05 Mrt 2014 11:56 door Novalee
Wat onzettend heftig!
Ik heb in mijn omgeving pas meegemaakt dat een stel er bij de pretecho voor een geslachtsbepaling achter kwam dat het kindje zwaar gehandicapped was en als het de zwangerschap al zou overleven na de geboorte niet levensvatbaar zou zijn. Ze is toen met 17 weken ingeleid. Een jaar later was ze weer zwanger. Vanwege de keer ervoor kreeg ze nu extra veel echo's. Met 15 weken begon ze bloed te verliezen dus kreeg ze weer een extra echo. Toen bleek dat het hartje drie weken eerder, net na de laatste echo, gestopt was.
De eerste keer hebben we hen een beeldje gegeven van ouders met drie kinderen (ze hebben gelukkig twee gezonde kinderen) die elkaar aan de hand vast houden. Zo'n beeldje die je bij de Wereldwinkel kunt kopen. De tweede keer hebben we hen samen met anderen een Boomcadeau gegeven van Natuurmonumenten. Ze mogen dan op de Nationale Boomplantdag zelf een boom planten (of laten doen) ter herinnering aan hun kinderen. Dit vonden ze erg mooi.
Eigenlijk kun je niet veel meer voor haar doen dan een luisterend oor bieden, haar op praktisch vlak bijstaan (huishouden etc.) en er gewoon voor haar zijn. Ook zou ik niet alleen nu maar ook over een maand of vier maanden bij de dag stilstaan en haar dan iets laten weten. Vaak hoor je dat mensen het moeilijk vinden dat de wereld gewoon door lijkt te gaan en door te laten weten dat jij er ook nog steeds aan denkt geef je hen het gevoel dat ze niet de enigen zijn die er verdrietig om zijn.
