Razz schreef:Susan schreef:Maar ja, ik vind eerlijk gezegd dat als ouders vinden dat ze ALLES over hun meerderjarige kinderen te zeggen hebben, inclusief wat ze met hun lichaam doen, puur omdat ze nog thuis wonen, ze zelf ook wel het risico nemen dat die kinderen soms oneerlijk zijn. Want vertrouwen kun je in mijn ogen niet afdwingen door je volwassen kinderen dat soort regels op te leggen en te eisen dat ze zich daaraan houden. Huisregels, prima, kan ik helemaal begrijpen, maar je hebt op die leeftijd gewoon nou eenmaal niet meer alles te bepalen als ouders.
Gelukkig ben ik niet zo'n ouder die alles denk te zeggen over m'n kind als hij meerderjarig is. Maar dit valt bij mij wel gewoon onder huisregels. Misschien denk ik er over 12 jaar weer anders over ik weet het niet maar voor nu denk ik er zo over.
Razz schreef:Hij bepaald het uiteindelijk maar dan weet hij er iig hoe wij erover denken. En dat wil ik aan hem meegeven straks. Hetzelfde als nu met deze leeftijd. Hij weet dat ik het niet leuk vind als hij bijv. aan de staart van de kat trekt. En de kat natuurlijk ook niet. Doet hij het wel in mij bijzijn weet hij dat ik dat niet leuk vind en dus boos wordt. Hij doet het dan dus gewoon express ook om mij dan boos te zien en de kat opzettelijk pijn te doen. Dit is even een heel klein voorbeeldje maar het gaat wel om vertrouwen en respect naar elkaar.
Eucalypta schreef:Razz schreef:Susan schreef:Maar ja, ik vind eerlijk gezegd dat als ouders vinden dat ze ALLES over hun meerderjarige kinderen te zeggen hebben, inclusief wat ze met hun lichaam doen, puur omdat ze nog thuis wonen, ze zelf ook wel het risico nemen dat die kinderen soms oneerlijk zijn. Want vertrouwen kun je in mijn ogen niet afdwingen door je volwassen kinderen dat soort regels op te leggen en te eisen dat ze zich daaraan houden. Huisregels, prima, kan ik helemaal begrijpen, maar je hebt op die leeftijd gewoon nou eenmaal niet meer alles te bepalen als ouders.
Gelukkig ben ik niet zo'n ouder die alles denk te zeggen over m'n kind als hij meerderjarig is. Maar dit valt bij mij wel gewoon onder huisregels. Misschien denk ik er over 12 jaar weer anders over ik weet het niet maar voor nu denk ik er zo over.
Wat hebben huisregels te maken met het lijf van een andere volwassene? Huisregels gaan over hoe laat je binnen bent, hoe je je afmeldt voor het eten en hoe je met elkaar omgaat. In huisregels kun je niets vastleggen over hoe iemand met zijn lijf om moet gaan, daar heb jij namelijk niets over te zeggen.
Mijn ouders waren ook zo hoor, ik heb pas rond mijn 28e geleerd te zeggen 'mam, dit is mijn lijf, dus als ik een piercing wil dan moet ik dat zelf weten en nee, je hoeft het niet mooi te vinden en nee, je hoeft het er niet mee eens te zijn, mijn lijf, mijn keuze' ik kreeg namelijk de grootst mogelijke ruzie over het nemen van een piercing toen ik 21, getrouwd en al jaren uit huis was. Absurd denk ik nu. Je leert je kind geen zelfstandige keuzes maken door zoiets in de huisregels vast te leggen. Ik heb het er iig erg lang moeilijk mee gehad om iets te doen waarvan ik wist dat een ander het ermee oneens was. Dat wil ik niet voor mijn kinderen. Mijn ouders hebben zich buitensporig en erg lang bemoeid met hoe ik eruit zag, bepaalde kleding mocht niet, zelfs als was ik 17, ik heb weleens dingen terug moeten brengen naar de winkel en het kwam niet in mij op om gewoon te zeggen 'bekijk het' terwijl ik dat wel had moeten doen.
Eucalypta schreef:Ook omdat een zesjarige nog niet kan inschatten wat voor gevolgen zijn uiterlijk heeft voor hoe de omgeving hem ziet. Dat moet ik voor hem doen. Dus dat doe ik sowieso, door te zorgen dat hij zijn nagels schoon houdt, wat hem niets boeit, door te zorgen dat hij niet met vieze of kapotte kleren rondloopt behalve bij het buitenspelen, ik leer hem taal die netjes is en die goed valt bij de gemiddelde mens, ik leer hem tafelmanieren. Allemaal op basis van mijn persoonlijke voorkeuren en vooroordelen. En in het verlengde daarvan krijgt mijn dochter geen glitterend kleine meisjes pumps met hakjes (al vind ze die godzijdank ook niet mooi) zoals haar vriendinnetjes wel.
En geen oorbellen bij een jongen van 6 vind ik daar prima bij passen. Hij mag wel meer niet en moet juist andere dingen op basis van mijn persoonlijke voorkeuren en vooroordelen. Ik ben namelijk zijn moeder en daar heeft hij het maar mee te doen.
Elliot schreef:Ik ben het ook eens met Euc. Ik moest door dit topic ook gelijk denken aan een ex-collega van mij, die persé niet wilde dat haar zoon op ballet ging terwijl hij daar al sinds zijn derde (!!) om zeurde. Het kind was toen iets van 7. Dat vind ik zo zielig en onbegrijpelijk, waarom mag dat jochie niet gewoon doen wat hij leuk vindt?
Terug naar Zwangerschap & kinderen
Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers