Houd jij van jezelf?

22 Mrt 2014 20:50 door Bliss

Kiek, ik hoop dat dat moment snel komt, want je bent het waard!

Maar goed, toch best een confronterende vraag. Ik spreek sowieso bijna nooit uit dat ik van mensen houd (oh ja toch wel, als ik een paar drankjes op heb, zoals gisteravond in de kroeg tegen vriendinnen), laat staan dat ik dat tegen mezelf zeg. Vooral qua uiterlijk heb ik een hele lange tijd best wel van mezelf gewalgd eigenlijk. Maar bij deze vraag denk ik ook eerder aan het innerlijk. Ik weet van mezelf dat ik niet de makkelijkste ben, maar toch kan ik best goed met mezelf door één deur. Ik kan vaak om mezelf lachen, beschik gelukkig over de nodige humor en zelfspot en heb ze verder best aardig op een rijtje. Ik zit tegenwoordig best heel aardig in mn vel voor mijn doen, heb bijna nooit meer last van een echte dip of depressie en ook qua uiterlijk kan ik mezelf beter hebben ;) Ik ben geen model, maar ik voel me nu een stuk beter over mezelf dan jaren geleden. Dus tja, 'houden van' vind ik een groot woord (nou ja, twee woorden dus), maar ik vind mezelf best oké geloof ik (ook al heb ik momenteel ff een emobui).

23 Mrt 2014 13:23 door Anoniem315

Ik vind mezelf acceptabel qua acties en karakter.

23 Mrt 2014 13:28 door Caro

Kiek schreef:In eerste instantie zou ik zeggen ja, ik hou van mezelf. Ik vind mezelf leuk van binnen, kan met mezelf door 1 deur en leer mezelf steeds beter kennen en ik vind mezelf daardoor ook steeds leuker. En wat uiterlijk betreft ben ik ook redelijk tevreden.

Maar toch ben ik op een gebied nog steeds destructief bezig en zit ik mezelf te saboteren. Waarom? Als ik echt van mezelf zou houden zou ik dat toch niet moeten doen? Hmm.... lastige vraag No.3 Of ik écht van mezelf hou? Ik denk niet dat ik dat uit zou kunnen spreken naar mezelf toe, dus misschien niet. Maar ik vind mezelf wel een heel stuk leuker dan eerst dus er is een stijgende lijn en ooit komt het moment dat ik wel volledig van mezelf kan houden, ook met mijn boel niet perfecte trekken :-).

Uhhh.. dit dus. Ik weet objectief dat ik best ok ben. Ik ben geen onwijze beauty zoals anderen hier, maar lelijk vind ik mezelf ook niet. Qua karakter.. volgens mij ben ik best een ok mens, tuurlijk heb ik vervelende en nare trekjes. Kan ik lui zijn, dingen uitstellen maar de afgelopen twee jaar zijn ook heel erg hard voor me geweest en ik heb een hoop (wijze) lessen geleerd.

Maar dat is objectief. Gevoelsmatig voel ik me bluh. Ik moet sinds een week of twee iedere dag huilen, ik noem het maar oud verdriet dat nog vast zit. Maar gevoelsmatig vind ik mezelf stom, lelijk, niks waard en bereid ik me heel erg erop voor dat ik alleen zal blijven en nooit moeder zal worden.

23 Mrt 2014 13:33 door Bliss

Even een knuffel voor jou, Caro: :hug:

23 Mrt 2014 13:51 door Kiek

Caro ik herken je gevoel heel erg. Ik ben ook een tijd bezig geweest met een plan B van mijn leven en ik was boos en verbitterd dat plan A maar niet lijkt te lukken. Gelukkig ben ik nu dat punt wel voorbij en leef ik meer in het nu. Ik heb geen plannen meer en zie wel wat het leven me gaat brengen. Wieweet is het wel iets veel beters dan de plannen die ik bedacht heb? Hoe dan ook, ik heb inmiddels vertrouwen gekregen in het leven en geloof nu dat dingen gaan zoals ze horen te gaan.

En sinds ik mijn vertrouwen weer heb gekregen in 'het leven' heb ik geen plan A of B meer nodig. Ik heb nog wel dromen, ik wil ook graag ooit een gezin hebben en mocht dat niet gebeuren zou ik dat echt heel jammer vinden. Maar toch heb ik er vertrouwen in dat als ik 80 mag worden en dan terugkijk, ik zie dat mijn leven op zijn pootjes terecht is gekomen. Op welke manier dan ook.

Ik weet niet zo goed waardoor mijn kijk en mijn gevoel is veranderd want ik had het je graag meegegeven zodat jij ook weer onbezorgd en vrolijk kan zijn en dingen kan loslaten. Misschien is het een proces? Ik hoop in ieder geval voor jou dat ook jij weer snel de toekomst met vertrouwen tegemoet kan gaan, hoe die er ook uit mag zien.

:hug:

23 Mrt 2014 14:33 door Caro

Ik heb mijn plan B ook al losgelaten. Besef me dat ik niet echt iets kan sturen en probeer me vast te houden aan het 'het komt wel goed. Hoe dan ook.. ooit zal het goedkomen'. Maar daar hoort dus ook bij dat ik mijn droom los moet laten dat ik moeder zal worden en een gezin zal hebben. Dus beetje gemixte gevoelens, van de ene kant 'het gaat goedkomen, linksom of rechtsom' maar dus ook 'het kan zijn dat ik nooit kids zal krijgen'. En laten we wel wezen, ook al zou ik een kerel tegenkomen dan nog is dat geen garantie dat alles goed komt. Voor nu ben ik bezig met een nieuw huisje, probeer ik me daarop voor te bereiden maar het is daarmee denk ik ook dat oud verdriet loskomt ofzo. En dat laat ik maar even zo..

@Bliss: dank je wel :-)

23 Mrt 2014 14:45 door Anoniem51

Behalve dat stukje over alleen blijven herken ik mezelf volledig in wat Caro zegt, ook in de angst nooit moeder te zullen worden, ookal heb ik dan nu wel een vriend. Rationeel gezien weet ik dat ik best oké ben en ik door veel mensen ook graag gezien word, maar van binnen voelt het anders. Nu moet ik ook zeggen dat het ook verschilt per moment hoor, het ene moment kan ik de hele wereld aan maar vijf minuten later is daar ineens niets van over. Of ik van mezelf 'hou' is vaak ook afhankelijk van anderen. Ik heb meerdere mensen om me heen nodig om van mezelf te kunnen houden. Dan wéét ik dat ik gewaardeerd word, goed in de groep lig en dan weet ik ook dat datgene wat ik doe, door meerdere mensen gewaardeerd wordt en mensen mij dus ook als fijn persoon beschouwen. Tot voor een paar weken terug heb ik me redelijk terug getrokken in m'n schulp en dat komt dan direct tot uiting in de manier waarop ik mezelf zie. Zat ontzettend slecht in m'n vel en vond mezelf toch geen enkele toevoegende waarde hebben hier in de wereld, heb ontzettend veel gehuild, me alleen gevoeld, m'n vriend wist niet wat hij met me aan moest en daardoor ook weer veel ruzies en irritaties onderling. Gelukkig zit daar nu langzaam wel een stijgende lijn in. Ik ben er nog niet, maar ben wel op de goede weg, hopelijk hou ik dit vast.

23 Mrt 2014 16:31 door Bliss

Ja, dit soort issues houdt mij ook erg bezig. Gisteren nog een potje zitten janken erom, aangezien ik nogal met mn neus op de feiten wordt gedrukt sinds ik dagelijks omringd ben door vijf zwangere collega's (van mijn leeftijd en (veel) jonger). Best confronterend, aangezien dit plaatje bij mij werkelijk in geen velden of wegen te bekennen is. Nu heb ik geen heel sterke kinderwens, in tegenstelling tot jullie, maar ik hoop gewoon dat ik ooit de keus nog heb en het niet voor me bepaald wordt door 'het lot'. Ik weet namelijk dat met de juiste man die kinderwens waarschijnlijk wel toeneemt. Heb net "Het dertigersdilemma" uit en het helpt ook niet mee dat ik daarin las dat je op je 35e nog maar half zoveel kans hebt om zwanger te raken dan op je 30e :thumbdown:

Soms zou ik wel eens willen dat ik 10-15 jaar verder was, dan waren deze issues tenminste passé. Hoe het dan ook gelopen is, het heeft dan in elk geval geen zin meer om me er druk over te maken. Maar goed, ik kan me verder vinden in wat Kiek zegt, laten we vertrouwen hebben in wat het leven voor ons in petto heeft.

23 Mrt 2014 20:59 door Anoniem117

23 Mrt 2014 21:01 door Bliss

Nee ik associeer die dingen ook niet met elkaar hoor, het is meer dat het er nu toevallig over ging. Deze kwestie past eigenlijk niet in dit topic idd.

23 Mrt 2014 21:02 door Anoniem 63

Ik heb mezelf geaccepteerd zoals ik ben met al mijn plus- en minpunten. En dat vind ik al heel wat. Echt houden van mezelf... mwa, weet ik niet. Ik vind mezelf gewoon 'goed genoeg' en dat is ok. Wat niet wil zeggen dat ik niet meer aan mezelf werk natuurlijk.

23 Mrt 2014 21:03 door Anoniem51

AnnaK, omdat ik een toekomstbeeld voor ogen had en ik me voel alsof ik gefaald heb en veel te lang met m'n ex doorgesudderd heb dat ik dat niet gehaald heb. En daarom ben ik regelmatig woest op mezelf.

23 Mrt 2014 21:10 door Anoniem117

Dundas schreef:AnnaK, omdat ik een toekomstbeeld voor ogen had en ik me voel alsof ik gefaald heb en veel te lang met m'n ex doorgesudderd heb dat ik dat niet gehaald heb. En daarom ben ik regelmatig woest op mezelf.

Ok. Lijkt me moeilijk om op die manier te denken. En in jouw geval is het toch nog allemaal mogelijk? Alleen iets later dan gehoopt.

23 Mrt 2014 21:13 door Anoniem51

AnnaK schreef:
Dundas schreef:AnnaK, omdat ik een toekomstbeeld voor ogen had en ik me voel alsof ik gefaald heb en veel te lang met m'n ex doorgesudderd heb dat ik dat niet gehaald heb. En daarom ben ik regelmatig woest op mezelf.

Ok. Lijkt me moeilijk om op die manier te denken. En in jouw geval is het toch nog allemaal mogelijk? Alleen iets later dan gehoopt.

Voor m'n 34e zal het sowieso. Iet worden, nu. En dat vind ik gewoon veel te laat.

23 Mrt 2014 21:16 door Anoniem117

Dundas schreef:
AnnaK schreef:
Dundas schreef:AnnaK, omdat ik een toekomstbeeld voor ogen had en ik me voel alsof ik gefaald heb en veel te lang met m'n ex doorgesudderd heb dat ik dat niet gehaald heb. En daarom ben ik regelmatig woest op mezelf.

Ok. Lijkt me moeilijk om op die manier te denken. En in jouw geval is het toch nog allemaal mogelijk? Alleen iets later dan gehoopt.

Voor m'n 34e zal het sowieso. Iet worden, nu. En dat vind ik gewoon veel te laat.

Te laat? Denk je dat je een minder goede moeder zal zijn? Of dat je er minder van zal genieten? Of vind je het zoveel te laat dat je het helemaal niet meer wil? Denk je dat je meer van jezelf 'houdt' (ik heb niks met de uitdrukking van jezelf houden, daarom staat het tussen aanhalingsteken) als je moeder bent?

23 Mrt 2014 21:20 door Anoniem285

Ik vind het zo zonde om te lezen dat er zoveel leuke vrouwen zijn die er moeite mee hebben om van zichzelf te houden / gelukkig in het leven te staan / hoe je het ook wilt noemen. Ik denk dat het mens-eigen, specifiek vrouw-eigen, is om extreem kritisch naar onszelf te kijken, dat doen we volgens mij allemaal. Maar in plaats van over 10, 20, 30 jaar terug te kijken en te denken 'Wat zonde dat ik toen niet positief over mezelf kon denken' kies ik ervoor om wanneer ik negatieve gedachten heb, te denken 'Ach, dat valt een ander misschien helemaal niet op' of 'Daar zou ik bij een ander toch ook niet over oordelen?'. Ik vind mezelf gewoon leuk, punt.

23 Mrt 2014 21:21 door Anoniem51

Omdat ik vermoed dat ik al niet zo vruchtbaar ben (met mijn ex ook af en aan bezig geweest maar nooit zwanger geweest) en je vruchtbaarheid na je 30e en rond je 35e drastisch afneemt. Daarom.

Fijn dat jij zo rationeel kunt denken trouwens, AnnaK. Ik kan dat niet als het over mezelf gaat.

23 Mrt 2014 21:33 door Anoniem117

Dundas schreef:Omdat ik vermoed dat ik al niet zo vruchtbaar ben (met mijn ex ook af en aan bezig geweest maar nooit zwanger geweest) en je vruchtbaarheid na je 30e en rond je 35e drastisch afneemt. Daarom.

Fijn dat jij zo rationeel kunt denken trouwens, AnnaK. Ik kan dat niet als het over mezelf gaat.

.

24 Mrt 2014 10:07 door Anoniem321

Ik houd niet van mezelf. Ik ben veel te hard voor mezelf en leg de lat veel te hoog. Bovendien vind ik mezelf lelijk en minderwaardig. Dit komt misschien heel hard over. En dat is het ook. Gelukkig krijg ik hier binnenkort hulp voor.

25 Mrt 2014 16:15 door Koko

Ja! Ik houd van mezelf. Ik heb mezelf vele jaren gehaat en verafschuwd, maar ik heb echt geleerd om oprecht van mezelf te houden. Er zijn genoeg dingen die beter zouden kunnen, maar ik accepteer ze. Ik bedoel, ik ben ook niet de allerknapste, ik ben een enorme twijfelkont, ik ben veel te moeilijk in relaties (of nog daarvoor) met mannen, maar dat zijn ook dingen die bij mij passen en de me maken tot wie ik ben. Als ik in de spiegel ben kan ik oprecht naar mezelf lachen (en meestal maak ik ook nog even een praatje) en ik ben trots op waar ik nu sta. En tegen dat gevoel kan geen enkele mindere eigenschap opboksen :ja:

(eigenlijk is het een nee-poppetje maar die is er niet).

25 Mrt 2014 17:47 door Hunt

Kowalski schreef:Ja! Ik houd van mezelf. Ik heb mezelf vele jaren gehaat en verafschuwd, maar ik heb echt geleerd om oprecht van mezelf te houden. Er zijn genoeg dingen die beter zouden kunnen, maar ik accepteer ze. Ik bedoel, ik ben ook niet de allerknapste, ik ben een enorme twijfelkont, ik ben veel te moeilijk in relaties (of nog daarvoor) met mannen, maar dat zijn ook dingen die bij mij passen en de me maken tot wie ik ben. Als ik in de spiegel ben kan ik oprecht naar mezelf lachen (en meestal maak ik ook nog even een praatje) en ik ben trots op waar ik nu sta. En tegen dat gevoel kan geen enkele mindere eigenschap opboksen (eigenlijk is het een nee-poppetje maar die is er niet).

Vind ik leuk! haha. Ik herken me wel in jouw post :good:

25 Mrt 2014 20:55 door Bolus26

ik hou van mijn persoonlijkheid al is deze zeker niet perfect. Wat Kowalski ook zegt, ik ben trots op waar ik sta !
Van mijn lijf hou ik helemaal niet maar ik vind wel dat het geen afbreuk doet aan dat ik als mens de moeite waard ben. Ik moet wel zeggen dat mijn gevoel van eigenwaarde wel gegroeid is sinds ik moeder ben. Ik laat minder over me heen lopen en kan dingen makkelijker relativeren.

26 Mrt 2014 00:22 door Merai

Ik hou van mezelf, ik ken mijn sterke en zwakke punten en schaam me daar ook niet (meer) voor. Wat me het allermeeste heeft geholpen om van mezelf te leren houden is om mezelf te bekijken als een goede vriendin als ik in een vervelende situatie zit (al dan niet door mijn eigen schuld). Als ik er bij vriendinnen begrip voor op kan brengen kan ik dat bij mezelf ook. Niemand is perfect en dat hoef ik ook niet te zijn.

26 Mrt 2014 03:33 door Marsy31

Ja, ik ben eigenlijk altijd wel tevreden over mezelf geweest, in elk geval niet onzeker qua uiterlijk of innerlijk. Hoewel ik van jezelf houden iets van jezelf vindt, vind ik toch ook wel dat mijn omgeving hier een belangrijk deel van uitmaakt. Mijn vriend vertelt me bijvoorbeeld elke dag meerdere keren hoe mooi ik ben van binnen en buiten, mijn ouders zijn duidelijk trots op me en ik heb hele leuke vrienden die me ook zekerheid geven. Ik weet niet of ik zonder dat sociale netwerk ook zo zelfverzekerd zou zijn. Ik ben namelijk best wispelturig en doe eigenlijk precies wat ik wil (incl nooit in Nederland wonen). Tot nu toe is dit steeds goed gegaan, maar ik wacht nog wel eens op het moment dat het gewoon niet meer kan. Of wellicht komt dit nooit en mag ik altijd zo doorgaan. Het enige waar ik gek van wordt bij mezelf is dat ik zo vreselijk onrustig ben, in alles. Dat is een leerpuntje en ben momenteel ook de koe bij de horens aan het vatten.

Ik hou me trouwens niet meer bezig met zwanger zijn of trouwen, ook al ben ik 31. Het komt zoals het komt en ik vind zelfs 40 nog een prima leeftijd om moeder te worden. Tijd zat dus!

Welkom op Zeg maar Yes!

Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Re: Houd jij van jezelf?

Wie is er online?