02 Mei 2014 10:57 door Eppie
Mijn bevallingsverhaal.
Zaterdag 5 april begon het met lichte krampen en bloedverlies. Nog niet noemenswaardig, maar toch een begin. We hebben die dag heel veel boodschappen gedaan, de koelkast schoongemaakt en de tas gecontroleerd. Zaterdagnacht onrustig geslapen. In de loop van zondagochtend werden de krampen erger. Ze kwamen ook steeds regelmatiger. Rond 11uur heb ik de verloskundige gebeld omdat de krampen pijnlijk werden. Dit kon het nog wel eens zijn. Rond 13:00uur was de verloskundige er. De krampen waren nu echt weeën, vooral rugweeën. Ze kwamen soms om de 3 minuten en soms om de 5 minuten. Ik ben getoucheerd en helaas nog geen ontsluiting. Het toucheren was echt een hel. Het hoofdje van V was heel diep ingedaald en mijn baarmoedermond lag er nog achter. Ze moesten dus voorbij het hoofdje. Soms voelde het alsof de hele hand van de vk erin verdween.
De verloskundige ging weer naar huis. Rond 19:00uur heb ik weer gebeld. De rugweeën waren bijna niet uit te houden. De verloskundige kwam even later. We hebben van alles geprobeerd om te ontspannen, de douche, massage. Opnieuw geen ontsluiting. Ondertussen zat ik er doorheen. De verloskundige heeft met het ziekenhuis gebeld en rond 23:00uur zijn we daar naar toe gegaan. Ik ben toen aangesloten op de ctg en opnieuw getoucheerd. Weer niks. Ik heb een spuit in mijn been gekregen en heb ik het ziekenhuis geslapen. Rond 4uur was de spuit uitgewerkt en begonnen de rugweeën opnieuw. 's ochtends opnieuw getoucheerd en toen had ik een vingertop ontsluiting. Om 12:00uur kwam de gynaecoloog. Ze konden niks voor me doen en ik werd met 2 paracetamol naar huis gestuurd. (met hevige rugweeën) Dit was een dikke tegenvaller omdat we naar het ziekenhuis gingen met de hoop dat we met z'n drieën naar huis zouden gaan. Dit was helaas niet het geval.
Om 15:00uur was de verloskundige weer bij ons thuis. Ze heeft niet getoucheerd omdat ze bang was dat het weer een teleurstelling zou zijn. De weeën werden steeds ondraaglijker en kwam snel op elkaar. Om 19:00 kwam een andere verloskundige. Zij heeft getoucheerd en voor het eerst was het niet pijnlijk. De baarmoeder mond was naar voren gekomen. Eindelijk vooruitgang. Helaas nog maar 1 a 2 cm ontsluiting. Zij heeft geprobeerd de vliezen te breken, maar dit lukte niet omdat de vliezen strak om het hoofdje zaten. Ze heeft overlegd met het ziekenhuis en ik mocht opnieuw komen. Weer een ritje vol in de weeën naar het ziekenhuis. Ik voelde dit keer wel een verschil in weeën. Het waren nu niet alleen rugweeën, maar het leek zelfs op persweeën. In het ziekenhuis opnieuw aan de ctg. Ik moest op mijn zij liggen. Dit was bijna niet uit te houden. Ik kon de weeën op deze manier niet opvangen. Mijn vriend ging om 23:00uur naar huis. Toen had ik opnieuw een spuit in mijn been gekregen. Nu een zwaardere. daarna moest ik weer aan de ctg. Dit kon ik maar even volhouden, want ik kreeg ineens erge persweeën. Dus de zuster opgepiept. De verloskundige van het ziekenhuis kwam toen opnieuw toucheren. 5cm ontsluiting! Eindelijk gebeurde er iets.. Ik ben naar de verloskamer gereden en heb ondertussen vriend gebeld. HIj stond op dit moment net onder de douche, maar had voor de zekerheid de telefoon meegenomen. Maar goed ook! Mijn vliezen zijn gebroken op de verloskamer. Om 00:00uur was mijn vriend er. We gingen er vanuit dat het nog wel even zou duren (een cm per uur toch?) Een uur later zat ik al op 9cm! en mocht ik beginnen met persen. 20 minuten later was onze dochter er. Zondag ochtend begonnen de weeën en dinsdagnacht om 01:24 uur is onze dochter geboren. Op de uitgerekende datum!
De placenta kwam ook vanzelf en V mocht lekker bij mama liggen. Pas na een uur hebben ze de controles gedaan. Ik ben goed geholpen met de borstvoeding in het ziekenhuis. V is meteen aangelegd en dronk vanaf het begin goed.
De volgende dag mocht ik pas in de middag naar huis. In verband met de hechtingen durfde ik niet goed te plassen, dit lukt gelukkig uiteindelijk toch.
Volgens mijn eigen verloskundigen was ik een echte diesel. Langzaam op gang komen, maar als ik eenmaal op stoom ben.. Ik heb veel complimenten gehad op de wijze waarop ik de bevalling en de aanloop heb doorstaan en ook dat ik bijna niet heb geklaagd en zo goed met de pijn ben om gegaan. Er zijn genoeg momenten geweest dat ik er goed doorheen zat. Op een gegeven moment dacht ik: bevallen kan ik niet, snij het kind er maar uit. Toch kijk ik met een goed gevoel terug op de bevalling. De laatste fase doe ik 10x liever dan de langdurige voorfase.
Vera is inmiddels al weer dik 3 weken. Ze doet het hartstikke goed. Op de 6e dag zat ze op haar geboortegewicht. Na 2 weken was ze 400gram gegroeid. De borstvoeding gaat ook goed. Hier ben ik erg blij om. Mijn herstel verloopt goed. Toch overschat ik mezelf soms en rust ik te weinig. Ik word dan even weer teruggefloten en moet wat rustiger aan doen.
Ik geniet volop van ons heerlijke meisje!
(het is een heel verhaal geworden, maar fijn om even op papier te zetten.