Helemaal mee eens! En dat mensen hier meer moeite mee hebben dan iemand die haar hart lucht over haar gebroken teen, een ouder die is opgenomen in het ziekenhuis of desnoods over een kapotte tv, zegt meer over diegene dan over de TO. Er wordt niet om hulp gevraagd dus die hoef je niet te geven, je kunt je medeleven uiten of niet, allebei prima! Maar je hoeft er verder niets mee en je hoeft het, gelukkig, al helemaal niet te snappen!
Het is denk ik overigens menselijk dat je iets wilt doen en via een forum kun je nou eenmaal weinig. Dat je daar als lezer last van hebt is echter jouw ding en niet dat van, in dit geval, Poppy. Dat moet je zelf loslaten en de verantwoordelijkheid niet bij de TO leggen door te zeggen dat het raar is dat ze het hier komt vertellen.

Poppy, sterkte! Ik hoop dat je de juiste hulp vindt!

Deze wilde ik van de wel nog plaatsen. Nogmaals sterkte!

Lieve Poppy, ik vind het zo verschrikkelijk voor je hoe je je voelt. Ik denk dat het wel beter is als je ze opnemen en je hulp krijgt en ik hoop écht dat hulp je gaat helpen, dat je er beetje bij beetje helemaal bovenop mag komen en weer gaat genieten. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!

Dankjewel voor al jullie lieve reacties en steunbetuigingen.

Ik zoek hier inderdaad geen hulp, ik wil alleen mijn ei kwijt. Daarnaast wisten de burgemeesters heel goed wie ik was en ik wilde geen onrust zaaien bij hen mocht ik ineens van de radar verdwijnen. Ik had hun natuurlijk ook hen gewoon een berichtje kunnen sturen, maar the truth is, ik geef wel veel om het forum, zeker na wat jullie gedaan hebben voor mij na mijn vaders dood.
Ik post verder inderdaad ook gewoon mee over normale dingen, maar niet meer zo actief als vroeger.

Pompoen, jouw post over ongelukkig zijn, raakte me. Dat is het precies. Ik vecht al 15 jaar voor mijn geluk. Dat is meer dan de helft van mijn leven. Daar zouden wel meer mensen verdomd moedeloos van worden denk ik.

Gezien het feit dat ik dit nu hier typ maken jullie vast wel op dat ik niet opgenomen ben. Ik stond met mijn tas gepakt bij de crisisdienst vrijdagmorgen, maar er valt simpelweg nog te goed met me te praten. Aan de ene kant ben ik daarom wel heel erg opgelucht. Niet in mijn eigen bed kunnen slapen maakte me nog veel verdrietiger, en mijn hond achterlaten ook. Dinsdag heb ik weer een gesprek bij de crisisdienst en ik ben aangemeld voor een programma gericht op depressies, hier kan ik helaas pas over 2 maanden terecht ivm wachtlijst. Tot die tijd blijf ik gesprekken houden, wekelijks, bij de crisisdienst.
Ik ben wel opgelucht dat mijn moeder nu ook echt ziet hoe slecht het gaat en dat ze me gaat helpen. Ik voelde me zo alleen, ik vroeg nooit om hulp. Alleen al het feit dat ze mijn huis heeft schoongemaakt maakte zoveel verschil. Zij pakt nu dingen aan waarvan ik niet wist waar ik mee moest beginnen. Dat is fijn.

Het is een begin.

Ik ben blij voor je dat je thuis mag blijven slapen, dat je moeder haar kop niet meer in het zand steekt voor je problemen en je wil helpen en ik ben blij voor je dat je op de wachtlijst staat voor therapie. Ik hoop echt dat hiermee tóch de stappen gezet kunnen worden naar een beter leven voor jou, een leven waarin je niet meer wenste dat je dood was.

Heel veel sterkte Poppy!

En geloof me, je bent veel sterker dan dat je denkt. En ooit zal ook voor jou de zon weer gaan schijnen!

Wat fijn dat je nu hulp en steun ervaart van je moeder en dat je gesprekken blijft houden met de crisisdienst. Hopelijk gaan die 2 maanden voor jou snel voorbij en ga je wat lekkerder in je vel zitten en kun je over een poosje positievere dingen posten.

Heel knap van je dat je om hulp hebt gevraagd, ik hoop dat hiermee de stappen zijn gezet naar een beter leven voor jou. Veel sterkte!

Fijn dat je even laat weten hoe het met je gaat maar jammer dat je niet opgenomen bent. Ik zie vanuit mijn werk hoe slecht het, in mijn ogen, gesteld is met de psychische hulpverlening. Je komt daar tegenwoordig pas in aanmerking voor een opname wanneer je jezelf daadwerkelijk iets aangedaan hebt. Zo zonde. Ik ben wel blij te lezen dat ze andere vormen van hulp voor je regelen en dat ook je moeder nu aan je zijde lijkt te staan.

Ik hoop dat jij je niet teveel laat ontmoedigen door bepaalde reacties hier. Er zijn namelijk wel degelijk forummers die jou wel geloven en met je meeleven. Ik ben daar eentje van.

Hou je taai!

Lady, ik vind de tweede alinea van jouw reactie heel vervelend overkomen. Ik denk dat je in jouw reactie op (o.a.) mij doelt en ik vind het heel rot dat je het doet overkomen alsof ik Poppy niet geloof en alsof ik niet met haar meeleef. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik juist heel graag wil en hoop dat Poppy de hulp krijgt die ze nodig heeft. Het enige wat ik aangaf, is dat dit forum niet de plek is om deze (zeer specifieke) hulp te zoeken. Ik besef me dat ze die hulp ook niet vraagt, en ik heb ook gezegd dat ze vrij is om haar hart hier te luchten. Ik wil alleen maar aangeven dat ze andere hulp nodig heeft. Dat wil niet zeggen dat ik haar niet geloof of dat ik haar niet alle geluk van de wereld toe wens. Ik vind het vervelend dat je mijn reactie zo verdraaid en wilde je dat toch even laten weten.

Poppy, fijn dat je het gevoel hebt dat je moeder je nu beter begrijpt en helpt. Ik hoop dat de gesprekken bij de crisisdienst hulp bieden en dat de twee maanden wachten snel voorbij zullen gaan, want dat je hulp nodig hebt staat vast. Sterkte!

Ik vind het zo knap van je dat je aan de bel hebt getrokken! Ook al is het dan geen opname, ik ben heel blij te horen dat je nu wel hulp krijgt en dat je moeder je zo tot steun is. Ik hoop dat die 2 maanden snel voorbij zijn en dat je je snel weer wat beter gaat voelen. Heel veel sterkte

sterkte!

Het gaat niet alleen om dit topic, maar ook om reacties die Poppy in eerdere topics kreeg.

Poppy, volgens mij ben jij een hele lieve gevoelige maar ook sterke vrouw. Ik hoop dat je de juiste hulp krijgt zodat je weer wat meer leert te genieten van het leven en dat je inziet dat je gelukkig mag zijn.

Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat de hulp die je krijgt van familie en vrienden jou laat inzien dat deze mensen heel veel van je houden en je niet kwijt willen.

Probeer totdat je weer jezelf bent dé knop te vinden die je zo nu en dan eens om kunt schakelen naar de andere kant. Je zult zien dat die kant echt de moeite waard is om voor te leven.

Lady; ik herken wat je schrijft over de kwaliteit van de psychiatrische zorg, ook vanuit werksituatie. Poppy, ik vind het ook jammer dat ze je niet hebben opgenomen. Ik vind dat ook zo'n stom excuus, 'omdat je het goed kan uitleggen'. Welja, sinds wanneer is dat een indicatie tot geen opname? Geen sneer naar jou he poppy, meer een frustratie van mijn kant uit richting psychiatrie in het algemeen. En je hebt ook niks aan het feit dat ik ga lopen zeuren over wanpraktijken en ik moet het ook niet veralgemenen maar ik wil je wel meegeven mondig en gezond assertief te zijn daar. Goed aangeven waar je last van hebt en wat je zelf denkt dat je nodig hebt. Of nou ja, misschien is dit ook een slecht advies en werkt het wel net omgekeerd

Wat fijn Poppy dat je nu de hulp krijgt die je nodig hebt. Van professionals, maar zeker ook van je moeder.

Zo veel jaren vechten voor geluk is ook om moedeloos van te worden, zeker als je keer op keer weer terug gesmeten wordt. Maar echt Poppy, ook voor jou is ergens geluk weggelegd. Ik hoop van harte dat jij dat geluk gaat vinden, met behulp van de therapie en met behulp van de mensen om je heen. Geloof in jezelf en jouw eigen kracht. Dat jij je hoofd op deze manier al zo lang boven water houdt, zegt ook iets over hoe sterk je bent! Dan kan het alleen maar beter worden.

Heel veel sterkte

Sterkte!

Wat fijn dat je moeder het nu ook inziet! Hopelijk ervaar je veel steun aan haar en kan de crisisdienst je helpen.

Weet dat onze deur dag en nacht open staat voor je, O en ik komen helpen wanneer nodig. Weet ook dat we ons zorgen maken!