Heel veel succes donderdag!! En geloof me.. Het valt (achteraf) echt mee, concentreer je op je ademhaling.

Dankjewel

Heb een paar beroerde dagen achter de rug. Hoop dat ze iets vinden, anders gaan ze in mijn darmen kijken.. Weer een onderzoek. Ik ben vandaag wel een beetje paniekerig geraakt omdat 2 van mijn collega's ook zo'n onderzoek hebben gehad en me echt op het hart drukten om een roesje te nemen. Dus ik heb nog gebeld en gelukkig kon het nog. Ik word nu morgenvroeg opgenomen en dan lig ik uiteindelijk zo'n 2 á 3 uur in het ziekenhuis. Dat heb ik er wel voor over, ben ik hopelijk wat rustiger.

Gezeur op mijn werk komt door het aantal ziekmeldingen dit jaar. Nu heb ik dit jaar onwijs pech gehad, want normaliter ben ik helemaal niet zo vaak ziek. Vervolgens krijg ik een hele lading over mij heen dat ik niet voldoende groei in mijn werk, wat als oorzaak heeft dat mijn andere collega's mij geen werk toevertrouwen. Dus daar kan ik vrij weinig aan veranderen, want ik kan me op deze manier niet eens bewijzen. Dus een vicieuze cirkel. En ik krijg het op mijn bordje. Gelukkig vandaag te horen gekregen dat ik 10 februari op sollicitatiegesprek mag bij een andere gemeente waar ik uitgekozen ben o.b.v. mijn CV (voorgesteld door een bedrijf) Heb niet eens een brief hoeven schrijven! Toch nog een beetje goed nieuws

Edit: Was trouwens een reactie op Champagne en Peyton

I, hoop voor je dat ze wat vinden morgen Forti!

Heel veel succes Forti! Ik zal aan je denken.. Gelukkig zal je nu niks van het onderzoek merken. Ben je wel weer fulltime aan het werk? Pfff dat je dat trekt.. Knap van je! En super goed nieuws dat je op gesprek mag.

Toi toi toi!

Haha Champagne, ik trek het niet, maar ik zal wel moeten.

Ik moest me vanmorgen om 8 uur al in het ziekenhuis melden i.v.m. het roesje en werd als 2e geholpen. Infuus geprikt en toen moest ik nog een half uur wachten. Toen kwam de vrouw voor me weer binnen en werd ik meegenomen. Nog gezellig met de zuster daar zitten kletsen (was wel onwijs gespannen hoor!) en toen kreeg ik het roesje. Ogen dicht gedaan en enige wat ik nog gemerkt heb is dat ik ontzettend moest kokken. Van de rest weet ik helemaal niks meer. Nu enorme keelpijn dus het is blijkbaar met grof geweld gegaan haha.

Ik heb sowieso een slokdarmklepje dat niet goed sluit (aanleg) en er zijn biopten afgenomen. Over 3 weken moet ik weer naar het ziekenhuis voor een controle afspraak. Maar goed, de klachten zijn nog niet voorbij dus.

Forti,

Ik ben trots op je Forti... Je moet niks maar je doet het gewoon! Hmm ik had ook keelpijn na het onderzoek, dat zal snel wegtrekken. Hebben ze biopten van je maag of 12 vingerige darm genomen? Wist dat al van je slokdarm of hebben ze dat gezien? Werk je fulltime? Ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen.. Het gaat nu wel lang duren, dat is niet fijn!

Krijg je de uitslag van een specialist of van je huisarts?

Beterschap meis.

Wat lief Champagne en Majira!

Waar ze biopten van hebben genomen, weet ik niet. Ik had achteraf gezien nog allemaal vragen willen stellen maar op dat moment was ik nog niet helder genoeg. Van de slokdarm wist ik nog niet maar het zit wel in de familie.
Ik werk trouwens gemiddeld 30 uur. De ene week 32, de ander 28.

Ik vind het wel lang duren voor je een controle afspraak hebt, of ligt dat aan mij? Hoe voel je je nu Forti?

Ja na zo'n roesje ben je nog suf.. En als je dan weer helder bent dan heb je allemaal vragen.. Herkenbaar ;-). Is dat iets ernstigs met de slokdarm? Of zorgt dat niet voor veel problemen?

Lauren; Klopt, al valt dit nog mee. Normaliter is er een gemiddelde wachttijd van 6 weken voor de poli-afspraken. Ik had het geluk dat ik op de wachtlijst stond, voor als er iemand uitviel, dat ik gebeld zou worden. Officieel zou ik pas 14 februari mijn gesprek hebben. Dus ik ben allang blij met 3 weken.
Op de brief die ik mee heb gekregen staan twee dingen aangekruist: U heeft een afspraak met de MDL-arts en U wordt door uw huisarts op de hoogte gebracht van de uitslag. Dus misschien hoor ik het al wel eerder.

Champagne; Opzich niks ernstigs, wel heel naar. Hierdoor komt er namelijk sneller eten naar boven. Dat is heel naar, maar niet veel aan te doen denk ik. Maar dat klepje is voor mij nog niet eens het grootste probleem. Word gewoon gek van dat pijnlijke gevoel in mijn maag en buik.

Oké als je het zo bekijkt heb je al tijd gewonnen inderdaad.

Ik was heel benieuwd hoe het is gegaan maar wat fijn Forti, dat alles goed is gegaan. Je mag trots zijn op jezelf!
Kunnen ze iets doen aan je slokdarmklepje of moet je er gewoon mee leren leven? Klinkt ook weer zo gek natuurlijk haha maar je snapt wat ik bedoel.

Niet fijn trouwens het gedoe op je werk, alsof je er zelf iets aan kan doen... Probeer je er maar niet teveel van aan te trekken en aan jezelf te denken.
Wat fijn dat je op sollicitatiegesprek mag gaan en ook dat je niet eens een brief moest schrijven! Heel veel succes alvast!

Forti fijn dat je ook een afspraak met de mdl arts hebt, wie weet kan je huisarts je wel eerder iets vertellen? Zou mooi zijn! Ik hoop dat ze snel weten hoe ze je weer beter kunnen maken. Heb je eerder nooit last gehad? En probeer je inderdaad niet teveel van je werk aan te trekken. Ze moeten blij zijn dat je er bent ondanks dat je je niet goed voelt.

Ik ben benieuwd hoe het met Stokstaartje gaat. Ze is inmiddels bevallen, had het als heel heftig ervaren en had veel pijn. Sindsdien is ze niet meer geweest. Ik maak me een beetje zorgen, dus als iemand contact me haar heeft? Laat haar dan even weten dat er aan haar wordt gedacht hier!

Forti hoe gaat het nu met je?

Forti staat ineens op anoniem!

Ze heeft een nieuwe naam!

Oooh?

Ik ben benieuwd hoe het nu met Brooke gaat?

Wat lief dat je aan me denkt.
Niet zo heel goed momenteel. Ik ben het biechtje op pag.25 in persoonlijk, dat ik me heel erg alleen voel. Verder voel ik me super rot, heb regelmatig buikpijn door alles, terwijl het leven doorgaat voor de buitenwereld. Ik krijg nu wel goede hulp en die zegt ook wel dat het normaal is wat ik nu doormaak, hoort bij het verwerken, maar dat we het wel in de gaten moeten houden. Ik moet nu ook opschrijven wat me bezig houdt. Ze komt ook maandag terug. Eerst zou het pas over twee en een halve week zijn, maar dat vonden we allebei toch te lang. Verder moet ik me morgen officieel ziek gaan melden op mijn werk, want morgen is mijn laatste verlofdag. Zie er erg tegenop, ook al weten ze het al en is het puur omdat het moet voor het officiële zeg maar. Maar ik weet wel dat dat het beste is. Ik wil en kan pas weer gaan werken als ik weer gelukkig kan zijn en dat wil ik ook gewoon. Ik wil niet in een depressie raken, ik wil het gewoon goed kunnen verwerken, zodat ik dan weer met een frisse start kan beginnen aan een nieuwe periode, dus ik heb ook op tijd aan de bel getrokken voor hulp. Ik geniet wel volop van mijn dochter. Ik heb nu wat minder ziekenhuisafspraken staan, dus lekker tijd voor elkaar.

Wat rot om te lezen, Brooke. Ik had gehoopt op een positievere update. Het lijkt me inderdaad verstandig dat je je ziekmeldt op je werk. Ik heb dat ook gedaan/moeten doen toen ik na 15 weken weer zou moeten werken en het heeft me echt goed gedaan. Scheelt ook wel dat er hier op het werk heel veel begrip was voor de situatie en voor hoe ik mij voelde. Hoe gaat het nu met je relatie? Is je man er nu wel meer voor je, helpt hij je goed? Begrijpt hij jou wel en steunt hij jou hierin? Dat laatste vond ik echt wel fijn, mijn vriend stond altijd voor de volle 100% achter mij. Als het weer wat minder goed ging, nam hij gewoon even de zorg over van onze zoon zodat ik even kon bijtanken o.i.d. Heel veel sterkte meid!

Dank je! Ja ik ben nog niet eens langs geweest op mijn werk om de baby te showen (is gebruikelijk bij ons) omdat ik daar nog helemaal niet klaar voor ben. Als ik daar al niet klaar voor ben.. Mijn man lijkt zich beter op te stellen. Hij is gestopt met stomme grapjes maken en hij neemt ook meer initiatief in het huishouden, door zelf wat voor te stellen van: "zal ik vrijdag dweilen?" etc. Hij lijkt nu ook wel in te zien hoeveel verdriet alles op me heeft gehad en dat het ook tijd nodig heeft. Hij neemt ook wat meer initiatieven als in samen wat leuke dingen doen zoals samen een film kijken.
En vorige week vrijdag hadden we een nagesprek met de kinderarts die J. verzorgd heeft die ene nacht toen ze gehaald werd, voordat ze naar het andere ziekenhuis ging en bij dat gesprek moest ik huilen, omdat ik ook op de kamer mocht kijken waar J. de eerste nacht heeft doorgebracht en toen troostte hij me meer dan hij ooit heeft gedaan. Dat was wel fijn.

Dat is dan weer wel fijn om te lezen, dat je man zich nu wel anders opstelt. Hopelijk krijg je de tijd om alles goed te verwerken.