Dat fluctueert. Vroeger wel. Toen vond ik alles wel best en was er altijd van overtuigd dat ik goed bezig was. Nu ben ik wel kritischer naar mezelf en bewuster bezig met het zijn van een 'goed' mens. Ik heb toevallig twee echte klote dagen achter de rug (de derde is nu bezig) en heb meerdere malen over mezelf gedacht: wat ben je een akelig mens, waarom doe je zo, wil je dat er dit van je wordt?

Dat vind ik een enorm rottig gevoel en dat betekent dat het tijd is voor bezinning en een reset of wijziging van koers.

Dit kan per dag verschillen bij mij. De ene dag vind ik dat ik er leuk uitzie, moet ik voortdurend om mezelf grinniken en vind ik mezelf hartstikke leuk, maar er zijn ook dagen dat ik mezelf haat en mezelf alleen maar naar beneden aan het praten ben. Gelukkig merk ik dat ik naarmate ik ouder word, de balans steeds meer doorslaat naar het positieve. De laatste jaren zitten er steeds minder van die rotdagen tussen en begin ik mezelf steeds leuker te vinden.

Ik ben kritisch op mezelf: ik daag mezelf uit, en stel doelen waar ik dan naar toe werk. Ik ben wat dat betreft niet snel tevreden en veel bezig met hoe het beter kan. Als er dingen mis gaan, probeer ik ook wel heel kritisch na te denken wat mijn aandeel daar in is geweest, wat ik anders had kunnen doen en wat ik van de situatie kan leren.

Maar tegelijkertijd vind ik mezelf wel erg leuk. Als ik nadenk over je vragen, kom ik tot de conclusie dat ik mezelf er best heel leuk uit vind zien, en dat ik ook grappig ben, en een onderhoudende gesprekpartner. Eigenlijk zou ik best bevriend willen zijn met mezelf, zeg maar. Voor mij is houden van en kritisch zijn op dus geen tegenstelling, verre van zelfs. Misschien ben ik wel kritisch op mezelf omdat ik van mezelf hou, en het beste voor mijzelf wil.

Dat verschilt per dag.
Als ik kijk naar een paar jaar geleden vind ik mezelf wel leuker geworden. Ik erger me minder aan dingen of anderen en ben eigenlijk gewoon relaxter geworden, sta positiever in het leven.
Over het algemeen ben ik blij met hoe ik eruit zie, en vind ik mezelf leuk en grappig. Maar er zijn dagen dat ik dat niet vind, dat ik me met anderen vergelijk en alles aan hen beter/ leuker/ mooier vind en soms vind ik mezelf een stomme betweter en denk ik 'had nou maar even je mond dicht gehouden.'

Ja, ik houd wel van mezelf! Tuurlijk, af en toe zijn er dagen waarop ik me realiseer dat ik heel gemeen kan zijn en ik ben onwijs dominant en pusherig, maar tegelijkertijd zie ik het als voor mezelf opkomen. Ik ben te dik en vind mezelf af en toe irritant groot :/ Da's een beetje jammer, maar flaws and all; ik vind mezelf leuk. Soms zelfs juist door al m'n gekke eigenschapjes.

Best herkenbaar ja. En dat die reset dan niet lukt, aaaah. Of dat ik vind dat ik echt heel erg bezig ben, terwijl mijn vriend zegt dat er niks aan de hand is. Volgens mij heeft het idd ook te maken met hoe kritisch je bent op jezelf.

Ik vind mezelf best leuk. Ik kan namelijk ook best van mensen houden die niet perfect zijn, en ik ben nou eenmaal niet perfect. Natuurlijk vind ik mij ook weleens minder leuk, maar volgens mij ben ik best een leuk mens met een paar goede eigenschappen, dus ik zou best bevriend met mij kunnen zijn als ik mij niet was. Een relatie zou ik met mij niet willen hebben, ik zou gek van mij worden

Ja. Ik weet niet precies waar ik dat aan merk, ik weet het gewoon. En dat is eigenlijk heel constant, of ik nou lekker in m'n vel zit of niet. Ook toen ik diep depressief was en last had van allerlei angsten, hield ik van mezelf.

Ik kan heel kritisch zijn over mezelf in mijn werk maar ik ben eigenlijk wel heel tevreden. Heb weinig te klagen.

Nee, ik denk het niet. Leerpunt..

Ja hoor. Vind mezelf een leuk, lief en aardig persoon

Ja ik ben steeds meer tevreden met mezelf en het leven dat ik leid. Ik vond altijd al wel dat ik een leuk leven leidde, originele keuzes maakte die dicht bij mezelf stonden. Dingen zoals in het buitenland wonen vanaf m'n zeventiende tot aan m'n vijfentwintigste (niet achtereen volgend hoor, maar meerdere landen en keren) hebben me echt gevormd en ik ben blij dat ik die keuzes heb gemaakt. Ik merkte dat ik mezelf totaal niet leuk vond ten tijde van m'n Burn-out, dat vond ik nog wel het ergste: jezelf kwijt zijn, niet meer van jezelf houden en de eigenzinnige dingetjes kwijt zijn.
Al met al ben ik nu dus heel blij dat ik dat terug heb, mezelf beter ken, iemand heb die van houdt waardoor ik ook genoeg ruimte weer heb om van mezelf te houden. Ik ben blij dat ik een leuke creatieve baan hebt, het past bij me. En nog blijer ben ik met dat ik een soort rust heb gevonden. Die tijd als starter vond ik best zwaar, niet leuk om het studentenleven op te geven (en daarmee bedoel ik niet het feesten maar ik moest m'n draai als werkende vinden). En dat heb ik nu. En ik heb steeds zo het gevoel dat m'n leven goed op z'n pootjes terecht is gekomen, dat ik nu naar die toekomst die ik zo graag wil aan het toeleven ben. Misschien weten jullie nog wel dat ik zo'n twee jaar geleden als postbode werkte omdat ik maar geen baan kon vinden... Toen hield ik mezelf steeds voor ogen: 'het wordt beter, de toekomst is beter'. Die tekst hield me op de been, was m'n vooruitzicht. Ik vind het zo leuk om te merken dat dít de toekomst is. Het ís al beter. Dat wat ik toen zei tegen mezelf, is dus nu. En daarom ben ik toch wel gelukkig want de basis van mijzelf is weer blij met zichzelf. Dus ja, ik houd van mezelf.

No. 3: Jij was toch degene die een paar weken geleden nog zei dat je 'van jezelf houden' een hype vond?

Want? Ze zegt in de OP toch al dat ze dit eerst een zweverige vraag vond? Blijkbaar is haar mening bijgesteld. Zou je ook eens moeten doen joh.

Daarom vroeg ik het me juist af, benieuwd hoe dat nou zit. Ik vind het bijzonder dat je iets eerst helemaal naar beneden haalt en er vervolgens een topic over opent met daarin dat het je zo bezighoudt.

Maar Tox, waarom wíl je dan zo'n lijf als Doutzen eigenlijk?

Toxi, 90%? Ik denk eerder 99%, en die andere 1% spoort niet.

*Niets aan het handje mensen*

Maar hebben alle vrouwen dat niet Intoxicated? Ook Doutzen Kroes ziet vast nog dingen die beter kunnen aan haar lijf.. Dat blijf je altijd wel houden vermoed ik.

Maar je hoeft toch niet perfect te zijn om van jezelf te houden? Je vrienden, je familie, ze zijn allemaal niet perfect, maar toch hou je van ze, gewoon om hoe en wie ze zijn. Uiterlijk heeft daar voor mij vrij weinig mee te maken.

Ja, ik hou van mezelf. Ik ben echt niet altijd supertevreden over mezelf. Kan mezelf b.v echt heel lomp of onvrouwelijk voelen naast andere vrouwen. Of erg onzeker voelen op werkgebied, of denken dat mensen mij raar vinden ofzo. Maar over het algemeen vind ik mezelf best leuk en lief. Echt haat of lelijkheids gevoelens heb ik nooit over mezelf gehad. Lijkt me heel moeilijk.

Ik heb precies hetzelfde.

Ik houd van mezelf ja maar het kan beter. En dan in die zin dat ik mezelf heel snel weg cijfer voor de ander. Ik zal een ander eerder op plek 1 zetten dan mezelf.
Daarnaast ben ik ook best onzeker terwijl ik weet dat het helemaal niet nodig is.
2 jaar geleden kon ik mezelf niet in de spiegel aankijken dat kan ik nu wel en ik kan mezelf ook echt wel wat gunnen.
Maar goed ik zit nu ook veel beter in mijn vel. Maar wbt grenzen aan geven mag wel wat beter.

Hoe oppervlakkig om op de vraag met 'hou jij van jezelf' enkel te reageren over je uiterlijk....

Wel tekenend voor hoe je erin staat Tox, ik vind het behoorlijk extreem eigenlijk. Doutzen is geshopt, gunstig gefilmd en bewerkt, en dus onrealistisch. Ik weet nooit zo goed of dergelijk gezeur over uiterlijk nu aandacht vragen is, of gewoon oppervlakkigheid. Er is niets mis met goed voor jezelf willen zorgen, er is niets mis met er zo goed mogelijk uit willen zien, maar op het moment dat iemand vraagt 'hou je van jezelf' en je kunt enkel over je flubberige billen beginnen dan ben je een brug te ver lijkt me.

Ik ben nooit veel bezig met mijn uiterlijk. Jij past 3 keer in mij geloof ik, en toch lijk je onzekerder over je uiterlijk. Zo zonde.