Hoe moet ik hier mee omgaan? Update

12 Dec 2013 16:41 door Anoniem124

Ik word echt helemaal gek. Zoals ik al wel eens eerder verteld heb wordt mijn dierbare vriend, maatje, steun binnenkort geopereerd. Ik kan niet uitdrukken wat hij voor mij (en ook mijn man) betekent. Het voelt als familie. Ik ben er veel en m'n man en kids ook. Hij is heel erg ziek en we weten niet of hij de zeer complexe operatie gaat redden. Ik word echt helemaal gek als ik hieraan denk, zeker nu de datum dichterbij komt (al is de precieze datum nog niet bekend...ik vermoed binnen nu en 1,5 maand). Praktisch gezien doe ik al alles wat ik kan...steunen, aan het lachen maken en het er vooral niet teveel over hebben...daar is hij allergisch voor. Als de operatie goed gaat zal ik m ook behandelen binnen mijn vakgebied. Meer kan ik niet doen. Maar hoe ga ik hier mee om? Ik ben gewoon zo bang en vandaag is het wel heel erg, heb al 3x gehuild uit t niets :nopompom:

. Het idee dat hij er misschien niet meer is binnenkort maakt me radeloos.

12 Dec 2013 16:54 door Anoniem17

Ik herken het heel erg, van de situatie van mijn vriend en zijn ongeluk en de onzekere periode daarna. Ik weet zelf ook nog steeds niet hoe ik er het beste mee om kan gaan, ik rommel maar wat aan, probeer er zoveel mogelijk voor hem en zijn vriendin te zijn en maak er het beste van. Meer kun je volgens mij ook niet echt doen. Het zijn vervelende en hele onzekere tijden

Sterkte ermee!

12 Dec 2013 17:01 door Anoniem287

Ik ben niet zo goed in advies geven, maar het voelt ook niet goed om niet op je te reageren. Ik denk dat je er al mee aan het omgaan bent; je toont je emoties (huilen) en kropt ze niet op (je praat erover). Een situatie als deze is nu eenmaal heel erg onzeker en dat doet pijn en geeft veel stress. Die onzekerheid zal helaas blijven tot op de dag van de operatie, want niemand weet hoe het zal verlopen. Verder ben je er voor jullie goede vriend op alle mogelijke manieren, en veel meer dan dat, samen met je emoties tonen en erover te praten, kun je niet doen denk ik. Probeer wel positief te blijven denken over het verloop van de operatie, ook al is dat misschien lastig. Zelf ben ik iemand die er goed is om in doemscenario's te blijven hangen, maar mijn vriendin zorgt er altijd weer voor dat ik een stuk positiever ga denken. Is K ook een positief denkend persoon, of niet? Probeer anders iemand op te zoeken in je familie- of vriendenkring die een positieve denker is en ga daar eens mee praten over jullie goede vriend. Wie weet helpt het. Verder wil ik je een hele dikke knuffel geven :hug:

12 Dec 2013 17:20 door No. 3

Ik heb werkelijk geen idee. :nopompom:

Is het R.S.? Volgens mij kun je niet meer doen dan wat je al doet. Maar de onmacht van dat feit – je kunt niet meer doen dan dit, had je maar genezende gaven – lijkt me zwaar klote. Dat accepteren is een stevig robbertje vechten.

12 Dec 2013 17:23 door Anoniem124

No. 3 schreef:Ik heb werkelijk geen idee. Is het R.S.? Volgens mij kun je niet meer doen dan wat je al doet. Maar de onmacht van dat feit – je kunt niet meer doen dan dit, had je maar genezende gaven – lijkt me zwaar klote. Dat accepteren is een stevig robbertje vechten.

Nee, die is kerngezond gelukkig op wat hypochondrie en man-flu na. Nee, ik pm je wel even. Is ouder en geen fb-ert.

Elliot, ik denk veel aan jou idd. Hoe is het nu?

Siamsa, je bent een dotje.

12 Dec 2013 17:29 door Anoniem17

Toevallig kreeg ik gister van zijn zus een heel enthousiast berichtje, ze was bij hem geweest en hij was vrij alert en hij heeft wat dingetjes gezegd. Ook vindt hij het de laatste tijd ontzettend leuk om failfilmpjes te kijken via youtube. Dan gaat hij echt hardop lachen. Hij is in een revalidatiecentrum, over 8 weken gaan ze hem weer evalueren om te kijken of hij vooruit is gegaan en of verdere behandeling zin heeft.

Wat ik het moeilijkste vind is accepteren dat de R. die wij kenden gewoon weg is, en waarschijnlijk nooit meer terug komt. Maar rouwen om de persoon die we kwijt zijn willen we allemaal niet, omdat dat voelt alsof we de hoop opgeven, en dat doen we natuurlijk nooit.

12 Dec 2013 23:02 door Anoniem124

Jeetje Elliot, dat lijkt me ook zwaar. EEN soort rouwproces rondom iemand die er nog is en toch weer niet.

Iemand nog tips. T lukt nog steeds niet. :nopompom:

.

13 Dec 2013 00:20 door Anoniem 49

Geen tips, wel een heleboel virtuele knuffels voor jou! :hug:

13 Dec 2013 00:32 door Pompoen

M-Train schreef:Ik word echt helemaal gek. Zoals ik al wel eens eerder verteld heb wordt mijn dierbare vriend, maatje, steun binnenkort geopereerd. Ik kan niet uitdrukken wat hij voor mij (en ook mijn man) betekent. Het voelt als familie. Ik ben er veel en m'n man en kids ook. Hij is heel erg ziek en we weten niet of hij de zeer complexe operatie gaat redden. Ik word echt helemaal gek als ik hieraan denk, zeker nu de datum dichterbij komt (al is de precieze datum nog niet bekend...ik vermoed binnen nu en 1,5 maand). Praktisch gezien doe ik al alles wat ik kan...steunen, aan het lachen maken en het er vooral niet teveel over hebben...daar is hij allergisch voor. Als de operatie goed gaat zal ik m ook behandelen binnen mijn vakgebied. Meer kan ik niet doen. Maar hoe ga ik hier mee om? Ik ben gewoon zo bang en vandaag is het wel heel erg, heb al 3x gehuild uit t niets . Het idee dat hij er misschien niet meer is binnenkort maakt me radeloos.

Ja hoe ga je er mee om? Ik denk dat dat persoonlijk is lieve miss M! Ik zelf ging er mee om door mezelf voor te houden dat hij het héus wel zou overleven, dat dat gewoon moest, dat we daar álles aan gingen doen. De kans dat hij het niet zo overleven was er écht wel en achteraf was het gruwelijk naïef want hij heeft de operatie bijna niet overleefd. Maar het hielp mij wel er doorheen: moed houden, geloof houden dat het goed komt, hoofd recht en schouders er onder.
En het enige wat je van te voren kunt doen is zorgen dat jullie fijne momenten hebben want die zullen, als het goed gaat én als het mis gaat, jullie altijd voor de geest blijven omdat het zo belangrijk is. Op zulke belangrijke momenten lijkt het alsof de tijd vertraagt en je elke minuut bijna kunt uittekenen in je hoofd later. Dus maak er iets moois van zou mijn advies zijn!

13 Dec 2013 00:35 door Anoniem7

Geen tips, alleen een dikke knuffel :hug:

13 Dec 2013 00:35 door Pompoen

Oh en wat huilen betreft, mijn ervaring is inmiddels dat emoties raar zijn. Ze komen niet op momenten dat je ze verwacht en op momenten dat je ze niet verwacht komt er ineens iets keihard binnen. Dat is niet raar, als je er over nadenkt (of met een psycholoog over praat zoals ik :laughcry:

) want op de momenten dat je het 'verwacht' zet je je dus schrap, wapen je je tegen al te heftige emoties, maar ze zitten er wel en op momenten dat jij het niet verwacht laat je je schild weer zakken en dan hoeft er maar iets kleins te gebeuren en ineens klabam, vol in je gezicht.

13 Dec 2013 00:38 door Pompoen

Elliot schreef:Toevallig kreeg ik gister van zijn zus een heel enthousiast berichtje, ze was bij hem geweest en hij was vrij alert en hij heeft wat dingetjes gezegd. Ook vindt hij het de laatste tijd ontzettend leuk om failfilmpjes te kijken via youtube. Dan gaat hij echt hardop lachen. Hij is in een revalidatiecentrum, over 8 weken gaan ze hem weer evalueren om te kijken of hij vooruit is gegaan en of verdere behandeling zin heeft.

Wat ik het moeilijkste vind is accepteren dat de R. die wij kenden gewoon weg is, en waarschijnlijk nooit meer terug komt. Maar rouwen om de persoon die we kwijt zijn willen we allemaal niet, omdat dat voelt alsof we de hoop opgeven, en dat doen we natuurlijk nooit.

Iemand die ik ken heeft een boek geschreven over haar man die in coma raakte na een ongeluk en daarna het locked in syndroom kreeg. Het is een heftig maar heel mooi en eerlijk boek, al ik heb alleen een paar passages gelezen nog maar. Haar man overlijd uiteindelijk na 5 jaar. Maar ze omschrijft hoe moeilijk het is, hoe ingewikkeld. Mocht je interesse hebben, het boek heet Adem van Mira Koopman: http://www.ademhetboek.com.

13 Dec 2013 01:15 door Anoniem108

Er bestaat helaas geen 'protocol' over hoe je het beste om zou kunnen gaan met ziekte van een dierbare. Dat is, denk ik, ook meteen waarom het zo ontzettend moeilijk is en aan je vreet: het is menselijk om je zorgen te maken, stress te voelen, verdrietig te zijn, te piekeren en bang te zijn dat het geen goede afloop krijgt. Je staat min of meer machteloos en op basis van wat je omschrijft, vind ik dat je juist heel lief bent en al alles doet wat binnen je vermogen ligt. De machteloosheid over hoe de operatie zal verlopen, verdwijnt helaas niet. Daarin sta je aan de zijlijn en dat is beangstigend en frustrerend.

Wat Pompoen zegt probeer ik zelf ook te doen bij ernstig ziek zijn van een dierbare. Het is erg moeilijk en soms even onmogelijk, maar overwegend probeer ik positief te blijven denken en te hopen dat de afloop positief zal zijn. Erover praten, jezelf toestaan dat je er verdriet over voelt en dat soms moet uiten (klinkt zo zweverig) is echt niet erg; mits je jezelf daarna weer bij elkaar weet te rapen. Daarmee bedoel ik dat je soms even je hart moet luchten of erom mag huilen, om er daarna weer even tegen te kunnen dat het een zware, onzekere periode is.

Vanachter een beeldscherm is dit natuurlijk allemaal nogal makkelijk gezegd, maar er is domweg geen handleiding voor zulke nare tijden beschikbaar. Heel veel sterkte gewenst.

13 Dec 2013 09:53 door Anoniem17

Wauw pompoen, ik heb de fragmenten uit het boek gelezen die op de website staan, ik kreeg er helemaal traanogen van. Ik hoop zo dat R. op een gegeven moment ook weer écht met ons kan communiceren, ook al zou dat via een letterkaart of middels andere hulpmiddelen zijn. Ik ga het boek bestellen, het lijkt me ontzettend mooi. Bedankt voor de tip!

M-Train, sorry dat ik je topic gekaapt heb. De tips van Pompoen vind ik heel goed, probeer moed en hoop te houden. En luister vooral naar je gevoel. Mijn vriend bijvoorbeeld denkt veel sneller in doemscenario's; wat nou als dit gebeurt, wat dan? Voor hem helpt dat, omdat het voor hem dan alleen maar als een opluchting komt als dat doemscenario niet uit blijkt te komen. Terwijl ik er heel kwaad van word als hij zo denkt. Ik heb dan het gevoel dat hij heel pessimistisch is. Iedereen gaat op een andere manier met deze extreme situaties om, het is ontzettend lastig om te vinden hoe jij jezelf hier doorheen kunt slepen. Verder heel erg eens met de reactie van Izar.

13 Dec 2013 10:34 door Pompoen

Ja idd elliot, ook dat! Iedereen is anders. In die periode dat Aart ziek was merkte ik dat ook tussen ons. Ik wil altijd alles weten, wat er gaat gebeuren, alle scenario's, ook de slechtste en dan bedenk ik in mijn hoofd overal oplossingen voor.
Ik kwam er toen achter dat dit werkt voor allerlei kleine dingen, maar niet voor zoiets groots en onoplosbaars als de dood of het risico om dood te gaan.
A. Die wilde het juist allemaal niet weten, daar werd hij moedeloos van. Hij stak liever zijn kop in het zand.

Dus luister ook naar je gevoel én, als dat niet werkt, pas dan je strategie aan.

Ik heb alleen wel gemerkt dat met dingen als 'dood kúnnen gaan' heel moeilijk zijn om te plaatsten. Dat is zó iets ongrijpbaars en een grote angst voor veel mensen! Ik heb het daarom uitgeschakelt zo veel mogelijk. Maar stiekem heb ik er wel over nagedacht. Ik bedacht wat ik dan zou doen, wat voor kist ik zou nemen en of ik in Amersfoort wilde blijven wonen. Dat soort dingen. Dat stopte ik daarna gauw weer weg, want hij lééft nog. Maar het heeft mij bij zijn overlijden wel heel erg er door geholpen. Dat ik zelfs voor het slechtste scenario 'oplossingen' bedacht had.

13 Dec 2013 17:59 door Maddie

Jee wat heftig! Sterkte!

13 Dec 2013 18:05 door Anoniem30

Ik heb eigenlijk niet echt tips, maar wilde alleen even laten weten dat ik aan je denk.

15 Dec 2013 12:11 door Lejow

Van mij kant ook geen tips.. maar wel een hele dikke knuffel en sterkte!

15 Dec 2013 14:55 door Anoniem23

Ik heb geen tips want ik zou niet weten hoe je hier mee om moet gaan zonder dat je gek wordt van de Onzekerheid en angst. Ik wilde je alleen even laten weten dat ik aan jullie denk en dat ik hoop op de best mogelijke uitkomst.

Sterkte!

15 Dec 2013 15:42 door Dropveter

Ik heb ook even geen tips, maar wel een dikke knuffel :hug:

15 Dec 2013 16:28 door Anoniem124

Ddank voor jullie fijne reacties, heel lief en heb er ook wat aan. Izar, pompoen en Elliot, dank voor jullie uitgebreide reacties. En knuffels aan alle knuffels terug! Ik ga volgende week een dag met hem wandelen en dan gaan we alles tegen elkaar zeggen wat er nog gezegd mag worden. Hopelijk geeft dat soort van rust (niet quoten).

15 Dec 2013 16:58 door Bisq

Wat mooi M-Tain dat jullie dat gaan doen.

15 Dec 2013 17:14 door Anoniem108

Graag gedaan. Wat een mooi idee -----> wandelen samen

Ik hoop dat het je zal helpen in je verdriet en dat het je inderdaad een stukje rust geeft.

15 Dec 2013 18:25 door Anoniem17

Wat een mooi idee M!

15 Dec 2013 20:04 door Fiederilsje

Wat een goed idee. Ik hoop dat het weer zich er ook een beetje voor leent volgende week. Jeetje, wat een heftige periode zo samen met de beladen O&N. Sterkte de komende periode.

Welkom op Zeg maar Yes!

Hoe moet ik hier mee omgaan? Update

Hoe moet ik hier mee omgaan? Update

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Re: Hoe moet ik hier mee omgaan?

Wie is er online?