Ik ben een groot voorstander van kinderen die buitenspelen, maar de kinderen die hier buitenspelen mogen van mij snel weer achter hun spelcomputer/laptop/tablet/televisie etc.

Na school mogen de kinderen van de overburen (dat zijn gewone huizen boven winkels) naar buiten om te spelen. Ze trappen een bal, spelen verstoppertje of tikkertje. Wat niemand echt door heeft is dat ik alles letterlijk kan verstaan wat beneden wordt gezegd, dus weet zo ongeveer welk spelletje ze wanneer spelen. Geen enkel probleem, zoals ik al zie ben ik echt een voorstander van buitenspelen en ik merk dat de kinderen er echt plezier in hebben. Dubbel lol. Maar er komt een moment dat ze klaar zijn met de bal, met verstoppen, met het elkaar aantikken en dan is het gieren geblazen. En dan bedoel ik niet het gieren van het lachen, maar gieren om het gieren. En als iemand een hekel heeft aan nagels over een schoolbord, zo ervaar ik het gegier. Het gaat er volgens mij alleen maar om om zo hard mogelijk te gieren. Zonder reden, gewoon gieren. Soms tien minuten, soms een uur en soms uren achter elkaar. Al ben ik nu hele blij dat het al zo vroeg donker is en het gegier om 18.00u afgelopen is...

Ik ben absoluut geen verzuurde pruim en vind een spelletje gieren ook best wel leuk, maar zo lang als ze door kunnen gaan. Ik ga er ook zeker niet over klagen hoor, want het hoort denk ik ook bij het kind zijn, al heb ik nog gegierd om het gieren, maar wat ik me nu eigenlijk afvroeg onder de moeders van nu; Laten jullie je kinderen gewoon gieren of zeg je er op een gegeven moment toch iets van? Want ik weet dat de ouders het ook horen, ze wonen immers even hoog als ik woon. Al met al; Wanner vind jij het buitenspelen van jouw kinderen niet meer leuk en haal je ze naar binnen? En trek je je iets aan van andere mensen of dat ze het gegier horen?