Zora, wat naar dat je opnieuw een miskraam hebt gehad. Hier lees ik veel succesverhalen, hopelijk doen die je goed. Veel sterkte.

Bedankt voor alle lieve reacties dames. We hebben de afgelopen weken zo ontzettend veel kaartjes en lieve berichtjes gekregen, allemaal even fijn en behulpzaam. Echt elke sterktewens helpt weer een beetje. Ik weet voortaan ook weer dat ik in de toekomst mooi bij een ander dus wél dat kaartje extra ga sturen. Fijn om te lezen dat ik al gemist werd door sommigen

Erg inderdaad he, hoe vaak miskramen eigenlijk voorkomen. Als je je dat bedenkt is het misschien alsnog niet zo gek dat het gewoon soms 2x bij dezelfde persoon gebeurt..

IJsbeer; wat vervelend dat het bij jou ook niet op de natuurlijk wijze is gestopt. Dat lijkt het me nog vervelender maken. De VK zei al tegen mij dat, cru genoeg, mijn lichaam erg goed lijkt te zijn in miskramen… Bloedverlies start, die nacht ontzettend pijnlijke en heftige weeen/krampen, volgende ochtend vruchtje verliezen, en minder dan een week erna is het bloedverlies weer gestopt. Dat voelt aan de ene kant wel heel fijn, dat mijn lichaam dat zo efficient doet. Maar aan de andere kant voel ik me dan ook net een beetje een robot. Wat nou als mijn lichaam gewoon te streng is ofzo, voor een vruchtje?

Marin: Thanks voor je lieve reactie. Ik heb ál je foto's bekeken hoor Wat een prachtige zaten ertussen zeg…poeh. Ik ben aan de ene kant best gespannen evt een volgende x zwanger te zijn, maar aan de andere kant zal het toch moeten als ik een kind wil haha. En ik heb goede hoop dat als ik eenmaal de eerste tijd door ben, het iets rustiger zal worden in mn hoofd. Mijn vriend en ik liggen hierin gelukkig enorm op 1 lijn, alhoewel hij meer bezorgd om mij is dan ik om hem. Maar we kunnen idd heel goed praten en samen huilen (en lachen om alle drama haha). Ook gelukkig inderdaad met anderen, maar tegelijkertijd zijn we ook wel teleurgesteld in de (non-)reactie van sommigen… Erg verdrietig om in zo'n periode je dan te beseffen dat sommige vrienden of familieleden je gewoon niet kunnen/willen steunen. Maar goed, daar proberen we nu even niet bij stil te staan; komt later wel weer De meeste mensen zijn echt ongelooflijk lief. Ook op mijn werk, niks was ook maar een probleem toen ik weer langzaamaan begon.

Linnie: zo fijn dat het jullie gewoon gelukt is Ik heb jou wel een beetje gevolgd!

Rejoy; wat kan die beleving verschillen he. Waren beide miskramen bij jullie voordat je je kindjes kreeg?

Raven: wat ontzettend heftig zeg, ook nog een vroeggeboorte. Zijn jullie dan daarna niet sowieso doorverwezen? Wat verdrietig voor je man, hij is écht uit het veld geslagen dus. Ik zie dat nu ook aan mijn vriend. Hij is altijd zo optimistisch, en nu is hij zo verdrietig. Vorig weekend vroeg hij aan mij of ik me zorgen over hem maakte. Omdat hij zo verdrietig was Natuurlijk maakte ik me daar geen zorgen om, maar hij kent dit zo niet van zichzelf… heftig om te zien is dat he. Kun jij je je er een beetje aan 'optrekken' dat je wel zwanger kunt worden? Het schijnt dat dat op vruchtbaarheidsgebied ofzo dan toch goed nieuws is…

Milou: wat een succesverhaal van jou. Kan me wel goed voorstellen dat je het niet durfde te geloven hoor. Poeh. Bedankt voor je lieve berichtje, heel fijn om zo'n succes te lezen.

Amber: dank voor je bericht. Ik ga eens opzoeken wat zo'n te korte LF dan voor gevolgen heeft, en wat dat precies inhoudt. Ik google me helemaal suf joh Vast heeeeel goed hehe. Superfijn om te lezen dat het daarna voor jou gewoon goed gegaan is!

Figaro: bedankt voor je uitgebreide verhaal. Kan me zo goed voorstellen dat het er met 15 weken nog erger inhakt. Ze zeggen wel dat je niet mag vergelijken, verdriet met verdriet, althans dat zegt men tegen mij maar poeh, 15 weken is nog bijna 2 maand verder dan ik was! Wat voor onderzoeken heb jij gehad, als je dat wil vertellen? Ik kan me wel voorstellen dat het al hebben van een kindje wel heel fijn en steunend is. Je hebt dan ook, zo heb ik begrepen, echt een reden om door te gaan.

MzCharlotte; ik wist niet dat jij 2 miskramen hebt gehad joh, wel 1. Bah, klinkt superheftig. Het lijkt me het allemaal nog veel zwaarder maken als je niet met je vriend/man erover kunt praten. Zag hij dat zelf ook in, en vond hij dat gegeven ook moeilijk? Superknap dat je het zwanger worden een tijdje hebt kunnen laten voor wat het is. Mijn vriend stelde dat de maand voordat ik weer zwanger was voor, maar ik kan dat echt niet. Mijn hele lijf schreeuwt erom zwanger en een moeder te moeten worden. Ik weet niet hoe ik maar gewoon een maand of 2 of meer moet overslaan. Rond de tijd dat je vruchtbaar bent, dan weet je dat toch ook gewoon? Ik hoef daar echt niet voor te rekenen hoor Die uitspraak waar jij je aan hebt kunnen optrekken… die vind ik moeilijk. Misschien moet ik daar eerst wel een kind voor krijgen. Want ik kan nu alleen maar denken aan; wat nou als deze 2 zo superleuk en lief waren. Wat nou als dit de beste kinderen ooit waren? Pfff. Fijn dat jij zo'n succesverhaal bent geworden Mz Charlotte

Victoria: lief dat je me nog herinnerde, en bedankt voor de goede ervaringen!

Yes1984 & Ig Nore: jullie hebben dus eigenlijk dezelfde ervaring. Lijkt me ook een rollercoaster hoor, zoals jullie het hadden. Maaar wel superfijn en opbeurend om bij jullie te lezen dat jullie gewoon beide 2 kindjes hebben

Sterre: dank voor de lieve reactie. We nemen er inderdaad heel bewust ruim te tijd voor. Ik werk nog niet volledig, maar kies er bewust voor elke dag een uurtje of 2 eerder te stoppen, of later te beginnen. Erg fijn dat ik die ruimte krijg, en het geeft me net een duwtje qua fijner gevoel. Vriend is wel gewoon al een tijdje weer fulltime aan de slag. Drama dat het was de eerste ochtend dat hij weer echt weg moest joh

Liesje: poeh, 14 weken is ook niet niks zeg. En dan daarna toch nog 1. Is er bij jullie enig idee wat er gebeurd is of was het gewoon pech? Heel fijn om te lezen dat jij er ook al 2 hebt nu!

-------------------------------------------
Dat van me afschrijven werkt wel een beetje. Thanks voor alle lieve woorden dames

Meid, als je hier leest hoe vaak het voorkomt & hoe vaak het daarna ook gewoon goed is gegaan, dan weet ik zeker dat dat bij jou ook het geval is. Hoop voor je dat het snel raak is en je de zwangerschap gewoon mag voldragen!

Ik zie nu ook een topic van jou… Wat verdrietig voor jullie. Dank je voor jouw berichtje. Hoe voel jij je inmiddels? Durven jullie alweer wat verder te kijken?

Wat ontzettend naar dat je weer een miskraam hebt gekregen, Zora. We hadden in augustus rond dezelfde tijd een miskraam en ik had gehoopt dat je dit bij een volgende zwangerschap niet weer had hoeven meemaken. Hopelijk was het twee keer pech (om het maar even zo te zeggen) en zal een volgende zwangerschap goed verlopen. Het lijkt me erg moeilijk om weer die toekomstvisie te moeten bijstellen. Veel sterkte!

Wat super dat je de moeite neemt om op iedereen te reageren zeg.
Nogmaals veel sterkte...

de kans op een mk is overigens ook best groot vind ik. En wanneer je in gesprek raakt met mensen, dan hoor je ineens dat je niet de enige bent. Dat is iig mijn ervaring. Van velen weet je het niet, totdat het onderwerp ter sprake komt en dan komen de verhalen.

Mijn vriend zei ook al: 'ik heb er écht een goed gevoel over'. Dan denk ik, superfijn haha, maar míjn gevoel heeft al nauwelijks zin, en dan gebeurt het allemaal nog wel in mijn lichaam, dus zijn gevoel… haha. Maar wel lief

Poeh idd Ereane. Ik vond het stiekem heel leuk te lezen dat jij zwanger was, want vond het toch bijzonder dat we dan tegelijk weer zwanger waren. Dan zou het vast goed komen

Ig-Nore, de kans is idd supergroot. Relatief dan… maar dat zijn toch best abstracte begrippen tot je het zelf 2x overkomt. En ik heb écht best veel vertrouwen dat het gewoon goedkomt en dat het idd pech is. Maar tegelijkertijd…. wordt de kans nu toch wel groter dat het de volgende keer misgaat. Best eng.

Ik heb het gelukkig niet meegemaakt, dus geen ervaring, maar ik wil jullie veel sterkte wensen. Ik hoop dat je snel een goede, gezonde zwangerschap mag uitdragen.

Veel sterkte met het verwerken van deze 2 zwangerschappen.

Wat ontzettend verdrietig dat je weer een miskraam hebt gehad. Ik hoor bij de zeer weinige vrouwen die herhaalde miskramen blijft houden. En ook al werd ik gek van de statistieken waar artsen mee bleven komen, het klopt wel dat de kansen groot is dat het een volgende keer bij jullie goed gaat. Hou je vast aan de positieve verhalen van hier! Mocht je vragen hebben of je verhaal, angsten en frustratie kwijt willen, je mag me altijd pm-en.

Voor dat ik mijn dochter kreeg heb ik ook 2 miskramen gehad. Daarna hebben wij beide chromosomenonderzoek gehad en daar kwam niets uit. Niet veel later was ik weer zwanger en die keer ging het gelukkig goed. Ik heb een dochter van bijna 4,5 jaar.

Sterkte!

Zora de eerste miskraam was ook veruit de pittigste omdat ik de magische 12 weken gepasseerd was en 3 goede echo's had gehadgehad. Laatste zelfs een bewegend kindje. Ook ging de soort mini bevalling ook niet geweldig en moest ik met spoed gecurateerd worden. Helaas was het dikke pech ws oorzaak is onbekend zelfs het geslacht was niet te achterhalen. Maar houd moed en wat je zegt over angst bij een volgende zwangerschap is heel goed te begrijpen. Ik had dat ook heel erg tot de 20 weken hebben ik niet echt kunnen genieten omdat je bang bent voor Nog een teleurstelling

.

Mijn eerste zwangerschap ging gelijk goed, daarna meerdere miskramen en mijn laatste twee zwangerschappen gingen weer goed.

En veel sterkte, het is echt naar om mee te maken. En wat hierboven ook al is gezegd: je hebt de statistieken echt mee.

Ahw nee geen ervaring of tips, maar jeetje.. Sterkte, lieve Zora!!

*Edit; en hoe gaat 't met V.?

Geen ervaring, maar ik wil je wel heel veel sterkte toewensen!

Ik heb er geen ervaring mee maar wil je wel heel veel sterkte toewensen en je een hele dikke knuffel geven!

Ah wat sneu, heel veel sterkte. Erg verdrietig, 1 is al verdrietig en 2 net zo.

Ik heb er helaas ook ervaring mee. Maar hier ook een gezonde zoon en als het allemaal goed gaat een kindje erbij in september. Ik werd elke keer vrij snel weer zwanger na een miskraam/ma.

Bedankt voor alle lieve berichtjes weer dames. Doet me erg goed dat jullie zo meeleven.

Bazinga: thanks V is ook ontzettend van slag. Ik geloof dat ik het ook al in een andere post beschreef; V is altijd zo vrolijk en blij, en dit gevoel kent hij gewoon oprecht niet. Hij is natuurlijk wel eens een dagje wat minder opgewekt, maar zo'n gevoel met je meedragen is met name voor hem echt heel heftig. Maar al met al is hij vooral superzorgzaam en lief, en als hij echt heel erg verdrietig is, dan is dat met name uit onmacht richting mij. Erg lief

Weegschaal: jullie verhaal is zo heftig. We hebben ons de afgelopen tijd vaak afgevraagd hoe het in hemelsnaam moet als het je nog vaker overkomt. Jullie hebben dat meegemaakt…. Ik kan me niet indenken hoe verdrietig dat moet zijn. Ik kan me voorstellen dat je er misschien dan aan de ene kant nog blij mee bent dat er geen oorzaak gevonden wordt, maar aan de andere kant frustreert het ook vast enorm. Je kunt er dus echt helemaal niets mee :S Kun jij het ook wat van je afzetten? Heel erg bedankt voor je lieve reactie.

Sofie: wat goed om te horen Hadden jullie een specifieke reden om 'meteen' voor een chromosomenoz te gaan?

Liesje: poeh, ik kan me voorstellen dat je het een mini-bevalling noemt. Wat afschuwelijk dat dat ook nog eens niet goed ging zeg. En ik kan me niet eens indenken hoe heftig het idd is als je net die magische grens voorbij bent… Al die pijn voor niks… De nacht dat het bij mij doorzette… pfff zoveel pijn en kramp en verdriet, en dan het besef waarom je zoveel pijn hebt. Brr. Had jij veel steun aan je vriend/man?

AnnaK: Dank voor je lieve bericht. Ik wist wel dat het bij jou ook niet van een leien dakje ging, maar had me niet gerealiseerd dat jij al zovaak dit verdriet hebt moeten doorstaan. Wat verdrietig dat jullie nu weinig meer kunnen doen. En nu dan? We hebben hier ook wel over nagedacht de afgelopen tijd en ik dacht steeds dat als het ons nou nooit lukt; dan is al dit verdriet voor niets geweest… Ik hoop niet dat jullie dat gevoel hebben want dat lijkt me hartverscheurend. Heb je steun aan de dochter van je man? Of maakt dat het juist moeilijker?

SarahKey: ja jij werd weer heel snel zwanger idd. Dat was ook zo! Fijn om te lezen

.

Wat lief dat je op iedereen hebt gereageerd Zora. Ik ben het eens met AnnaK, maar durf het ook niet zwart op wit te zetten dat het voor jou ook vast wel goed komt ook al gun ik je het wel natuurlijk. De statistieken zijn wel in je voordeel gelukkig. Ik hoop dat je ook een succesverhaal wordt!

Mijn man en ik hebben er wel over gesproken dat we anders reageeren op de miskramen. Misschien nog wel meer dan over de miskramen zelf. Hij vond het lastig dat hij me niet kon bieden wat ik nodig had, maar ik weet ook dat je moet kunnen lullen als een brugman om mijn gevoelens om te kunnen buigen en die expertise heeft hij gewoon niet, dus besefte ik al snel dat ik dat elders moest zoeken. Hij heeft me wel altijd gesteund en is nooit ongeduldig geworden, dat was al heel waardevol. En je deelt toch de ervaring, hij heeft alles altijd serieus genomen. Bij de eerste keer was hij meteen terug naar huis toen ik erom vroeg en bij de tweede keer zou ik gecurreteerd worden, had hij al vrij geregeld nog voor ik erom had gevraagd. (Uiteindelijk begon de miskraam de avond ervoor spontaan, maar we zijn nog wel naar het ziekenhuis geweest voor de opname, waarop ik aangaf wat er gebeurd was en ik dus alleen ben gecontroleerd).

Overigens zijn mijn miskramen van juni 2012 en januari 2013. De eerste keer was ik 24 januari uitgerekend, voor de tweede zwangerschap testte ik net voor de uitgerekende datum positief. Met de derde zwangerschap liep ik twee weken voor op de eerste zwangerschap qua verloop, dat was wel echt heel dubbel. Ik had het een jaar eerder allemaal moeten meemaken, zeg maar.

Zora ja had veel steun aan mijn man en me ouders. Dat was ook heel fijn. Ik heb toen ook een sieraad gekocht om het een plekje te geven. Misschien helpt dit ook bij jou

Zodra, ik heb 1 keer een mk gehad tussen beide kindjes in. Het was een vroege mk met 5/6 week maar ik had het er erg moeilijk mee. Ik heb een armband met heel klein de datum van de mk er in, als je het niet weet zie je het niet en er hangt een hartje aan. Voor mij is deze armband erg belangrijk en toen ik hem had voelde het als "afgesloten". Maar bij de zwangerschap van de jongste kwam er uit dat het niet zo was dmv depressie in de zwangerschap.

Veel sterkte!