Ik had al 5 cm ontsluiting toen ze me gingen inleiden. Gewoon een infuus gekregen en even later epidurale door persweeën bij 6 cm. Gelukkig ging het snel, L. is geboren na 2u41. Ik werd geknipt. Ik vond het best heftig (hartslag L. zakte continu weg, sterrenkijker, laatste cm wilde niet komen, werd gesproken over spoedkeizersnede, uiteindelijk met de vacuümpomp). Maar zoals je dus kan lezen was dat door veel andere zaken.

Mag ik vragen welke medische indicatie je hebt?

Veel succes met de laatste loodjes!

Ik heb een ballonkatheter gehad ivm langdurig gebroken vliezen. Bij mij schoot het niks op en heeft het meer dan 12u geduurd voordat het uitviel, ik had toen 3-4cm ontsluiting. Daarna kreeg ik langzaam een klein beetje weeënactiviteit. Vervolgens kreeg ik een infuus met weeënopwekkers, daana ging het voor mij wel heel erg snel. Ongeveer 6u later is L geboren. Ik vond de weeën na de opwekkers heel heftig, maar ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Achteraf had ik eerder voor pijnstilling moeten kiezen, maar goed dat soort dingen weer je van te voren natuurlijk niet.

Ik ben ingeleid.
Ik had geen balloncatheter, geen infuus met wee opwekkers en geen weeën storm.

Ik ben ingeleid d.m.v. gel en het heeft 12u geduurd van de eerste wee tot mijn dochtertje geboren was.
En ik ben een stukje ingeknipt.
Ik heb mijn bevalling niet als zwaar of heftig ervaren.
Bij mijn zoontje ben ik spontaan bevallen en wat dat betreft vond ik er geen verschil in zitten.

succes!

Ohja, ik vond de weeën ook veel pijnlijker dan bij J. (natuurlijk). Bij J. werd mijn lichaam echt langzaamaan voorbereid op de hevige weeën en de uitdrijving.

Ik ben ook ingeleid om medische redenen met 38+6.

Ik kreeg om 23.00 een hormoon veter om mijn baarmoedermond rijper te maken, ik had nog niet echt ontsluiting namelijk. vanaf 00.00 kreeg ik steeds terug kerende pijn in mijn rug. Om 5.45 toucheren en bleek ik een ruime 1cm ontsluiting te hebben. Net genoeg om mijn vliezen te breken. Ik werd ook gelijk aangesloten op een infuus met wee opwekkers. kreeg veel weeen en om 8.15 kreeg ik persdrang en bleek ik al op 10cm te zitten. Ik moest een kwartier pers weeen wegpuffen tot alles klaarstond en om 8.30 mocht ik beginnen met persen. Om 8.46 is mijn dochter geboren.
Ik vond het allemaal erg meevallen en ben er best fluitend doorheen gegaan vond ik...

Ik ben onlangs ingeleid. Eerst hormoontabletten om de baarmoedermond rijper te maken, de volgende dag hebben ze de vliezen gebroken en kreeg ik wel wat krampen. Toch deed dat onvoldoende en kreeg ik met 4cm een infuus met opwekkers. Dat deed in eerste instantie niets, tot het op de hoogste stand stond. Toen kwam ik vanuit het niets in een weeenstorm terecht (zelfs ruggenprik werkte niet) en een ruime twee uur later was hij er. Het was ontzettend heftig, maar ging dus wel ontzettend snel ook. Ik ben iets gescheurd, en heb daar hechtingen voor gekregen. Maar niet volledig uitgescheurd ofzo, en heb niet eens last gehad beneden. Op het moment zelf vond ik het een ware hel, achteraf gezien was het wel te doen. Het was denk ik bij mij ook deels dat ik niet wist hoe lang het nog ging duren. Nog urenlang dezelfde pijn was niet te doen geweest bijvoorbeeld, en daar was ik op dat moment wel bang voor. Maar het was dus inderdaad wel heftig, maar ging daardoor ook heel snel.

Vergeleken met de eerste bevalling, die langer duurde en minder heftig was, vond ik dit qua pijn heftiger. Maar aan de andere kant was ik na de bevalling toch minder uitgeput omdat het maar zo kort geduurd heeft. Alles heeft zo wel zijn voor en nadelen.

Ik ben bij de oudste ingeleid dmv een hormoonveter met 41+4.
Na een uur of 2 verloor ik de veter al, en een uurtje later braken spontaan mijn vliezen met weeen tot gevolg.
Ik heb lang een weeeenstorm gehad, bijna 2 uur geperst, ingeknipt en was na een bevalling van 20 uur uitgeput. Achteraf gezien vind ik dat ze hadden moeten ingrijpen.

Ik ben ook ingeleid, met 38w6d. 's Avonds kreeg ik een ballonkatheter die er na ongeveer 3 uur uitviel. Het plaatsen van de ballon was wel gevoelig, maar zo voorbij. De volgende ochtend werd gekeken of de vliezen gebroken konden worden, ik had een krappe 3 cm en de baarmoedermond was nog te stug dus ik kreeg pilletjes. Na die pilletjes begonnen de weeën langzaam te komen.
Een tijdje later werden mijn vliezen gebroken en had ik 4 cm. Vanaf toen werden de weeën heftiger en heftiger en na een paar uur vond ik het echt niet meer leuk. Er werd weer gekeken en ik had nog steeds 4 cm. Toen heb ik een ruggenprik gekregen en een infuus waar ze weeënopwekkers in wilden gaan doen. De ruggenprik viel mij echt heel erg mee. Daarna was het heerlijk rustig en mocht ik gaan slapen. Alleen toen ik net lag voelde ik onze zoon ineens zakken. En dat 3x. Ik zeg tegen mijn man hij zit al daar beneden, hij wil er uit! Gynaecoloog kwam kijken en ja hoor! Echt zo raar en ongelofelijk!
Toen werd ik naar de verloskamer gereden en hebben we nog gewacht op mijn nichtje (verloskundige), als ik niet had kunnen wachten mocht ik natuurlijk gaan persen, maar ik voelde me geweldig en het wachten ging echt prima! Toen nichtje er was zijn we gelijk begonnen en ik vond het echt zo geweldig dat ik het nog eens wil doen haha Maar ik had ook geen weeënpijn ivm nawerking ruggenprik. Ik voelde wel heel erg goed wanneer ik moest persen dus dat hielp ook mee natuurlijk. Na 25 minuten persen was hij er. Ik had geen knip en alleen maar een paar mini schoonheidsscheurtjes waar 1 hechtinkje doorheen moest zo ongeveer.

Echt, het persen en de geboorte waren zo geweldig, alleen die heftige weeën waren niet zo fijn meer, en omdat ik na een paar uur nog steeds 4 cm had dacht ik nee... Dit trek ik niet nog 6 cm. Ze zeggen dat weeën heftiger zijn bij een inleiding, maar iedereen, en iedere bevalling is anders. Ik zou het iig zo weer overdoen, ondanks die pijn wat ik een tijdje heb gehad. En als je het echt niet meer trekt, vraag op tijd voor een ruggenprik. Je hoort soms ook dat een anesthesist niet gelijk kan komen en dan zit je misschien nog een hele tijd met pijn. Ik was trouwens echt anti pijnstilling, maar het is me echt heel erg meegevallen.

Ik kreeg een ballonkatheter in de ochtend, de hele dag nergens last van gehad en de ochtend erna zat hij er ook nog in. Toen is hij verwijderd maar bleek ik toch ontsluting te hebben (3cm dacht ik) . Daarna heb ik weeenopwekkers gekregen middels een infuus en kreeg ik al vlot weeen. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, ik vond ze heftig maar nog wel te doen. Uiteindelijk een keizersnede gehad ivm haar ligging, maar dit had dus niks met het inleiden te makem.

Veel succes

Als je ingeleid wordt kan dat op verschillende manieren. Eerst moet je baarmoedermond rijp gemaakt worden en gezorgd worden voor voldoende ontsluiting. Volgens mij heet dat officieel primen. Dat kan geloof ik met een hormoonveter maar inderdaad ook met een ballonkatheter.

Mijn bevalling is ingeleid met 35 weken zwangerschap. Ik had toen al 1 cm ontsluiting, waarschijnlijk omdat ik zo ziek was dat mijn lichaam zich al klaar aan het maken was. Ik heb op maandagochtend een ballonkatheter gekregen. Dat is een katheter met aan het einde een soort ballonnetje. Ze breng die in je baarmoedermond en vullen die met zo veel mogelijk vocht. Door de druk die ontstaat lijkt het voor je lichaam net alsof het hoofdje daar drukt en naar buiten wil. Vaak gaat je lijf dan hormonen aanmaken om de baarmoedermond te verweken en wijder te maken.
Dinsdagochtend had ik krap 2 cm ontsluiting, nog niet voldoende om te kunnen gaan bevallen dus toen heb ik nog een keer een ballonkatheter gekregen.
Woensdagochtend moest ik vanwege zwangerschapsvergiftiging echt gaan bevallen en gelukkig bleek ik genoeg ontsluiting te hebben om mijn vliezen te breken. Ik meen 2-3 cm. Na het breken van de vliezen wachten ze eerst even om te kijken of je lichaam het zelf op pakt. Ik kreeg zelf wel weeën, maar niet snel genoeg achter elkaar en niet sterk genoeg. Daarom werd ik inderdaad aan een infuus met weeënopwekkers gelegd. Dit infuus werd steeds een standje hoger gezet tot ik goede sterke weeën had. Omdat mijn lichaam het vervolgens over nam belandde ik inderdaad in een weeënstorm. Ze hebben toen het infuus geleidelijk weer omlaag gezet.

Ik heb er zelf vanaf het moment van het breken van mijn vliezen 4 uur over gedaan om te bevallen. De weeënstorm was heftig, maar niet onoverkomelijk. Ik heb uiteindelijk een half uur voordat L. er was een prik in mijn been gehad met pijnstilling en daardoor kon ik net een beetje meer ontspannen en op adem komen met die weeënstorm en toen ging het ook ineens heel snel. Ik heb nog geen 7 minuten geperst in totaal.

Ik vond mijn bevalling als ik er op terug kijk echt heel erg mee vallen. Ik moet wel zeggen dat ik van een heel klein kindje bevallen ben, hij was 2090 gram en 42 cm, bevallingen van zulke kleintjes schijnen vaak wat sneller te gaan. Ik ben ook niet ingescheurd, ik had geloof ik alleen een klein schaafplekje. Ik heb nauwelijks bloed verloren. Kortom ik ben er echt heel erg netjes vanaf gekomen. Ik kijk eigenlijk heel goed terug op mijn bevalling, ook al moest ik bevallen aan twee infusen, met een blaaskatheter en een bloeddrukband om mijn arm, ctg-band om mijn buik én op dat akelige bevalbed waar ik helemaal niet op wilde (ik wilde niet op mijn rug bevallen en het liefst op een baarkruk). Ik heb het toch als een mooie bijzondere bevalling ervaren en ik zou het graag nog eens meemaken. Alleen liever met wat minder toeters en bellen.

Wat slakke zegt ervaren ik ook zo. Ingeleide bevalling ging super snel, maar m lijf kreeg niet de kans de pijn op de bouwen. Ik ging van 0 naar 100 binnen een paar uur, de weeën waren ook iet weg te puffen. Voordeel was wel dat dat maar kort duurde omdat het zo snel ging.

Ik had al 4 cm toen ik aankwam in het ziekenhuis, vliezen werden doorgeprikt en ik kregen infuus met oxytocine. Binnen 2,5 uur was ze er al.

Ik ben bij mijn dochter ingeleid toen ik 8 dagen overtijd was. Om half 8 's ochtends heeft een gynaecoloog mijn vliezen gebroken. Ik had 2 cm ontsluiting en daarom geluk dat het breken van de vliezen voldoende was. Daarna lag ik aan het infuus met wee-opwekkers. Tegen half 10 werden de weeën al behoorlijk pijnlijk en later kwamen ze echt snel op elkaar. Ik had geen tijd om bij te komen en heb op een gegeven moment gevraagd om pijnstilling (pompje). Dit was tegen 13.00 uur en ik had toen 5 cm ontsluiting. Hierdoor kon ik enigszins ontspannen tussen de weeën door, al kwamen ze nog steeds snel op elkaar. Om 14.00 uur had ik nog maar 6/7 cm ontsluiting en toen ging het snel. Om 14.25 uur had ik volledige ontsluiting en om 14.50 uur is mijn dochter geboren. Al met al duurde de bevalling vanaf begin inleiden tot bevallen zo'n 7,5 uur. Ik ben niet ingeknipt, maar had alleen 6 hechtingen nodig voor kleine 'scheurtjes'.
De bevalling vond ik best heftig. Of eigenlijk, de weeën. Ze waren behoorlijk pijnlijk en kwamen erg snel op elkaar. Gelukkig duurde de bevalling niet erg lang. Ik hoop dat ik bij de volgende bevalling mag ervaren hoe het is als de bevalling vanzelf begint.

Ik ben ingeleid met precies 40 weken. Ik kreeg die dag een balloncatheter 'sochtends, waar ik wel flinke weeen op kreeg in het begin. 'Savonds is de catheter eruit gehaald. De volgende ochtend werd gekeken en had ik 2 cm ontsluiting, zodat mn vliezen gebroken konden worden (9uur). Daar kreeg ik al heftige weeen op. Om 11 uur was de verloskamer vrij en werd het infuus aangekoppeld. Langzaam aan voeren we het op zeiden ze, maar na een kwartier vond ik het al aardig snel en heftig. Om 11.45 had ik 4-5 cm. Vanaf toen werd het heftig. Om 12.15 al 8 cm en richting persdrang. Om 12.55 10 cm en mocht ik persen, en om 13.35 was ze er.
Dus de dag met de balloncatheter niet meegerekend duurde de bevalling vanaf de vliezen breken tot de geboorte nog geen 5 uur. Geen pijnbestrijding ( daar ging het te snel voor), niet ingeknipt of ingescheurd.
Verloskundie zei dat dit een geoede eerste bevalling was.
Ik zou zo een 2e doen op deze manir (ok, op dat moment vond ik het minder haha).

Een vriendin van mij is overigens o de balloncatheter zelf bevallen. Die kreeg daar zulke weeen van dat de bevalling zo begon en ze 'savonds bevallen is

Ik had bij een controle bijna 3 cm. Toen ben ik gebleven en hebben ze eerst mijn vliezen gebroken. Langzaam aan kwamen er krampen. 2 uur later heb er een infuus bij gekregen, toen ging het vlot. Ik had hele goede weeën. (Geen weeenstorm)
Op het einde is het infuus uit gezet. Na 3 kwartier persen is ze geboren. Ik ben niet geknipt en ook niet gescheurd.

Bedankt voor alle verhalen. Ik vind het zo spannend allemaal! En een raar idee dat hier over 2 weken een hummeltje ligt!
Eigenlijk moet je je dus gewoon overgeven aan alles en meedeinen, dan kan het alleen maar meevallen....

Pfff, ik lees hier dat het infuus dus wel uit kan worden gezet. Ik kwam echt in een enorme weeënstorm terecht en mijn lichaam sloeg als het ware ineens op hol, maar het infuus mocht niet uit (of lager). Zou toch geen zin hebben volgens de vk... De anesthesist vond dat het infuus wel op een serieus hoge stand stond, en mede daardoor zou de ruggenprik niet hebben gewerkt (mijn lichaam ging echt op standje turbo). Nouja, het ging dus wel heel snel, maar toch gek dat ze dat infuus soms blijkbaar wel lager zetten! Ik weet nog wel dat ik daar echt om heb gesmeekt, maar de vk was onverbiddelijk

Wat een stomme vk, Roze! Helaas kun je er nu niets meer mee...

Ik ben woensdagavond naar het ziekenhuis gegaan en hebben ze me een ballon katheter ingebracht. De volgende ochtend geen resultaat. Later op de ochtend is de ballon geknapt...... Dus moesten ze de ballon weer opnieuw zetten. Later op de dag hebben ze er nog eens 50 cc water in gespoten en vrijdagochtend heel op tijd gingen ze me weer controleren. Toen bleek ik 2 cm ontsluiting te hebben en hebben ze de ballon katheter eruit gehaald en mij aan het infuus gelegd. Om de 10 minuten hebben ze de weeën opwekkers omhoog gezet. Een paar uur later trok ik het niet meer en heb ik gevraagd om een ruggenprik. Die wouden ze me eigenlijk niet meer geven want ik had al 5 cm ontsluiting ( ze wouden mij een pompje geven ) Ik wou hem perse hebben want heb niet zo'n goede ervaring met het pompje. Na heel lang persen met de ruggenprik kreeg ik het niet voor elkaar. De ruggenprik hebben ze 'uitgezet' en toen kwamen alle weeën weer omhoog. Na een dik uur persen kwam mijn dochter. Ik was heel minimaal ingescheurd en het hoefde niet gehecht te worden.

Het is ook niet heel erg, hij is er nu toch al uit Maar natuurlijk wel een beetje jammer achteraf gezien, al had het misschien niets uitgemaakt, ik had het best willen testen, haha.

Hopelijk hoef jij niet te worden ingeleid, of valt een inleiding je mee. Zoals ik hier alweer lees is het denk ik net als met spontane bevallingen, het kan alle kanten op!

Ik heb 2 ingeleide bevallingen gehad ook om medische reden,
De 1e was met 39 weken en 1 dag en had ik een krappe 2 cm ontsluiting en kon ik gelijk aan het infuus. Bevalling was binnen 4 uurtjes gedaan, Het viel echt alles mee. Weeen waren wel heftig maar wel te doen.
De 2e was met 40 weken en 3 dagen en had ik ook al 2 cm ontsluiting. Kon nu weer gelijk aan het infuus. Eerste 3 uur was een makkie maar de laatste 2 uur was een hel. Maar dit kwam w.s. niet door de inleiding maar w.s. aan een overgevoelige baarmoeder waardoor ik contuni hele erge stekende buikpijn had door de weeen door. Bij de persweeen wilde mijn zoontje er ook niet uit omdat hij scheef lag.

Maar ik teken echt voor een ingeleide bevalling . Maar het kan ook anders gaan als ik soms verhalen hoor.

Ik ben ingeleid met 38 weken. Een week ervoor zat alles nog potdicht dus ik zou ook een ballonkatheter krijgen. Maar op de dag van het inleiden gingen ze voelen en bleken ze toch al direct mijn vliezen te kunnen breken. Daarna gelijk aan het infuus met weeën opwekkers gekomen, dat was om 8:00u. Tot 13:00 uur ging het nog prima maar toen werd het heel pittig. Douche geprobeerd maar dat gaf geen verlichting. Dus uiteindeljk pompje met pijnstilling gekregen. Om 17:30 had ik 8cm ontsluiting en deed het pompje niks meer tegen de pijn. Om 19u volledige ontsluiting en M is geboren om 20:18. Ik heb wel een flinke knip gehad maar dat is eerst in een wee verdoofd en vervolgens in de volgende wee is die knip gezet, heb er dus niks van vernomen.

Ik ben bij de jongste ingeleid met 42+1. De avond ervoor had ik al zelf weeën gehad, n.a.v. strippen maar het zette niet door en de ochtend van inleiding had ik geen weeën meer. Ik bleek in het ziekenhuis al 2 cm ontsluiting te hebben dus ze hebben mijn vliezen gebroken. Verder werd ik aangesloten op een infuus met weeënopwekkers, maar die is nooit van de laagste stand afgekomen. Door het breken van de vliezen en wellicht ook door het infuus kwamen de weeën weer terug. Het ging allemaal heel rap (09;05 vliezen gebroken, 10:44 uur geboren!), maar van een weeënstorm was geen sprake. De weeën volgden elkaar snel op, maar voor mijn gevoel niet zozeer sneller dan bij de bevalling van de oudste die niet ingeleid was. Achteraf gezien vond ik die bevalling veel zwaarder, waarschijnlijk omdat het langer duurde.

Wat raar! Mijn infuus hebben ze zodra ik in een weeënstorm zat weer afgebouwd omdat mijn lichaam het volgens hun zelf had overgenomen. Ze deden dat trapsgewijs en uiteindelijk ben ik niet echt meer uit die weeënstorm gekomen, maar ik denk dat het mét infuus wel nog erger was geweest.