Wat zijn de pluspunten in jouw leven?


Zelf heb ik rond die leeftijd ook gehad en ik ben er depressief van geworden. Ik wilde tien jaar jonger zijn, opnieuw leren leven, andere keuzes maken etc. Veel zelfbeklag en zelfmedelijden. En toen heb ik me meerdere malen afgevraagd of ik dingen kon veranderen. Kan ik terug naar school? Nee nu niet, maar ik weet zeker dat het in de toekomst mogelijk is. Zou ik een goede baan kunnen vinden? Ooit, als ik maar hard werk. Kan ik nieuwe vrienden maken? Jawel, maar dan moet ik mezelf aanpassen en misschien lukt het als ik een baan vind. En zou ik nu nog 21 jaar willen zijn? Nee, absoluut niet. Ik heb berusting kunnen vinden in dat wat ik zo verschrikkelijk vond en het hielp dat iedereen maar zei dat het leven echt niet voorbij is bij 30, maar slechts begint. We kunnen wel spijt hebben van iets dat we in het verleden hebben laten liggen, maar niet te lang... Want bij te lang spijt moet je het leven direct veranderen.

Ik herken het. Over 1,5 week word ik 30 en ik vind het echt lastig.
Op de een of andere manier heb ik het idee dat ik nog van alles gedaan moet hebben ofzo, maar wat dat 'van alles' dan precies is, weet ik ook niet zo goed.

+ Ik heb een schat van een vriend, die ik voor geen goud zou willen missen.
+ Ik heb mijn diploma receptioniste behaald.
+ Ik heb mezelf de afgelopen jaren steeds meer ontwikkeld.

- Ik heb een zeer laag zelfbeeld.
- Ik heb niet kunnen opgroeien
- Ik wou dolgraag zuster worden, en dit is niet gelukt.
- Ik heb bijna geen vriendinnen, en voel me af en toe behoorlijk eenzaam.

Jup herkenbaar. Ik ben vorige maand 30 geworden. Ik wilde vroeger altijd toen ik een jaar of 18 was graag voor m'n 30ste een koophuis hebben, de achternaam van mijn partner dragen, een leuke vaste baan, ik wilde een kat en ik wilde graag 2 kindjes hebben. En ik heb het gewoon allemaal en ik ben ook echt oprecht dankbaar. Maar nu denk ik echt van wat nu? Nu heb ik alles en wat nu? Ik heb geen dromen meer en hoe zal mijn leven er over 5-10-20-30 jaar eruit zien? Ik zag er ook enorm op om 30 te worden. Ik vind mezelf ook echt 'oud' Wel heb ik al maanden last van het gevoel dat ik in een film zit en nu bijna op de helft zit. Het leven gaat gewoon zo snel en voor je het weet ben je oma, zijn veel geliefden van je overleden en zit je eenzaam in een bejaardetehuis te wachten tot je hart ermee stopt. Nee ik weet niet of het door m'n hormonen komt, dat ik aan het ijlen ben door de oververmoeidheid of dit gewoon de dertiger fase is maar leuk is het niet

Joanne, je kunt de drie -punten wel aanpassen. Als je aan de laatste drie -punten gaat werken, dan werk je vanzelf toe naar jouw eerste minpunt. En ik weet het, makkelijk gezegd dan gedaan. Maar je hebt vier minpunten waar je heel goed aan kunt werken en dan dankbaar zijn voor de pluspunten, want die klinken heel goed.

Heel herkenbaar. Ik word volgend jaar juni 30 en had toen ik 18 was. Een heel ander leven voorgesteld als ik 30 zou zijn. Helaas niks is zo geworden zoals toen gedacht

Ik herken het ook en ook ik wordt 30. Volgende maand al Een midlife crisis, alleen wel erg vroeg.

Herken het wel. Maar dit puur het laatste jaar. Laatste dag van het jaar 30 geworden en ineens stond ik daar in de keuken te janken.

Ff wat heel anders he, hoe kan het dat er zoveel mensen zijn die sociale contacten als in vriendinnen missen. Ik merk dit zelf ook best wel en vraag me echt af hoe kan het dat zo veel mensen dit hebben.

Mooie vraag Tulp. Ik heb het antwoord niet echt.

Laatst verveelde ik me en keek ik naar mijn vriendenlijst op Whatsapp. Ik dacht; Wie zou ik eens whatsappen om te vragen of ze zin heeft om iets leuks te doen? Ik heb whatsapp maar weer weggeklikt, want iedereen had wel een nadeel of iets dat ik niet leuk vond. Misschien worden we in de jaren wel kritischer op het gebied van vriendschappen net als we kritischer zijn geworden in de liefde?

Eens!

En misschien is een doel als zuster worden wel te hoog gegrepen, maar zou je bijvoorbeeld wel als vrijwilliger in een verzorgingstehuis spellen kunnen doen met de mensen daar, of koffie schenken, of noem het maar op. Ik zou kijken naar wat je er zo in trekt om zuster te zijn en kijken of je daar iets mee kunt doen!

Ik herken het trouwens wel een beetje, al ben ik nog 'maar' 27. Al vanaf een jaar of 14 zag ik het voor me dat ik rond m'n 24e wel moeder zou zijn, nou ik zat nog niet in de buurt. Nu probeer ik het anders te zien, ik probeer te kijken naar wat ik er zelf aan kan doen. Bijvoorbeeld proberen meer open te staan voor een relatie (heb lichtelijk bindingsangst) of misschien bewust alleenstaande moeder worden in de toekomst (dat gaat de eerstvolgende 5 jaar in ieder geval nog niet gepland gebeuren, maar stel dat ik niet een partner vind, zou het wel een optie zijn voor mij). En bedenken wat ik nog wil bereiken en hoe ik daarnaar toe zou kunnen werken, zonder dat de doelen direct te groot worden.
Maar soms overvalt gewoon zo'n gevoel dat je nog maar zo weinig bereikt hebt, terwijl als je realistisch gaat kijken, dat misschien best meevalt. Je moet je ook niet met anderen vergelijken. Jij hebt misschien wel iets bereikt wat iemand anders juist weer had gewild.

Oh ik herken dit echt heel erg. Ik word over een paar maanden 30. Ik moet zeggen dat ik het wel fijn vind om te lezen dat ik niet de enige ben die het er moeilijk mee heeft. De laatste tijd ga ik steeds meer twijfelen over alles. Af en toe weet ik het gewoon echt even niet meer. Terwijl ik totaal geen reden heb om me zo te voelen. Heb het redelijk goed voor elkaar op papier. Maar toch mis ik iets ofzo.

Ik ben dan wel 'pas' 25, maar heb een ander soort probleem. Op de één of andere manier heb ik altijd gedacht niet oud te worden. Sterker nog, ik heb altijd gedacht jong te sterven en nu ben ik al 25. Voelt alsof ik geleende tijd leef af en toe en nu moet ik dus alsnog een leven opbouwen. Ik heb weinig tot geen ambities, niet echt bijzondere dromen of grootse dingen op mijn bucketlist.. Heb 't idee dat nu pas op te bouwen.

Dat lijkt me dan wel echt een naar gevoel Bazinga. Ik zou daar heel onzeker van worden denk ik.

Ik heb het juist andersom. Ik heb altijd al het idee gehad dat ik mijn grote dromen kan waarmaken als ik boven de 30 ben haha. Dan heb ik (hopelijk) wat meer geld, maak ik volwassener keuzes, ben ik al een flinke tijd samen met partner om ook echt samen definitieve keuzes te maken. Nu ik wat terug kijk (ben nu 26) naar mijn begin 20-er jaren, heb ik mezelf vooral ontwikkeld op persoonlijk vlak, niet per definitie in dromen.

Ik kan nu bijvoorbeeld veel makkelijker genieten van dingen of ik besef het gevoel van genieten veel meer. Maar ben dus benieuwd wat er gebeurt als ik 30 ben whahaha. Het is niet dat ik een richtlijn heb 'op mijn 30e moet het allemaal zijn gebeurt'. Maar ik hoop wel dat ik dan meer mogelijkheden heb op financieel vlak om dromen te verwezenlijken.

Ja hoor, ik zit ook al een jaar oud twee in een dertigers dip

Ik heb juist het idee de eeuwige jeugd te hebben. Ook ik word over een paar maanden 30 en zit vol avontuurlijke plannen voor de niet te verre toekomst. Soms vragen vrienden/familie niet of het tijd wordt om te settelen, maar ik denk dat ik dan dus een " is dit t nou?" gevoel zou krijgen.