Nee, eerlijk gezegd niet. Even lullig gezegd, ik vond borstvoeding aan m'n kinderen geven belangrijker. Nou moet ik ook zeggen dat m'n collega's er nooit echt last van hadden gehad.

Hier beetje zelfde verhaal, aangezien ik op een kinderdagcentrum voor kinderen met een verstandelijke/meervoudige handicap werk. We stonden toen tijdens kolven voor mijn dochter met zn 2en op een groep met 9 kinderen. Als ik ging kolven stond mijn collega dus ook alleen.
Ik had redelijk tijden gevonden die niet zo spitsuur waren bij ons op de groep en mijn collega steunde me gelukkig. (namelijk nadat de kinderen net binnen waren gekomen en even vrij mochten spelen, half uurtje voor het eten en de kinderen vaak buiten speelden en om 15:00uur als de kinderen weg waren...) Ik voelde me soms wel bezwaard, omdat ik een goede band met mijn collega had en gewoon wist dat hij een tandje harder moest lopen als ik weg was. Vond het wel prettig dat hijzelf mij geruststelde en het zelf geen probleem vond. Ik had dat wel vervelend gevonden (ook al zou ik niet zijn gestopt..). Maar goed, ik had gewoon die band met hem, we werkten heel de dag samen... Als hij iets belangrijks had vond ik het ook geen probleem om tandje harder te lopen voor hem... Collegialiteit.

Het is de verantwoording van de werkgever of leidinggevende, als twee uur kolven een probleem is. Zij zouden moeten zorgen voor een oplossing (al snap ik dat het op jouw werkvloer lastig is om een alternatief te creëeren). Ik weiger me straks schuldig te voelen.

Tuurlijk is dit zo... Helaas is theorie en praktijk in dit geval vaak anders.

Ik beheer mijn eigen agenda en werk weinig direct samen met collega's, dus ik kon zonder problemen mijn kolfmomenten plannen. Bij flinke drukte was het wel eens puzzelen, maar ik heb zonder problemen een jaar kunnen kolven, waarbij ik in het begin drie keer per dag kolfde en op het laatst één keer per dag (deels in mijn pauze).

Ik kolfde in mijn pauzes, ik sta voor de klas en er was geen andere oplossing mogelijk op de school waar ik nu werk. Mijn collega's hebben er dus nooit 'last' van gehad, hoogstens van het feit dat ik in mijn pauzes niet aanspreekbaar was of bijv. geen pleinwacht kon lopen.

Ik vind het soms wel lastig om tijd te krijgen voor het kolven. Als ik weg ben om te kolven moet ik wel op dat moment vervangen worden. En tijdens lessen kan ik niet weg. Ik werk in een zwembad.
Ik geef nu als ik op mijn werk aankom aan de chef van dienst van die dag aan hoe laat ik ongeveer wil kolven en dan wordt daar gelukkig wel rekening mee gehouden. Ik eet dan tijdens het kolven, dus mijn pauze is dan tegelijk. Ik probeer me niet schuldig te voelen, vooral omdat ik mijn pauzes er voor een groot deel voor gebruik.

Meestal zit ik in de vergaderruimte, als die bezet ik kan ik in een leeg kantoor gaan zitten, maar gisteren was alles bezet en zijn 2 collega's hun kantoor uitgegaan en een half uur gaan koffie drinken zodat ik kon kolven.

Ik voelde me wel bezwaard. Liet toch een collega alleen achter op de groep.
Daarom heb ik nu voor de eerste maanden zoveel mogelijk ochtenddiensten en weekenddiensten aangevraagd. Dan kan ik kolven als de cliënten naar school/dagbesteding zijn en in het weekend is het er rustig genoeg voor.

Ik voelde me totaal niet bezwaard, maar ik werk op kantoor, mijn collega's hoefden niet harder te werken omdat ik kolfde en ik werkte ook regelmatig langer door. Ik mocht van mijn werkgever ook nadat het kolfrecht was afgelopen kolven onder werktijd.

Het is bij ons niet mogelijk om te kolven. Ik doe het tijdens mijn pauze op het invalide toilet. Er heeft dus iig niemand last van.

Ik kolfde na mijn etenspauze altijd. Ik was meestal z' on 20 min kwijt aan het kolven. Als ik avonddienst draaide en ik ging kolven stond mijn collega ook alleen op de afdeling. Ik zat in een kamertje op de afdeling als ze me nodig hadden klopte ze op de deur. Ik heb me er nooit schuldig over gevoeld. Veel van mijn collega's roken en dan gaan ze ook van de afdeling af (1 a 2x in een dienst) en ben ik ook alleen op de afdeling.

Ik kolf drie keer per dag. Ik kolf 10 min per keer. Met schoonmaken is het een kwartiertje. Dus drie kwartier per dag. Ik voel me niet echt bezwaart, omdat ik alleen ben in mijn functie. Dus het werk blijft ook voor mij liggen.

Ik snap het wel. Zelf heb ik dat probleem niet gehad: ik kolfde dus ook op het werk maar wij waren met zoveel collega's die allemaal hetzelfde werk deden, dat ik niet direct gemist werd als ik een half uur tot 3 kwartier weg was.

Ik werk op een dagbesteding in een verzorgingshuis. Als mijn collega moest kolven kwam of de stagiaire er even bij op de groep of een vrijwilligster.