24 Jan 2014 20:39 door JustMeDaan
Als je galblaas is ontstoken moet ie er sowieso uit, je kan er diabetes door ontwikkelen, dan word vaak je alvleesklier ook aangetast.
Die van mij is in 2011 verwijderd. Ik had op zijn ergst een galaanval die al 3 dagen duurde. En ben vanuit mijn werk door een collega naar de spoed gestuurd(plaste cola kleur en ontlasting was grijs/stopverf kleur, kon niks eten vreselijke pijn)Daar ben ik opgenomen voor 5 dagen, hebben ze een MRI gedaan om de galwegen te controleren, deze waren leeg op dat moment (geen stenen klem erin gelukkig)
Dat is in September geweest, uiteindelijk ben ik pas 2 November geopereerd, nadat ik al 5 weken aan 40mg morfine per dag zat omdat de diclofenac zetpillen niet meer hielpen. Op het laatst kon ik helemaal niks meer eten, ben toen ook erg veel afgevallen en zag er slecht uit. Nadat ik die nacht nog een extra morfine had moeten nemen(dus 50 mg die dag) heeft de dokter het ziekenhuis gebeld dat er een datum moest komen. Die pijn is echt vreselijk, en die bewegingsdrang. Achteraf gezien had ik al jaren last van galaanvallen.
Na de operatie bleek dat mijn galblaas al flink vergroeid was door de vele ontstekingen eraan(ook koorts gehad in de periode van ziek zijn) en nog maar net laparoscopisch verwijderd kon worden. De operatie is me alleszins meegevallen, maar dat komt ook mede omdat ik zo enorm veel pijn ervoor heb gehad. Wel heb ik een week ofzo spierpijn gehad door het gas wat ze in je buik doen om ruimte te maken, en heb ik daardoor ook pijn gehad in mijn rechterschouder, daar kan zich op de een of andere manier gas ophopen en dat is een erg vervelend gevoel. Ik ben op woensdag geopereerd en was donderdagochtend alweer thuis. Na een week of 3/4 weer aan het werk.
4 littekentjes, die mooi genezen zijn en ik kan weer alles eten heb nergens last van.
D. 💙14-01-2019💙