Mijn oudste vroeg vanavond of het kon dat wij snel dood zouden gaan. Ik heb gezegd dat ik niet denk dat we snel dood gaan en heb gevraagd waarom hij vroeg. Daarop sprongen de tranen in zijn ogen en zei hij dat hij daar bang voor is omdat hij dan geen papa en mama meer heeft Ik vond het zo sneu.
Ik heb nogmaals gezegd dat ik denk dat het niet gebeurt maar hij bleef er maar over doorgaan of het wel zou kunnen gebeuren.
Uiteindelijk heb ik maar gezegd dat ik hoop dat ik net zo oud wordt als oude omaatje (mijn oma) en dat als ik dan dood ga hij dan zelf misschien al papa is en het niet zo erg meer is.

Hoe reageren jullie hierop? Ik vind niet dat ik hem kan beloven dat ik niet snel doodga. Voor hetzelfde geld loop ik morgen onder de bus of word ik ernstig ziek. Maar ik wil ook helemaal niet dt hij deze zorgen al heeft.