Kinderen en verdriet.

14 Mrt 2014 10:56 door Anoniem91

Het is hier in huis een rare week geweest na het overlijden van Evi.
Wij zijn allemaal vreselijk verdrietig en Lise kan het allemaal wel redelijk uitspreken wat ze voelt, maar ze heeft er toch veel moeite mee allemaal. Ze wilde ook haar verjaardag eigenlijk niet eens vieren.
Bij Mas en Amé is het allemaal zoveel lastiger, ze kunnen het moeilijke uitspreken wat ze voelen en daardoor zijn ze soms vreselijk dwars! Dan is niks goed en willen ze ook gewoon niks meer.
Nu heeft Mas van de week de pootafdruk van Evi meegenomen naar school en zijn juf zei dat ze tijdens het kringgesprek wel een half uur over de dood hebben gesproken, dus voor hem heel fijn dat er op school ook tijd aan besteed wordt.
We praten er veel over ook thuis en kijken samen foto's en filmpjes van Evi.
Hoe ga je met het verdriet om van de kinderen en wordt het allemaal iets makkelijker? Het is ook gewoon lastiger dat je zelf ook veel verdriet hebt.

14 Mrt 2014 11:05 door Parisienne

Wat moeilijk om, buiten je eigen verdriet om, je kinderen ook zo'n verdriet te zien hebben. Ik zou ze vertellen dat het mag om heel verdrietig te zijn, wat jullie ongetwijfeld vast al doen/gedaan hebben. Ook uitleggen dat je zelf verdrietig bent, zodat je je eigen emoties niet verbergt en ze niet schrikken als ze jou zien huilen of sip zien.

Mochten ze nou wat 'dwars' zijn en ongewenst gedrag vertonen, benoem dan wat je ziet, geef ze vervolgens een papiertje en zeg iets van: "Ik zie dat je erg boos bent! Hier, teken maae hoe boos je bent. Teken maar waar je aan denkt." Misschien dat ze op die manier hun gevoelens wat kunnen uiten. Een flinke krastekening kan ze helpen hun woede/verdriet te uiten. En wie weet wordt er een prachtige hond getekend, waaruit je misschien weer kunt leiden dat het hun inderdaad op dat moment even heel veel doet.

14 Mrt 2014 11:12 door Anoniem91

Mas heeft zelf op school een verftekening gemaakt voor Evi en daar heeft hij de hondenhemel gemaakt.

Ik heb inderdaad ook gezegd dat wij heel verdrietig zijn en dat het ook niet erg is allemaal. Bij die kleintjes overvalt de emotie hun vaak ook. Dan is het opeens heel boos of heel verdrietig en die van een tekening is inderdaad wel een goede voor ze. Dat gaan we maar eens proberen.

14 Mrt 2014 12:04 door Anoniem315

Tekenen inderdaad. Dat laat ik mijn leerlingen ook doen, wanneer ze verdriet, woede of bijvoorbeeld angst naar mij uitspreken. Sommige kinderen hebben aan een tekening genoeg. Anderen maken een heel boekje, met tekst. Weer een ander knipt en plakt er op los en maakt een abstract werk. Vervolgens bespreken we het gemaakte 'werk' één op één en dan komt er vaak ook een heleboel los. Het levert vaak een soort opluchting op en de meeste kinderen kunnen uiteindelijk met een glimlach verder met hun dagelijkse bezigheden.

Een eigen herdenkingshoekje maken is ook een leuk idee.

Weetjewel, ik wens jullie veel sterkte... :hug:

Het is vreselijk om zo'n lieverd te moeten laten gaan en te moeten missen.

14 Mrt 2014 12:41 door Jezzie

Misschien kan je ook een boekje in de bieb zoeken over de dood van een huisdier wat je samen met ze kan lezen.

15 Mrt 2014 21:53 door Anoniem187

Hoe gaat het nu met de kindjes Weetjewel? En heeft Lise een leuke verjaardag gehad?

16 Mrt 2014 09:25 door Pompoen

Er is een boekje van kikker en vogel, daarin gaat vogel dood. Misschien een idee om dat voor te lezen. Dat geeft die kleintjes dan ook meer een ingang om er over te praten.
Verder gewoon open en eerlijk zijn ook over je eigen verdriet. Geef ze het gevoel dat verdriet er mag zijn zonder dat ze het gevoel krijgen dat je door verdriet de controle verliest.

Welkom op Zeg maar Yes!

Kinderen en verdriet.

Kinderen en verdriet.

Re: Kinderen en verdriet.

Re: Kinderen en verdriet.

Re: Kinderen en verdriet.

Re: Kinderen en verdriet.

Re: Kinderen en verdriet.

Re: Kinderen en verdriet.

Wie is er online?