Dan maak je een begroting voor de leefstijl die je zou willen en dan zet je de rest van het geld op een spaarrekening waar je niet zomaar een, twee, drie bij kan. Dan kun je leven zoals je wil leven en dan kun je later de studie van je dochter van het spaargeld betalen. Een aantal van je spullen verkopen lijkt me ook geen onhaalbare kaart, je zet ze op Marktplaats en klaar is Kees. Zeker als je het niet om het geld doet en er dus niet veel voor vraagt, ben je ze zo kwijt. Desnoods breng je ze naar de kringloop. Ik zie hier niets wat niet op te lossen valt, hoor. Niemand heeft ooit gezegd dat je verplicht in het Gooi moet wonen en bij de Bijenkorf je kleren moet kopen als je een hoog inkomen hebt. Een hoog inkomen betekent meer keuzemogelijkheden. Een van die keuzemogelijkheden is een huis met een paard en geiten en verder weinig spullen.

Oh ja en Izar: ik vind het interessant dat je zo'n doorwrocht stuk heb geschreven over mijn persoonlijkheid, al verbaast het me dat je de tijd en moeite daarvoor neemt. Helaas kun je alleen afgaan op de berichten die ik hier op het forum plaats en is je analyse dus verre van volledig. Maar goed, als jij er genoegen in schept alles om je heen op een dergelijke manier te psychologiseren, dan ben ik de laatste die je zal tegenhouden.

Ook al hebben wij geen riant inkomen en geen grote spaarpot, ik snap het wel.
Wanneer wij in april de bonussen en in juni vakantiegeld krijgen...geen idee wat ermee te doen. Tuurlijk, kan keer goed shoppen, nieuwe tv kopen, een nieuwe weet ik het....maar ik vind het zonde. Met als resultaat, het verdwijnt weer naar de spaar. Prima keuze hoor, maar voel dan ook niet de behoefte om iets te kopen.
Dus ja, ik zeg dan ook " geen idee wat ermee te doen", maar dat staat los van situatie waarin mensen met lage of geen inkomens zich verkeren. Ik ben blij met het geld, en zie het ook als een beloning, maar ik hecht er op dat moment eigenlijk geen waarde aan.

Overigens. Wij hebben nu een maandbudget ingesteld. Niet omdat het moet, meer omdat ik meer niet nodig vind. Ik vind het veel leuker om creatief met geld om te gaan, dan alles klakkeloos in de kar te gooien en niet lettend op het banksaldo.

Ik kan me hier helemaal in vinden.
Om eerlijk te zijn zou ik nu ook echt niet weten wat ik met €600 voor mezelf zou moeten doen.

Ik snap het ook wel. Het hele kapitalisme en de drang naar zoveel mogelijk 'hebben' staat mij ook tegen. Ik probeer dus ook echt bewust zo simpel mogelijk te leven. Voor mij betekent dat dat ik al maanden een shop-stop heb, eten maken we helemaal zelf zonder pakjes en zakjes en we doen alleen dingen die we zelf leuk vinden. Natuurlijk zie ik vaak genoeg leuke kleding in de etalages, maar dan denk ik aan alles wat ik in de kast heb en ik heb gewoon niks nieuws nodig.

Ik weet trouwens wel wat ik met mijn geld moet hoor, ik heb genoeg doelen om voor te sparen. Die dingen die ik nog wil hangen wel allemaal samen met mijn droom en als die is uitgekomen heb ik volgens mij ook geen wensen meer.
Het simpel willen leven snap ik heel goed en ik denk dat mijn vriend en ik ergens in een klein dorpje in Noorwegen eindigen, elke dag van 8 tot 4 werken en dan daarna langlaufen en brood bakken. Lijkt me heerlijk!

Ik zou eigenlijk ook niet weten wat ik op dit moment met mijn spaargeld zou moeten. Ik kom prima rond in de maand. Hou niet veel over, maar sta ook nooit rood. Mijn spaargeld staat maar wat te staan. Ik koop geen hele dure kleding of spullen. Maar het geeft mij juist veel rust. Als ik mijn huis verkoop, mijn wasmachine stukgaat of ik om een andere reden opeens geld beschikbaar moet hebben dan kan dat.

Ik heb geen heimwee naar de tijd dat ik niet veel te besteden had. Ik ben juist trots op wat ik heb bereikt en gespaard. Jammer dat je je zo voelt ED. Toch een soort van zonde voor al het harde werken de afgelopen jaren. Maar gelukkig zijn met het feit dat je geld kán uitgeven en daaarnaast ook bewust leven kan volgens mij prima naast elkaar.

Dat heb ik dus ook Whoop, natuurlijk zie ik wel eens iets leuks in de etalage, of denk ik: 'het zou fijn zijn om een nieuwe winterjas te hebben die past bij mijn bruine schoenen', ofzoiets, maar gelijk daarna komt mijn bewustzijn weer naar boven en de gedachte 'heb ik dit echt nodig?', 'word ik hier echt gelukkig van?'

Nee, dus. Ik koop al tijden geen nieuwe kleren meer, geen extraatjes, niks. Ik haal daar gewoon mijn voldoening niet meer uit, zoals anderen dat wel doen en zoals ik dat jaren geleden ook wel heb gedaan. Natuurlijk kun je dan al je geld oppotten, maar op een bepaald moment heb je dan een gigantische spaarrekening en dan? Sparen is leuk als je ergens voor spaart. Wij hebben lang gespaard voor een mooi groot huis, maar nu het doel dichterbij komt en we daadwerkelijk ons droomhuis willen gaan kopen, voelt dat voor mij niet goed. Wat een desillusie is dat? Net als je het je kan veroorloven verliezen alle spullen om je heen hun waarde en het hele fijne gevoel dat hangt aan 'veel geld' is verdwenen.

Ik word er gewoon triest van. Het is alsof je toewerkt naar een doel, maar zodra je er in de buurt komt, haalt iemand de positieve gevoelens die aan je doel hangen ineens weg.

Ik zou willen dat ik eenvoudiger zou kunnen leven en geen belang hecht aan spullen. Ik heb nu eigenlijk mijn vakantiebonus in mijn hoofd al uitgegeven, terwijl het nog ruim 2 maanden duurt voor het binnen is.

Ach lieve schat, zoveel moeite kost het niet om jouw kronkels samen te vatten en zit niet zo dom te blaten over psychologiseren, want ik geef je nergens een label uit welke psychologische discipline dan ook. Ik reageer op de onzin die jij uitkraamt en de reactie daarop is snel getypt, hoor. No worries. Het is nou niet echt hogere wiskunde die je uitdraagt namelijk. En uiteraard kan ik alleen afgaan op wat je hier post en dus over jouw leven vertelt; ook daar ben je niet uitzonderlijk in. Ik vind het werkelijk waar tenenkrommend hoe jij jezelf en jouw leven presenteert en dát is hetgeen ik op reageer met je domme gezwets.

Is het idee van je droomhuis niet gewoon veranderd? Eerst wilde je misschien een groot huis in een mooie buurt, met veel kamers, een garage en een dakterras, nu wil je misschien wel een leuk klein eenvoudig huisje in een landelijke omgeving met veel grond eromheen. Of misschien wil je wel in je huidige huis blijven wonen en een huisje voor erbij, ergens midden in de natuur, ver weg van alles, waar je in de weekenden en vakanties helemaal back to basic kan gaan en waar je groente en fruit kunt verbouwen.

Enfin, je gaat niet echt op mijn berichten in, dus ik hou er verder mee op, maar het lijkt mij dat er mogelijkheden te over zijn. Doelen kunnen gewoon veranderen en je kunt je geld (of een deel ervan) ook gebruiken om je nieuwe ideaal waar te maken. Ook eenvoudig leven is niet gratis, zeker niet het opstarten daarvan.

Ik kan me wel voorstellen dat als je constant streeft naar meer geld verdienen, meer sparen, meer buffer opbouwen en dat je dat dan op een gegeven moment het en denkt: en nu? Waar verdien je al dat geld dan eigenlijk voor? Om uit te geven voelt misschien dan zonde na al dat harde werken, om dan maar alles wat los en vast zit te kopen voelt als loze uitgaven, maar om altijd alles maar op te potten is ook weer een ander uiterste. Natuurlijk is het heerlijk als je die luxe hebt, maar ik kan me het gevoel van 'en nu?' ook wel voorstellen. Niet omdat je t geld persé moet uitgeven maar omdat je je leven zo hebt ingesteld op zo veel mogelijk geld verdienen en dat dat (die levenswijze) dan z'n waarde een beetje verliest door de realisatie dat die hele 'hebben hebben hebben' mentaliteit je niet zo aanstaat.
Overigens: Ik zeg niet dat ik zo ben, ik zeg dat ik t me kan voorstellen.

Ga met je man naar een leuke stad, overnacht in een leuk hotel, koop een paar leuke bh's met bijpassende slipjes van een duur merk, ga een keer luxe uit eten, wat borrelen en koffiedrinken in een leuk tentje en het is op.

Zo heb afgelopen dagen zo'n €600 uitgegeven en ik werd er heel gelukkig van.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest: je kunt je leven invullen zoals je dat zelf wilt.

Leef zo eenvoudig mogelijk, stel budgetten in voor bijvoorbeeld boodschappen, zie het als een uitdaging dingen zo goedkoop mogelijk te doen. Ja, dan houd je misschien nog wel meer geld over, maar dat kun je apart zetten. Denk aan een studie voor je dochter of je eigen oude dag en profiteer ervan als het nodig is. Als je wasmachine/koelkast/of wat dan ook kapot gaat, dat je dan gewoon een nieuwe kunt kopen. Mensen genoeg die dat niet kunnen.

Misschien denk ik te makkelijk hoor. Ik ben niet anders gewend dan nooit uit de band te kunnen springen. Ik word ook niet blij van een dag uitgebreid shoppen. Met dat geld kan ik ook leuke dingen doen met mijn gezin, dat vind ik veel belangrijker.

Ik denk dat als je eenmaal hebt bedacht wat je echt met je geld wil doen, je geen moeite hebt om het uit te geven. En dan is het niet zo moeilijk om ervoor te sparen. Iedereen wordt ergens anders gelukkig van en bijvoorbeeld waar SoGood gelukkig van wordt, dat is niks voor mij. Maar ik heb dus een reis naar Antarctica geboekt wat een rib uit mijn lijf kostte en daar word ik heel gelukkig van. Ik voel me er niet slecht over, omdat dat is wat ik echt wil.

Dus ik zou zeggen; neem de tijd om te bedenken wat je echt wil en doe dat! Of dat nou een groot huis is of een hutje op de hei of een wereldreis; doe gewoon wat jou gelukkig maakt.

Inderdaad, maar wat me écht gelukkig heeft gemaakt is natuurlijk de combinatie van dingen die gewoon niks kosten. Het leuk hebben samen met mijn vriend, het zonnetje, de mooie parken, gesprekken met mensen, uren lopen, het besef dat dit gewoon kán, dat maakt het gelukkig. Van een boterham met kaas word ik net zo gelukkig als wat dure gerechtjes met een bijpassende wijn. En met een bh van 15 euro was ik net zo blij geweest. Maar nieuwe herinneringen maken, soms onszelf even verwennen omdat we beiden 40+ uren werken en omdat het weer nieuwe energie geeft dat is leuk. En het besef dat het nu nog kan zonder ergens uitgebreid over na te denken, ik ben gewoon een dankbaar en gelukkig mens. Als ik dit iedere week zou doen, dan zou me dat niet gelukkiger maken waarschijnlijk. Integendeel.

Goh. Hoop dat jullie het nog begrijpen.

Het was ook niet vervelend bedoeld hoor SoGood! Ik snap je helemaal, dat vind ik ook zo fijn aan reizen

Zo ervaar ik het ook helemaal niet! Het was meer een aanvulling op jou. Van een reis naar Antartica, daar zou ik ook gelukkig van kunnen worden. Wat onwijs leuk!

Izar, ik reageer verder maar niet meer op je, je hebt kennelijk een bepaald idee over mij wat nogal negatief is, maar volgens mij kan ik daar niet zoveel aan veranderen, dus bespaar ik mezelf die moeite. Jammer dat het zo moet gaan, maar ik vind het zelf plezieriger om even ontopic te blijven. Als je wil praten over mij persoonlijk mag je me altijd PM'en, dan praten we erover.

We hebben net een tripje geboekt naar Portugal en daar heb ik wel veel zin in. Ik denk dat ik me meer moet gaan focussen op het kopen van ervaringen, i.p.v. het kopen van spullen. Ik hou van reizen en dat doen we ook voldoende, ook werkgerelateerd, waardoor het meestal weinig geld kost.

Ik denk dat deze crisis niet alleen te maken heeft met geld, maar ook met sowieso wat ik nu eigenlijk wil met mijn leven.

Susan, het is niet expres hoor, dat ik niet op je reageer. Je doet goede suggesties, maar het fundament is nu juist dat alles zijn waarde wel verloren lijkt te hebben. Zodra ik iets koop en het doel daarmee is bereikt, lijkt het wel alsof het zijn waarde heeft verloren. Ik word kennelijk gelukkiger van een doel hebben/stellen, dan dat het me voldoening geeft om het doel te bereiken.

Misschien begin ik gewoon weer depressief te worden, dat kan ook.

Maar is het zo gek dan, dat je die € 600 bijvoorbeeld niet opmaakt als je het binnen krijgt als extra'tje? Ik lees hier al meerdere mensen die aangeven het ook zo 1,2,3 niet te weten wat ze er mee zouden doen.

Wij hebben ook een boven modaal inkomen, maar als ik extra geld krijg door een meevaller, bonus, belastinggeld etc. dan zou ik ook zo niet weten wat ik er mee moet doen. Ja, ik zou het wel weten maar ik koop het niet. Omdat ik het ergens ook zonde vind. Ik ben ook helemaal niet echt materialistisch ingesteld en spaar het liever op. Voor vakanties, voor bijzondere uitgaven, onvoorziene uitgaven etc. Niet om die dure tas, nieuwe gadget etc. etc. te kopen.

Ik denk er verder niet over naar om eenvoudiger te leven ofzo. Ik koop wat ik wil als ik daar behoefte aan hebt, maar als het geld op mijn spaarrekening komt vind ik daar niks van. Al zou ik door zo te leven een miljoen op mijn spaarrekening hebben, lekker belangrijk. Ik zou ook niet weten hoe je dat anders zou moeten veranderen door of, minder te werken/verdienen, het geld aan anderen te geven of te investeren in grote artikelen.

Ik weet inderdaad wel wat ik moet doen met 600 euro: mijn huur betalen haha. Maar ik spaar dus juist niet met een doel, gewoon voor later, gewoon voor ooit, wanneer ik het nodig heb. Maar het is ook niet dat ik perse moet kopen en daar dan zoveel voldoening uithaal, hoe jij dat omschrijf. Zeer materilistisch is dat en generaliserend. Alsof je perse zo moet zijn. Ik denk ook dat je beter moet kijken naar waarom je perse een doel wilt hebben en zodra dat bereikt is dat zijn waarde verliest... Verder ben ik het geheel eens met Susan. Het is niet dat je met een dikke vetpot niet eenvoudig kan leven en nog uitdaging kan zoeken in het creatief omgaan met je centen en nog steeds zo goedkoop mogelijk iets te proberen. En als je echt depressief wordt van te veel geld, echt geef het maar aan mij of een ander goed doel

Ik herken wel in iets algemenere zin dat als ik ergens heel erg naar uitkijk of naartoe werk het ineens zijn waarde verliest als het dichtbij komt. Vaak omdat ik me niet wezenlijk anders (beter of gelukkiger) voel voordat ik het doel heb bereikt dan daarna. Alsof doelen hebben en erover dromen me bijna gelukkiger maakt dan die doelen daadwerkelijk bereiken.

Ik snap het niet. Ik heb het bepaald niet slecht, ik ben niet materieel ingesteld, ik hoef geen overdreven luxe of een enorm huis. Maar ik snap het punt niet, je kunt ook 'eenvoudig' leven met veel geld. Ik geloof dit topic dan ook niet, mensen met écht veel geld die van niets gekomen zijn waarderen wat ze hebben en proberen er goed mee te doen zonder dit soort kul overwegingen.

Je hóeft geen spullen te kopen, maar de luxe om een nieuwe auto ipv een oud brik te kopen is gewoon fijn, dat scheelt een hoop zorgen over reparaties die je niet kunt betalen, geld uitgeven aan een goed stel schoenen ipv elke keer de goedkoopste die direct stuk zijn is prettig, een huis waar je het naar je zin hebt ipv een slechte buurt via de woningbouw is fijn.

'Eenvoudig leven' is helemaal niet tof, dat wil niet zeggen dat je 10 dure tassen hoeft te kopen omdat je van gekkigheid niet weet wat je anders moet, maar eenvoudig leven is echt iets anders dan dan maar 1 goede tas kopen die je vaak gebruikt.
Dat je in de zomer op vakantie kunt waar je naartoe wilt, al is het liefst een week of twee in een stacaravan, terwijl je je ook een luxe hotel kunt veroorloven is nog steeds niet eenvoudig leven. En je doet er ook niemand een plezier mee om er dan een punt van te maken dat je niet op vakantie gaat omdat je eenvoudig wilt leven.

Niet met onnodig met geld smijten is wat anders dan eenvoudig leven. Het leven is niet simpeler met minder geld, dat is onzinnig. Geld maakt wel degelijk gelukkig, in dat opzicht dat het je bijzonder ongelukkig maakt als je er te weinig van hebt en het je zorgen oplevert. Véél meer geld maakt niet gelukkiger, maar ik begrijp nog steeds je punt niet. Mijn cliënten krijgen elk jaar een uitje van een groep zeer rijke mensen, die betalen een uitje van een dag inclusief eten en busreis naar bijvoorbeeld een park, zodat ze ook een leuke dag hebben, en verzorgen elk jaar een kerstpakket voor diezelfde groep mensen. Relatief anoniem, omdat ze het zelf enorm goed hebben, en anderen willen laten meedelen.
Echt niet dat die zich druk maken over waar ze hun bonus van een schamele 600 aan moeten uitgeven, die zetten het gewoon op de bank waar het in het niet valt bij de rest, en als ze toevallig dan wél een dure reis of een auto willen kopen dan doen ze dat, omdat het kan. Dat is dan net zo goed bewust met je geld omgaan, ookal heb je er bakken van.
Geld kan prachtige dingen doen, dus wensen dat je het niet had vind ik eigenlijk behoorlijk lomp, wees blij met je positie en zeur niet over luxe problemen, niemand dwingt je om veel te kopen of om groot uit te pakken.

Geld maakt ook dat je ervaringen kunt hebben die anderen niet hebben, of dat nu een reis is of de vrijheid om te doen wat je wilt met je tijd, op werkgebied of op welk gebied dan ook. Iemand die eenvoudig leeft uit noodzaak heeft de keus niet om die ervaringen op te doen, het gaat niet alleen om spullen. Geld betekent gewoon een bepaalde mate van vrijheid, en dat is heel wat waard, en wensen dat je dat niet had is dom.

Mooie reactie, Euc.