Jeetje, wat een lastig verhaal.
Begrijp ik het goed dat ze niet regelmatig bij jullie is, maar gewoon af en toe sporadisch een keer? Ik zou in ieder geval die keren gezond eten. Maar breng het onderwerp gezond eten en afvallen niet al te vaak naar voren, want daar wordt ze blijkbaar boos om. Wat ik wel begrijp, want ze weet vast zelf ook dondersgoed dat ze te dik is.

Praten met haar moeder maakt geen indruk? Ik weet niet hoe de relatie tussen jouw man en zijn ex-vrouw is?
Misschien kun je eens raad bij je huisarts aanvragen, hij heeft misschien wel tips over wat jullie het beste kunnen doen.

Ze komt inderdaad sporadisch aanwaaien.
Het contact tussen haar moeder en mijn vriend is vorig haar verbroken. Ze gooit direct de hoorn erop als mijn vriend haar belt om het over hun dochter te hebben. Geen land mee te bezeilen dus.
Gezond eten maak ik zeker als ze hier is. Ik zelf ben aan de weight watchers begonnen.

Huisarts is een goede! Ik zelf zat al te denken aan jeugdzorg misschien.

Pff wat lastig zeg. Ik zou idd ook denken aan Jeugdzorg.

Kun je niet eens voorstellen om bv samen te sporten. Onder het mom van ' een band opbouwen' ? Ik denk dat je niet veel anders kan doen. Een vertrouwensband creëren en wie weet vraagt ze je hulp wel.

Ik heb zelf rond die leeftijd ook een probleem gehad (ik vond mezelf te dik, was een beetje stevig) en nam alles zo enorm groots op. Ik vond het destijds vreselijk erg om daarop aangesproken te worden, hoe goedbedoeld ook. Het was te confronterend.

Jeugdzorg kan, maar ben daar voorzichtig mee.. Voor je het weet staan ze bij je op de stoep. Al vind ik, dat wanneer dit normaal opgelost kan worden dit best bij jeugdzorg gemeld mag/kan worden. Een kind wat zoveel te dik is, vind ik persoonlijk onder verwaarlozing vallen. Je verwaarloost het feit om je kind gezond op te voeden.

Ga inderdaad bij de huisarts langs, hij zal je vast kunnen informeren of weet misschien instanties waar je terecht kunt.

En heel brutaal misschien, maar ze is 16.. Prima dat moeder geen contact met je man wilt, maar er zullen toch dingen samen besproken/geregeld moeten worden? En dan is er toch ook een voogdijregeling? Ik weet er vrij weinig van af, dus mijn excuses als ik fout zie.

Ik zou Jeugdzorg eerlijk gezegd toch wel overdreven vinden om die voor elk kind/jongere met overgewicht in te schakelen. Ik zou eerder proberen een goede band met haar op te bouwen zodat je dit bespreekbaar kunt maken, evt samen kunt gaan sporten en haar het belang laten inzien van gezonde voeding. Ze is 16, ze zal het toch zelf moeten willen voordat ze er iets aan gaat doen.

Dat lijk me inderdaad ook overdreven. Ze is 16, dan weten de meeste mensen over het algemeen wel wat gezond is en wat niet. Bovendien hoeft die "verwaarlozing" niet eens in het geheel van de moeder af te komen. Als ze bijvoorbeeld stiekem snoept of zelf regelmatig naar de mac gaat, terwijl dat niet hoeft. 16-jarigen hebben meestal wel geld om zelf hun keuzes te maken. Die zijn niet meer puur afhankelijk van de ouders/verzorgers.

Mijn advies zou zijn om vooral actieve dingen met haar te gaan doen. Tijdens een dagje winkelen wordt ook veel bewogen en dan ligt de nadruk niet op sporten/afvallen. Ze zal zelf ook wel doorhebben dat ze te zwaar is. Op deze manier wordt er niet zo'n groot ding van gemaakt.

Samen sporten zal niet gaan. We wonen een uur van elkaar vandaan. Ook zal ze direct doorhebben als ik dat voorstel.
Jeugdzorg voor alleen haar gewicht zou ik ook overdreven vinden. Het is meer en/en. Ook omdat haar moeder er dus niets mee doet.
Dingen regelen mbt dochter gebeurd niet. Moeder beslist en vader heeft er niets over te zeggen. Voogdij is gedeeld. Maar omdat dochter nu 16 is mag zij zelf beslissen of zij langskomt of niet. En daar willen wij haar ook niet in dwingen.

Ze hield enorm van paardrijden. Zij reed ook paard bij een manege maar afgelopen januari is ze daar weg geschopt omdat zij te zwaar werd voor de paarden. Wij hoopte toen al dat dit een stok achter de deur werd om af te vallen. Echter steekt zij haar kop in het zand en komt met smoesjes aan dat zij het paardrijden al langer niet meer leuk vond. Intussen is zij alleen maar zwaarder geworden.

.

Jeugdzorg inschakelen is natuurlijk een grote stap. Maar vooral omdat ik je tussen de regels door hoor zeggen dat er meer speelt...
Het is natuurlijk wel een vorm van verwaarlozing. En ze is 'nog maar' 16, dan heeft ze echt nog begrenzing/coaching van een volwassene nodig.

Arme meid, ze heeft het zelf waarschijnlijk dondersgoed door als ze liegt over haar gewicht en zelf van de manege is weggestuurd. Jeugdzorg inschakelen vind ik veel te ver gaan, maar is er niemand anders in haar en haar moeders omgeving die jullie kunnen inschakelen? Die zij ook vertrouwt bedoel ik. Ik vind en vond het altijd erg genant als mijn ouders over mijn gewicht beginnen, ik kan me voorstellen dat het voor zo'n puber ook het geval is. De indirecte aanpak spreekt me als alternatief aan, maar wijs haar dan ook persoonlijk even op; "ik stuur je vanavond even een mailtje, als je het gelezen hebt, denk er even over na...". Zoiets.

Overgewicht is iets heel moeilijks, persoonlijk en confronterend, zeker op die leeftijd. Het kan heel lang duren voordat er ook echt een knop om gaat. Vooral steun is belangrijk, maar er niet te veel bovenop zitten (micro managen), dat werkte voor mij averechts.

Sterkte!

Huh wat een rare gedachte. Je krijgt toch niet meteen boulimia als iemand wat over je gewicht zegt? Maar sowieso lijkt 'er wat van zeggen' me een beetje loos. Ze is op de leeftijd dat ze niks aanneemt van volwassenen, laat staan kritiek op haar uiterlijk. Ik zou eerder proberen om uit te vinden wat erachter zit en haar proberen daarmee te helpen. En zorgen dat ze gezond eten krijgt, maar als ik het goed begrijp hebben jullie daar weinig invloed op omdat ze vooral bij haar moeder is en jullie daar geen contact mee hebben?

Heb niet veel tijd nu. Google eens op binch eating disorder (bed). Ik denk dat haar gewicht een symptoom is ipv oorzaak. Ik zou me niet richten op haar uiterlijk maar op haar innerlijk. Huisarts is geen slecht idee denk ik, van daaruit kun je verder kijken.

Ik heb 2 kennissen die het hebben (gehad). Ik snap de angst voor boulimia wel, zeker als ze er zelf mee te maken heeft gehad, misschien kan ze wel eens met haar praten. Want eigenlijk is t t zelfde maar dan zonder braken.

Het is binge, niet binch. Overigens vraag ik me wel af wat de reden is dat de TO daar op moet zoeken. In de openingspost staat alleen maar dat dochter (en moeder) kiezen voor makkelijk eten. Er staat nergens dat ze te veel en/of te vaak eet.

Van alleen makkelijk eten kom je echt niet zoveel aan...zeker niet in zo'n korte tijd. Ik zeg niet dat ze t heeft, maar als TO erop googlet kan ze haar stiefdochter er misschien wel in herkennen (of juist niet).
Sorry voor de typefout, had niet veel tijd.

Edit; dat veel en vaak eten doen ze vaak stiekem.

Ik zou eerst proberen een vertrouwensband met haar te krijgen (jouw vriend en/of jij). Ik was ook een te dikke puber en ik werd ook altijd heel kwaad en recalcitrant als mijn ouders daar over begonnen, en dat kop in het zand steken herken ik ook wel. De kans is natuurlijk groot dat ze zelf ook wel wil afvallen, maar dat ze niet weet hoe ze moet beginnen of moet volhouden (vanwege de makkelijke maaltijden van haar moeder bijv.).

Jeugdzorg lijkt mij ook wat overdreven in dit geval. Eventueel kan je dan beter het AMK bellen (want als het verwaarlozing is, valt het onder mishandeling).

BED is het niet. Ze eet namelijk niet stiekem. Ze bakt gerust voor je neus een bak brownies en eet ze vervolgens zelf op.
Afvallen wil ze misschien heel diep van binnen. Ze zegt alleen het niet te willen en gelukkig met zichzelf te zijn.

Filoria las goed tussen de regels door.

Wij hebben ook door dat haar gewicht een gevolg is van. Ze heeft op het moment absoluut geen coaching van een volwassenen. Is veel alleen en verveelt zich. De kpn tv doet het niet meer bij haar thuis, maar moeder wil het niet vervangen. Ze zegt er geen tijd voor te hebben. Omdat ze zich dus stierlijk verveelt gaat ze maar koekjes bakken. Ook loopt ze sociaal en emotioneel erg achter. Ze is dan wel 16 maar ze kleurt nog, gaat naar de geitenboerderij (liefst ieder weekend), kijkt kinder tv en speelt nog in speeltuinen. Ze kan haar gevoel niet uiten wat voor rare situaties zorgt. Ze is afgelopen jaar in 4 havo blijven zitten, maar dit jaar zien haar cijfers er nog steeds belabberd uit. Vorig jaar hebben we met moeder onze zorgen besproken. Vriend (en ik ook) maakt zich zorgen om haar gedrag en wilde professionele hulp inschakelen. Moeder was het hier niet mee eens. Moeder is erg spiritueel en wilde het zelf oplossen. Tot op de dag van vandaag is daar niets mee gedaan. We zien dochter steeds verder afglijden.
Een vertrouwensband met haar opbouwen zouden wij graag willen. Ze laat het alleen niet toe en gezien we haar zo weinig zien hebben we er ook niet echt de kans toe.

Het is dus inderdaad meer dan haar gewicht. Alleen is haar gewicht misschien nu het enige waar we iets aan kunnen doen. Het liefst pakken we der op en nemen haar mee naar professionals om te praten. Want dat er meer is weten we zeker.

Is het dan geen idee ook eens contact op te nemen met haar mentor? Wat een moeilijke situatie al met al.

We hebben vandaag inderdaad een afspraak met school gemaakt. Ook gaan we morgen haar huisarts bellen, al weten we niet goed wat hij kan doen ivm privacy beleid.

Goed dat jullie er zo actief mee bezig zijn. Hopelijk geeft het resultaat.

Goed dat jullie zulke stappen ondernomen hebben. Mag een huisarts ook niets omdat ze nog minderjarig is en dit wel een groot probleem is?

Dat weet ik niet printje, dat zullen we morgen weten.

Ik weet het niet zeker hoor maar ze is gewoon nog een minderjarig kind natuurlijk. vandaar dat ik het vroeg.

Ja, ik moest ook gelijk aan BED (Binge Eating Disorder) denken. Ik heb in mijn omgeving iemand die dat heeft, die had echt gruwelijke eetbuien en is echt heel erg veel aangekomen, inmiddels is ze ook alweer een heel eind afgevallen. Het eten is een symptoom van onzekerheid, verdriet, laag zelfbeeld en nu ze daar aan werkt gaat het steeds een beetje beter.