is. Ook als ik een avondje samen met mijn man weg wil zou ik haar bellen.
Maar echt in de buurt, nee dat niet.

Heel fijn Alibi! beterschap en sterkte!

Ja,wij hebben wel heel veel mogelijkheden. Ik werk meestal in de weekenden, vriend heeft ook onregelmatig werk, dus vooral in het weekend hebben wij oppas nodig. Ze kan altijd wel bij één van mijn ouders, stiefouders, zusjes, opa's en oma's, tantes en ooms, neef en nicht, etc. In praktijk is ze bijna elk weekend bij één van mijn (stief)ouders. De rest is meer in geval van nood, als zij echt niet kunnen.

Verder past een goede vriendin van mij weleens een paar uurtjes op en heb ik onze bovenburen. Zij hebben zelf twee kinderen, zijn eigenlijk altijd thuis. We zetten geregeld de babyfoon bij hun boven 's avonds en overdag kan N. er gezellig spelen. Dag en nacht.. als er wat is kan ik altijd op hun rekenen.

NeeHelaas niet, ik heb zo een cursus op mijn werk maar ik ga niet. Heb geen oppas. Mijn vader woont te ver weg. Mijn schoonouders kunnen vaak wel maar die zijn op vakantie.

Gelukkig wel! De buren passen graag op, net als onze beste vrienden. Mijn ouders passen sowieso 1 dag in de week op en vaak kan mijn schoonzusje ook. In echte noodgevallen vraag ik de overburen, die zijn bijna altijd thuis.

Mijn moeder past regelmatig met name als het niet uitkomt qua werkrooster. Verder kunnen we nog terugvallen op mijn schoonouders maar zij kunnen niet al te lange tijd op passen ivm gezondheidsproblemen. Daarnaast hebben we nog zussen en een aantal oudere nichtjes waar we eventueel op terug kunnen vallen.

Best wel. Mijn moeder kan vaak doordeweeks en mijn schoonmoeder in het weekend en ik heb ook nog mijn zus en schoonzus.

Mijn vangnet is echt wel groot, vind ik. In nood is sowieso alles mogelijk en daarbuiten kunnen we rekenen op ouders, schoonouders, zus, broers, oma, vrienden en vriendinnen. En daarbuiten betalen wij graag een babysit/opvang.