Ik wil dit bericht niet onder mijn eigen naam hebben staan.
Ben benieuwd wat jullie zouden doen in deze situatie of dat het misschien herkenbaar is voor iemand.
Ik werk al 100.000 jaar bij hetzelfde kleine bedrijf en deze functie heb ik inmiddels ook al ruim 10 jaar. Ik heb een vast contract met een goed salaris, kan tot in zoverre mijn eigen tijd indelen en thuiswerken, goede band met collega's en mijn werkgever, kan op het laatste moment vrij nemen. Super veel vrijheid, overuren zijn betaald, nooit gezeur. Kortom, eigenlijk alles heel erg positief. Ik heb mijn werktijd zo ingedeeld dat ik werk onder schooltijd / opvangtijd (basisschoolkind en bijna peuter), perfect.
Maar er knaagt iets aan me, ik vind het niet meer zo leuk. Hier komen mijn hersenspinsels. Wat ik doe is heel breed, maar het is soms heel rustig. Er is dan gewoon niks te doen en dan ga ik maar de keuken schoonmaken of *vul maar in*. Aan de andere kant zijn er bepaalde dingen die in het weekend/avond door gaan waardoor het werk eigenlijk nooit stopt. Dat zou evt opgevangen kunnen worden door een extra werknemer voor het weekend en de avonden. Dat is op zich wel bespreekbaar denk ik. Daarmee ben ik dan wel een stukje minder flexibel waardoor mogelijk mijn werkgever ook minder flexibel wordt in vrijheden. Dat is een aanname trouwens, geen feit.
Maar dan? Er komen nu natuurlijk overal banen voorbij en er zijn heel veel dingen die me echt leuk lijken. Dat zijn geen hoogvliegers van banen, maar dat hoeft ook niet.
Ik zou best bij de McD of willekeurige supermarkt willen werken. Maar dan zal ik enorm terugvallen in salaris en zitten zij te wachten op iemand die niet elke dag kan of alleen onder schooltijd? 's avonds werken wil ik ook wel, geen probleem, maar daar is ons leven helemaal niet op ingesteld. En om 16u uur beginnen wordt 'm ook niet, dan is mijn vriend nog niet thuis. Ik zou niet weten hoe je zo'n schema een beetje fatsoenlijk kan indelen met kinderen. Mijn vriend werkt nu regelmatig 's avond en hij kan best een paar avondjes inleveren, maar dat is ook niet echt aantrekkelijk als ik dan werk voor veel minder geld. Aan de andere kant ziet hij mij natuurlijk ook het liefst gelukkig, dus ook dat zal bespreekbaar zijn.
Maar ga ik daar gelukkiger van worden? Ja dat weten jullie ook niet natuurlijk. Misschien moet ik eerst bij m'n werkgever aangeven dat ik de 'stand by' modus een beetje wil afschalen. Ik zou sowieso als de jongste ook op school zit wel minder willen werken of ander werk willen doen. Maar nog 2 jaar dit zoals het nu gaat zie ik ook niet zitten. En is het een bevlieging of wil ik echt graag iets anders doen? Het lijkt me ook gewoon wel lekker om niet altijd achter de computer te zitten, maar echt een paar uurtjes actief fysiek aan het werk te zijn en offline zeg maar.
Ik zie door de bomen het bos niet meer. Misschien hebben jullie nog inzichten of goede vragen of ideeën?
Wat een langdradige tekst ook weer dit.