Hier helaas ook ervaring met twee huilbaby's. T heeft echt vanaf dag 1 gerkijst en hebben we echt alles geprobeerd. We kwamen er met 8 weken achter dat ze relux had en kreeg medicijnen en met 12 weken werd ze eindelijk rustiger en de makkelijkste baby die er was.
Ook al had ik mij er weer op voorbereid dat we weer een huilbaby konden krijgen was het echt heel zwaar op het moment dat het huilen begon. M begon in de 4e week onrustig te worden. Hij spuugde vanaf dag 1 veel, dus mijn alarmbellen voor reflux waren al aan het rinkelen, maar omdat hij verder nog heel rustig was konden we nog niet zeggen of het dat was.
Maar toen hij 1x begon te krijsen was er geen houden meer aan. Ik liep van 12.00 uur 's middags tot 24.00 uur met hem rond en dan sliep hij weer tot 8.00 uur en begon het 's middags opnieuw. Ik vond het verschrikkelijk voor mijn dochter. Die vond haar broertje ook helemaal niet leuk en mama wwerd er ook nog niet leuker op. Wat heb ik zelf ook veel gehuild. Het was echt niet leuk. Dus weet wat je doormaakt. Ik ben met M gelijk naar de ha gegaan, maar na twee dagen krijzen wilden ze nog niet aan de medicatie, dat snapte ik ook maar wilde zo graag wat doen. heb toen de osteopaat ook gebeld en konden 3 dagen later terecht. M vond e behandeling heerlijk en was helemaal ontspannen, maar ik zat nog niet in de auto of de stoom kwam alweer uit zijn oren. De volgende dag heeft hij de hele dag geslapen, dus ik dacht dat we er waren, maar helaas de dagen erna weer krijzen. op advies van de osteopaat toen de voeding gaan indikken en uit de fles gaan geven. Wat kwam er een rust bij het kereltje. Helaas kon hij van het indikken niet meer poepen, dus alsnog aan de nexium gegaan voor de reflux. Hier had hij voor het spugen veel baat bij, maar hij bleef onrustig (het krijsen). Voor een tweede behandeling na de osteopaat geweest, maar toen waren we terug bij af. het krijsen was zelfs weer terug, terwijl ze hem volgens hun heel goed hebben kunnen behandelen. Na een paar dagen zakte het krijsen weer af, maar een overprikkelde huilbaby bleef M wel. ondertussen was ik wel aan het aan van mijn latijn en hebben we doorgepakt met inbakeren en rust en regelmaat en slapen in zijn bed in een donkere kamer. M werd eerst heel boos, maar eigenlijk na twee dagen kwam de rust al en kon hij steeds beter in bed slapen. Vanaf 10 weken kon ik zeggen dat we door de moeilijkste periode heen waren. Nog steeds is M wel een pittig mannetje wat totaal geen regelmaat heeft, maar het is nu wel een vrolijk mannetje, met een vrolijke en blije moeder en een trotse zus.
Het is een heel verhaal geworden, maar hopelijk helpt het nog in keuzes die je wilt maken. En over een paar weken komt dus echt wel rust. Een hele dikke
, want weet echt wat je doormaakt.