Vrijdag 14 Maart was het dan zo ver. Om 8.45 moest ik mij melden voor de geplande keizersnede. Eerst moest er bloed worden geprikt en daarna mocht ik door naar de afdeling waar ik de komende 3 nachten zou overnachten. Mijn kamer was nog niet klaar en op een andere kamer werden wat controles gedaan zoals een hartfilmpje. Mijn geplande keizersnede stond gepland om 11 uur dus werd ik al snel naar de voorbereidingskamer gebracht. Daar kreeg ik een infuus en na een tijdje wachten werd ik rond half 12 opgehaald om naar de ok te gaan. Er stond een team mensen klaar die stuk voor stuk ontzettend aardig voor me waren. Ze zagen aan mij dat ik ontzettend bang was (werd later aan mij verteld) en ze waren op de hoogte van mijn vorige nare bevalling. Ik kreeg een ruggenprik en ik werd aan alle kanten goed ondersteund. Dat ding deed natuurlijk godsgruwelijk pijn en ik keerde helemaal in mezelf. Een jongen (co assistent) pakte pijn hand vast en begon zachtjes te aaien en stelde me gerust. Ik werd daar heel rustig van en en voor ik het wist werd ik door 4 man zachtjes op m'n rug gedraaid. De katheter werd ingebracht en een verpleegster begon uit te leggen wat er ging gebeuren. Dat ik niet bang hoefde te zijn en dat deze keer alles goed en rustig zou verlopen en ik in goede handen was. Ik was vooral bang voor de eerste snee die werd gezet. Bij S. raakte ze een zenuw en toen schreeuwde ik het uit van de pijn en raakte totaal in paniek. Ik kreeg toen een roesje en ben in slaap gevallen en werd pas een kwartier later nadat S. was geboren wakker. Ik vroeg de verpleegster of ze me wilde vertellen wanneer de eerste snee was gezet. Nou zegt ze ze zijn al met de tweede laag bezig. Toen kon ik mij pas ontspannen en ik wachtte rustig af op wat zou komen. Mijn man zat rustig achter mij en was verder doodstil. Op het moment dat ze bij het hoofdje kwamen werd het doek omlaag gehouden en werd mijn hoofd door de verpleegster omhoog getild. Voordat ik iets zag begin ik al te huilen want dit moment was echt zo ontzettend bijzonder voor me. Ik kon zien hoe ze T. omhoog tilde en de tranen vloeide rijkelijk. T. en mijn man werden daarna samen meegenomen voor controle in een klein kamertje naast mij. Ik heb wel 20 keer aan 5 verschillende mensen gevraagd of hij gezond was. Niemand van hun kon daar natuurlijk nog antwoord op geven maar een verpleegster ging voor me kijken. Toen ze terug kwam met het antwoord kwam mijn man al naar mij toegelopen met T. in zijn armen. Ons mannetje was gelukkig gezond en hij was goed op kleur dus hij mocht gelijk met ons mee. T. werd nog even langs mijn hoofd gelegd en na het hechten mochten we naar de uitslaapkamer. Mijn man gaf T. met tranen in zijn ogen aan mij. Hij was ook zo opgelucht dat het allemaal achter de rug was. Vanaf de eerste seconden dat ik hem vast had en hem eens goed had bekeken stroomde ik over van moedergevoelens. Ik was echt op slag verliefd op dat kleine ding!

We mochten al snel naar onze kamer en daar heb ik T. voor de eerste keer aangelegd en kon ik herstellen van de operatie. Totaal heb ik daar 3x nachten geslapen. 2 nachten was mijn man bij mij en 1 nacht is mijn moeder bij mij gebleven. Volgens de verplegers ging ik rap qua herstel. De dag na de ks stond ik al alleen onder de douche (wel met de deur op een kier en mijn man in de buurt) en op dag drie kon ik al soepel in en uit bed. De eerste dag van de borstvoeding ging goed. M'n productie was nog niet helemaal op gang maar dat werd iedere voeding beter. De tweede dag kreeg ik 's avonds pijn bij het voeden en bleek dat ik al kloven had in beide tepels. Toen heb ik voor mezelf besloten om een dag te kolven met wat extra bijvoeding. Want ik kwam net iedere keer 5 ml te kort. Zo konden mijn tepels herstellen en de volgende dag heb ik ook een lactatiekundige laten komen. Daaruit bleek dat ik heb een paar keer te lang aan de borst heb gehad, dat T. niet goed lag en daardoor verkeerd aanhapte en ik gewoon ook nog eens de pech heb dat mijn huid gewoon heel gevoelig is. Diezelfde dag ben ik weer gewoon met de borst gaan voeden en voelde het gelijk beter. Met T. ging het goed al zag hij een beetje geel op de laatste dag. Na bloedafname viel het gelukkig mee en mochten we lekker naar huis. Verder werd al snel duidelijk in het ziekenhuis dat het een rustig en tevreden mannetje is.

We zijn nu een week verder na de geboorte van T. en alles gaat goed. Ik ben nog steeds oh zo verliefd op mijn kleine kereltje en ik ben echt zo trots op hem, mezelf, mijn man en op grote broer S. S. is echt ontzettend lief voor T. en is totaal niet jaloers of ongeïnteresseerd. Hij heeft nog steeds van die buien dat het allemaal teveel voor hem wordt maar we zien dat het iedere dag een beetje beter gaat. Straks als alle bezoekjes minder worden (kraambezoek, kraamverzorgster, verloskundige etc) en ik volledig hersteld ben komt dat wel goed. Ritme en regelmaat zijn voor hem gewoon heel belangrijk. Met de bv gaat het ook goed. Ik heb echt weer veel productie dus T. komt niks te kort. Alleen omdat m'n tepels/huid erg gevoelig zijn moet ik een tepelhoedje gebruiken en iedere keer goed insmeren met zalf (Purelan). Met T.gaat het verder super goed. Het is nog steeds een rustig en tevreden kereltje en is alweer bijna bij zijn geboortegewicht. Met mij gaat het ook goed. Ik kijk goed terug naar de dag van de keizersnede, het verblijf in het ziekenhuis (want deze keer had ik wel lieve verplegers) en de kraamweek die bijna afgelopen is. Alles is rustig verlopen en dat doet me echt goed. Ik weet nu hoe het is om een normale bevalling of in dit geval keizersnede te hebben en het is gelukkig totaal anders gegaan als bij S. Qua herstel ga ik ook nog steeds de goede kant in en geniet iedere dag van mijn 3 mannen. Mijn gezin is nu ook compleet

*foto weg*