Hier was het rond die leeftijd ook erg problematisch. Hier kwam het door verlatingsangst. Huilt hij uit boosheid of uit verdriet?

Boosheid. Ik probeer hem erop voor te bereiden dat het slapen eraan komt, afspraken maken en het herhalen wat de bedoeling is. Maar wat ik ook doe, het eindigt elke keer weer op dezelfde manier. Ik leg hem in bed, we nemen de dag door (wat hebben we gedaan enz) en dan moet hij gaan slapen. Maar nee, dan moet hij nog met de trein spelen of hij wil nog op de ipad of hij wil in ons bed slapen.

D. Laat dat gedrag ook vaak zien , ondanks voorbereiden op wat komen gaat e.d. Ze heeft nu een periode van 2 maanden gehad dat het naar bed gaan perfect ging. Sinds een week is het weer niet zoals het moet. Ik merk wel als ze nadat we de pyama aan hebben gedaan, en ik zeg dat ze nog even op de bank mag zitten, ze daarna wel goed gaat slapen. Voor haar gevoel krijgt ze dan toch een beetje haar zin. Wij calculeren dat gewoon in qua tijd , wat dus inhoudt dat we de pyama voortaan iets eerder aan gaan doen. Ze ligt dan uiteindelijk op haar normale tijd in bed. Ik doe het pas sinds 2 dagen op deze manier, hopelijk blijft het werken haha.

Misschien een boekje lezen? Lampje aan?

Hier ook herkenbaar! Wij bereiden hem ook voor, maar zodra het tijd is om naar bed te gaan begint hij keihard te gillen: neeee papa/mama, au, doet zeer, doet pijn!! (alsof we hem ernstig mishandelen). Hij weet dondersgoed dat we dit heel vervelend vinden.. We staan dan niet eens in zijn buurt overigens..
Verder wil hij eigenlijk altijd door degene naar bed gebracht worden die hem niet brengt (snap je het nog?) als ik hem wil brengen moet papa het doen en andersom.
Hij wil sowieso alles precies anders zoals het gaat, wel/geen dekbed, wel/geen speen, fles etc. Heel dramatisch en boos doen over alles. Gillen, schoppen etc..

Wat hier wel wat helpt is een beloningsposter met stickers. Hij blijft nu 's nachts in zijn bed, inslapen ging ook een tijdje goed zonder dat hij er 100 x uitkwam of moeilijk ging doen. Alleen gaat dit de laatste 2 avonden ook weer minder.
Wij denken er zelfs over om zijn ledikantje weer terug te zetten.

Ik lees dus mee voor tips en wil je ook sterkte wensen! ;) Hopelijk is het een faaaaaaase!

Is hij misschien bang voor iets? Een keer iets engs gedroomd? Verlatingsangst? Misschien kan je hem laten meedenken om tot een oplossing te komen waarmee hij wel kan gaan slapen?

Wat hier veel rust gaf aan dochter was dat ze het zelf mocht bepalen. 19.00 uur is bedtijd, die tijd bleef gewoon staan en ging ze in bed. Het kan voor komen dat ze nog niet moe genoeg zijn, zelf ben je ook niet op exact hetzelfde tijdstip moe. Ik gaf dochter dan iets meer 'vrijheid'. Zij wilde nog spelen, ik wilde haar graag op bed hebben. We spraken af dat ze nog even IN bed met haar knuffels/poppen mocht spelen. "Je mag IN bed nog even spelen. Als je moe wordt pak je zelf je speentjes, trek je zelf de deken over je heen en ga je zelf lekker slapen." in het begin was het natuurlijk erg leuk en bijzonder, het duurde dan ook wel wat langer. Maar nu is ze na 5 minuutjes al klaar. Ze gaat in de meeste gevallen na een paar minuten haar knuffels op hun plek leggen en lekker liggen. Dan valt ze al gauw in slaapt. Ik denk dat het onderwerp 'slapen' op deze manier wat minder beladen is. Net als met eten. Het is even oefenen, dat deed ik de eerste keer bij het middagdutje. Ze was ongeveer even oud als jouw zoontje. Even doorzetten, ze moeten het even doorkrijgen en zullen er in het begin 'misbruik' van kunnen maken, maar het is het proberen waard.

T heeft ook zo zijn periodes dat hij moeilijk gaat slapen. Sinds een tijdje slaapt hij niet meer overdag..

Ik geef hem als hij niet wil gaan liggen de keus: ik leg hem in bed, of hij kruipt zelf onder de dekens. De eerste paar keer was het strijd en wilde hij niet blijven liggen, maar nu kruipt hij er vrijwel altijd zelf onder, omdat hij weet dat ik hem er anders toch wel in leg.

Na oud en nieuw zijn we een paar keer bij hem gebleven tot hij sliep ivm vuurwerk, dat hebben we geweten.. Daarna was het ook in bed leggen, dag door spreken, knuffelen en dan weg gaan. Wij hebben hem laten huilen (hij zei zelf ook dat we bij hem moesten blijven), regelmatig terug, in bed leggen, kus en weer gaan. De eerste dag vond ik het wel erg zielig, maar wij zijn niet van plan dat we elke dag bij hem moeten blijven tot hij slaapt, toen heeft het een uur geduurd voor hij sliep. De dag erna 5 min en daarna heeft hij al niet meer gehuild. Als hij moeilijk doet zeggen we ook dat hij moet gaan slapen (omdat hij 's middags niet meer slaapt is hij echt wel heel moe) en dat wij weg gaan van zijn kamer. Hij weet ook wel dat we thuis zijn en we hem horen als er wat is.

Hij heeft trouwens een nachtlampje en de lamp op de overloop houden we aan tot wij naar bed gaan, daar vraagt hij altijd om.

Herkenbaar. Hier ook opeens een groot drama. Hebben elke avond het zelfde ritueel Ze doet dr muziekbeer aan. Zegt van he ik moet nog in bed en dan begint het. Papa mama bed slapen, is niet donker buiten wn ga zo maar door.
Als we naast dr blijven zitten valt ze in slaap, maar ga daar niet aan beginnen. Is heel onze avomd weg. Word ook opeens tig x wakker per nacht. Vd week wel weer drie goeie nachten er tussen gehad. Dus hopelijk gaan we weer de goede kant op.