Mijn moeder kondigde op mijn 20e aan dat ze mijn vader ging verlaten voor een jongen die 7 jaar ouder is dan ik ben. Binnen 24u had mijn vader bepaald dat hij verder ging met de beste vriendin van mijn moeder, maar ook zij is maar 12 jaar ouder dan ik ben. Ik heb dus twee ouders, die mij sturen, mij commentaar geven en echt van mij houden. En twee 'stiefouders' die ons liever niet hadden gehad, maar wel hun best doen om van ons te houden. Dat is soms moeilijk, maar ze doen beiden hun best. Edit; Ik doe mijn best om van beide 'stiefouders' te houden, maar ze maken het soms zo verdomde lastig. Ik hou daarom maar van ze omdat ze mijn ouders gelukkig maken.

Ik heb ook al iets meer dan tien jaar stiefouders. Kan goed met ze opschieten allebei. Zeker met m'n stiefvader, das een prima vent. En m'n stiefmoeder is ook erg lief maar die zie ik wat minder vaak

Ik ken mijn stiefvader inmiddels meer dan 25 jaar, hij is echt mijn vader geworden. Mijn stiefmoeder heeft voor eeuwig en altijd de band met mijn vader verwoest.

Ik heb twee stiefouders. Mijn stiefvader ken ik al vanaf mijn geboorte (lang verhaal). Toen ik bij hem in huis woonde was onze band verre van ideaal, was naarmate ik ouder werd steeds ongelukkiger, sinds ik uit huis ben gaat het stukken beter. Het is een lastige, maar wel een goede en lieve man.

Mijn stiefmoeder... tsja. Ken haar nu bijna 20 jaar. Ik heb gelukkig nooit bij haar gewoond, maar de tijden dat ik daar op vakantie was hebben al meer dan genoeg schade aangericht. Ze deed er alles aan om de relatie tussen mijn vader en zijn dochters te ondermijnen, was ziekelijk jaloers en gewoon echt een gemeen kreng. Sinds ik getrouwd ben voelt ze zich veiliger en gaat het een stuk beter tussen ons, maar het contact zal nooit ontspannen zijn.

Mijn situatie komt echt bijna helemaal overeen.

mijn stiefvader ( noem ik liever niet zo.. meer man van mijn moeder) ken ik vanaf mijn 10de. Op zich is er niks mis met hem maar ik vind hem niks aan. Het was heel moeilijk om met hem in 1 huis te wonen omdat ik gewoon totaal geen behoefte aan hem had. Nu ik uit huis ben en er meer afstand is gaat het wel wat betwe. Maar als hij morgen op wereldreis zou gaam en zou besluiten niet meer terug te komen zou ik dat voor mezelf prima vinden. Voor mijn moeder natuurlijk niet. Ik heb er ook moeite mee dat hij nu Z.ara's opa zou zijn..

Stiefmoeder: ik ken haar vanaf mijn 4de. Mijn vader is vreemd gegaan met haar en toen zijn mijn ouders gescheiden. Ze is altijd jaloers geweest en érg gemeen over mijn moeder. Ik vond het altijd vreselijk om bij mijn vader en haar te zijn.
Mijn vader en zij hebben helaas 14 jaar geleden samen een tweeling gekregen die ze helemaal niet leuk op hebben gevoed. Inmiddels zijn ook zij gescheiden. Ik zie haar nog regelmatig en dan is het wel gezellig.

Officieel heb ik er eentje maar ik noem haar niet zo, ik vind dat zelf niet prettig en zij gelukkig ook niet. Voor mij is ze de vriendin van mijn vader.En zo was dat met zijn ex ook. Het scheelt misschien ook dat wij al volwassen waren toen ze in beeld kwamen en dus ook geen ouder meer nodig hadden in de zin van dat we nog een opvoeding nodig hadden.

Ik kan met haar goed opschieten! Ik zal haar nooit als een tweede moeder zien denk ik, ik heb 1 moeder en die is er, helaas, niet meer en is niet vervangbaar. Mijn vader lijkt gelukkig met zijn vriendin, dat is erg fijn! Ze is aardig voor ons, luistert naar ons en geeft als we daar om vragen advies en houdt zich anders afzijdig, ze zal niet stoken tussen mijn vader en ons. Ze respecteert ons en ons gezin, incl. onze moeder. Dat is erg fijn om te merken!

Ik heb een erg goede band met mijn stiefouders. Mijn stiefmoeder ken ik al vanaf mijn tweede en vanaf mijn derde heb ik bij mijn vader en haar gewoond. Zij is echt een tweede moeder voor mij. Mijn stiefvader ken ik mijn hele leven al, hij is namelijk een broer van mijn vader. Met hem kan ik het ook heel goed vinden, maar ik heb het wel altijd over mijn oom of man van mijn moeder, ik noem hem geen stiefvader.

Ik heb een heel goede band met mijn stiefvader. Mijn vader is overleden toen ik twee was en mijn moeder kreeg een relatie met mijn stiefvader toen ik 3-4 was. Ik weet dus eigenlijk niet beter dan dan mijn stiefvader bij ons in huis is, het voelt voor mij gewoon als een vader. Ik noem hem gewoon bij zijn voornaam, en tegen mensen die ik niet ken heb ik het over mijn ouders of mijn stiefvader. Maar ik vind dat eigenlijk een beetje een rotwoord, stiefvader klinkt meteen een beetje negatief vind ik. Dus ik probeer het een beetje te vermijden door altijd gewoon zijn voornaam te noemen.

Zelf heb ik (nog) geen stiefouders. Ouders zijn wel gescheiden en mijn moeder heeft een vriend, maar ik heb daar eigenlijk nog niet veel contact mee.

Mijn vriend heeft al vanaf zijn 8e een stiefmoeder. Hij heeft nooit een hechte band met haar gehad.
Zij vond haar eigen zoon altijd het belangrijkst (wat ik ergens ook nog wel kan begrijpen) en helaas was zijn vader iemand die daar in mee ging, wat er in resulteerde dat de contacten altijd heel oppervlakkig zijn gebleven en nooit de diepte in gingen.
Zijn vader is helaas 2 jaar geleden ziek geworden en begin dit jaar overleden.
Tijdens die ziekte is het een tijdlang niet goed gegaan tussen zijn vader en zijn stiefmoeder waardoor ze een tijdje apart van elkaar hebben gewoond. In die periode kon mijn vriend eindelijk echt contact maken met zijn vader. Achteraf gezien benoemt hij dit als een bijzondere en waardevolle tijd.
Toen ze weer samen woonden vlakte het contact meteen weer af.
In de dagen voordat hij overleed heeft zijn stiefmoeder helaas niet de moeite genomen mijn vriend in te lichten over de situatie van zijn vader.
Hij werd toen gauw slechter en was op het laatst al niet meer aanspreekbaar.
Pas een dag voor het overlijden van zijn vader werden wij gebeld dat als we afscheid wilden nemen, we nu moesten komen.
Hij was toen al niet meer aanspreekbaar, maar gelukkig heeft mijn vriend nog wel een momentje met zijn vader gehad dat die hem aankeek en naar hem glimlachte. Dat was wel heel bijzonder.
Maar mijn vriend neemt het zijn stiefmoede wel kwalijk dat ze niet eerder heeft gebeld. Zo heeft ze hem de kans ontnomen om nog dingen te zeggen en te vragen.

Zowel mijn vader als mijn moeder hadden een aantal jaar na de scheiding al een nieuw partner. Met beiden kan ik nog heel goed opschieten. Mijn echte ouders zullen het nooit worden, maar gevoelsmatig komt het aardig in de buurt. Voor mijn dochter zijn het ook net zo goed volwaardig opa en oma als dat mijn ouders zelf zijn. Heel fijn!